Share

Chapter 2.2

Author: Jhinnyy
last update Last Updated: 2021-09-02 19:08:12

Chapter 2.2

WALA akong nagawa kundi ang sumunod sa office ni Dean katulad nang sinabi niya.

Kasama ko ngayon si Krezha pati na rin ang mga kaibigan niya. Dahil ayon sa kanila ay saksi raw sila sa lahat ng pangyayari.

Gusto kong matawa pero hindi ko magawa. Saksi sila sa pangyayari pero batid kong iba ang ipapalabas nilang kuwento.

Alam ko sa mga oras na 'to ay ako na ang talo. Pero lihim pa rin akong nananalangin na sana pumanig sa'kin ang katotohanan.

Kinakabahan ako nang husto at nanlalamig ang buong katawan ko. 

Wala pa mang nangyayari pero nakikita ko na ang posibleng mangyari sa'kin dahil sa ginawa ko. Sana hindi ko na lang pinatulan si Krezha at sana umalis na lang ako kanina para hindi na kami umabot sa ganito.

Buhaghag pa rin ang buhok ko at ang lukot kong uniporme ay mas lalong nalukot at naging marumi tignan dahil sa nangyari sa'min ni Krezha. 

Ang kaba sa'king puso ay mas lalong dumoble nang makapasok na kami sa loob.

"Please take a seat for a while," sabi ni Dean bago lumabas nang pinto. 

Nakita ko ang pagkuha niya sa kaniyang cellphone at may tinawagan. Pero hindi ko na magawang intindihin iyon lalo na't sobrang nanlalamig na ang mga palad ko.

Kaming apat lang ang narito ngayon sa loob. Ako, si Krezha at ang dalawang kaibigan niya na hindi ko alam kong ano ang pangalan.

Nakaupo kami sa visitor chair ni Krezha at magkaharap samantalang ang mga kaibigan niya ay nasa sofa.

"Now, face your own consequence, Trixie." Napatingin ako kay Krezha nang sabihin niya 'yon. 

Ngumisi siya sa akin at umirap.

Bahagya ko lang siyang tinignan at hindi na pinatulan pa ang kaniyang sinabi. 

Napayuko ako at kinagat ang sariling labi. Ano ba 'tong pinasukan ko?

Ilang sandali lang ang lumipas nang bumukas ang pintuan sa office. Napaangat na ako ng ulo nang makitang pumasok na si Dean at dumiretso sa kaniyang swivel chair.

"What you have done was embarrassing." Panimula nito.

Halata sa boses ang pagpipigil. Napaiwas ako nang tingin kay Dean nang magtama ang mata naming dalawa.

"Sino ang may pasimuno nang lahat?"

"Si Trixie po, Dean."

Hindi na 'ko nagulat sa mabilis na pagsagot ni Krezha. Mapait akong napangiti dahil do'n. Inaasahan ko na naman 'to eh pero bakit ang sakit pa rin? Bakit umaasa pa 'ko na magsasabi siya ng totoo?

"What did you do, Ms. Alcantara?" Tanong ni Dean sa'kin.

Hindi agad ako nakasagot. Napayuko ako ng ulo. 

"Kilala mo ba kung sino ang binabangga mo?" 

Bakit ganito? Bakit pakiramdam ko si Krezha pa rin ang kakampihan nila kahit malaman nila na siya ang mali?

Bakit? Kasi anak siya ng may-ari ng school na 'to kaya gano'n? They're being so unfair.

How about me? Ano na lang ang mangyayari sa akin?

Sa akin mapupunta lahat ng sisi kahit na hindi ko naman kasalanan? Ako pa rin ang magiging mali kahit na ipinagtanggol ko lang ang aking sarili?

Bakit ang lupit ng mundo sa akin?

"Anak ng may ari ng school na tinatapakan mo ngayon ang kinalaban mo, Ms. Alcantara. Ano ang naisip mo para gawin sa kaniya 'yon?" Halata ang pagpipigil ni Dean sa kaniyang galit habang nagsasalita siya.

