( Amari's POV )"Excited huh!"" Nakangiting tudyo ni Zander nang mapansing kanina pa abot tainga ang ngiti ko habang nagmamaneho patungo sa titingnan naming resort na for sale. Ilang minuto nalang at dadating na kami roon.Nung napag-usapan namin ito kagabi ay wala na akong pinalampas pa na panahon. Agad akong nagsearch sa internet at isa ang private resort na ito sa La Union ang napusuan ko."Ofcourse love. It's my dream place plus makakasama ko pa ang dream boy ko." Masayang turan ko. Kapag tuloy-tuloy na ito, masasabi ko na talaga na I am probably living my dream life. Wala na siguro akong mahihiling pa, maliban nalang sa huwag na munang bumalik ang ala-ala ni Zander o sana huwag nalang talagang bumalik forever.Selfish na kung selfish pero lubos- lubusin ko nalang ang kahilingang ito total mamahalin ko naman siya at aalagaan. Handa akong paglingkuran siya kahit habambuhay pa man."I'm happy that you are happy love." Sincere na sambit niya kaya mas lalong lumukso ang puso ko sa tuwa
Dahil nasa Maynila pa kami ay sa pribadong ospital ko dinala si Zander, sa ospital kung saan nakaduty ang doktor niyang si Dr. Mendez."What happened?" Salubong agad nito sa amin kasama ang mga nurses at ibang staff ng ospital."Muntikan na kaming maaksidente kanina doc. After nun, biglang sumakit yung ulo niya. Ni hindi ko na po siya makausap." Nagpapanic na paliwanag ko habang sinusundan ng tingin si Zander na ipinasok na sa emegency room."Just wait here. Susuriin ko lang ang asawa mo." Anito at mabilis na tumungo sa loob.Kagat- kagat ko ang ibabang labi habang naghihintay sa labas. Nagpapabalik- balik pa ako sa paglalakad, hindi ko magawang umupo at kumalma. Natatakot ako sa nangyayari kay Zander. Wala akong ideya kung bakit siya biglang nagkaganun.Nauntog ba siya at biglang nakaalala na!? Paano kung ganoon nga ang nangyari?Mas lalo akong nilukob ng takot."Juskupo! Wag naman sana. Wag na muna ngayon!" Hiling ko kahit pa man alam kong masyadong makasarili at maling mali ang kah
( Zander's POV )"Where am I?"Takang inilibot ko ang mga mata sa bawat sulok bago napagtantong nasa kwarto pala ako ng isang ospital and I am alone.Napahawak ako sa kumikirot kong ulo. Bigla kong naalala na muntikan na nga palang makabangga ang asawa ko. Pagkatapos ay sumakit ng sobra ang ulo ko dahil sa napakaraming pumapasok na mga pangyayari sa utak ko.Pero ngayon ay parang iyong bula na naglaho lahat. Kahit anong isipin ko ay wala ng tumatatak. Wala na naman akong maalala mula sa nakaraan.Sa kailaliman ng pag-iisip ko ay bigla nalang bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang mukha ng babaeng kanina pa hinahanap ng puso ko."Love, salamat naman at gising ka na." Kita ang kinang sa mga mata nito habang humahakbang papalapit sa akin."Where have you been?" Malambing na tanong ko. Nilapag nito ang mga dala sa isang table bago ako tuluyang nilapitan."Lumabas ako saglit para kunin ang pinadeliver kong prutas at pagkain. Nagugutom ka na ba? Gusto mo subuan kita?" She gently caressed m
