Patawad kung late na nakapag-update. Sobrang busy po sa pag-aalaga sa mga junakis ko lalo na't nag-aaral ang isa kong anak, need talaga hatid sundo sa school. Sana maunawaan niyo mga mamsh. But humahanap po ako ng paraan na makapagbigay ng maayos na chapter dahil sa suportang binibigay niyo. Asahang magiging mas kapana-panabik pa ang susunod na mga kabanata! Love you all! Pleasee keep on voting po! Salamat.
( Zander's POV )A rage of storm. Lightning. Thunder. At napakalakas pa ng paghampas ng alon. Ganito ang sumalubong sa amin sakay ng isang private chopper. We were on an island."Lower down Carl! We need to rescue her!" Tarantang napasigaw na ako dahil sa sobrang kaba. Sinisira na ng bagyo at alon ang bahay. Kailangan kong mailigtas si Amina! Ang babaeng mahal ko!"Aminaaaa! Fuck! Where are you?" Napakalakas ng sigaw ko dahil sa pag-aalala. Hindi ko alam kung paano ko nagawang suungin ang galit na galit na panahon.At nang makita ko siyang walang malay at muntikan ng tangayin ang katawan niya ng tubig dagat ay mabilis ko siyang binuhat pasakay ng chopper.Nakahinga ako ng maluwag nang maramdaman na maayos na tumitibok ang puso niya, ganoon din ang pitik ng pulso niya."Amina, wake up! I am here. You're safe now." Turan ko habang marahang hinahaplos ang mukha niya. We're both wet. Inabot ni Carl ang suot niyang jacket at ito ang ibinalot ko basang katawan ni Amina."Drake will get mad f
( Amari's POV )"Marahil may nangyari na biglang nagpaalala sa mahalagang pangyayari sa nakaraan niya. Yun nga lang, ang naaalala niya lang ngayon ay ang mga pangyayari bago siya maaksidente. Ang nawala na naman sa ala-ala niya ay ang mga pangyayari matapos siyang maaksidente. So basically, he forgot about you and the moments you've shared together for four years. At di rin natin matukoy kung kailan iyon mapoproseso ng utak niya."Klaro at mahabang paliwanag muli sa akin ni Dr. Mendez pero nakatunganga pa rin ako dahil hirap na hirap akong tanggapin ang nangyari kay Zander.Sa isang iglap lang ay naglahong parang bula ang kasiyahan namin. At ang mahirap pa ay hindi ko ito pinaghandaan, ni hindi ko inakala na mangyayari ito ngayon mismo. Masyado akong napanatag. Kaya ngayon halos hindi ako makahinga sa sobrang sikip ng dibdib ko habang walang kapaguran ang aking mga mata sa paglandas ng mala-ulang luha."Doc, ba--ka may paraan pa. Kagaya noon. Nagawan natin ng paraan noon ang muntikang
Sa kabila ng malalang pag-iisip ay natagpuan ko nalang ang sariling bumabiyahe pauwi ng La Union. Sinunod ko ang payo ni Manang Celia na umuwi na muna sa resort. Pero hindi ako uuwi roon para makapagpahinga, uuwi ako para ihanda ang mga gamit ko kung sakali mang palalayasin ako ni Zander.Well, hindi na pala dapat ako magbakasakali pa dahil natitiyak kong ganoon nga ang mangyayari. All I need is to prepare myself too.I even booked a cab dahil nasa isipan kona na bawal ng pakialaman pa ang sasakyan ni Zander. Kung magbu-bus naman ako ay tiyak aabutin ako ng siyam-siyam. Kaya kahit nagtitipid ay ginastusan ko nalang ang pamasahe.Laglag ang balikat at pagod na pagod ang puso at katawan ko nang makarating. Sumalubong agad sa akin ang amoy lavender na air freshener na si Zander mismo ang pumili noong minsang namili kami ng mga gamit para sa bahay.Mas lalo akong nilukob ng matinding lungkot at sakit habang inililibot ang mga mata sa bawat sulok. Sa bawat sulok na nagpaalala na sa loob ng
