[ Meghan's POV ]Nakilala ko na lamang siya ng tawagin ito ni Krissy. "Brandooooon!" Malakas ang sigaw nito ngunit para siyang bingi na wala man lang narinig at tuloy-tuloy itong naglakad palayo tangay ang aking kamay. Wala rin itong pakialam sa paligid lalo na sa iba't-ibang reaksyon ng mga taong nakatingin sa amin.Parang nagslow-mo bigla ang aking mundo. Nakaramdam ako ng malakuryenteng dumadaloy sa aking ugat. Lumakas lalo ang tibok ng puso ko at wala itong pagtutol na sumunod sa kanya.Di ako alam kung paano kami nakawala sa masalimoot na kaguluhan. Napakabilis ng pangyayari at para akong naging puppet na basta na lamang nakasunod sa kanya at wala man lang pag-alinlangan na sumakay sa kotse niya ng alukin ako nito. Nang tuluyan itong umandar paalis ay saka lang nagsink-in sa utak ko ang mga pangyayari.Kapwa kami tahimik habang tinatahak ang kahabaan ng daan. Di ko siya magawang tingnan habang pinapakiramdaman ko lang ang nagwawala kong puso.Ito na ang hinihintay kong pagkaka
[ Meghan's POV ]"Grabe, nang dahil lang dun pinahiya ka nila ng ganun? Di ko lubos maisip kong bakit papakasalan ni kuya yung babaeng yun gayung napakasahol ng pag-uugali." Di makapaniwalang sambit ni Calex at napailing pa ito habang nagmamaneho."Sinabi mo pa. Kita mo naman sa event kanina kung gaano siya kaproud na ipangalandakan sa lahat ang babaeng yun. Baka talaga mahal niya kaya siya nagbubulag-bulagan." Nakahalukipkip na bulalas ko habang nakatuon lang ang mga mata sa bintana ng sasakyan. Kagaya ni Calex ay sobrang dismayado din ako."Sayang Meg, pagkakataon mo na sana kanina para makausap si kuya." Sambit ni Calex kaya't napalingon ako sa gawi niya."Naku! Kung narinig mo lang kanina yung mga sinabi niya mawawalan ka talaga ng gana. Na kesyo parang kasalanan ko pa dahil umattend ako sa party gayung mainit ang dugo sa akin ni Krissy. Tapos hindi ko raw kayang ipagtanggol yung sarili ko. Na dapat daw ako nalang ang umiwas. Parang kinakampihan pa nga niya yung hinayupak na baba
[ Meghan's POV ]Pagkauwi ng hotel ay agad ko ding inayos ang mga gamit na dala ko. Hinanda ko na ito para sa flight namin bukas pabalik ng Cebu.Sa totoong lang napakabigat ng dibdib ko dahil uuwi akong bigo. Wala man lang akong ibang napala sa lahat ng effort ko kundi sakit sa puso. Sadyang mapaglaro talaga ang tadhana. Pinagtagpo nga kami ulit pero sa huli magpapakasal din pala siya sa iba. Nagsimula na namang magtubig ang mga mata ko. "Sana last na 'to. Nakakasawa ng umiyak ng dahil sayo Brandon." Bulalas ko sa sarili habang marahang pinupunasan ang maliliit na butil sa aking mga mata.Nasa kalagitnaan ako ng pag-eemote nang tumunog ang doorbell ng kwarto ko. Alam ko na kung sino ito dahil wala namang ibang bumibisita sa akin. Inayos ko muna ang sarili bago ko tinungo ang pintuan at binuksan."Nandito na ako bakla!" Masiglang bungad ni Gail sa akin n abot tainga ang ngiti. Ngunit napalitan din ito ng pagkunot sa kanyang noo nang mapansin nito ang matamlay kong hitsura. "Malun
"Bakla, may nangyari ba? Bakit nagmamadali kang umalis?" Naguguluhang tanong ni Gail habang nakasunod sa akin."Pumunta nalang tayo sa ibang store." Mahinahon ngunit garalgal ang boses na sagot ko. Napahinto ako ng hawakan ni Gail ang braso ko."So may nangyari nga? May nang-away ba sayo dun sa boutique? Tara! Balikan natin." Seryoso pero puno ng concern na saad niya. Sa ikinilos ko ay talagang maghihinala siya.Huminga muna ako ng malalim bago sumagot."Nagkita kami ng mommy ni Brandon. Kasama niya pa si Krissy nang pumasok sila sa boutique. May sinabing hindi maganda tungkol sa 'kin. Kaya mas maiging umiwas nalang tayo." Emosyonal na pahayag ko at bakas sa mukha ni Gail ang pagkairita."Ano!? Hinayaan mo lang silang pagsalitaan ka ng kung anu-ano? Tapos ikaw pa 'tong iiwas? Hindi naman nila pagmamay-ari itong mall para magyabang sila ng ganun. Tara na balikan na natin!" Sa tono pa lang ng pananalita ni Gail ay gigil na gigil ito. Akmang maglalakad na sana siya pabalik ng boutique n
