Share

Chapter 1

Author: Jhinnyy
last update Last Updated: 2021-09-02 19:05:23

Chapter 1

I woke up to the sounds of the birds chirping outside. Napatingin ako sa veranda at nakita kong hindi pa sumisikat ang araw. Medyo madilim pa rin ang kalangitan.

Kinusot ko ang aking mga mata at saktong tumunog ang alarm clock sa bed side table.

Inabot ko 'yon at pinatay.

Bumangon ako at kahit inaantok pa ay dumiretso na 'ko sa banyo para maligo. 

After 20 minutes ay lumabas na 'ko. Suot ang roba ay nagtungo ako sa bintana at hinawi ang kurtina.

"What a beautiful morning," I murmured. 

Napangiti ako nang makita ang labas. The morning sun is now shining and the birds are flying freely in the sky.

Sana palagi na lang ganito. 'Yong tipong gigising ka sa umaga at ganito kaganda ang bubungad sa'yo.

Tumagal pa 'ko ng ilang minuto nakatayo roon at nakatingin sa tanawin. At nang magsawa ay nagbihis na 'ko ng uniform.

Hindi gaano ka fit ang uniform ko sa'kin, maluwang 'yon. Pero dahil sanay na 'ko sa mga maluluwang na damit ay hindi na 'yon naging problema.

Lumaki ako na ang kinahihiligan ang mga maluluwang na bagay. Wala akong pakialam kung pangit o maganda man tignan dahil para sa'kin kung saan ako kumportable roon ako.

Typical korean uniform ang style ng uniform sa Xavier. Isang skirt na stripe color black and white, long sleeve white na hanggang siko ang manggas, blazer and black neck tie. Pinaresan din ito ng isang puting mahabang medyas.

Nang matapos kong suotin ang uniform ko ay basta ko na lang tinali ang buhok ko sa pony tale kahit basa pa. 

Sinuot ko na rin ang salamin ko sa mata pagkatapos ay kinuha ko ang back pack pati ang libro at lumabas na ng kuwarto.

Agad kong nakita si Papa na nagbabasa nang diyaryo nang makapasok ako sa dining area.

"Good morning Pa," bati ko sa kaniya nang makalapit ako. 

Saglit niya akong sinulyapan at tinanguan bago binalik sa diyaryo ang kaniyang atensiyon.

Napabuntong hininga ako at umupo na lang puwesto ko.

"Good morning sweetie," 

Napabaling ang tingin ko sa pinto ng dining at nakita si Mama na pumasok.

Marahil galing na naman siya sa garden at bininyagan ang alaga niyang halaman.

Ngumiti ako sa kaniya. 

"Good Morning Ma." Nakangiti kong tugon at tumayo para lapitan siya. 

Hinalikan ko agad s'ya sa pisngi.

"Kumain ka na?" Tanong niya at dumiretso sa kaniyang puwesto at umupo.

"Kakain pa lang po." Bumalik na rin ako sa pagkakaupo.

"Ako ang nagluto niyan," aniya at itinuro ang mga nakahanda sa lamesa.

Namilog ang mga mata ko sa narinig. 

"Really?!" 

Hindi ako makapaniwala sa totoo lang. Kasi minsan ko lang makitang nagluluto si Mama dahil nasanay akong palagi silang busy ni Papa sa kompanya.

Masyado akong nasanay na si yaya ang nagluluto nang mga pagkain ko kaya nakakagulat talagang marinig mula kay Mama na siya ang nagluto ngayon.

Isa-isa kong tinignan ang mga pagkain na nasa mesa. Adobong manok, bacon, ham, fried egg, fried rice, hotdog, pancake, loaf bread and coffee. 

Napakurap-kurap ako at namimilog pa rin ang mga matang tinignan si Mama. Nakangiti naman siya habang nakatitig sa'kin.

"Wow..." bulong ko.

"You like it, sweety?" 

Parang may humaplos sa puso ko sa tanong ni Mama.

"I love it, Mama," 

Pumalakpak naman siya at siya na ang naglagay nang pagkain sa plato ko.

Sinundan ko lang ang bawat kilos ni Mama at wala sa sariling napangiti.

Sana ganito na lang palagi. Sana forever na akong magiging masaya. Sana parati na lang akong pinagsisilbihan ni Mama.

I missed those days na ganito kami. Na masaya lang at walang problema. 

