Patawad kung late na nakapag-update. Sobrang busy po sa pag-aalaga sa mga junakis ko lalo na't nag-aaral ang isa kong anak, need talaga hatid sundo sa school. Sana maunawaan niyo mga mamsh. But humahanap po ako ng paraan na makapagbigay ng maayos na chapter dahil sa suportang binibigay niyo. Asahang magiging mas kapana-panabik pa ang susunod na mga kabanata! Love you all! Pleasee keep on voting po! Salamat.
( Zander's POV )A rage of storm. Lightning. Thunder. At napakalakas pa ng paghampas ng alon. Ganito ang sumalubong sa amin sakay ng isang private chopper. We were on an island."Lower down Carl! We need to rescue her!" Tarantang napasigaw na ako dahil sa sobrang kaba. Sinisira na ng bagyo at alon ang bahay. Kailangan kong mailigtas si Amina! Ang babaeng mahal ko!"Aminaaaa! Fuck! Where are you?" Napakalakas ng sigaw ko dahil sa pag-aalala. Hindi ko alam kung paano ko nagawang suungin ang galit na galit na panahon.At nang makita ko siyang walang malay at muntikan ng tangayin ang katawan niya ng tubig dagat ay mabilis ko siyang binuhat pasakay ng chopper.Nakahinga ako ng maluwag nang maramdaman na maayos na tumitibok ang puso niya, ganoon din ang pitik ng pulso niya."Amina, wake up! I am here. You're safe now." Turan ko habang marahang hinahaplos ang mukha niya. We're both wet. Inabot ni Carl ang suot niyang jacket at ito ang ibinalot ko basang katawan ni Amina."Drake will get mad f
( Amari's POV )"Marahil may nangyari na biglang nagpaalala sa mahalagang pangyayari sa nakaraan niya. Yun nga lang, ang naaalala niya lang ngayon ay ang mga pangyayari bago siya maaksidente. Ang nawala na naman sa ala-ala niya ay ang mga pangyayari matapos siyang maaksidente. So basically, he forgot about you and the moments you've shared together for four years. At di rin natin matukoy kung kailan iyon mapoproseso ng utak niya."Klaro at mahabang paliwanag muli sa akin ni Dr. Mendez pero nakatunganga pa rin ako dahil hirap na hirap akong tanggapin ang nangyari kay Zander.Sa isang iglap lang ay naglahong parang bula ang kasiyahan namin. At ang mahirap pa ay hindi ko ito pinaghandaan, ni hindi ko inakala na mangyayari ito ngayon mismo. Masyado akong napanatag. Kaya ngayon halos hindi ako makahinga sa sobrang sikip ng dibdib ko habang walang kapaguran ang aking mga mata sa paglandas ng mala-ulang luha."Doc, ba--ka may paraan pa. Kagaya noon. Nagawan natin ng paraan noon ang muntikang
Sa kabila ng malalang pag-iisip ay natagpuan ko nalang ang sariling bumabiyahe pauwi ng La Union. Sinunod ko ang payo ni Manang Celia na umuwi na muna sa resort. Pero hindi ako uuwi roon para makapagpahinga, uuwi ako para ihanda ang mga gamit ko kung sakali mang palalayasin ako ni Zander.Well, hindi na pala dapat ako magbakasakali pa dahil natitiyak kong ganoon nga ang mangyayari. All I need is to prepare myself too.I even booked a cab dahil nasa isipan kona na bawal ng pakialaman pa ang sasakyan ni Zander. Kung magbu-bus naman ako ay tiyak aabutin ako ng siyam-siyam. Kaya kahit nagtitipid ay ginastusan ko nalang ang pamasahe.Laglag ang balikat at pagod na pagod ang puso at katawan ko nang makarating. Sumalubong agad sa akin ang amoy lavender na air freshener na si Zander mismo ang pumili noong minsang namili kami ng mga gamit para sa bahay.Mas lalo akong nilukob ng matinding lungkot at sakit habang inililibot ang mga mata sa bawat sulok. Sa bawat sulok na nagpaalala na sa loob ng
( Amari's POV )Inabot ng halos isang linggo ang pananatili ko sa rest house dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nagpapakita si Zander. I don't know kung may alam na ba siya patungkol dito o baka alam niya na talaga pero sinadya niyang huwag na munang magpakita.Pero alin man sa dalawa ang dahilan, kailangan kong paghandaan. Kaya naman matagal kong pinag- isipan ng maayos ang suhestiyon ni Lory and I decided to give it a try nang sa gayun ay mairaos ko rin ang sariling pangangailangan.Isa pa, ayaw ko namang mabulok sa kalungkutan rito dahil sa sobrang pagkamiss sa asawa ko.Masyadong nakakapanibago ang di siya makasama matapos ang apat na taon na nakasentro lang ang buhay namin sa isa't isa. Kinailangan kong magpatuloy sa araw- araw sa kabila ng labis labis na kalungkutan dahil sa pag-iisa. Dahil may experienced na ako noon sa pagmomodelo ay iyon agad ang pumasok sa isipan ko. Naghanap ako ng hiring models online hanggang sa nakita ko ang isang modeling agency. They're looking for
