NAKATINGIN pa rin si Reymond kay Denise nang mga sandaling ito. Abot ang labis niyang kaba ng mga sandaling ito dahil pakiramdam niya mapili ito sa pagkain.
“Anong verdict mo?”
“Hmm, masarap,” maikling tugon ni Denise. “Tigilan mo na ako sa kakatitig. Nakakailang. Kumain ka na rin,” puna niya rito habang sumusubo.
Mabilis namang nagbawi ng tingin si Reymond at kumuha na rin ng pagkain. Maya-maya pa makalipas ang ilang subo, “Sa Sabado kung papayag ka talaga doon sa sinabi ko, yayain ko rin sana kayong mag-ina. Ipagluluto ko kayo ng hapunan.”
Nabitin sa ere ang kutsara ni Denise at napalingon ulit kay Drake. “Marunong kang magluto?”
Nataw
DAMANG-DAMA ni Manang Carol ang paghihirap ng kalooban ni Reymond habang binabanggit ang mga katagang ito. Naintindihan niya kaagad kung bakit gusto nitong makipagmalapit kay Denise.“Gusto mong iligtas ang anak ninyo katulad ng ginawa mo kay Kevin? Handa ka na bang harapin ang galit niya kapag nalaman niyang ikaw rin ang taong minsan ng nagkasala sa kanya.”Bago sumagot kay Manang Carol tinanggal muna ni Reymond ang suot na mask. Inilapag iyon sa gilid niya at hilam ng luha ang mga mata ng muli siyang tumingin kay Manang Carol.“Hindi po eh. Naduduwag po akong tanggalin ang maskarang ito sa harapan niya. Baka lalo lamang makasama sa kanya. May memory loss din po kasi siya dala ng pinsalang tinamo namin noon. Naaksidente po ang kotseng sinakyan namin noon ng tinangka ko siyang ita
KINAPA niya ito at sa naalimpungatang diwa sinagot ang tawag. He heard her choke voice. She is obviously in pain.“P- ple- please help me!” Denise faintly uttered these words.Tuluyang nagising si Reymond at mabilis na bumangon. Kinapa ang switch ng lampshade at agad na tinurn-on ito. Kumalat ang liwanag at saka lamang niya inilayo sa tenga ang cellphone. Ang akala niya ay tawag mula sa cellphone ang sinagot niya ngunit videocall ito ni Denise.Namutlang bigla ang mukha ni Reymond ng makitang nakapikit ang dalaga habang paulit-ulit itong humingi ng saklolo. Nakalimutan na rin niyang tinanggal na pala niya ang maskara. Sa sobra taranta agad siyang bumaba ng kama.“Denise, hold on! I’m coming!” His voice was anxious.&nb
TUMALIKOD na si Mang Ramon. Panay naman ang bukas-kuyom ng mga kamay ni Reymond. Hindi siya mapakali sa upuan at ilang saglit lang tumayo siya mula rito. Palakad-lakad siya sa harapan ng nakapinid na kurtina. He unconsciously rubbed his hands and tiny beads of sweat popped out in his forehead. He was so nervous for Denise as minutes passed by.Maya-maya pa muling lumapit ang nurse sa kanya. May dala itong maliit na papel, laman ang information niya at ni Denise.“Sir, pakibayaran lang po ito sa billing department. Kailangan po ng deposit.”He stood tall, facing the nurse. He took the paper immediately, “I will just wait for my driver. He just went out a while to buy me water. I will ask him to fetch my wallet left in the car.”