Sana gaya na lang ng dati ang lahat...

"Kumain ka na," 

Nginitian ko si Mama ng malaki at nagsimula nang sumubo. 

Minsan lang maging ganito ka sweet si Mama sa'kin kaya lulubusin ko na. Hindi ko alam kung ano ang nakain niya at bigla siyang bumait pero hindi na 'yon importante sa ngayon.

I want to stop the time right now so that I can be with my parents like this even if my father doesn't pay attention to me.

But I knew I was just asking for an impossible thing.

Mapait akong napangiti.

Nagpatuloy na lang ako sa pagkain kahit pa nararamdaman ko na parang bumigat ang dibdib ko.

"I thought you're busy today Ma," sabi ko sa kalagitnaan nang pagsubo.

Minsan ko lang kasi sila makasama rito sa bahay. Minsan lang sila magkaroon ng oras at atensiyon sa'kin. Palagi silang busy sa trabaho at minsan ay pabalik-balik din sila sa ibang bansa for business matter.

Noong una hindi pa 'ko sanay na wala sila sa tabi ko kasi simula bata pa lang talaga ako kasama ko na silang dalawa. Pero no'ng nagsimula na akong mag-aral sa elementarya hanggang high school do'n na nagbago ang lahat.

Naging mailap na si Papa sa akin at hindi ko alam kung bakit. Minsan din ay sinusungitan ako ni Mama sa hindi malamang dahilan.

Naging workaholic na silang dalawa kompara dati na palagi silang may oras at atensiyon sa akin. Ngayon kahit ilang minuto lang ay hindi na nila kayang ibigay sa akin.

Parang ang sakit lang kasi nag-iisang anak lang naman ako pero pakiramdam ko kailangan ko pang manglimos sa pagmamahal at atensiyon ng mga magulang ko.

"Yes we are, pero mamaya pa naman 'yon kaya naisipan ko na ipagluto ka muna since matagal ko nang hindi 'to ginagawa." 

Hindi ko namalayan na napatigil na pala ako sa pagsubo. Ngumiti ako kay Mama nang sabihin niya 'yon at muling nagpatuloy sa pagkain.

Mabait naman si Mama pero minsan may pagka strikta rin. Pareho sila ni Papa actually. Pareho nilang gusto na gawin ko ang best ko para palaging manguna sa school at dapat hindi ako magkamali sa mga bagay-bagay.

May expectasyon si Mama at Papa sa akin at iyon ay ang palaging gawin ang best ko at palaging manguna sa school, sa competition man, exams or academic performances and quizes. 

In order for me to get the love and trust of my parents I have to obey them. Kahit mahirap at kahit nakataya ang sarili kong kaligayahan ay handa akong maging sunod-sunuran sa kanila mapasaya ko lang sila.

If this will make them happy then so be it.

"It's your first day of school and last year in high school Zia, so I'm expecting na this time you'll prove to us na deserving ka, hindi 'yong kung anu-anong kalokohan ang inuuna mo." Napabalik lang ako sa'king sarili nang biglang magsalita si Papa.

Napatigil ako sa akmang pagsubo ko at bahagya siyang nilingon. Kahit hindi pa man niya diretsuhing sabihin ay batid ko na kung ano ang ibig niyang sabihin.

Wala sa sariling naitikom ko ang aking bibig at ibinaba ang kamay na may hawak na kutsara at napayuko. 

Tama nga siya ito ang huling taon ko sa Xavier kaya hindi na ako magtataka kung mahaharap na naman ako sa panibagong problema.

"Yes Papa, I will at hindi na po ako gagawa nang kahit na anong kalokohan," sagot ko sa mahinang boses kalaunan.

Kapag ganitong seryoso ang tinig ni Papa at sinasabi sa'kin ang mga bagay na 'to ay hindi ko na maiwasang kabahan dahil alam kong galit talaga siya. 

Malambing si Papa katulad ni Mama pero nagiging mahigpit lang siya everytime na may ginawa akong masama o hindi niya nagugustuhan.

Ever since in my life wala akong ibang ginawa kundi ang maging proud si Papa sa lahat ng achievements ko dahil nakikita ko ang sinsero niyang ngiti sa t'wing may maabot akong maganda at kung maabot ko ang kaniyang expectasyon sa'kin.

Binibigay niya sa'kin lahat ng gusto ko at ang kapalit no'n ay abutin ko rin ang mga gusto niya. 