( Amari's POV )Inabot ng halos isang linggo ang pananatili ko sa rest house dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nagpapakita si Zander. I don't know kung may alam na ba siya patungkol dito o baka alam niya na talaga pero sinadya niyang huwag na munang magpakita.Pero alin man sa dalawa ang dahilan, kailangan kong paghandaan. Kaya naman matagal kong pinag- isipan ng maayos ang suhestiyon ni Lory and I decided to give it a try nang sa gayun ay mairaos ko rin ang sariling pangangailangan.Isa pa, ayaw ko namang mabulok sa kalungkutan rito dahil sa sobrang pagkamiss sa asawa ko.Masyadong nakakapanibago ang di siya makasama matapos ang apat na taon na nakasentro lang ang buhay namin sa isa't isa. Kinailangan kong magpatuloy sa araw- araw sa kabila ng labis labis na kalungkutan dahil sa pag-iisa. Dahil may experienced na ako noon sa pagmomodelo ay iyon agad ang pumasok sa isipan ko. Naghanap ako ng hiring models online hanggang sa nakita ko ang isang modeling agency. They're looking for
Halos ayaw ko ng kumurap nang makita ang gwapong mukha ng lalaking mahal na mahal ko. Tila ba parang nagslow- mo ang oras habang mahigpit nitong hinahawakan ang kamay ko.Parang nawala lahat ng ispiritu ng alak sa katawan ko at yung puso ko naman ang parang sasabog dahil sa pagwawala!Am I dreaming? Zander is holding my hand. Pakiramdam ko para akong nasa isang pelikula. My knight in shining armour saved me from that jerk! Talagang totoong nangyari ang ninanais kong mapansin niya and it's more than that."Get in!"Ramdam ko ang galit sa tono ng pananalita nito kaya para akong nanumbalik sa realidad nang makitang binuksan nito ang pintuan sa frontseat.Wala sa sariling natigilan ako at napalingon sa kanya dahil sa pagkagulat.Is he offering me to ride with him? Alam kong nakainom ako at nahihilo na pero hindi pa naman ganoon kalala ang pagkawala ng isip ko para di maunawaan ang nais niya."Ano? Tutunganga ka lang ba diyan? O baka gusto mong bumalik sa loob para magpabastos sa maraming l
Nakaalis na si Zander pero nanatili pa rin akong prenteng nakaupo sa kama dahil sa labis labis na pagkagulantang.Teka lang. Ang hirap lang kasi talagang paniwalaan. Kagabi lang, he's offering me to ride with him. Tapos ngayon he's offering me to live with him? Hindi nga offer kung tutuusin eh coz he's literally deciding without asking if it's fine with me.Sabagay, bakit nga naman niya itatanong ang isang bagay gayung tiyak na alam niyang ito nga ang pinangarap kong mangyari! Para nga akong asong ulol na habol ng habol sa kanya noon pa man.May sumapi bang mabuting ispiritu sa kanya na kampi sa kagandahan ko? O baka may nakain siyang food of realization?Langya! Kung anu- ano pa tuloy pumapasok sa utak ko. Napailing ako ng makailang beses. Bakit nga ba kailangan ko pang isipin ang dahilan gayung ito talaga ang inasam- asam kong mangyari noon pa man. Lalo pa't wala naman akong ginawang kasinungalingan o anupaman dahil sariling desisyon niya ito.And I guess, baka pambawi ito sa akin ng
Nang makapasok kami ni Aslan ay sumalubong kaagad sa amin ang beking nag- interview sa akin, na napag- alam kong Ms. Cleo ang palayaw. Marahan kong kinuha ang kamay na hinawakan ni Aslan na di naman niya tinutulan."Mabuti naman at dumating kayo on time," Nakipagbeso ito kay Aslan bago sa 'kin kaya natuon ang atensyon ko sa kanya."Teka, magkakilala kayo?" Takang tanong nito and Aslan smiled at him as a response."Ms. Cleo."Di pa man kami nakakasagot ay may tumawag na sa kanyang isang maarteng boses. Walang iba kundi ang higad na nakasunod lang sa amin.Irritableng napalingon ako sa gawi nila. Muli kaming nagkasukatan ng titig ni Zander. Inis at galit, iyon ang pinapahiwatig ng mga mata niya. At talagang siya pa itong may lakas ng loob na magalit? Tsk.I crossed my arms habang nakaangat ang isang kilay habang di inaalis ang mga mata sa kanila.Maarteng nakipagbeso ang higad so I rolled my eyes."Buti at bumalik ka na sa agency Suzy. At sino itong napakagwapong kasama mo?" Ani Ms. Cle
