Nagising akong puting wall lang ang nakikita. Medyo masakit din ang ulo ko ko. Base sa itsura ng paligid ay mukhang nasa hospital ako.Nasa may tabi ko din si Glaiza na mukhang hindi pa natutulog. Halata kasi ang lalim ng eyebags nito at medyo magulong buhok."Anya, mabuti naman ay gising kana." wika nito sa akin nang mapansin nyang gising na ako."Anong nangyare?""Hindi mo ba natatandaan?"Napansin ko ding may bandage ang bandang noo ko at may mga gasgas ako. Huling natatandaan ko ay noong nasa villa ako at may bomba. Nang maalala ko ng tuluyan ang mga pangyayare ay kumirot ang dibdib ko."Si Sabrina nakita ba?" pinipigilan kong 'wag ma iyak sa harapan ni Glaiza.Agad siyang umiling sa akin."Hindi ko alam, Anya. Pero base sa narinig ko sa mga nag imbestiga ay walang nakitang bangkay sa scene. May pag-asa pa Anya baka naman naka ligtas talaga si Sabrina sa pagsabog. Pero kong nakaligtas siya saan kaya siya?Kahit pa paano ay nagkaroon ako ng pag-asa ng marinig ko ang sinabi ni Glaiz
"Anya!" naramdaman ko na lang ang paghawak sa akin ni Adrian at ang mga tingin nya na dapat akong gumalang.Napilitan akong yumuko nang sa harapan ko na ito."You know me?" tanong nito sa akin habang nakataas ang kilay nito.Ngayon ko lang siya nakita pero parang nakita ko na talaga siya. Kailangan kong maka sigurado kong siya ba talaga yon."Hindi po, nagulat lang po ako." pagdadahilan ko."Bakit naman nanggugulo ka dito?" nag tama ang mga mata naming dalawa.Sa pagkakataong yon sigurado na ako kong sino siya. "Gusto ko lang malaman kong bakit kailangan madamay ang mga inosenteng tao sa mission ko!""Anya, anong pinagsasabi mo?" bulong sa akin ni Adrian."Who are you by the way? Hindi ba malinaw sayo na dapat ang mission mo lang ang mahalaga sayo at hindi ang ibang tao." malamig na tugon nya sa akin."Bakit kailangang madamay pa si Sabrina?""I don't know her, stop asking me!" Naikuyom ko ang kamao sa inis at si Adrian naman ay pinipigilan ako. Tinignan nya lang naman ako na para b
Hello sa lahat ng nagbabasa at naghihintay ng update. Sorry hindi ko talaga pa keri mag update namaga po kasi yong thumb ko as in di keri mag type ng matagal kasi kumikirot. Halos one week na tong hindi gumagaling at palala na ng palala tapos nagkataon pa na nag holiday kaya di ako naka pa check up. Malayo kasi kami sa city kaya di ko inintindi nong una. Akala ko kasi normal lang siya not until hindi na ako nakakatulog sa sobrang sakit. Magpapa check up ako ngayong araw about dito, sana lang maging okay na to. Promise babawiin ko yong mga araw na di ako naka pag update. Hope you all understand, thank you!
Nasa balkonahe ako ng room ko at pinagmamasdan ang buong kapaligiran. Gusto kong tanungin si Oliver kong bakit ganun na lang nya ako ipagtanggol sa pamilya nya.Kong bakit wala siyang pakialam kong sino ako? Gusto ko din sabihin sa kanya yong nalaman ko about his mother. Pero wala akong lakas ng loob na sabihin sa kanya baka hindi nya lang ako paniwalaan. Sa dami ng mga masasakit na nangyare sa kanya ayoko ng dagdagan pa yon. Pero karapatan nya din naman malaman ang totoo.Pero once sinabi ko yon alam kong paghihinalaan nya na ang identity ko. Iisipin nya na kong bakit ko kilala ang mother nya na never nya naman sa akin pinakita.Iniisip ko pa si Sabrina, sana kong na saan man siya ngayon ay ligtas siya. Hindi ko alam kong anong nangyare sa kanya, kong bakit siya ang target? Parang ang wala kong kwentang kaibigan dahil hindi ko man lang inaalam kong anong nangyayare sa kanya. Never ko siyang tinanong kong okay ba siya? Kong may problema ba siya, samantalang siya laging nandyan sa aki