Hindi ko pa rin magawang sumagot sa kaniya. Parang bigla akong nawalan nang dila at hindi alam ang sasabihin.

Ano bang sasabihin ko? Na dean si Krezha po ang totoong may kasalanan at ipinagtanggol ko lang ang aking sarili? 

What's the purpose of telling the truth if they're so being unfair in the first place? 

One sided story was enough for Dean to believe anyways. After all, si Trinidad 'yan eh. Hindi basta-bastang kalaban.

Totoo pala talaga ang sinasabi nang karamihan. Si Krezha ang tipo ng tao na handang baliktarin ang lahat malinis lang ang kaniyang pangalan.

"Ano na lang ang sasabihin ng mga tao sa school na 'to? Na tumatanggap kami nang walang modo at bastos na mga estudyante kaya may napapaway?!" Napasigaw na siya.

Gusto kong magsalita. Gusto kong ipagtanggol ang sarili ko pero hindi ko ginawa. Nanatili akong tahimik at nakayuko.

"Tell me what happened, Ms. Trinidad." 

"We were just walking in the hallway Dean nang bigla naming makasalubong si Trixie," panimula nito. "No'ng una hindi po siya namin pinansin pero nagulat na lang po kami nang bigla niya 'kong banggain at itinulak dahilan para matumba ako." 

Napasinghap ako sa narinig at mabilis akong napaangat nang ulo.

Napaawang ang labi ko. The hell?

"Hindi lang po 'yon Dean. Nakita rin po namin kung paano sinabunutan ni Trixie si Krezha at kung paano niya ito inupuan sa tiyan at sinaktan." Napakurap-kurap ako sa idinugtong nang mga kaibigan niya.

Napatingin ako sa kanila at nakita ko ang mapang-uyam nilang mukha habang nakatitig sa akin. 

Base sa nakikita ko ay talagang natutuwa sila sa nangyayari sa akin ngayon!

"Yes, Dean. Nagsasabi po sila ng totoo. Walang respeto ang babaeng ito!" Dinuro ako ni Krezha dahilan para mapabalik ang tingin ko sa kaniya.

Mas lalong bumigat ang dibdib ko sa mga narinig. Parang nahatisa dalawa ang puso ko. Naramdaman ko rin ang pamumuo nang luha sa aking mata.

"H-hindi... t-totoo 'yan..." bulong ko sa nanghihinang paraan at napailing-iling. 

Muli akong napayuko upang pigilan ang mga luha ko na gusto nang kumawala.

Hindi ko magawang i sink in sa utak ko ang lahat ng ito. Ito 'yong pakiramdam na wala akong kakampi maliban sa sarili ko. Ang pakiramdam na pinagkakaisahan ako at wala akong laban.

Alam ko naman na ito ang mangyayari pero hindi pa ako umiwas. Ang tanga ko. Ang tanga-tanga ko!

Ano ang iniisip ko kanina at pinatulan pa si Krezha? Sana umiwas na lang ako... edi sana hindi na 'ko humatong sa ganito.

Si Krezha ang nag iisang anak ni Mr. and Mrs. Trinidad na may ari ng school na 'to. Pinanganak siyang rich kid kaya marahil ay ubod talaga siya ng maldita.

At sa mga oras na 'to hindi ko na alam kung anong mangyayari sa'kin. Hindi ko na alam kung saan ako pupulutin kapag pinatalsik niya 'ko sa paaralang ito. 

At higit sa lahat hindi ko alam kung ano ang kayang gawin sa'kin ng magulang ko kapag nalaman nila ang nangyari sa'kin ngayon.

"Paano mo masasabing hindi totoo Ms. Alcantara? We have our witness here and what I saw earlier was a solid evidence na makakapagsabi na ikaw talaga ang nagsimula nang gulo." sabi ni Dean na tila siguradong sigurado.

