A gentle smile appeared at the corner of his mouth. Andrei is a miniature of him; however, his temperament clearly shows Santillian’s bloodline.
Ang pananalita, kilos at talino nito ay kopyang-kopya kay Brent Santillian. Bagay na hindi maipagkakaila ng kung sinumang makakakita rito.
Inayos niya ang pagkakaupo at pinaandar na ang sasakyan. Isang oras mahigit namalayan nalang niya ang sarili na nasa harapan ng building ng kompanya nina Denise. Pagod ang pakiramdam niya ngunit mas gusto niyang makita ang dalaga kahit sa malayo lang.
“Reymond, nagmumukha kana namang desperadong stalker ni Denise,” napabuga siya ng hangin at lihim na kinastigo ang sarili.
Mag alas-otso pa lang ng gabi at
MARAHANG tinanggap ni Simon ang telepono ni Reymond. Bukas na ang gallery nito kaya’t sumalubong sa kanya ang iba’t ibang anggulo ng larawan nina Nate at Samantha. Biglang tumulo ulit ang mga luha niya habang hinagod isa-isa ang mga larawan ng mga ito.“My little boy looks similar to me. I miss him so much,” he murmured.“Mabait si Nate at matalino. Namana niya ang ugali at talino mo. Gusto nga noon sumama rito eh kaya lang sabi ko nga sa kanya delikado ang gagawin ko.”Pinunasan ni Simon ang mga luha niya, ibinalik kay Reymond ang cellphone. “Salamat ha, maski papaano nakahinga ako ng maluwag dahil nakita ko na sila ulit. Kung matawagan mo sila sabihin mo naman namimiss ko na sila.”“Gagawin k
BIGLANG nainis si Brendon sa inasal ni Andrei. Magsasalita na sana siya ng pumagitna ulit si Brianna.“Kuya, may ponto naman ang sinabi ni Andrei. Tingnan mo o, mukha namang masarap ang pagkain. Sayang nga naman kapag itatapon.”Lumipad ang tingin ni Brendon kay Brianna, madilim ang anyo nito, “Isa ka pa, konsintidor.”Brianna rolled her eyes, smirking, “I don’t want to argue with you. I’m hungry, let’s grab our own food.” She pulled her twin immediately and secretly glanced at her cousin, winking.Nang makalayo na ang mga kapatid saka lamang nagsalita si Kyree. “Bakit ka ba kasi nagtitiwala agad sa ibang tao? Nag-aalala lang sa’yo di Kuya Brendon. Pinuntahan kita sa classroom mo wa
NAMUTLA si Manang Carol sa sinabing ito ni Denise. Napilitan siyang tumabi at binigyan ito ng alanganing ngiti. Batid niyang may dahilan si Reymond kung bakit nagsusuot ito ng mask sa tuwing lumalabas at hula niya may kinalaman ang magandang babae na nasa harapan niya ngayon.“So, okay na po ba akong pumasok?” hinging pahintulot ni Denise.Sunud-sunod na tango ang naging sagot ni Manang Carol. “Papasok na rin po ako sa loob, sabay na po tayo.”Nauna na itong humakbang. Kitang-kita ni Denise ang pamumutla ng matanda. Hindi niya alam kung bakit ganon ang reaksyon nito ng makita siya na papasok sa main entrance. Nagtangka pa itong harangin siya.Gusto niya sanang tanungin ang matanda ngunit mas pinili niyang tumahimik nalang.