"Love!"Tawag ko kay Zander. Di ko napigilan ang sariling sundan siya palabas.Alam kong may iilang waiters na nakarinig sa sinabi ng matandang asungot na yun pero wala na akong pakialam sa kung anuman ang isipin nila. Ang mas mahalaga ngayon sa akin ay ang saloobin ng asawa ko.Dumiritso si Zander sa sasakyan. Kaya bago pa man siya makapasok sa loob ay napatakbo na ako at agaran siyang hinawakan sa braso."Love, are you mad? Please talk to me." Nagmamakaawa ang tinig ko kaya napatigil siya sa pagbubukas sana ng pintuan. Kita ko ang pagkuyom ng kamao niya kaya ramdam kong galit siya.Bahagya siyang umatras ng kaunti habang napasabunot sa buhok niya na tila ba naguguluhan sa mga nangyayari."Lo----love," Muling sambit ko kaya ngayo'y napatingin na siya sa gawi ko. His eyes are full of questions."Is that old man telling the truth?" Kalauna'y nabigkas din niya. He's mad ngunit ramdam kong kinokontrol niya lang ang sarili.Tuluyan na akong napayuko kasabay ng muling pagpatak ng mga luha
Balisa akong nagmaneho patungo sa apartment ni Lory dahil sa nalaman ko. I was exhausted. Pati ang planong parusahan ang waiter ay nawala na sa isipan ko. Umalis ako ng bar at binilinan nalang ang manager sa nararapat niyang gawin.Gulong- gulo na ang utak ko. Kung nalaman iyon ni Zander noon ano kayang naging reaksyon niya? Nalaman niya ba talaga o napigilan siya ng aksidente?Idagdag pa ang natuklasan niya kanina tungkol sa pangit kong nakaraan kaya ginusto niya na munang mapag- isa at makapag- isip!Goodness! Mababaliw na ako!"Damn Lory! I don't know. Sumasakit na ang ulo ko." Saad ko kay Lory nang makarating ako sa apartment niya at agarang naikwento ang mga pangyayari.Tutop nito ang bibig habang nakikinig."Gosh! I can't breath bff! Ang hirap nga naman isipin dahil wala naman tayo sa pangyayari. Si Zander lang ang nakakaalam ng totoo pero mukhang kailangan pa nating hintayin na bumalik ang ala-ala niya bago natin malaman." Komento niya kaya napakagat labi ako.Hihintayin kong um
"Mag-aapat na taon na pero hindi ka man lang nagbakasyon dito. Wala ka na bang balak magpakita sa amin?" May pagtatampong sambit ni mommy Amanda sa kabilang linya.Yeah. It's been almost four years, mag-aapat na taon na akong masayang nanirahan sa resort kasama ang lalaking mahal na mahal ko."Mom, alam mo namang hindi pa maayos ang asawa ko. He needs me and I need to take good care of him." Paliwanag ko habang nakatanaw sa asawa kong nasa kusina at abala sa paghahanda ng almusal namin. Rinig ko ang malalim na buntong hiningang pinakawalan ni mommy."I understand anak. Pero sana naman magkaroon ka ng panahon na makabisita rito, kahit saglit lang. May pamilya ka pa rito. Wag ka sanang makalimot." Anito na mukhang emosyonal na kaya napangiti ako dahil sa di nawawalang concern nito sa akin.Pero syempre, malabo ko pang tuparin sa ngayon ang kahilingan niya dahil hindi ko naman pwedeng iwan si Zander dito. At lalong hindi ko rin siya pwedeng isama roon dahil makikita niya si Amina. Ayaw ko
( Zander's POV )A rage of storm. Lightning. Thunder. At napakalakas pa ng paghampas ng alon. Ganito ang sumalubong sa amin sakay ng isang private chopper. We were on an island."Lower down Carl! We need to rescue her!" Tarantang napasigaw na ako dahil sa sobrang kaba. Sinisira na ng bagyo at alon ang bahay. Kailangan kong mailigtas si Amina! Ang babaeng mahal ko!"Aminaaaa! Fuck! Where are you?" Napakalakas ng sigaw ko dahil sa pag-aalala. Hindi ko alam kung paano ko nagawang suungin ang galit na galit na panahon.At nang makita ko siyang walang malay at muntikan ng tangayin ang katawan niya ng tubig dagat ay mabilis ko siyang binuhat pasakay ng chopper.Nakahinga ako ng maluwag nang maramdaman na maayos na tumitibok ang puso niya, ganoon din ang pitik ng pulso niya."Amina, wake up! I am here. You're safe now." Turan ko habang marahang hinahaplos ang mukha niya. We're both wet. Inabot ni Carl ang suot niyang jacket at ito ang ibinalot ko basang katawan ni Amina."Drake will get mad f