Muli akong napailing. "Si... K-krezha po Dean ang nauna. S-siya---

"Shut up, Trixie! Talagang ibibintang mo pa sa'kin ang kasalanan mo 'no?!" Galit na galit na sigaw ni Krezha.

Napaangat naman ako nang ulo at masama siyang tinignan.

"Dahil iyon ang totoo! Alam nating pareho kung sino ang nauna at alam din nating pareho na hindi ako 'yon!" Hindi ko na napigilan ang emosyon ko dahil kusa na lang akong sumabog sa galit.

Halatang hindi inaasahan ni Krezha ang pagsigaw ko dahil nakita ko kung paano siya nagulat. 

Maging ang mga kaibigan nito ay hindi rin nakaimik at gano'n din si Dean. 

"Ikaw ang may kasalanan, Krezha. Ikaw ang nambunot at ikaw ang nanakit. Bakit ba hindi mo na lang akuin ang kasalanan mo?!" 

"Ang kapal ng mukha mong pangit ka! Wala kang karapatan na sigawan ako!"

"Mas lalong wala ka ring karapatan na ibintang sa'kin ang isang kasalanan na hindi ko naman ginawa!"

Mas lalo siyang natigilan sa malakas kong pagsigaw.

"Wal---

"Enough!" Kusa kong naitikom ang aking bibig dahil sa biglaang pagsigaw ni Dean. "Hindi n'yo na ginalang ang opisina ko!"

Mabilis akong napayuko at napakagat labi. Maging si Krezha ay wala ring nagawa kundi ang mapayuko. 

Binalot kami nang katahimikan at tanging ang mga hininga lamang namin ang maririnig.

Ang dibdib ko ay sobrang bigat na tila lahat ng emosyon ko ay naipon na sa'king loob. 

"Wala kayong mga respeto! Pati rito ay nagawa niyo pang ipakita sa'kin ang mga ugali niyo!" 

"I'm sorry, Dean." Narinig kong bigkas ni Krezha sa mahinang boses. 

"S-sorry rin p-po, Dean," bulong ko.

Narinig ko ang mabilis na paghinga ni Dean matapos naming mag sorry. Bigla akong kinabahan dahil medyo may katandaan na rin ito kaya baka nahirapan ito sa paghinga. Kaya naman napaangat ako nang ulo at tinignan siya.

Nakita kong napahilot siya sa kaniyang noo tila hindi alam kung ano ang gagawin. At sa hindi malamang dahilan ay bigla akong nakonsensiya. 

Napaiwas na lang ako nang tingin at saktong tumama 'yon sa nanlilisik na mga mata ni Krezha. Parang may pinapahiwatig ang kaniyang mga mata habang nakatitig sa'kin.

Alam kong may mali rin ako rito at sana ako na lang ang nag adjust. 

Alam ko ang ugali ni Krezha kaya sana ako na lang ang umiwas edi sana hindi nangyayari ito ngayon. Sana wala kami rito ngayon kung iniwasan ko na lang si Krezha at hindi na pinatulan pa. 

Masyado akong nagpadala sa emosyon ko. Masyado akong nagpadalos-dalos.

Napayuko ako at napahugot nang hangin. 

Akmang magsasalita na sana ako nang maagaw nang isang tunog mula sa cellphone ko ang aking atensiyon lalong lalo na ang mga taong kasama ko ngayon.

Nakita ko a gilid ng mata ko na hinihintay nilang kunin ko ang cellphone ko at sagutin ang tawag.

Dahan-dahan ko itong kinuha sa'king bulsa at tinignan.

At nang makita ko kung sino ang tumatawag ay automatiko akong namutla at nanghina. 

Papa's Calling...

To be continued...