NANG mga sandaling ito nasa harapan ng salamin si Reymond at nagmamadaling isinuot pabalik ang mask. Dinig na dinig niya ang kabog ng dibdib niya na sinasabayan pa ng malakas na pagkalampag ni Denise sa labas ng banyo.Muntik na siyang mahuli nito at mabuti nalang maagap siyang tumalikod.“Hoy, lalaki lumabas ka dyan,” umalingawngaw ulit ang matinis na boses ni Denise sa labas ng pinto ng banyo at pinipihit pa nito ang doorknob.Kinakalma muna niya ang sarili bago binuksan ang pinto. “Hindi ka na ba talaga makapaghintay na masilayan ang gwapong mukha ko at talagang nangalampag ka pa?” pang-aasar niya rito.Napaatras ang dalaga at tinitigan siyang mabuti, bago biglang dumilim muli ang anyo nito ng mapagtanto ang laman ng sin
MAKATWIRAN lamang kung tutuusin ang galit na nararamdaman nito dahil nasira ang magandang kinabukasan nito dahil sa ginawa niya ngunit sadyang masakit pa ring pakinggan ang katotohanan.Marahil nga kahit buong buhay niya kulang pang kabayaran sa pagdurusang dinanas nito ng mga panahong iyon. Ngunit maging siya rin ay siningil din ng Diyos dahil ilang buwan din siyang nakaratay sa higaan at ang masaklap paggising niya itinago pa ng pamilya niya ang katotohanang buhay pa ito.Hindi niya alam kung paano niya naitawid ang mga araw na iyon na puno ng labis ng lungkot at pagkabalisa dahil ang buong akala niya nawala na nga ito ng tuluyan. Ah, hindi na niya matandaan kung ilang beses niyang iniyakan ang dalaga. Hindi na niya matandaan kung paano niya nagawang bumangon dahil sa kagustuhang maitama ang lahat ng pagkakamali niya. Hindi na rin niya mabilang ku
NAKATINGIN pa rin si Reymond kay Denise nang mga sandaling ito. Abot ang labis niyang kaba ng mga sandaling ito dahil pakiramdam niya mapili ito sa pagkain.“Anong verdict mo?”“Hmm, masarap,” maikling tugon ni Denise. “Tigilan mo na ako sa kakatitig. Nakakailang. Kumain ka na rin,” puna niya rito habang sumusubo.Mabilis namang nagbawi ng tingin si Reymond at kumuha na rin ng pagkain. Maya-maya pa makalipas ang ilang subo, “Sa Sabado kung papayag ka talaga doon sa sinabi ko, yayain ko rin sana kayong mag-ina. Ipagluluto ko kayo ng hapunan.”Nabitin sa ere ang kutsara ni Denise at napalingon ulit kay Drake. “Marunong kang magluto?”Nataw
DAMANG-DAMA ni Manang Carol ang paghihirap ng kalooban ni Reymond habang binabanggit ang mga katagang ito. Naintindihan niya kaagad kung bakit gusto nitong makipagmalapit kay Denise.“Gusto mong iligtas ang anak ninyo katulad ng ginawa mo kay Kevin? Handa ka na bang harapin ang galit niya kapag nalaman niyang ikaw rin ang taong minsan ng nagkasala sa kanya.”Bago sumagot kay Manang Carol tinanggal muna ni Reymond ang suot na mask. Inilapag iyon sa gilid niya at hilam ng luha ang mga mata ng muli siyang tumingin kay Manang Carol.“Hindi po eh. Naduduwag po akong tanggalin ang maskarang ito sa harapan niya. Baka lalo lamang makasama sa kanya. May memory loss din po kasi siya dala ng pinsalang tinamo namin noon. Naaksidente po ang kotseng sinakyan namin noon ng tinangka ko siyang ita