Nakakatawang isipin pero wala eh, 'yon ang gusto niya kaya 'yon ang masusunod.

"Dapat lang, Zialla. Ilang beses mo nang sinabi sa amin na gagawin mo na ang best mo but still wala pa rin," seryoso niyang sabi. "I want you to focus on your studies now dahil college ka na next year,"

Hindi ko magawang makasagot agad dahil pakiramdam ko may nakaharang na kung ano sa lalamunan ko.

Naramdaman kong may namumuong luha sa'king mga mata pero matindi ang pagpipigil ko na 'wag 'yon kumawala. 

Napahugot ako nang hangin at pilit na tinatagan ang sarili.

"This time I'll do my best Papa," bulong ko. "Papatunayan ko na ang sarili ko para maramdaman ko naman na proud kayo sa'kin sa kabila ng kamaliang nagawa ko." 

Parang dinurog ang puso ko sa sariling salita. Napangiti ako nang mapait dahil sa sakit na naramdaman. 

Hindi na muling nagsalita si Papa kaya naman pinagpatuloy ko na lang din ang aking pagkain kahit nawalan na ako ng gana.

Sa pagkakataong 'to gagawin ko na ang lahat para kahit papaano ay makita ko man lang na masaya ang magulang ko sa'kin. 

Na kahit sa maliit na bagay na naabot ko ay masilayan ko man lang ang mga ngiti sa kanilang mga labi. 

Na kahit sa kabila nang kamaliang nagawa ko noon ay maramdaman ko man lang na mahal nila ako.

Kasi ako mahal na mahal ko sila at handa akong gawin ang lahat nang gusto nila para matanggap lang nila ako at mahalin nang buong buo.

To be continued...

Related chapters

  • Love and Expectation   Chapter 2

    Chapter 2"Salamat po, Manong Berto."Nakangiting usal ko sa driver namin nang bumaba ako sa sasakyan."Walang ano man, Ma'am Trixie. Sige ho, una na 'ko."Tumango ako sa kaniya at tinanaw ang kaniyang pag-alis. Nang hindi ko na siya makita ay pumasok na 'ko sa Xavier.Tinignan ko ang class schedule ko. Hinanap ko ang building number ng classroom namin. Nang makita kung saan ito ay naglakad na 'ko patungo roon.As usual naroon na naman ang mga nandidiring mga mata ng mga estudyante sa Xavier nang makita ako.Ang ilan sa kanila ay masasama pa ang tingin at bubulong sa kanilang tabi.Hindi ko na lamang sila pinansin at nagpatuloy na lang sa paglalakad.Wala rin naman magbabago kung papatulan ko ang ganiyang klaseng tao.Nasanay na rin ako na ganiyan sila kasi simula pa lang noong first year high school ako hanggang ngayon na fourth year na ay hindi pa rin nagbabago ang tingin nila sa'

    Last Updated : 2021-09-02
  • Love and Expectation   Chapter 2.1

    Chapter 2.1NAKATAAS ang kilay ni Krezha habang nakatingin sa'kin at may nakakalokang ngisi sa kaniyang labi.Sa kaniyang likod naman ay naroon ang kaniyang mga kaibigan na nakangisi rin nang nakakaloka.Binalingan ko nang tingin si Irish na nakatitig din sa kanila at marahan siyang kinalabit."Mauna ka na muna sa room, Irish," mahinang usal ko.Mabilis siyang napatingin sa'kin at napakunot noo."Hindi kita iiwan dito, Trix. Baka kung ano pa ang gawin nila sa'yo," aniya.May bahid na pag-aalala ang kaniyang boses.Pero mas lalong ayoko rin na madamay ka pa sa gulong ito dahil sa'kin. Ayokong pati ikaw ay pag initan nila.Nais ko sanang isatinag 'yon pero hindi ko na lang ginawa. Sa halip ay nginitian ko siya ng sinsero tila pinapahiwatig na magiging maayos lang ang lahat."Sige na. Susunod ako." Tinanguan ko siya.Tinignan niya 'ko nang mariin bago binalik ang tingin sa k