Related chapters

  • Love and Expectation   Chapter 3

    Chapter 3"WHAT WERE you thinking, Zialla Trixie at ginawa mo 'yon ha?!"Malakas na sigaw ni Papa ang bumungad nang makapasok ako sa loob ng bahay.Akala ko sisigawan at papagalitan niya lang ako pero nagulat ako ng bigla niya akong sinampal nang malakas sa pisngi.Napatulala ako at hindi agad nakagalaw. Parang namanhid ang katawan ko sa ginawa ni Papa."Alfred!" sigaw ni Mama halatang nagulat din sa ginawa ni Papa.Ito ang unang beses na pinagbuhatan niya ako ng kamay. Talagang ginawa niya 'yon sa isang kasalanan na hindi ko naman ginawa.Nanginginig ang katawan ko sa takot.Sa takot sa posible niya pang gawin sa'kin lalo na't ngayon ko lang siyang nakitang ganito kagalit."Don't hurt your daughter, Alfred!""H'wag kang makialam dito, Zera!"Walang nagawa si Mama kundi ang manahimik. Maging ako ay wala ring nagawa kundi ang tiisin ang sakit.Ramdam ko pa rin ang pamamanhid nang pisngi ko

    Last Updated : 2021-09-02
  • Love and Expectation   Chapter 4

    Chapter 4Kinabukasan ay maaga akong nagising na namumugto ang mga mata. Ramdam ko ang pagod at antok sa sistema ko dahil sa kakulangan ng tulog.Dahil sa nangyari kagabi ay hindi ko namalayan na nakatulogan ko na ang pag-iyak.Napabuntong hininga ako nang maisip ko na naman ang nangyari kahapon. Hanggang ngayon kumikirot pa rin ang puso ko at hindi pa rin makapaniwala sa ginawa ni Papa sa'kin.Bumangon ako sa kama at dumiretso sa banyo para maligo. Binabad ko ang sarili ko sa ilalim ng shower ng ilang minuto.At nang matapos ay agad din akong lumabas at tinungo ang cabinet. Kinuha ko ro'n ang uniform ko at nagbihis.Binalot ko ng tuwalya ang basa kong buhok at pinunasan. Nang matuyo ay basta ko na lang 'yong tinali at sinuot ang malaki kong salamin. Malaki ang tulong ng salamin na 'to dahil natatakpan nito ang namamaga kong mata.Pagkatapos kong kunin ang bag pack at ang libro ko ay lumabas na 'ko ng k

    Last Updated : 2021-09-17
  • Love and Expectation   Chapter 4.1

    Chapter 4.1Si Kairo Ace De Guzman ay may taglay na mapaglaro at game sa lahat ng bagay. Kahit saan at kahit ano pa ang ipagawa mo rito ay hindi niya ito tinatanggihan. Kahit pa sabihin mo na pagtripan niya ang isang tao ay gagawin niya talaga.Kilala siya bilang palatawa, mapaglaro at captain sa basketball. May pagka badboy type rin si Kairo na naging isa sa mga rason kung bakit sobrang kinababaliwan siya ng mga babae. And I admit he's an ideal type for everyone.Sa kanilang tatlo siya itong mas kinababaliwan ng lahat dahil sa angkin nitong charisma pero iyon nga lang hindi ko gusto ang ugaling meron siya. Masyado siyang mapaglaro at walang pakialam sa feelings ng iba. Wala siyang pakialam kung nasasaktan niya na ba ito o hindi.Si Brent Mendoza naman ay palabiro sa kanilang tatlo. Kung meron man sa kanila ang madali mong makasama ay si Brent iyon. Hindi siya snobber, masungit, mapaglaro at mayabang katulad ni Kairo. Kaya niya rin sabayan ang trip mo sa