TAHIMIK namang sumunod ang pamilya niya. Nang nasa living room na silang lahat, lumapit muna si Ivana kay Brendon.“Anak, kayo muna maiwan dito sa bahay. Puntahan lang namin ang tita ninyo.”Tumango si Brendon, “Okay lang Mommy. Malalaki naman na po kami.”“Mommy, ano po kaya'ng nangyari kay Tita Denise?” bakas sa boses ni Brianna ang pag-aalala. Bago sumagot nahagip ng paningin niya na pumanhik sa ikalawang palapag si Brielle. Tiyak niyang sa kwarto nila ang punta nito.“Anak, malalaman natin kapag nakarating na kami roon sa hospital. Maiwan muna kayo rito ha. O, bago ko makalimutan baka mag-aaway na naman kayong dalawa ng kuya mo.”Nanulis ang nguso ni
ANDREI pouted his tiny lips. He looked at Reymond’s eyes, holding himself not to burst into tears.“She’s sleeping again,” these words slipped from Andrei’s mouth, and sadness was added to his voice.Nagulantang ang lahat sa sagot na ito ni Andrei. Lalong bumigat ang damdamin ni Reymond para sa anak. Dama niya ang labis nitong lungkot at takot sa nakitang kalagayan ng ina nito. Tumikhim si Reymond, yumukod at kinarga si Andrei. Biglang rumagasa sa kaiburan niya ang father instinct. Mahigpit na yakap ang binigay niya rito na sinabayan niya ng marahan paghagod sa likod nito.“Hush, your Mom is a very strong woman. She will pass this trial,'' soothing and calming words came out from Reymond’s mouth.Everyone
SAMANTALA, pagdating ni Reymond sa parking area kung saan naroon ang kotse na ginamit nila ni Mang Ramon saka lamang siya nakahinga ng maluwag. Kanina habang kasama niya sa loob ng pribadong silid ng hospital ang pamilya ni Denise parang nakalutang siya sa matinding dagat ng apoy na anumang sandali ay tutupok sa kanya.Muli siyang tumingala sa hospital at marahang umusal.“Denise, honey, please be healed. I will come back tomorrow.”Matapos ang mahinang usal dumukwang siya at sinilip sa salamin ng bintana si Mang Ramon. Nakasubsob na ito sa manibela at hula niya nakatulog na ito. Ayaw sana niyang abalahin ang matanda ngunit kailangan na rin niyang umuwi dahil bukas ng umaga marami siyang gagawin.Marahan siyang kumatok sa bintana. “Man
BIGLANG kumirot ang puso niya ng lumabas ang mga katagang ito. Pakiramdam niya bumalik siya noong mga panahong ang akala niya nawala na si Denise. Nang mga panahong miserable ang buhay niya at halos nawalan na siya ng pag-asang mabuhay.Tumikhim si Mang Ramon, “Hindi po ako naniniwalang masama kayong tao dahil niligtas niyo po si Senyorito Kevin. Kitang-kita ko rin po na malumanay kayong magsalita at madaling kausap.”Bumalik ang tingin ni Reymond kay Mang Ramon, “Salamat po ah. Pasensya na po kayo kung kailangan kong nagtago, nag-iipon lang po ako ng lakas ng loob para itama ang lahat ng pagkakamali ko.”“Okay, lang ho iyon. Lahat naman tayo hindi perpekto at madalas may mga mali tayong desisyon sa buhay na humihila sa atin sa isang pagkakamali na maaaring makakapagdu
SUNUD-SUNOD na tango ang sagot nito habang tinatanggap ang perang inabot ni Alice.“Ano pong gusto ninyong kainin, Sir, Ma’am.”“Hon, ikaw na ang bahalang magdesisyon,” anunsyo ni Alice.“Western breakfast nalang po Mang Ramon. May restaurant po doon sa katapat nitong hospital. Palagay ko bukas na ng ganitong oras,” sinipat pa nito ang relong pambising.“Sige ho, sir! Alis po muna ako.”Nang makaalis na si Mang Ramon saka lamang bumalik ang atensyon ni Aris kay Reymond. Tinapik nito ang balikat niya.“Natutuwa ako at nakadalaw ka ulit kay Kevin. Salamat sa tulong mo Reymond, gagaling na rin s