    Last Updated : 2021-09-02
  • Love and Expectation   Chapter 2.2

    Chapter 2.2WALA akong nagawa kundi ang sumunod sa office ni Dean katulad nang sinabi niya.Kasama ko ngayon si Krezha pati na rin ang mga kaibigan niya. Dahil ayon sa kanila ay saksi raw sila sa lahat ng pangyayari.Gusto kong matawa pero hindi ko magawa. Saksi sila sa pangyayari pero batid kong iba ang ipapalabas nilang kuwento.Alam ko sa mga oras na 'to ay ako na ang talo. Pero lihim pa rin akong nananalangin na sana pumanig sa'kin ang katotohanan.Kinakabahan ako nang husto at nanlalamig ang buong katawan ko.Wala pa mang nangyayari pero nakikita ko na ang posibleng mangyari sa'kin dahil sa ginawa ko. Sana hindi ko na lang pinatulan si Krezha at sana umalis na lang ako kanina para hindi na kami umabot sa ganito.Buhaghag pa rin ang buhok ko at ang lukot kong uniporme ay mas lalong nalukot at naging marumi tignan dahil sa nangyari sa'min ni Krezha.Ang kaba sa'king puso ay mas lalong dumoble nang m

    Last Updated : 2021-09-02
  • Love and Expectation   Chapter 3

    Chapter 3"WHAT WERE you thinking, Zialla Trixie at ginawa mo 'yon ha?!"Malakas na sigaw ni Papa ang bumungad nang makapasok ako sa loob ng bahay.Akala ko sisigawan at papagalitan niya lang ako pero nagulat ako ng bigla niya akong sinampal nang malakas sa pisngi.Napatulala ako at hindi agad nakagalaw. Parang namanhid ang katawan ko sa ginawa ni Papa."Alfred!" sigaw ni Mama halatang nagulat din sa ginawa ni Papa.Ito ang unang beses na pinagbuhatan niya ako ng kamay. Talagang ginawa niya 'yon sa isang kasalanan na hindi ko naman ginawa.Nanginginig ang katawan ko sa takot.Sa takot sa posible niya pang gawin sa'kin lalo na't ngayon ko lang siyang nakitang ganito kagalit."Don't hurt your daughter, Alfred!""H'wag kang makialam dito, Zera!"Walang nagawa si Mama kundi ang manahimik. Maging ako ay wala ring nagawa kundi ang tiisin ang sakit.Ramdam ko pa rin ang pamamanhid nang pisngi ko

    Last Updated : 2021-09-02
  • Love and Expectation   Chapter 4

    Chapter 4Kinabukasan ay maaga akong nagising na namumugto ang mga mata. Ramdam ko ang pagod at antok sa sistema ko dahil sa kakulangan ng tulog.Dahil sa nangyari kagabi ay hindi ko namalayan na nakatulogan ko na ang pag-iyak.Napabuntong hininga ako nang maisip ko na naman ang nangyari kahapon. Hanggang ngayon kumikirot pa rin ang puso ko at hindi pa rin makapaniwala sa ginawa ni Papa sa'kin.Bumangon ako sa kama at dumiretso sa banyo para maligo. Binabad ko ang sarili ko sa ilalim ng shower ng ilang minuto.At nang matapos ay agad din akong lumabas at tinungo ang cabinet. Kinuha ko ro'n ang uniform ko at nagbihis.Binalot ko ng tuwalya ang basa kong buhok at pinunasan. Nang matuyo ay basta ko na lang 'yong tinali at sinuot ang malaki kong salamin. Malaki ang tulong ng salamin na 'to dahil natatakpan nito ang namamaga kong mata.Pagkatapos kong kunin ang bag pack at ang libro ko ay lumabas na 'ko ng k

    Last Updated : 2021-09-17
  • Love and Expectation   Chapter 4.1

    Chapter 4.1Si Kairo Ace De Guzman ay may taglay na mapaglaro at game sa lahat ng bagay. Kahit saan at kahit ano pa ang ipagawa mo rito ay hindi niya ito tinatanggihan. Kahit pa sabihin mo na pagtripan niya ang isang tao ay gagawin niya talaga.Kilala siya bilang palatawa, mapaglaro at captain sa basketball. May pagka badboy type rin si Kairo na naging isa sa mga rason kung bakit sobrang kinababaliwan siya ng mga babae. And I admit he's an ideal type for everyone.Sa kanilang tatlo siya itong mas kinababaliwan ng lahat dahil sa angkin nitong charisma pero iyon nga lang hindi ko gusto ang ugaling meron siya. Masyado siyang mapaglaro at walang pakialam sa feelings ng iba. Wala siyang pakialam kung nasasaktan niya na ba ito o hindi.Si Brent Mendoza naman ay palabiro sa kanilang tatlo. Kung meron man sa kanila ang madali mong makasama ay si Brent iyon. Hindi siya snobber, masungit, mapaglaro at mayabang katulad ni Kairo. Kaya niya rin sabayan ang trip mo sa