    Last Updated : 2021-09-17
  • Love and Expectation   Chapter 5

    Chapter 5"TRIXIE, natapos mo ba 'yong pinapagawa ko sa'yo kagabi?"Bungad ni Irish sa'kin sa araw ng biyernes. Kakapasok ko pa lang sa classroom ay mabilis niya agad akong sinalubong para sa isang favor na hiningi niya sa'kin kagabi."Yes, ma'am," sagot ko pagkatapos ilapag ang libro sa'king desk at nilagay ang bag sa upuan ko.Kinuha ko sa loob ng bag ang notebook niya sa biology at inabot 'yon sa kaniya."Nasagutan ko na lahat ng questions diyan. Don't worry magkaiba tayo ng sagot kaya hindi malalaman na ako ang gumawa sa assignment mo." Inirapan ko siya na ikinatawa niya naman."The best ka talaga bestfriend!" Niyakap niya 'ko bigla kaya wala akong nagawa kundi ang matawa.Nag favor si Irish sa'kin kagabi na kung p'wede raw ay ako na ang sumagot sa assignment niya sa bio since busy siya kagabi dahil sa family dinner nila at no'ng nakauwi na sila ay napagod din naman siya.Kaya ayon wala rin akong nagawa kundi ang pumayag sa

    Last Updated : 2021-09-17
  • Love and Expectation   Chapter 6

    Chapter 6"SANA hindi mo na 'ko pinigilan kanina Trixie, edi sana naipag higanti kita sa babaeng 'yon!" Sigaw ni Irish nang makapasok kami sa loob ng CR."Ayoko ng gulo Irish kaya hayaan mo na,""S'ya ang unang nanggulo Trixie. Wala siyang karapatan na ipahiya ka roon!""Alam mo naman ang ugali ni Krezha 'di ba? Kaya hangga't maari ay tayo na lang ang umiwas sa gulo," sabi ko.Pagkatapos naming umalis sa cafeteria ay dumiretso kami ni Irish sa CR para magbihis. Masyadong marami ang binuhos ni Krezha na tubig kanina dahil nabasa talaga ang blouse ko.Mabuti na lang palagi akong may extra na damit sa locker kaya may pampalit ako.Narinig ko ang malalim na pagbuntong hininga ni Irish pero hindi naman nagsalita. I inserted my white t-shirt in my skirt at hindi pinansin si Irish.Nakita ko sa repleksiyon ng salamin na titig na titig siya sa'kin."Bakit ba masyado kang mabait, Trix?" Napatigil ako sa'king ginagawa dahil sa tan

    Last Updated : 2021-09-19
  • Love and Expectation   Chapter 7

    Chapter 7Kinabukasan ay tanghali na 'kong nagising. It's Sunday at balak kong linisin ang kuwarto ko. Gusto kong baguhin ang arrangement ng mga stuffs ko para kahit papaano ay maging maganda naman ito.Bumangon ako sa kama at dumiretso na sa banyo para maligo. Nang matapos ay lumabas ako at nagtungo sa walk in closet para magbihis. Merong cabinet at walk in closet ang kuwarto ko.Pinasadya ko talagang lagyan ito dahil sa cabinet ko nilalagay ang mga old stuffs ko na hindi ko na masyadong nagagamit. Samantalang sa walk in closet ko naman nilalagay ang mga bagong stuffs ko, like dress, pants, shorts, t-shirt, sling bag and shoes.Suot ang isang over-sized pink t-shirt and black short ay lumabas ako sa walk in closet at nagtungo sa vanity mirror. Tinignan ko ang kabuuan ko at napanguso ako nang mapagtanto kung gaano talaga ako ka pangit.Naalala ko na naman ang nangyari kahapon sa Mall kung saan pinahiya ako at sinabihan ng pangit sa harap ng maramin

    Last Updated : 2021-09-20
  • Love and Expectation   Chapter 8

    Chapter 8Maaga akong pumasok sa school kinabukasan ng lunes. Pagdating ko sa classroom ay hindi ko nadatnan si Irish sa kaniyang upuan.Nagtataka akong napatingin sa wrist watch ko. Malapit ng mag start ang klase ba't wala pa s'ya?Kilala ko si Irish. Early bird siyang klaseng tao. Sa aming dalawa parati siya ang nauuna sa'kin sa school at minsan lang siya ma late.Pero hindi late to the point na malapit na talaga mag start ang first period.Dumiretso ako sa upuan ko at umupo. Nilabas ko ang cellphone ko sa bulsa na minsan ko lang ginagamit at chineck kung may message ba si Irish.Nang makitang may isa akong mensahe sa inbox ay mabilis ko itong binuksan at binasa.Irish:Trix, absent ako ngayon. May pupuntahan kami ni Mommy na importante. Ikaw na bahala sa teachers natin ha? Thanks!Nang mabasa ang text ay napanguso akong ibinalik ang cellphone sa bulsa. Saktong pumasok na sa loob ng room si Ms. Helena kaya umayos na 'k