"Bakla! Gumising kana please! Nag-aalala na kami sayo." Halos maiyak na si Gail habang niyuyugyog ang balikat ko. Akala siguro nito na nahimatay pa rin ako dahil sa hindi ko pa rin dinidilat ang aking mga mata. Ramdam ko pa kasi yung pananakit ng ulo ko kaya mas komportable ako sa ganito.Marahan ako nagmulat ng mata habang napahawak sa aking sintido."Ouch!" Sambit ko at dahan-dahan itong hinihilot.Halos sumigaw na si Gail sa sobrang tuwa. Ganoon rin si Calex kahit nagmamaneho. Parang kanina pa ito nagdarasal kung kailan ako magigising. Tsaka ko lang napagtantong lulan pala kami ngayon ng sasakyan."Thanks G! Haixt pinakaba mo kami. Dadalhin kana namin dapat sa ospital." Parang nabunutan ng tinik na bulalas ni Gail habang nakahawak sa kanyang dibdib."May masakit ba sayo Meg? Kumusta ang pakiramdam mo?" Concern naman na tanong ni Calex."Ayos lang naman ako. Medyo makirot lang yung ulo ko. Baka dahil sa nainom ko 'to." Saad ko at muling inihilig ang ulo sa upuan ng sasakyan."Ano b
[ Meghan's POV ]"Alam kong may ideya kana kung bakit ako nakipag-usap sayo." Panimula ko sa usapan namin ni Jhant habang hinihiwa ang beef steak na inorder ko. Agad kasi naming tinungo ang pinakamalapit na mamahaling fastfood."Uhm yeah! I guess tungkol ito dun sa mga sinabi ko sayo lastime about Brandon right?" Sagot nito habang pinupunasan ang labi ng tissue.Marahan akong tumango at huminto muna sa pagkain bago sumagot. "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, kailangan ko ang tulong mo." Diretsahang sambit ko.Inihinto rin ni Jhant ang pagkain at ininom muna nito ang baso ng pineapple juice bago sumagot."What help do you need?" Seryosong tanong niya habang nakatingin sa akin ng diretso."Gusto ko sanang makausap si Mr. Parker. Gusto kong malaman kung magkano ang halagang kailangan niya para maibalik ang kompanya nina Brandon?" Buong-loob na pahayag ko na ikinaawang ni Jhant. Halos bumilog ang mata nito at hindi makapaniwala sa sinabi ko."What? Seriously Meg?" Aniyang puno ng pagkagu
Makalipas ang ilang araw.[ Brandon's POV ]Madaling araw pa lang ay bumiyahe na ako upang makarating ng maaga sa isa sa mga private resort namin na nasa Zambales, where mom and dad stayed for good pag umuuwi sila ng Pilipinas.At paminsan-minsan naman pag lumuluwas si mommy sa Manila, sa bahay ko siya tumutuloy kung saan nandoon din si Krissy.Nasa balcony ako ng resthouse namin habang tinatanaw ang magandang view ng karagatan nang lapitan ako ni mommy."Here's your coffee my son." Nakangiting binigay nito sa akin ang tinimpla niyang coffee. Saktong-sakto kasi ang oras ng dating ko na nasa 6:00A.M pa lamang at ramdam ko yung lamig ng hangin na dumadampi sa aking balat."Thanks mom." Ginawaran ko siya ng ngiti at tsaka kinuha ito sa kanya."Bakit hindi mo man lang sinama si Krissy? May pinagkakaabalahan ba siya?" Sunod-sunod na tanong ni mommy at tumabi ito sa kinauupuan kong bench.Umiling ako pagka't never naman naging busy si Krissy sa trabaho. Mas abala pa yun sa pagbabantay sa ak