"Thank you."Puno ng emosyon na sambit ko nang makarating kami sa condo. I just want to thank him for everything today. Sa pag- anyayang sumabay sa kanya pauwi plus the dinner treat."Yeah." He just simply answered bago tuloy- tuloy na pumasok sa loob.Sumunod ako at napahinto nang sumalampak siya ng upo sa couch na parang pagod na pagod."Zander, sa--saan nga pala ako matutulog?" Nauutal na tanong ko. Medyo nakakaramdam pa rin kasi ako ng hiya.Nagkasalubong ang kilay niya nang tumingin sa 'kin."The other room. Saan ba dapat?" Makahulugang tanong niya kaya napalunok ako.Saan ba dapat? Pwede bang sa kwarto niya at nang makatabi siya?Oh shit! My face heated dahil sa sariling naiisip."I see, a--- akala ko kasi di--- dito sa couch." Nauutal na palusot ko sabay kamot sa ulo.Di ko na hinintay ang sagot niya at tuloy- tuloy na tumungo sa kwarto. Napahawak ako sa dibdib nang makapasok. Kadalasan talaga inaatake ako ng labis na pagpapantasya. Ayan tuloy! Ako ang napahiya.Pero hanggang p
[ Excited akong nagmaneho patungong Quezon para sa gaganaping fashion show. Medyo may kabigatan ang dibdib ko dahil hindi ko makikita si Zander ng ilang araw. Gayunpaman, may sulat naman akong iniwan. Umaasa akong uuwi siya ng condo at mababasa niya iyon kahit alam ko namang imposible.Ngunit kung kailan malapit na akong makarating sa venue ay bigla na lamang nagloko ang sasakyan ko kaya napilitan ko itong ihinto sa gilid ng kalsada.I was about to ask for help nang may lumapit sa aking dalawang lalaki. Kinatok nito ang bintana ng sasakyan ko kaya binaba ko na."Miss, anong problema? Kailangan mo ba ng tulong?" Ani ng isang may mahabang bigote.I am not that judgmental pero nakakaramdam ako ng kakaiba presensiya sa dalawa. Para bang may gagawin ang mga ito na hindi kanais nais."No need. Tatawagan ko nalang yung mga kasamahan ko." Ani ko. Pilit nilalabanan ang nararamdamang takot lalo pa't hindi matao sa banda rito at may matarik pang bangin.Ngunit edi-dial ko pa nga lang ang numero n
"Goodmorning ma'am, ready na po ang breakfast niyo."Ang katok na ito ng staff ng resort kung saan ako naglalagi ang siyang gumising sa aking diwa. Nakangiti itong bumungad sa akin bitbit ang tray ng pagkain."Salamat." Sambit ko at tipid na napangiti. Nilakihan ko ang awang ng pintuan para makapasok ito.Matapos nitong mailapag ang bitbit na tray ay agad din itong nagpaalam. "Enjoy your breakfast po ma'am." Magiliw na sambit pa nito bago tuluyang naglakad paalis.Isinara ko ang pintuan at muling umupo sa kama. Magdadalawang linggo na magmula ng napadpad ako rito. Isang simpleng resort ito rito sa Zambales. Pero kahit simple ay maganda naman rito, maaliwalas at walang masyadong turista kaya dito ako tumagal. The place is so perfect for my broken heart.Magmula ng umalis ako nang gabing iyon ay nakailang lipat din ako ng lugar sa kagustuhan ng tahimik na buhay. At dito nga ako dinala ng aking mga paa, gawa na rin ng maiging pagsesearch online. Mabuti na lamang at dala dala ko sa wallet