    Last Updated : 2021-09-20
  • Love and Expectation   Chapter 8.1

    Chapter 8.1Masakit.Iyon ang salitang naging dahilan nang pagkasira ko.Ang salitang iba't ibang emosyon ang binibigay sa pagkatao ko. Ang salitang nararamdaman ko ngayon.Bakit ganito? Bakit ganito ang buhay ko? Bakit ganito ang binigay sa akin ng mundo?"Mga pangit na katulad mo ay hindi dapat narito!""Lumayas ka sa school namin, malas ka rito!""PANGIT! PANGIT! PANGIT!""Ang mga pangit ay walang lugar sa mundo namin!"That's it? Just because I have that freaking ugly creature face does it mean na hindi na 'ko belong dito? Does it mean na hindi na ako nababagay sa mundong meron sila?How could people say that so easily? How could they judge the person without knowing them properly?"SHUU! SHUU! SHUU!""Bakit ba siya nakapasok dito? Hindi siya nababagay rito!""Siguro ginamit niya ang pagpapaawa effect kaya siya pinapasok dito. Gosh!""Your face is disgusting, yuck!""Mangkuku

    Last Updated : 2021-09-20

Latest chapter

  • Love and Expectation   Author's Note

    Hello, Jhines! Thank you for reaching this far and finishing this book. I finished it within two months! Despite of the busy schedules of mine, the school works, and revising my other stories I still made it to an end. I am beyond proud to myself for reaching this. Actually this is my first time writing a story on GoodNovel and now I was able to complete my first ever novel. I hope that despite of my mistakes as I write this novel I still make you smile. I hope you will continue to support my next stories. To all who read my first story, from the buttom of my heart thank you so much. May this story will serve as a lesson for you to still fight all the problems will comes in your life. That no matter how hard it is you won't give up and even if the person you love doesn't choose you, you will always choose yourself. Kairo Ace De Guzman and Zialla Trixie Alcantara is now signing off. Hanggang sa muli, jhi

  • Love and Expectation   EPILOGUE 1

    Epilogue 1Ang mga luha ko ay nagsunod sunod na ang paglandas ng makompirma kong si Kairo ang yumayakap sa akin. Nagkahalo halo na ang nararamdaman ko ngayon, inis, saya at galit kaya naman hindi ko napigilan ang kumawalang hikbi sa bibig ko.Nanigas si Kairo sa likod ko at maya maya lang ay pinihit niya na 'ko paharap sa kaniya."What's wrong?" he cupped my face and looked at me worriedly.I shook my head and bit my lower lip. Napayuko ako at hindi napigilan ang suntukin siya sa dibdib kaya napabitaw siya sa yakap sa beywang ko."It's your fault, you jerk! Sabi mo hindi ka pupunta tapos nandito ka ngayon sa harap ko!" singhal ko at sinamaan siya ng tingin.Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi habang hindi siya nilulubayan ng masamang tingin.Saglit na napaawang ang kaniyang labi bago marahang natawa."Oh. I was just kidding earlier," aniya. Inirapan ko naman siya."Kidding your ass." Tumalikod ako sa ka