( Amari's POV )"Marahil may nangyari na biglang nagpaalala sa mahalagang pangyayari sa nakaraan niya. Yun nga lang, ang naaalala niya lang ngayon ay ang mga pangyayari bago siya maaksidente. Ang nawala na naman sa ala-ala niya ay ang mga pangyayari matapos siyang maaksidente. So basically, he forgot about you and the moments you've shared together for four years. At di rin natin matukoy kung kailan iyon mapoproseso ng utak niya."Klaro at mahabang paliwanag muli sa akin ni Dr. Mendez pero nakatunganga pa rin ako dahil hirap na hirap akong tanggapin ang nangyari kay Zander.Sa isang iglap lang ay naglahong parang bula ang kasiyahan namin. At ang mahirap pa ay hindi ko ito pinaghandaan, ni hindi ko inakala na mangyayari ito ngayon mismo. Masyado akong napanatag. Kaya ngayon halos hindi ako makahinga sa sobrang sikip ng dibdib ko habang walang kapaguran ang aking mga mata sa paglandas ng mala-ulang luha."Doc, ba--ka may paraan pa. Kagaya noon. Nagawan natin ng paraan noon ang muntikang
[ Excited akong nagmaneho patungong Quezon para sa gaganaping fashion show. Medyo may kabigatan ang dibdib ko dahil hindi ko makikita si Zander ng ilang araw. Gayunpaman, may sulat naman akong iniwan. Umaasa akong uuwi siya ng condo at mababasa niya iyon kahit alam ko namang imposible.Ngunit kung kailan malapit na akong makarating sa venue ay bigla na lamang nagloko ang sasakyan ko kaya napilitan ko itong ihinto sa gilid ng kalsada.I was about to ask for help nang may lumapit sa aking dalawang lalaki. Kinatok nito ang bintana ng sasakyan ko kaya binaba ko na."Miss, anong problema? Kailangan mo ba ng tulong?" Ani ng isang may mahabang bigote.I am not that judgmental pero nakakaramdam ako ng kakaiba presensiya sa dalawa. Para bang may gagawin ang mga ito na hindi kanais nais."No need. Tatawagan ko nalang yung mga kasamahan ko." Ani ko. Pilit nilalabanan ang nararamdamang takot lalo pa't hindi matao sa banda rito at may matarik pang bangin.Ngunit edi-dial ko pa nga lang ang numero n
"Goodmorning ma'am, ready na po ang breakfast niyo."Ang katok na ito ng staff ng resort kung saan ako naglalagi ang siyang gumising sa aking diwa. Nakangiti itong bumungad sa akin bitbit ang tray ng pagkain."Salamat." Sambit ko at tipid na napangiti. Nilakihan ko ang awang ng pintuan para makapasok ito.Matapos nitong mailapag ang bitbit na tray ay agad din itong nagpaalam. "Enjoy your breakfast po ma'am." Magiliw na sambit pa nito bago tuluyang naglakad paalis.Isinara ko ang pintuan at muling umupo sa kama. Magdadalawang linggo na magmula ng napadpad ako rito. Isang simpleng resort ito rito sa Zambales. Pero kahit simple ay maganda naman rito, maaliwalas at walang masyadong turista kaya dito ako tumagal. The place is so perfect for my broken heart.Magmula ng umalis ako nang gabing iyon ay nakailang lipat din ako ng lugar sa kagustuhan ng tahimik na buhay. At dito nga ako dinala ng aking mga paa, gawa na rin ng maiging pagsesearch online. Mabuti na lamang at dala dala ko sa wallet