[ Brandon's POV ]"Ingat ka sa pagmamaneho son. Mamaya-maya ay susunod na rin kami ng daddy mo. Sa office ni Henry nalang tayo magkita." Tugon ni mommy pagkatapos akong halikan sa pisngi. I kissed her cheek back at niyakap ko rin si daddy bago tuluyang nagpaalam sa dalawa.Lulan ng aking sasakyan ay bigla na lamang pumasok sa isipan ko ang mga sinabi ni Manong Jun. Parang nag-eecho ito sa aking tainga ng paulit-ulit.Kung mapapasubo ako sa kasal ay tiyak mahihirapan na akong makawala. Knowing Krissy, talagang totohanin niya ang kanyang mga banta.Pero kung ipagpapatuloy ko ito, kagaya ng sinabi ni Manong Jun ay parang hinahayaan ko lang ang sarili kong malungkot at magdusa habang buhay.Ngunit nakasalalay naman sa pagpapakasal ko kay Krissy ang madaliang pagbawi ko sa mga kompanya namin.Malalim ang naging buntong-hininga ko sa sobrang gulo ng aking isipan. Napailing nalang ako habang nakatutok ang mga mata sa tinatahak na daan pabalik ng Manila.Kung bakit ba naman ngayon pa gumulo n
Makalipas ang isang buwan.Humahagulhol na nakaharap si Krissy sa isang lapida. Alam niyang huli na para magpatawad ngunit alang alang sa ikapapanatag ng loob niya ay ibibigay niya ito sa babaeng nagdulot ng labis na hinanakit sa kanya."Kung naririnig mo ako ngayon mom. Pinapatawad ko na po kayo. Sana mapatawad niyo rin po ako." Madamdaming usal ni Krissy. Sa loob ng mahabang panahon ay ngayon lamang niya nabisita ang puntod ng kanyang mommy.Lumapit sa kanya si Calex at buong puso siyang niyakap. Tahimik lang ang lalaki bilang respeto sa nagdadalamhating puso ng asawa.At nang matapos si Krissy ay niyakag na rin niya ang babae pauwi."Tara na love, baby CK is waiting for us." Malambing na turan ni Calex."Pwede bang samahan mo ako bukas para dalawin sa kulungan ang kapatid ko love?" Pakiusap ni Krissy sa asawa. Mailap pa si Eliz sa kanya kaya niya sinasanay ang babae sa lagi niyang pagdalaw. Nagbabakasakaling balang araw ay magkaroon din sila ng pagkakaunawaan despite sa mga nangyar
"Sino ka ba at anong naging kasalan ko sayo para gawin mo ang kahayupang ito!?" Sigaw ni Krissy sa nakahalukipkip na babae sa kanyang harapan. Maganda ito at may balingkinitang katawan. She looks harmless ngunit nakatago pala ang sungay nito.Hindi paman nito sinasabi ang pangalan ay malakas ang kutob niyang ito ang babaeng tinutukoy ni Philip na si Eliz.Nang mahuli siya ng babae kanina ay agad siyang dinala sa isang tagong kwarto. Ginapos ang kanyang buong katawan habang nakaupo siya sa isang upuan."Well, hindi mo talaga ako makikilala dahil never mo namang naisipan na kilalanin ako! Ni minsan hindi mo naisip na nag-eexist ang isang tulad ko Krissy Parker!" Bulyaw ng babae. Puno ng hinanakit ang bawat katagang binitawan nito.Talagang kahit anong isipin ni Krissy ay hindi niya maalala na nagkrus ang landas nila ng babae."Oh shit! I don't even know you at wala akong maalala na nasaktan kita. For goddamn sake ngayon pa lamang tayo nagkita kaya hindi ko alam kung anong pinaghuhugutan