  • Love and Expectation   EPILOGUE

    EpilogueLIFE IS FULL OF CHALLENGES.Hindi mo makakamit ang tunay na kasiyahan kung hindi mo mapagdadaanan ang mga problema at masasakit na pangyayari sa buhay mo.Sabi nga nila ang buhay ng tao ay hindi lang puro saya at kailangan din nating maramdaman ang sinasabi nilang lungkot at sakit. Dahil pagkatapos daw nito ay roon mo lang makikita o mararamdaman ang isang kasiyahan na hindi mo pa naramdaman sa buong buhay mo.Iyon ang natutunan ko sa mga pinagdaanan ko. Maraming pagsubok ang dumating pero lahat ng iyon ay nalampasan ko kasi hindi ako sumuko. Hindi ako nagpadala sa takot at pangamba sa halip ay mas lalo ko pang pinatapang ang sarili.Kung hindi ko ginawa iyon siguro wala ako ngayon sa kung nasaan man ako. Hindi ko makakamit ang tagumpay kung hinayaan ko ang takot at pangamba na manaig.It's been a month since our moving up. Pagkatapos ng pangyayaring 'yon ay marami ng nagbago. Naging mas close kami ng pamilya

  • Love and Expectation   Chapter 50.2

    Chapter 50.2Hindi ko inaasahan na makikita ko siya ngayon kasi ang totoo ay hindi na talaga ako umasa na makakapunta pa siya ngayon.Pero nandito na siya at hindi na dapat ako mag aksaya ng oras. Kailangan ko siyang makausap at kung kinakailangan kong takbuhin ang distansiya namin ngayon ay gagawin ko makausap ko lang siya.Nakita kong sinuotan ng medalya si Kairo ng Mommy niya—Mabilis akong napalingon kay Papa ng maalala ang tungkol sa nalaman kong ugnayan niya sa Mommy ni Kairo. Bahagya akong nagulat nang makitang nakatitig na siya sa akin."Papa..." usal ko.Pakiramdam ko nabasa niya ang laman ng isip ko dahil mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at ngumiti sa akin."It was all in the past now, Princess. What we had before was just an infatuation. You don't need to worry anything, hm?" aniya.Tumango naman ako at sinulyapan ang pwesto ni Mama. Nagsalubong agad ang mga mata namin at binigyan n

  • Love and Expectation   Chapter 50.1

    Chapter 50.1Nang matapos lahat ng boys ay kinabahan ako dahil girls na sa section namin ang tinawag. Kaya naman isa-isa na kaming tumayo at pumila sa hagdan ng stage."Alcantara, Zialla Trixie, M. With highest honor," ani ng emcee.Pumaibabaw naman ang malakas na palakpakan sa buong gym ng makaakyat ako sa stage. Nilibot ko ang paningin sa paligid at hindi ko maiwasan ang maluha lalo na't nakikita ko ngayon ang mga taong naging dahilan kung ba't naging miserable ang buhay ko sa school na ito na nakangiti sa akin ngayon.Kitang-kita ko ang paghanga sa mga mukha nilang lahat at ang mga ngiti sa kanilang mga labi ay mas lalong nagpapalambot sa puso ko.Sino ang mag aakala na ang binubully nila noon ay narito ngayon sa harap nilang lahat at may pinakamataas pa na award? Oh God, this is beyond my imagination."Congratulations, anak. I am so proud of you,"Nawala ang atensyon ko sa paligid nang magsalita si Papa sa tabi k

  • Love and Expectation   Chapter 50

    Chapter 50"Congratulations, baby!"Masayang pagbati ni Mama sa akin nang makababa ako sa hagdan namin. Naroon na silang dalawa ni Papa at naghihintay sa akin.Mabilis akong niyakap ni Mama kaya niyakap ko rin siya pabalik."We're so proud of you, baby. You really did your best on your studies!" aniya ng kumawala sa yakap namin."Thank you, Ma. This is for you and Papa," sabi ko at tinignan si Papa. Ngumiti siya sa akin at lumapit."Saludo ako sa'yo, anak,"Kusang naluha ang mga mata ko ng marinig ang salitang 'yon mula sa bibig ni Papa. Niyakap niya 'ko kaya niyakap ko rin siya pabalik.Ngayong araw ang moving up namin at walang paglagyan ang tuwa sa puso ko nang makita ang kasiyahan na nakaguhit sa mukha ng mga magulang ko. Lalo pa silang naging masaya ng malaman nila na ako ang highest honor sa batch namin.I can't believe this is happening right now. Kahit ang pagiging highest hono