"Ma'am saan po kayo pupunta ng ganitong oras?"Takang tanong ng isang tauhan ni Alexander. Lima silang nagwagwardiya rito sa resthouse niya, di pa kasama ang iilang nakabantay rin pero ito lang ang may lakas ng loob na lumapit sa 'kin para tanungin ako.Buong loob ko itong hinarap. "May mahalaga lang akong pupuntahan." Pagdadahilan ko ngunit mukhang hindi ito kumbinsido."Ma'am, nagpaalam ka na po ba kay boss? Para sana samahan ka ng ibang kasamahan namin para sa proteksyon niyo po." Pangungulit pa nito kaya napairap na ako. Nagsilapitan na rin ang iba pa kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Hindi na kailangan. Tsaka bakit ba kayo nakikialam? Hindi ako ang amo ninyo rito. May karapatan akong umalis dahil hindi niyo na ako bihag." Singhal ko dahil sa pagkairita.Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata ng mga ito ngunit matigas pa ring naninindigan."Patawad po ma'am pero sinusunod lang namin ang utos ni boss lalo pa't malalim pa po ang gabi at delikado sa daan. Kung gusto niyo pong
( Madison/Amari's POV )"Ma'am! Nasa TV sina Señorito at ma'am Amanda!"Natatarantang tawag sa akin ng katulong. Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon. Nang umalis sina Alexander at mommy kanina ay minu-minuto akong taimtim na nanalangin para sa kanilang kaligtasan.Patakbo akong lumabas ng kwarto at dali- daling pumunta sa sala para mapanood ang sinabi ng katulong.Napakalakas ng kabog ng puso ko habang nakatutok ang mga mata sa balita. Nasa TV nga sina mommy at Alexander. Karga karga na nito si Austin kaya parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa."Sumabog ang isang abandonadong pabrika na dating pagmamay- ari ng namayapang dr*g syndicate na si Mr. Luis Cruz. Ayon sa ulat ay ginawa raw itong hideout ng asawang si Elizabeth Cruz,"Hindi pa man tapos ang balita ay patakbo akong lumabas ng bahay."Ma'am saan po kayo pupunta!?" Takang tanong ng katulong habang nakasunod sa 'kin."Sa pabrikang tinutukoy ng balita. Pupuntahan ko ang mag- ama ko!" Mariing sagot ko kaya napakamot nalang ito
( Alexander's POV )"Can I go with you?" Pakiusap ni Madison or shall I say Amari. Ngayon na kasi ang araw ng paghaharap namin ni Elizabeth, ang araw na kahapon ko pa pinaghandaang mabuti.Marahan akong umiling bago ito niyakap."No baby. I'm sorry but you better stay here. Hindi ko hahayaang mapahamak ka ulit." Puno ng pagmamahal na turan ko bago ito hinagkan sa ulo.I can't dare to kiss her on her lips dahil pakiramdam ko nagkakasala ako dahil sa ibang mukha niya. But I'll also promise to myself na ibabalik ko ang dati niyang hitsura kapag maayos na ang lahat. Mas pipiliin ko pa rin ang kagandahan ng orihinal niyang mukha na higit kailanman ay hindi ko ipagpapalit ninuman.Matapos namin malaman ang resulta ng DNA test kagabi, pinangako ko na sa sarili ko na wala ng ibang taong mananakit sa babaeng mahal na mahal ko. Walang paglagyan sa tuwa ang puso ko dahil tama lahat ng kutob ko. Worth it lahat ng pagtitiis ko. Pero alam kong mas kompleto ang kasiyahang ito kapag nabawi na namin s
Kinabukasan nang magising ako ay nakaramdam agad ako ng kirot sa aking ulo. Marahil ay dahil sa ilang baso ng alak na nainom ko kagabi, halatang nanibago ang katawan ko.Pero di ko naman din pinagsisihan na uminom ako dahil madali akong nakatulog pagkatapos. Isa pa, marami rin kaming napagkwentuhan ni Alexander. At kahit sa isang gabing pag- uusap na iyon ay nakagaanan ko na siya ng loob.Bumalikwas na ako ng bangon at diritsong tinungo ang banyo para makaligo na. Pagkatapos ay dali dali rin akong nagbihis para lumabas ng kwarto. Maaga pa naman, nasa alas sais pa lang kaya gusto kong tumulong sa kusina.Tahimik pa sa sala kaya't tantiya ko'y tulog pa sina Alexander at ang ginang na si Amanda.Pagkarating ay ang katulong agad ang nabungaran ko. Ngayo'y may kasama ito na sa tingin ko'y chef dahil na rin sa suot nitong uniporme."Magandang umaga ma'am." Sabay na bati agad ng dalawa nang mapansin ako."Hello, goodmorning." Nakangiting bati ko naman."Gusto niyo na po bang kumain? Uminom ng