    Last Updated : 2021-09-17
  • Love and Expectation   Chapter 5

    Chapter 5"TRIXIE, natapos mo ba 'yong pinapagawa ko sa'yo kagabi?"Bungad ni Irish sa'kin sa araw ng biyernes. Kakapasok ko pa lang sa classroom ay mabilis niya agad akong sinalubong para sa isang favor na hiningi niya sa'kin kagabi."Yes, ma'am," sagot ko pagkatapos ilapag ang libro sa'king desk at nilagay ang bag sa upuan ko.Kinuha ko sa loob ng bag ang notebook niya sa biology at inabot 'yon sa kaniya."Nasagutan ko na lahat ng questions diyan. Don't worry magkaiba tayo ng sagot kaya hindi malalaman na ako ang gumawa sa assignment mo." Inirapan ko siya na ikinatawa niya naman."The best ka talaga bestfriend!" Niyakap niya 'ko bigla kaya wala akong nagawa kundi ang matawa.Nag favor si Irish sa'kin kagabi na kung p'wede raw ay ako na ang sumagot sa assignment niya sa bio since busy siya kagabi dahil sa family dinner nila at no'ng nakauwi na sila ay napagod din naman siya.Kaya ayon wala rin akong nagawa kundi ang pumayag sa

    Last Updated : 2021-09-17
  • Love and Expectation   Chapter 6

    Chapter 6"SANA hindi mo na 'ko pinigilan kanina Trixie, edi sana naipag higanti kita sa babaeng 'yon!" Sigaw ni Irish nang makapasok kami sa loob ng CR."Ayoko ng gulo Irish kaya hayaan mo na,""S'ya ang unang nanggulo Trixie. Wala siyang karapatan na ipahiya ka roon!""Alam mo naman ang ugali ni Krezha 'di ba? Kaya hangga't maari ay tayo na lang ang umiwas sa gulo," sabi ko.Pagkatapos naming umalis sa cafeteria ay dumiretso kami ni Irish sa CR para magbihis. Masyadong marami ang binuhos ni Krezha na tubig kanina dahil nabasa talaga ang blouse ko.Mabuti na lang palagi akong may extra na damit sa locker kaya may pampalit ako.Narinig ko ang malalim na pagbuntong hininga ni Irish pero hindi naman nagsalita. I inserted my white t-shirt in my skirt at hindi pinansin si Irish.Nakita ko sa repleksiyon ng salamin na titig na titig siya sa'kin."Bakit ba masyado kang mabait, Trix?" Napatigil ako sa'king ginagawa dahil sa tan

    Last Updated : 2021-09-19

Latest chapter

  • Love and Expectation   Author's Note

    Hello, Jhines! Thank you for reaching this far and finishing this book. I finished it within two months! Despite of the busy schedules of mine, the school works, and revising my other stories I still made it to an end. I am beyond proud to myself for reaching this. Actually this is my first time writing a story on GoodNovel and now I was able to complete my first ever novel. I hope that despite of my mistakes as I write this novel I still make you smile. I hope you will continue to support my next stories. To all who read my first story, from the buttom of my heart thank you so much. May this story will serve as a lesson for you to still fight all the problems will comes in your life. That no matter how hard it is you won't give up and even if the person you love doesn't choose you, you will always choose yourself. Kairo Ace De Guzman and Zialla Trixie Alcantara is now signing off. Hanggang sa muli, jhi

  • Love and Expectation   EPILOGUE 1

    Epilogue 1Ang mga luha ko ay nagsunod sunod na ang paglandas ng makompirma kong si Kairo ang yumayakap sa akin. Nagkahalo halo na ang nararamdaman ko ngayon, inis, saya at galit kaya naman hindi ko napigilan ang kumawalang hikbi sa bibig ko.Nanigas si Kairo sa likod ko at maya maya lang ay pinihit niya na 'ko paharap sa kaniya."What's wrong?" he cupped my face and looked at me worriedly.I shook my head and bit my lower lip. Napayuko ako at hindi napigilan ang suntukin siya sa dibdib kaya napabitaw siya sa yakap sa beywang ko."It's your fault, you jerk! Sabi mo hindi ka pupunta tapos nandito ka ngayon sa harap ko!" singhal ko at sinamaan siya ng tingin.Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi habang hindi siya nilulubayan ng masamang tingin.Saglit na napaawang ang kaniyang labi bago marahang natawa."Oh. I was just kidding earlier," aniya. Inirapan ko naman siya."Kidding your ass." Tumalikod ako sa ka