Naabutan kong nasa baba si Natasha. Ngayon ko naman siya ulit nakita at mukhang maayos na siya. Isa lang ang nasa isipan ko ngayon, gulo na naman ang dalang hatid ni Natasha."Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya."Gusto ko lang naman kamustahin ka! Pero mukhang maayos ka pa naman. Tandaan mo hindi ako titigil hanggat hindi ka nagdudusa!""Ano bang gusto mong mangyare para tigilan mona ako?""Simple lang, layuan mo si Oliver! Sabihin mong ayaw mong mag pakasal sa kanya dahil unang-una ako naman kasi talaga dapat!""Ganyan ka ba talaga ka obsess with him? Lahat gagawin mo para lang mapasayo siya? Sa tingin mo ba magiging masaya ka? Kahit iparaya ko man siya sayo alam kong hindi ka nya gusto! Mas magdudusa ka lang!""Wala kang karapatan na pag sabihan ako, in the first place sampid ka lang naman dito. Hindi ka nila pamilya pero nakikitira kana dito, sana naman marunong kang lumugar!"Hindi ko na siya pinansin pa at tinalikuran na lang. Bahala siya sa buhay nya basta ayoko siyang m
Nagmamadali akong lumabas, habang naglalakad palabas ay tinawagan si Glaiza kong nandoon na ba si Oliver.Hindi pa din daw ito umuuwi at hindi daw bago yon sa kanila dahil di naman daw talaga umuuwi yon dati. Pero para sa akin ay bago yon, never kasi siyang naging ganun sa ilang buwan namin na pagsasama.Nang makarating ako sa gate ay naghihintay pa din naman sa akin si Austine."Austine, pwede bang hiramin ko na lang tong sasakyan."Gulat ang naging reaction nya pero agad naman itong nakabawi."Pwede naman po papasundo na lang po ako dito or mag taxi na lang ako. Sure po ba kayo na gusto nyong mapag-isa?"Agad akong tumango sa kanya."Hwag kang mag-alala tatawagan kita once nagka problema. Pasensya na ha, gusto ko kasi na mag-isa lang ako baka kasi maabala ka pa.""Naiintindihan ko pa ma'am."Iniabot na sa akin ni Austine ang susi ng sasakyan. Agad naman akong pumasok sa loob nito at nag drived.Una kong pinuntahan ang foundation na lagi nyang dinadaanan. Sinalubong ako ng mga batang
"Anong pinagsasabi mo Owen?!" hindi makapaniwalang tanong ni Samantha."Pag-aari na ng ampon mo ang lupang dating pag-aari ni Olivia. Akala ko ba ay nabantayan mo ito ng maayos bakit nakuha ng iba?""Paano? Walang nakakaalam ng lugar na yon at iilan lang naman ang mga nakatira doon. Hindi ko din yon inintindi dahil sino namang magkaka interest sa bahay na luma na! Hindi din yon pa-pag interesan ng iba dahil kukunti lang naman ang mga taong nakatira doon."Isang malakas na sampal ang natanggap ni Samantha mula sa kanyang kapatid."It's all your fault pabaya ka! Alam mo naman na matagal ko ng gustong makuha yon. Yon na nga lang ang pakinabang mo hindi mo pa nagawa! Tandaan mo malaki ang utang na loob mo sa akin, kong hindi dahil sa akin ay hindi mo makakasama si Ralph! Kong buhay pa si Olivia malamang wala ka ngayon dito."Napamaang si Samantha sa tinuran ng kanyang kinikilalang nakakatandang kapatid."Wala akong utang na loob sayo! Unang-una hindi ko ginusto ang nangyare kay Olivia. Ko
Nasa balkonahe si Samantha and Oliver."I remember when you are a child you used to be a sweet kid, a passionate one. But when you grown up you always avoiding me. Hindi mo alam kong gaano kasakit sa akin ang malayo sayo. Ang laki ng pinagbago mo hindi na ikaw yong batang inalagaan ko. Still I'm proud of you, you're just like your father."Pinigilan ni Oliver na lumabas ang emosyong nararamdaman."I'm not like my father. Hinding hindi ako magiging katulad nya. I will not do the same that he always do to you."Tumulo ang mga luha ni Samantha. Ang akala nya ay wala na sa kanyang pakialam ang kanyang anak. Kahit na hindi nya ito totoong anak ay napalapit siya dito noong bata pa ito. Siya ang nagdala dito pero sa tuwing makikita nya ang ash gray na mga mata nito ay nasasaktan siya. Because he reminded him of her late sister."Akala ko ay mapapalaki kita na malapit sa akin. Pero hindi ko alam ay ang taong inampon ko ay isang traydor.""You're the traitor one! Why? Why would you need to kill