  • Love and Expectation   Chapter 49

    Chapter 49Bakit ba hindi umaayon sa akin ang panahon? Bakit hindi ako pinagbibigyan ng tadhana? Bakit kung sino pa 'yong mahalaga sa akin ay siya pa 'yong nawawala?Gusto ko lang naman makausap si Kairo, gusto ko lang malinawan sa lahat ng gulo pero bakit napakahirap naman yatang gawin iyon? Bakit kung kailan ko siya gustong kausapin, kung kailan handa na 'kong pakinggan kung ano man ang dahilan niya, kung kailan binubuksan ko na ang puso ko sa mga sasabihin niya saka pa siya aalis.Noong una si Kaizer 'yong umalis tapos ngayon naman siya. Huli na ba talaga ako? Huli na ba ako para humingi ng tawad sa kanilang lahat?Gusto ko lang naman sumaya pero bakit hindi ko magawa?Simula ng sinabi ni Irish sa akin na umalis na si Kairo ng bansa at nagtungo sa New York hindi ko na alam kung paano pa nagpatuloy ang buhay ko. Pumupunta ako sa Xavier para sa practice ng graduation at umuuwi rin pagkatapos. Pagdating ko naman sa bahay ay hindi ko pa rin pi

  • Love and Expectation   Chapter 48

    Chapter 48Siguro nga pinanganak talaga ako sa mundo para maghatid ng kamalasan sa mga tao. Siguro ang dahilan ng presensiya ko ay magbigay sakit sa ulo sa mga magulang ko.Kaya hindi ako sumasaya kasi wala akong kwenta. Kaya ang bilis bawiin ng ngiti sa akin kasi hindi ko deserve ang sumaya.Looks like my life was meant to be this way. Walang kahit na sino ang mananatili sa tabi ko dahil hindi naman ako kamahal mahal. Kahit sariling pamilya ko nga nagawa akong saktan ng hindi ko nalalaman."Bakit ba walang katapusan ang mga luha ko? Nakakainis!" sabi ko sa sarili.Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay umiyak agad ako sa unan ko. Doon ko binuhos lahat ng sakit at puot na naramdaman ko pagkatapos malaman ang lahat. Akala ko masakit na iyong mga pinagdaanan ko sa ibang tao. Iyong pangbubully at pang aapi nilang lahat sa akin pero hindi pala.Kasi walang kasing sakit kapag nalaman mo na mismong magulang mo pala ang puno't dulo ng lah

  • Love and Expectation   Chapter 47.1

    Chapter 47.1Maraming katanungan ang namumuo sa isip ko ngayon at tanging si Papa lang ang may kakayahang bigyan iyon ng kasagutan. Gusto kong tumayo mula sa pagkakaupo ko at pumasok sa kuwarto nila pero hindi ko kaya, wala akong lakas para gawin iyon.Pero hindi ko akalain na bibigyan ako ng tadhana ng pagkakataon na kausapin si Papa ng biglang bumukas ang pinto ng kuwarto nila.Napaangat ako ng ulo at doon iniluwa sina Mama at Papa. Nakita ko ang panlalaki ng kanilang mga mata nang matagpuan nila akong nakaupo sa sahig at umiiyak."T-trixie..." si Mama at bakas sa boses niya ang pag-aalala.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago binalingan si Papa. After all these years, mula sa malamig niyang ekspresyon ay ngayon ko lang ulit siya nakitaan ng emosyon. Para siyang tinakasan ng dugo dahil sa pamumutla habang nakatitig sa akin.Dahan-dahan akong tumayo gamit ang nanghihina kong mga tuhod. Pinunasan ko ang mga luha kong walang

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status