  • Love and Expectation   EPILOGUE

    EpilogueLIFE IS FULL OF CHALLENGES.Hindi mo makakamit ang tunay na kasiyahan kung hindi mo mapagdadaanan ang mga problema at masasakit na pangyayari sa buhay mo.Sabi nga nila ang buhay ng tao ay hindi lang puro saya at kailangan din nating maramdaman ang sinasabi nilang lungkot at sakit. Dahil pagkatapos daw nito ay roon mo lang makikita o mararamdaman ang isang kasiyahan na hindi mo pa naramdaman sa buong buhay mo.Iyon ang natutunan ko sa mga pinagdaanan ko. Maraming pagsubok ang dumating pero lahat ng iyon ay nalampasan ko kasi hindi ako sumuko. Hindi ako nagpadala sa takot at pangamba sa halip ay mas lalo ko pang pinatapang ang sarili.Kung hindi ko ginawa iyon siguro wala ako ngayon sa kung nasaan man ako. Hindi ko makakamit ang tagumpay kung hinayaan ko ang takot at pangamba na manaig.It's been a month since our moving up. Pagkatapos ng pangyayaring 'yon ay marami ng nagbago. Naging mas close kami ng pamilya

  • Love and Expectation   Chapter 50.2

    Chapter 50.2Hindi ko inaasahan na makikita ko siya ngayon kasi ang totoo ay hindi na talaga ako umasa na makakapunta pa siya ngayon.Pero nandito na siya at hindi na dapat ako mag aksaya ng oras. Kailangan ko siyang makausap at kung kinakailangan kong takbuhin ang distansiya namin ngayon ay gagawin ko makausap ko lang siya.Nakita kong sinuotan ng medalya si Kairo ng Mommy niya—Mabilis akong napalingon kay Papa ng maalala ang tungkol sa nalaman kong ugnayan niya sa Mommy ni Kairo. Bahagya akong nagulat nang makitang nakatitig na siya sa akin."Papa..." usal ko.Pakiramdam ko nabasa niya ang laman ng isip ko dahil mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at ngumiti sa akin."It was all in the past now, Princess. What we had before was just an infatuation. You don't need to worry anything, hm?" aniya.Tumango naman ako at sinulyapan ang pwesto ni Mama. Nagsalubong agad ang mga mata namin at binigyan n

  • Love and Expectation   Chapter 50.1

    Chapter 50.1Nang matapos lahat ng boys ay kinabahan ako dahil girls na sa section namin ang tinawag. Kaya naman isa-isa na kaming tumayo at pumila sa hagdan ng stage."Alcantara, Zialla Trixie, M. With highest honor," ani ng emcee.Pumaibabaw naman ang malakas na palakpakan sa buong gym ng makaakyat ako sa stage. Nilibot ko ang paningin sa paligid at hindi ko maiwasan ang maluha lalo na't nakikita ko ngayon ang mga taong naging dahilan kung ba't naging miserable ang buhay ko sa school na ito na nakangiti sa akin ngayon.Kitang-kita ko ang paghanga sa mga mukha nilang lahat at ang mga ngiti sa kanilang mga labi ay mas lalong nagpapalambot sa puso ko.Sino ang mag aakala na ang binubully nila noon ay narito ngayon sa harap nilang lahat at may pinakamataas pa na award? Oh God, this is beyond my imagination."Congratulations, anak. I am so proud of you,"Nawala ang atensyon ko sa paligid nang magsalita si Papa sa tabi k