"Ma'am saan po kayo pupunta ng ganitong oras?"Takang tanong ng isang tauhan ni Alexander. Lima silang nagwagwardiya rito sa resthouse niya, di pa kasama ang iilang nakabantay rin pero ito lang ang may lakas ng loob na lumapit sa 'kin para tanungin ako.Buong loob ko itong hinarap. "May mahalaga lang akong pupuntahan." Pagdadahilan ko ngunit mukhang hindi ito kumbinsido."Ma'am, nagpaalam ka na po ba kay boss? Para sana samahan ka ng ibang kasamahan namin para sa proteksyon niyo po." Pangungulit pa nito kaya napairap na ako. Nagsilapitan na rin ang iba pa kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Hindi na kailangan. Tsaka bakit ba kayo nakikialam? Hindi ako ang amo ninyo rito. May karapatan akong umalis dahil hindi niyo na ako bihag." Singhal ko dahil sa pagkairita.Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata ng mga ito ngunit matigas pa ring naninindigan."Patawad po ma'am pero sinusunod lang namin ang utos ni boss lalo pa't malalim pa po ang gabi at delikado sa daan. Kung gusto niyo pong
( Madison/Amari's POV )"Ma'am! Nasa TV sina Señorito at ma'am Amanda!"Natatarantang tawag sa akin ng katulong. Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon. Nang umalis sina Alexander at mommy kanina ay minu-minuto akong taimtim na nanalangin para sa kanilang kaligtasan.Patakbo akong lumabas ng kwarto at dali- daling pumunta sa sala para mapanood ang sinabi ng katulong.Napakalakas ng kabog ng puso ko habang nakatutok ang mga mata sa balita. Nasa TV nga sina mommy at Alexander. Karga karga na nito si Austin kaya parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa."Sumabog ang isang abandonadong pabrika na dating pagmamay- ari ng namayapang dr*g syndicate na si Mr. Luis Cruz. Ayon sa ulat ay ginawa raw itong hideout ng asawang si Elizabeth Cruz,"Hindi pa man tapos ang balita ay patakbo akong lumabas ng bahay."Ma'am saan po kayo pupunta!?" Takang tanong ng katulong habang nakasunod sa 'kin."Sa pabrikang tinutukoy ng balita. Pupuntahan ko ang mag- ama ko!" Mariing sagot ko kaya napakamot nalang ito
( Alexander's POV )"Can I go with you?" Pakiusap ni Madison or shall I say Amari. Ngayon na kasi ang araw ng paghaharap namin ni Elizabeth, ang araw na kahapon ko pa pinaghandaang mabuti.Marahan akong umiling bago ito niyakap."No baby. I'm sorry but you better stay here. Hindi ko hahayaang mapahamak ka ulit." Puno ng pagmamahal na turan ko bago ito hinagkan sa ulo.I can't dare to kiss her on her lips dahil pakiramdam ko nagkakasala ako dahil sa ibang mukha niya. But I'll also promise to myself na ibabalik ko ang dati niyang hitsura kapag maayos na ang lahat. Mas pipiliin ko pa rin ang kagandahan ng orihinal niyang mukha na higit kailanman ay hindi ko ipagpapalit ninuman.Matapos namin malaman ang resulta ng DNA test kagabi, pinangako ko na sa sarili ko na wala ng ibang taong mananakit sa babaeng mahal na mahal ko. Walang paglagyan sa tuwa ang puso ko dahil tama lahat ng kutob ko. Worth it lahat ng pagtitiis ko. Pero alam kong mas kompleto ang kasiyahang ito kapag nabawi na namin s
Kinabukasan nang magising ako ay nakaramdam agad ako ng kirot sa aking ulo. Marahil ay dahil sa ilang baso ng alak na nainom ko kagabi, halatang nanibago ang katawan ko.Pero di ko naman din pinagsisihan na uminom ako dahil madali akong nakatulog pagkatapos. Isa pa, marami rin kaming napagkwentuhan ni Alexander. At kahit sa isang gabing pag- uusap na iyon ay nakagaanan ko na siya ng loob.Bumalikwas na ako ng bangon at diritsong tinungo ang banyo para makaligo na. Pagkatapos ay dali dali rin akong nagbihis para lumabas ng kwarto. Maaga pa naman, nasa alas sais pa lang kaya gusto kong tumulong sa kusina.Tahimik pa sa sala kaya't tantiya ko'y tulog pa sina Alexander at ang ginang na si Amanda.Pagkarating ay ang katulong agad ang nabungaran ko. Ngayo'y may kasama ito na sa tingin ko'y chef dahil na rin sa suot nitong uniporme."Magandang umaga ma'am." Sabay na bati agad ng dalawa nang mapansin ako."Hello, goodmorning." Nakangiting bati ko naman."Gusto niyo na po bang kumain? Uminom ng