KINAPA niya ito at sa naalimpungatang diwa sinagot ang tawag. He heard her choke voice. She is obviously in pain.“P- ple- please help me!” Denise faintly uttered these words.Tuluyang nagising si Reymond at mabilis na bumangon. Kinapa ang switch ng lampshade at agad na tinurn-on ito. Kumalat ang liwanag at saka lamang niya inilayo sa tenga ang cellphone. Ang akala niya ay tawag mula sa cellphone ang sinagot niya ngunit videocall ito ni Denise.Namutlang bigla ang mukha ni Reymond ng makitang nakapikit ang dalaga habang paulit-ulit itong humingi ng saklolo. Nakalimutan na rin niyang tinanggal na pala niya ang maskara. Sa sobra taranta agad siyang bumaba ng kama.“Denise, hold on! I’m coming!” His voice was anxious.&nb
HER hands shivered while tightly gripping the whip and the high-power laser. Her jaw locked and she greeted her teeth. Naglaho lahat ng paghanga niya sa pekeng Drake Yin. Napalitan ng galit ang pagmamahal na sana unti-unti na niyang naramdaman dito.Marahang umangat ang duguang kamay ni Reymond para sana punasan ang mga luha ni Denise ngunit mabilis niya itong tinabig.Mahinang yugyog ng balikat sanhi ng marahang tawa ang naging tugon ni Reymond. Alam niyang ito na ang huling mga sandali niya at gagamitin niya na lang ito para humingi ng kapatawaran dito.“Bakit? Bakit mo nagawa sa akin ito? Anong kasalanan ko sa’yo?” malakas na sigaw ni Denise kay Reymond.Marahang nag-angat ng mukha si Reymond. Puno ng pasa at sugat ang katawan
IN a quick reflexes Reymond tried to escape from their grasp but he was too tired to make it. Pumihit paharap sa kanya si Brent at unti-unting naglakad palapit sa kanya.“Sir, ano po ang ibig sabihin nito?” kalmadong tanong ni Reymond kahit may nakaambang panganib ayon na rin sa hinala niya.Hindi sumagot si Brent at nang huminto ito sa harapan niya bigla itong nagtanong, “Nakalimutan mo na ba na ako si Brent Santillian? At malinaw kong sinabi sa’yo noon na aalagaan mo ang anak ko kapag ipagkakatiwala ko siya sa’yo? Ha ha ha! Ang laki kong hangal dahil naniwala ako sa panlilinlang mo!”Bago pa man nakasagot si Reymond malakas na hinila ni Brent ang suot niya maskara. Sinundan agad nito ng malakas na suntok sa sikmura niya.
NAMULA lalo ang mga mata ni Reymond. Ang salitang binitawan ng anak niya ang tanging natitirang pag-asa niya para maitama lahat ng kasalanan niya pagkatapos niyang isagawa ang heart surgery nito.Marahan siyang tumango, “Oo naman. Hindi ako aalis hanggang sa gumaling ka ng tuluyan.”Nag-angat ng mukha si Andrei at pinahid ang mga luha ni Reymond, “Bakit ka umiiyak?”“Nalungkot lang ako dahil tayo lang dalawa ang narito eh. Wala ang Mommy mo na sana inasahan kong dadatnan siya rito. Marahil nga masaya na siya na bumalik si Carl,” madamdaming tugon niya.Umiling si Andrei, “Tulog pa si Mommy nang umalis kami. Late na rin kasi siyang umuwi kagabi, pero tiyak ako kapag nagising na iyon mamaya susunod siya rito
NAPANSIN ni Brent na tulala ang manugang niya at saglit itong namutla. He snapped his finger in front of Ivana.“Penny, on your thoughts, Ivana?” Brent gazed at her daughter-in-law with a bit of doubt.“Ah-- I was just shocked with the news, dad. Who is the good doctor that will perform the surgery?” She queried calmly, avoiding Brent’s eyes.Brent smiled lightly, “It’s Drake Yin!”Lihim na naikuyom ni Ivana ng mariin ang kamay dahil tulad ng inasahan niya si Reymond nga ang tinutukoy ni Brent. Gustong magalit ni Ivana kay Reymond ng mga sandaling ito dahil pinapairal nito ang katigasan ng ulo.“Wow, I can’t believe Drake will do that!”