  • Love and Expectation   Chapter 50

    Chapter 50"Congratulations, baby!"Masayang pagbati ni Mama sa akin nang makababa ako sa hagdan namin. Naroon na silang dalawa ni Papa at naghihintay sa akin.Mabilis akong niyakap ni Mama kaya niyakap ko rin siya pabalik."We're so proud of you, baby. You really did your best on your studies!" aniya ng kumawala sa yakap namin."Thank you, Ma. This is for you and Papa," sabi ko at tinignan si Papa. Ngumiti siya sa akin at lumapit."Saludo ako sa'yo, anak,"Kusang naluha ang mga mata ko ng marinig ang salitang 'yon mula sa bibig ni Papa. Niyakap niya 'ko kaya niyakap ko rin siya pabalik.Ngayong araw ang moving up namin at walang paglagyan ang tuwa sa puso ko nang makita ang kasiyahan na nakaguhit sa mukha ng mga magulang ko. Lalo pa silang naging masaya ng malaman nila na ako ang highest honor sa batch namin.I can't believe this is happening right now. Kahit ang pagiging highest hono

  • Love and Expectation   Chapter 49

    Chapter 49Bakit ba hindi umaayon sa akin ang panahon? Bakit hindi ako pinagbibigyan ng tadhana? Bakit kung sino pa 'yong mahalaga sa akin ay siya pa 'yong nawawala?Gusto ko lang naman makausap si Kairo, gusto ko lang malinawan sa lahat ng gulo pero bakit napakahirap naman yatang gawin iyon? Bakit kung kailan ko siya gustong kausapin, kung kailan handa na 'kong pakinggan kung ano man ang dahilan niya, kung kailan binubuksan ko na ang puso ko sa mga sasabihin niya saka pa siya aalis.Noong una si Kaizer 'yong umalis tapos ngayon naman siya. Huli na ba talaga ako? Huli na ba ako para humingi ng tawad sa kanilang lahat?Gusto ko lang naman sumaya pero bakit hindi ko magawa?Simula ng sinabi ni Irish sa akin na umalis na si Kairo ng bansa at nagtungo sa New York hindi ko na alam kung paano pa nagpatuloy ang buhay ko. Pumupunta ako sa Xavier para sa practice ng graduation at umuuwi rin pagkatapos. Pagdating ko naman sa bahay ay hindi ko pa rin pi

  • Love and Expectation   Chapter 48

    Chapter 48Siguro nga pinanganak talaga ako sa mundo para maghatid ng kamalasan sa mga tao. Siguro ang dahilan ng presensiya ko ay magbigay sakit sa ulo sa mga magulang ko.Kaya hindi ako sumasaya kasi wala akong kwenta. Kaya ang bilis bawiin ng ngiti sa akin kasi hindi ko deserve ang sumaya.Looks like my life was meant to be this way. Walang kahit na sino ang mananatili sa tabi ko dahil hindi naman ako kamahal mahal. Kahit sariling pamilya ko nga nagawa akong saktan ng hindi ko nalalaman."Bakit ba walang katapusan ang mga luha ko? Nakakainis!" sabi ko sa sarili.Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay umiyak agad ako sa unan ko. Doon ko binuhos lahat ng sakit at puot na naramdaman ko pagkatapos malaman ang lahat. Akala ko masakit na iyong mga pinagdaanan ko sa ibang tao. Iyong pangbubully at pang aapi nilang lahat sa akin pero hindi pala.Kasi walang kasing sakit kapag nalaman mo na mismong magulang mo pala ang puno't dulo ng lah

  • Love and Expectation   Chapter 47.1

    Chapter 47.1Maraming katanungan ang namumuo sa isip ko ngayon at tanging si Papa lang ang may kakayahang bigyan iyon ng kasagutan. Gusto kong tumayo mula sa pagkakaupo ko at pumasok sa kuwarto nila pero hindi ko kaya, wala akong lakas para gawin iyon.Pero hindi ko akalain na bibigyan ako ng tadhana ng pagkakataon na kausapin si Papa ng biglang bumukas ang pinto ng kuwarto nila.Napaangat ako ng ulo at doon iniluwa sina Mama at Papa. Nakita ko ang panlalaki ng kanilang mga mata nang matagpuan nila akong nakaupo sa sahig at umiiyak."T-trixie..." si Mama at bakas sa boses niya ang pag-aalala.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago binalingan si Papa. After all these years, mula sa malamig niyang ekspresyon ay ngayon ko lang ulit siya nakitaan ng emosyon. Para siyang tinakasan ng dugo dahil sa pamumutla habang nakatitig sa akin.Dahan-dahan akong tumayo gamit ang nanghihina kong mga tuhod. Pinunasan ko ang mga luha kong walang

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status