Matapos makipagkita kay Nick ay mas lalo akong nahirapan makatulog nang gumabi. Ngayong kumpirmado na na hindi nga ako si Madison ay mas dumoble ang takot at pag- aalala ko para kay Austin. Paano nalang kong saktan siya ni Elizabeth dahil hindi naman pala sila totoong magkadugo?Oo at Elizabeth na ang tawag ko sa kanya! Hindi na mommy. Sa ginawa niyang pagamit sa akin ay hindi siya nararapat na erespeto. Wala siyang konsensiya! Tunay ngang napakaitim ng budhi niya.Tiningnan ko ang oras at malalim na nga ang gabi pero heto ako't gising na gising pa ang buong diwa. Muli akong bumangon sa hinihigaang kama at nagpasyang lumabas ng kwarto para tumungo sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong pakalmahin ang di mapakaling isipan.At nang makadaan ako sa may sala ay napansin ko kaagad si Alexander at ang bote ng beer na nakalapag sa babasaging table.Napatikhim ako dahilan para maagaw ang atensyon niya."Hmmm hi! You're still awake?" Tanong agad nito na ikinatango ko ng marahan."I can't slee
"Then you better prepare. Aalis na tayo ng 1:00 PM. May kalayuan pa ang biyahe natin." Agad na tugon ni Alexander nang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa pagtawag ni Nick."Sasama ka?" Kunot noong tanong ko."Ofcourse! Hindi ka pwedeng umalis na hindi ako kasama." Seryosong turan nito bago tuloy tuloy na naglakad paakyat, patungo sa kwarto niya."Sabi sayo ma'am eh, napakaconcern ni Señorito sayo."Bigla akong napapitlag nang may nagsalita sa bandang likuran ko kaya gulat akong napalingon. Kita ko ang abot taingang ngiti ng katulong. Nakapeace sign pa ito dahil sa naging reaksyon ko."Maglalaba na po muna ako ma'am." Nakangising paalam nito. Ngising halatang nanunudyo.Napahawak ako sa dibdib ko. Rinig at ramdam ko ang pagwawala ng aking puso.Goodness! Para iyon lang ay nag- ooverthink na agad ako. Alexander isn't concern. Kailangan niyang sumama dahil pandagdag ebidensiya ang magiging testamento ni Nick laban kay mommy Elizabeth. Iyon lang yun! Dapat hindi na ako nag-iisip ng iba pa
( Madison's POV )"Tatlong araw ang sinabi ni Elizabeth. Kailangan na nating makapagplano agad ngayon." Kita ko ang pagmamadali sa mukha ni Alexander . Nang makarating ito ay naikwento niya agad ang nangyari at tungkol sa pagtawag ni mommy. Bagay na ipinag- aalala ko ng lubos kaya di ko mapigilan ang sariling humagulhol."Kung ako lang ang kailangan niya ay hindi ako natatakot sa kanya. Papayag akong makaharap siya anumang oras, sisiguraduhin niya lang na ligtas ang bata at tutupad siya sa usapan." Lakas loob na sambit ng ginang na si Amanda ngunit mariing napailing si Alexander."Tuso at mapanlinlang si Elizabeth mom. Hindi tayo pwedeng maniwala sa sasabihin niya. Kailangang makagawa tayo ng magandang plano." He uttered kaya kapwa kami nag- isip ng malalim.I just can't believe it! Ginawang pa- in ng itinuring kong ina ang inosenteng anak ko na itinuring siyang abuela. At sa ginagawa niyang ito kay Austin ay parang pinapamukha niya na rin sa 'kin ang katotohanan kahit wala pa man an