Matapos makipagkita kay Nick ay mas lalo akong nahirapan makatulog nang gumabi. Ngayong kumpirmado na na hindi nga ako si Madison ay mas dumoble ang takot at pag- aalala ko para kay Austin. Paano nalang kong saktan siya ni Elizabeth dahil hindi naman pala sila totoong magkadugo?Oo at Elizabeth na ang tawag ko sa kanya! Hindi na mommy. Sa ginawa niyang pagamit sa akin ay hindi siya nararapat na erespeto. Wala siyang konsensiya! Tunay ngang napakaitim ng budhi niya.Tiningnan ko ang oras at malalim na nga ang gabi pero heto ako't gising na gising pa ang buong diwa. Muli akong bumangon sa hinihigaang kama at nagpasyang lumabas ng kwarto para tumungo sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong pakalmahin ang di mapakaling isipan.At nang makadaan ako sa may sala ay napansin ko kaagad si Alexander at ang bote ng beer na nakalapag sa babasaging table.Napatikhim ako dahilan para maagaw ang atensyon niya."Hmmm hi! You're still awake?" Tanong agad nito na ikinatango ko ng marahan."I can't slee
"Then you better prepare. Aalis na tayo ng 1:00 PM. May kalayuan pa ang biyahe natin." Agad na tugon ni Alexander nang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa pagtawag ni Nick."Sasama ka?" Kunot noong tanong ko."Ofcourse! Hindi ka pwedeng umalis na hindi ako kasama." Seryosong turan nito bago tuloy tuloy na naglakad paakyat, patungo sa kwarto niya."Sabi sayo ma'am eh, napakaconcern ni Señorito sayo."Bigla akong napapitlag nang may nagsalita sa bandang likuran ko kaya gulat akong napalingon. Kita ko ang abot taingang ngiti ng katulong. Nakapeace sign pa ito dahil sa naging reaksyon ko."Maglalaba na po muna ako ma'am." Nakangising paalam nito. Ngising halatang nanunudyo.Napahawak ako sa dibdib ko. Rinig at ramdam ko ang pagwawala ng aking puso.Goodness! Para iyon lang ay nag- ooverthink na agad ako. Alexander isn't concern. Kailangan niyang sumama dahil pandagdag ebidensiya ang magiging testamento ni Nick laban kay mommy Elizabeth. Iyon lang yun! Dapat hindi na ako nag-iisip ng iba pa
( Madison's POV )"Tatlong araw ang sinabi ni Elizabeth. Kailangan na nating makapagplano agad ngayon." Kita ko ang pagmamadali sa mukha ni Alexander . Nang makarating ito ay naikwento niya agad ang nangyari at tungkol sa pagtawag ni mommy. Bagay na ipinag- aalala ko ng lubos kaya di ko mapigilan ang sariling humagulhol."Kung ako lang ang kailangan niya ay hindi ako natatakot sa kanya. Papayag akong makaharap siya anumang oras, sisiguraduhin niya lang na ligtas ang bata at tutupad siya sa usapan." Lakas loob na sambit ng ginang na si Amanda ngunit mariing napailing si Alexander."Tuso at mapanlinlang si Elizabeth mom. Hindi tayo pwedeng maniwala sa sasabihin niya. Kailangang makagawa tayo ng magandang plano." He uttered kaya kapwa kami nag- isip ng malalim.I just can't believe it! Ginawang pa- in ng itinuring kong ina ang inosenteng anak ko na itinuring siyang abuela. At sa ginagawa niyang ito kay Austin ay parang pinapamukha niya na rin sa 'kin ang katotohanan kahit wala pa man an