CHAPTER 4 - MALIWANAG PA SA SIKAT NG ARAW

“Wait. I want to introduce you two formally,” kinikilig na sabi ni Xia. Pakiramdam niya ngayon ay isa siyang tagahanga ng isang love team sa showbiz. 

“Kuya Xander, this is Viktoria Panlilio,” iminuwestra ng kamay ni Xia si Tori, “a newly-grad Interior Designer. She graduated from Canada, the same school where I graduated. And just like me…” malapad na ngumiti si Xia, ”Tori here, also graduated with honours.”

Tori is so proud of her achievement. Wala siyang ginamit na tao o kilalang pangalan para makuha ang karangalan niya na iyon. She did not brag her social status even. Ika nga, sariling sikap ang lahat. Walang nakakaalam sa eskwelahan na anak siya ng isang prominenteng pamilya sa Pilipinas. In fact, kahit nga si Xia ay walang alam sa family background niya.

“And Tori? I would like to introduce to you the person you will be working with for a couple of months,” pinigil ni Xia ang ngiti sa kanyang mga labi, “the CEO of Madraullo Motors, my kuya, Xander Syjuco.”

Bahagyang nagulat si Tori. Pareho lang pala sila ni Xia. Wala rin siyang alam na ganito pala ang estado ng pamilya ni Xia. Wala siyang alam na merong ganitong negosyo ang pamilya nila. Nung nasa Canada pa kasi sila ay hindi nila napag-uusapan ang mga estado nila sa buhay dito sa Pilipinas. Alin sa dalawa - hindi nila alintana pareho ni Xia ang estado ng bawat isa, o sadyang wala silang pakialam kung ano ang estado nila. Ang mahalaga ay magkaibigan silang dalawa. 

“Actually, lahat ng branches ng Madraullo Motors ay iniikutan ni Kuya. We have three branches, fyi lang, friend. This one is in San Clemente, the other one is in San Vicente, supervised by my other kuya. And the other one is in Cebu.”

“Cebu?” pag-uulit ni Tori.

“Yes, friend! Amazing, di ba? Anyway, Si Kuya Xanthi ko naman ang nandun, together with Kuya Xane, who manages the shipping business naman ng Syjuco side. The car dealership kasi is owned by dad’s and mom’s families.”

“Oh, Kuya… tara na sa office mo para mahubad mo na ‘yang coat mong natapunan ng kape ng kaibigan ko,” pilyang sabi ni Xia.

Nanlaki naman ang mga mata ni Tori. Mukha kasing natuyo na iyong mga natapong kape sa coat ni Xander. Bigla siyang kinabahan. Mukhang mamahalin at branded pa naman ang suot ng binata.  

Mabilis na binuksan ni Tori ang bag niya para kumuha ng wet wipes. Pero nakakapagtakang wala iyon sa bag niya, samantalang hindi siya umaalis ng bahay na walang dala nun. 

Wala tuloy siyang choice kung hindi gamitin ang panyo niya. Akmang pupunasan na ng hawak na panyo ni Tori ang coat ni Xander nang pigilan siya ni Xia.  

“Oy, Tori! Wait!”

Napahinto si Tori. Ang kamay niyang may hawak na panyo ay na-suspende sa ere. Napatingin siya sa gawi ni Xia na matamang nakatitig sa hawak niyang panyo. Hanggang sa inagaw na ni Xia mula kay Tori ang panyo.

“Ano ‘to?” tanong ni Xia habang iwinawagayway sa harapan ni Tori ang panyo. 

“Panyo?” patanong na sagot ni Tori.

“I know, friend. Pero paanong nangyari na sa bag mo nanggaling itong panyo ni Kuya Xander?” dagdag na tanong ni Xia. 

Natigilan si Tori. Basta lang naman siya dumampot ng panyo sa lagayan niya. Samantalang si Xander naman ay magkasalubong ang mga kilay na tila nag-iisip.

Iniladlad pa ni Xia ang panyo para maipakita ang nakaburda doon na kulay pula na maliit na letrang X sa isang gilid nung itim na panyo. Nagpalipat-lipat siya ng tingin sa kuya niya at sa kaibigan. Isang napakalaking palaisipan sa kanya kung bakit nasa kaibigan ang panyo ng kapatid ganung ngayon lang daw sila nagkakilala.

Napamaang si Tori. Habang si Xander naman ay wala kang kakikitaang pagkagulat man lang.  

“Tell me, matagal na ba kayong magkakilala?” ungkat ni Xia sa dalawa.

“No!” 

“Yes.”

Nalito si Xia sa sagot ng dalawa. Sabay na naman silang sumagot pero magka-iba naman ng sagot.

“Kuya… Tori. Ano ba talaga? Yes or no?”

“Okay. Let’s go to my office. Doon ko sasabihin. Para tuloy maibigay ko na itong coat ko kay Lena at mapa-dry clean.” 

Nang banggitin ni Xander ang salitang dry clean, sakto naman na napatingin siya kay Tori nang hindi sinasadya. 

“Sige, ako na’ng magbabayad sa dry cleaning,” sabi naman ni Tori. 

Para kasing sa pagkakasulyap sa kanya ni Xander ay parang siya ang pinagbabayad nito sa magagastos sa coat niya.

“No. Never mind. Maliit na bagay lang naman,” sabi naman ng lalaki, taliwas sa iniisip ni Tori.

“Pero tatlong beses na kitang natatapunan ng kape sa damit. Hayaan mong bumawi ako.” 

“What??” gulat na komento ni Xia.

Sabay na tumingin si Tori at Xander kay Xia. 

“Nag-meet na kayo before? Not once? But two times? Wow…”

Umiling si Xander. Parang alam na niya ang nasa isip ng bunsong kapatid. 

“Come on, sis… doon na tayo sa office ko,” sabi ni Xander sabay talikod na at nauna nang naglakad sa dalawa. 

Agad namang sumunod si Xia. Wala namang magawa si Tori kung hindi ang sumunod.

“Lena,” pagtawag ni Xander sa sekretarya niya nang makarating na ang tatlo sa opisina ni Xander. 

Huminto si Xander sa tapat ng mesa ng sekretarya kaya naman huminto rin si Xia at Tori.

“Have this dry cleaned,” sabi ni Xander habang hinuhubad ang coat.

“Ay, Sir! Natapunan ng kape ang coat mo.”

Nagkibit-balikat lang si Xander.

“Ay, Miss Xia!” bati ng sekretarya ni Xander kay Xia na parang ngayon lang napansin ang presensiya ng dalawang babae sa likod ni Xander.

“Hi, Lena,” balik-bati ni Xia rito.

“Si Tori nga pala. Friend ko,” sabay turo ni Xia sa kaibigan, “siya ang magdi-design ng coffee shop natin dito.”

Sinulyapan ni Lena si Tori. Pagkakita niya sa kaibigan ng amo ay biglang namilog ang mga mata nito. 

“Owww…” 

“Nakikita mo ba ang nakikita ko, Lena?” biglang tanong ni Xia sa nakangiting sekretarya ng Kuya niya. 

Lumapad ang ngiti ni Lena, “kitang-kita, Miss Xia. Malinaw pa sa sikat ng araw!” 

Pagkatapos ay tumawa sila Lena at Xia na tila sila lang ang nagkakaintidihan sa pinagtatawanan nila.

~CJ