Mabilis na naasikaso ni Calex ang lahat kaya't agad rin silang nakalipad pauwi ng Pilipinas.Si Brenda na ang dumiritso sa mansyon para dalhin ang kanilang mga gamit dahil agad na nakipagkita sina Calex at Krissy kay Philip sa isang exclusive restaurant. Kaligtasan ng kanilang anak ang nakasalalay rito kaya bawat segundo ay mahalaga.Sakto namang pagdating nila ay naghihintay na si Philip sa table number na binanggit nito.Agad na umorder si Krissy ng pagkain para sa kanilang tatlo."Philip, gusto kong malaman kung bakit malakas ang hinala mong si Ms. Eliz Teng ang nagpakidnap sa anak namin." Bukas ni Calex sa paksa.Si Krissy naman ay tahimik lang na nakikinig sa dalawang lalaki."Gusto kong sabihin sa inyo lahat ng nalalaman ko. Sabihin nalang natin na gusto kong bumawi sa kasalanan ko kay Brenda. I love her so much kaya mahalaga na rin sa akin ang mga taong mahalaga sa buhay niya." Salaysay ni Philip."What do you mean?" Naguguluhang tanong ni Krissy."Isa ako sa binayaran ni Eliz
Nagbubunyi ngayon si Eliz habang karga karga ang sanggol ng isa sa kanyang mga katulong."Kuwawang bata, nadamay pa sa kawalangyaan ng mommy niya. Kung sana kinilala ako ng mommy mo, hindi ako maghihiganti ng ganito." Usal ng babae habang nakatitig sa napakagwapong sanggol na mahimbing na natutulog.Sa wakas ay napagtagumpayan din ni Wesley ang kanilang plano.Lumapit si Wesley at niyakap nito si Eliz sa beywang sabay halik sa leeg ng babae."Are you happy now my baby?" Masayang usal ni Wesley. Matupad lang niya ang kagustuhan ng babaeng minamahal ay sobra na siyang kontento.Humarap si Eliz sa lalaki at sinagot ito ng isang mapusok na halik sa mga labi. "Sobra mo akong pinasaya babe! Kaya ngayon may premyo ka sa'kin." Bulalas ng babae matapos maghiwalay ang kanilang mga labi.Inakay niya si Wesley patungo sa kwarto at doon isinagawa niya ang premyong ibinigay para sa lalaki. At yun ay ang muling ipaubaya ang sarili sa lalaki."Sayong- sayo ako ngayon babe!" Mapanuksong usal ni Eliz
Nagdaan ang mga araw na puro saya na lamang ang nararamdam nina Krissy at Calex sa kanilang mga puso. Ang kulang nalang talaga ay si baby CK. At araw nalang din ang kanilang bibilangin para tuluyan nila itong makasama at magiging buo na rin sila.Samantala, sa kabilang dako naman ay abalang abala si Wesley sa kilos na gagawin ng mga utusan niya. Ngayong araw nakatakda nilang gawin ang nakasaad na plano ni Eliz.Nakakabit ang malilit na hearing aid sa kani-kanilang tainga para sa maayos na komunikasyon at monitoring sa kilos ng bawat isa.Kasalukuyang nasa tinutuluyang apartment si Wesley dahil dito nila plinano ang mga hakbang na gagawin nila.At nang matapos ang kanilang pagpupulong ay pinaalis na rin ni Wesley ang kanyang mga utusan. Kailangang makapwesto na ang mga ito para hindi pumapalpak pagdating ng oras.Nakahanda na rin ang private airplane na gagamitin niya sa pagtakas dala ang sanggol.Yun talaga ang pinakaplano ni Eliz, kunin ang anak ni Krissy at ilayo ito! Alam ni Eliz
Nagkakatuwaan sa pag-uusap sina Calex, Krissy at Brenda nang maabutan nina Jaxon at Aries sa loob."Wow ang saya ah! May party ba?" Bungad ni Jaxon habang nakahawak sa braso ni Aries.Nagagalak na binati ang dalawa nina Krissy at Calex. Samantalang si Brenda ay hindi maialis ang mga mata nito sa nakapulot na kamay ni Jaxon.Bakas ang gulat sa echuserang tingin nito. Wala naman kasing itong alam tungkol sa tunay na pagkatao ni Jaxon."Ui teka Jaxon, ano yan?" Di mapigilang puna ni Brenda sabay turo nito sa kamay ni Jaxon na nakapulupot sa braso ni Aries.Napahalakhak naman si Jaxon. Ramdam niya kasing hindi makapaniwala si Brenda sa nakikita nito."Bakit bawal bang maglambing sa BOYFRIEND ko?" Confident na sagot ni Jaxon na talagang diniinan pa ang salitang boyfriend. Ngayong nagkaaminan na sila ni Aries ay wala ng makakapigil pa sa pagmamahalan nila. Malaya na nilang ipangalandakan sa ibang tao at sa buong mundo kung ano talaga sila at never nilang ikakahiya ito."What!?? Boyfriend!?