SAGLIT na natigilan si Brielle. Hindi niya inasahan ang ganitong sitwasyon na kinalalagyan ng matalik niyang kaibigan. Ngunit hindi niya rin masisisi ito na tumakas sa poder ng magulang dahil niloko rin ito ng sariling ama.Bahagya siyang nakadama ng awa para rito at tulad ng pinangako niya noon kay Carl, mananatili siyang magtuturingang magkapatid.“Don’t worry, I will be at your back. Just make sure to win back my sister’s trust. Lately, I could sense her anxious thoughts about you.” Brielle said, trying to console his best friend.“Yeah. Actually, a minute ago, we had a bit of a hateful confrontation, no… it’s an argument. I think she was typing a message for Reymond, so I came to her angrily, telling her that she was cheating on me.” Carl let out
MAHIGIT dalawang araw na ang nakalipas ngunit hindi na muling nagpakita si Reymond kay Denise. Hindi rin nag-abalang mag-message ang dalaga sa kanya kaya’t nagmumukmok lamang siya loob ng kanyang kwarto.He tried to comfort himself and preparing for Andrei’s surgery but deep inside his heart there was an emptiness he could barely bear. Halos hindi siya makatulog sa loob ng dalawang araw at iba’t-ibang imahe nina Denise at Carl na masayang magkasama ang paulit-ulit na naglalaro sa utak niya.Ilang beses na rin nagdala ng pagkain si Manang Carol sa silid niya ngunit ni hindi niya ito halos galawin. Nawalan siya ng ganang kumain at lalo itong ikinabahala ng mga kasambahay niya.He jolted when his phone suddenly rang.“Reymond,
SA bawat salitang naririnig niya mula sa anak ibayong tuwa ang hatid nito. Mabilis na gumaan ang pakiramdam niya at nanumbalik ang determinasyon niya sa sarili.“Anak, salamat sa mga sinabi mo. Kung alam mo lang gaano mo pinawi ang hinanakit ko.”“It’s okay, dad. Take care of yourself, okay?”“I will. I love you. Bye for now!”He ended the call. Saka lamang niya napansin na madilim na ang paligid. Tinawagan na rin niya ang restaurant kung saan nag-book sana siya ng dinner date nila ni Denise. Bayad na niya ito at hindi rin napakinabangan ngunit nagpasya na lamang siyang palipasin ang nangyari. Bumalik na siya sa sariling bahay at natulog na lamang.Samantala, k
MABILIS na lumuwag ang kamay ni Reymond na nakahawak sa kamay ni Denise bago pa man makapag-react ang dalaga. Binitawan na rin ni Reymond ang bouquet ng bulaklak at nalaglag ito sa harapan nilang magnobyo.Mabibilis na hakbang ang ginawa ni Reymond at agad na pumasok sa loob ng kotse nito. His car galloped away from the parking area, leaving heavy pain in Denise's heart. Gusto niyang magpaliwanag dito ngunit tila nawalan siya ng lakas ng loob na magsalita kanina dala ng matinding pagkabigla.Akma na siyang dudukwang para damputin ang bulaklak mula sa lupa ngunit pinigilan siya ni Carl.“Bakit mo pa dadamputin iyan? Pwede naman kitang bilhan ng mas maganda dyan mamaya kapag may nadaanan tayong flower shop sa highway,” sita ni Carl.Gigi
SHE gently pulled herself away from him. Carl could sense Denise’s bothered reaction but he tried to understand her. Nasabi na ni Brielle sa kanya na madalas nitong kasama si Reymond na akala nito ay ibang tao ngunit sa pagkakataong ito hindi na rin siya makakapayag na aagawin pa ni Reymond ang nobya niya at sisirain ang buhay nilang dalawa.“Kailan ka pa dumating?” seryosong tanong ni Denise kay Carl, matapos nitong bitawan siya.Hinawakan nito ang braso niya at inakay siya patungo sa tabi ni Brielle. Tahimik naman siyang nagpahila rito.“Kaninang madaling araw lang. Umalis ako sa bahay namin kagabi. Marami pa akong sasabihin sa’yo pero sa ngayon hindi na muna natin pag-uusapan dahil ang mahalaga nagkabalikan na tayo ulit at buhay pareho,” nakangiting tugon ni C