Halos ayaw ko ng kumurap nang makita ang gwapong mukha ng lalaking mahal na mahal ko. Tila ba parang nagslow- mo ang oras habang mahigpit nitong hinahawakan ang kamay ko.Parang nawala lahat ng ispiritu ng alak sa katawan ko at yung puso ko naman ang parang sasabog dahil sa pagwawala!Am I dreaming? Zander is holding my hand. Pakiramdam ko para akong nasa isang pelikula. My knight in shining armour saved me from that jerk! Talagang totoong nangyari ang ninanais kong mapansin niya and it's more than that."Get in!"Ramdam ko ang galit sa tono ng pananalita nito kaya para akong nanumbalik sa realidad nang makitang binuksan nito ang pintuan sa frontseat.Wala sa sariling natigilan ako at napalingon sa kanya dahil sa pagkagulat.Is he offering me to ride with him? Alam kong nakainom ako at nahihilo na pero hindi pa naman ganoon kalala ang pagkawala ng isip ko para di maunawaan ang nais niya."Ano? Tutunganga ka lang ba diyan? O baka gusto mong bumalik sa loob para magpabastos sa maraming l
Nakaalis na si Zander pero nanatili pa rin akong prenteng nakaupo sa kama dahil sa labis labis na pagkagulantang.Teka lang. Ang hirap lang kasi talagang paniwalaan. Kagabi lang, he's offering me to ride with him. Tapos ngayon he's offering me to live with him? Hindi nga offer kung tutuusin eh coz he's literally deciding without asking if it's fine with me.Sabagay, bakit nga naman niya itatanong ang isang bagay gayung tiyak na alam niyang ito nga ang pinangarap kong mangyari! Para nga akong asong ulol na habol ng habol sa kanya noon pa man.May sumapi bang mabuting ispiritu sa kanya na kampi sa kagandahan ko? O baka may nakain siyang food of realization?Langya! Kung anu- ano pa tuloy pumapasok sa utak ko. Napailing ako ng makailang beses. Bakit nga ba kailangan ko pang isipin ang dahilan gayung ito talaga ang inasam- asam kong mangyari noon pa man. Lalo pa't wala naman akong ginawang kasinungalingan o anupaman dahil sariling desisyon niya ito.And I guess, baka pambawi ito sa akin ng
Nang makapasok kami ni Aslan ay sumalubong kaagad sa amin ang beking nag- interview sa akin, na napag- alam kong Ms. Cleo ang palayaw. Marahan kong kinuha ang kamay na hinawakan ni Aslan na di naman niya tinutulan."Mabuti naman at dumating kayo on time," Nakipagbeso ito kay Aslan bago sa 'kin kaya natuon ang atensyon ko sa kanya."Teka, magkakilala kayo?" Takang tanong nito and Aslan smiled at him as a response."Ms. Cleo."Di pa man kami nakakasagot ay may tumawag na sa kanyang isang maarteng boses. Walang iba kundi ang higad na nakasunod lang sa amin.Irritableng napalingon ako sa gawi nila. Muli kaming nagkasukatan ng titig ni Zander. Inis at galit, iyon ang pinapahiwatig ng mga mata niya. At talagang siya pa itong may lakas ng loob na magalit? Tsk.I crossed my arms habang nakaangat ang isang kilay habang di inaalis ang mga mata sa kanila.Maarteng nakipagbeso ang higad so I rolled my eyes."Buti at bumalik ka na sa agency Suzy. At sino itong napakagwapong kasama mo?" Ani Ms. Cle
"Thank you."Puno ng emosyon na sambit ko nang makarating kami sa condo. I just want to thank him for everything today. Sa pag- anyayang sumabay sa kanya pauwi plus the dinner treat."Yeah." He just simply answered bago tuloy- tuloy na pumasok sa loob.Sumunod ako at napahinto nang sumalampak siya ng upo sa couch na parang pagod na pagod."Zander, sa--saan nga pala ako matutulog?" Nauutal na tanong ko. Medyo nakakaramdam pa rin kasi ako ng hiya.Nagkasalubong ang kilay niya nang tumingin sa 'kin."The other room. Saan ba dapat?" Makahulugang tanong niya kaya napalunok ako.Saan ba dapat? Pwede bang sa kwarto niya at nang makatabi siya?Oh shit! My face heated dahil sa sariling naiisip."I see, a--- akala ko kasi di--- dito sa couch." Nauutal na palusot ko sabay kamot sa ulo.Di ko na hinintay ang sagot niya at tuloy- tuloy na tumungo sa kwarto. Napahawak ako sa dibdib nang makapasok. Kadalasan talaga inaatake ako ng labis na pagpapantasya. Ayan tuloy! Ako ang napahiya.Pero hanggang p