"Kristela mahal na mahal kita, sana naman wag ka ng gumawa ng dahilan para ipagtabuyan pa ako sa buhay mo." Nagsusumamong pakiusap ni Calex."Sa tingin mo ba ganoon lang kadaling hayaan kang makabalik sa buhay ko? Sa buhay namin ng anak ko? Sobra mo akong sinaktan Calex! At hindi ko alam kung kaya pa kitang pagkatiwalaan ulit." Nasasaktang tugon ni Krissy."Kulang pa ba itong ginagawa ko para mapatawad mo ako? Dahil kung oo, hindi ako magsasawang suyuin ka oras-oras hanggang sa bigyan mo ulit ako ng chance." Emosyonal at buong pusong salaysay ni Calex. Kulang nalang umiyak ang lalaki sa harapan niya.Umiling si Krissy, senyales na labis pang naguguluhan ang kanyang isip."Hindi ko pa alam Calex. Bigyan mo muna ako ng panahong makapag-isip ng maayos. Just leave!" Ma-autoridad na tugon ni Krissy sabay hawak sa sumasakit niyang sintido. Nagtatalo kasi ang isip at puso niya"Aalis ako ngayon at bibigyan kita ng panahong makapag-isip ng maayos. Pero bago ko gagawin yun, gusto ko munang mal
"So what do you want to eat for dinner girls? Sagot ko na. Celebration man lang natin dahil malapit ng makalabas si baby sa NICU." Masayang turan ni Wesley. Abot tainga naman ang ngiti ni Krissy nang kumpirmahin ito ng doktor kanina. Isang linggo nalang ang hihintayin niya at sa wakas ay makakalabas na ng NICU ang kanyang anak. At kapag nangyari yun, makakauwi na rin sila ng Pilipinas matapos ang mahigit dalawang buwan na pamamalagi nila rito."Anything you want. Kayo na ni Brenda ang bahala." Tugon ni Krissy."Naku! Kung wala lang tayo sa ospital hindi lang pagkain ang oorderin ko eh. Tiyak pati inuman din. Magwawalwal ako kasi finally, makakasama ko na rin ang baby Philip ko. Miss na miss ko na kasi talaga siya." Ani Brenda na hindi napigilan ang kilig na nararamdaman, na kinurap-kurap pa nito ang mga mata na parang nagday-dreaming.Napailing na lamang si Krissy. Iba talaga ang tama ng babae sa nobyo nito."Drama mo Bren ha!" Nakangising turan ni Wesley."Bakit? Hindi mo ba narana
"Well, seems like mukhang malabo na magkaayos ang dalawa babe." Balita ng nobyo ni Eliz sa kabilang linya. Na walang ibang tinutukoy kundi ang mag-asawang Calex at Krissy."Magandang balita yan babe. Sana tuluyan ng magkahiwalay ang dalawang iyan." Natutuwang usal ni Eliz. Ikakatuwa niya kasi talagang makita na nahihirapan at nasasaktan si Krissy."Hayaan mo babe, susulsulan ko pa si Krissy para mas lamunin ng galit." Nakabungisngis na pahayag ng lalaki. Mabuti na lang at kasundong kasundo ni Eliz ang kanyang kasintahan, na nasasakyan nito lahat ng masamang plano niya. Actually, nahawa na ang lalaki sa budhing meron siya. Dahil sa nakwento niyang hirap na kanyang pinagdaanan magmula paslit pa lamang siya ay wala na ring ibang hangad ang lalaki kundi ang samahan siyang makamit ang paghihiganting nais ng kanyang puso."Go on babe, that's right! Ikaw nalang talaga ang maasahan ko diyan. Anyway, sa bata anong balita?" Segundang tanong ni Eliz. Hindi na siya makapaghintay, pati araw ay bi