Chapter 2: The Unexpected Encounter

MARIAM POV

Sa wakas ay nakarating din ng ligtas si Mariam sa Marilag Beach Resort ng hapon na iyon. Mahaba ang biyahe but it’s worth it. Napakaganda ng lugar lalong-lalo na ang dagat. Parang gusto na tuloy agad niyang mag-swimming. Nag-check-in siya gamit ang coupon at nagtungo sa kanyang kuwarto.

Inaayos niya ang kanyang mga gamit ng tumawag si Violet. Paniguradong magbibigay ito ng update tungkol sa naunsyami niyang kasal. Maghapon kasing naka-off ang phone niya at sandamakmak na mga mensahe at misscalls ang sumalubong sa kanya. Sinagot niya agad ang tawag.

“Hello Vi,” kinakabahang tanong niya.

“They knew. Ako agad ang una nilang tinawagan as we expected,” pagbabalita ng kaibigan.

“I’m sorry for dragging you into this mess. Anong sinabi mo sa kanila?” pag-aalalang tanong ni Mariam.

“I told them I don’t know. Ilalaglag ba naman kita. All I know is everything is in chaos now,” ani ni Violet. Napabuntong-hininga ng malalim naman si Mariam. She know this would happen pero kailangan niya itong panindigan.

“Thank you, Vi. Sana mapatawad nila ako balang-araw,” malungkot na tugon ni Mariam.

“I know it’s hard for you too. But you must be prepared. Hindi sila titigil hangga’t hindi ka nila nahahanap lalong-lalo na si Michael. You know how much he likes you,” concern na babala ng kaibigan.

“Yes, I know. I’ll come up with a plan while I’m here. Ikaw na muna bahala diyan, Vi. Maraming salamat uli, I owe you one,” pasasalamat ni Mariam. Sobrang laki ng naitulong ng kaibigan.

“You’re welcome, girl. Just take your time to relax and release all the tension. I’ll call you again for the update, at ikaw din tawagan mo ko if you need help, okay?” bakas sa boses ng kaibigan ang concern na labis na naa-appreciate ni Mariam. She’s so lucky to have a friend like Violet. “Mag-iingat ka diyan. Love you, ” pahabol nito.

“I will. Ikaw din, ingat ka. I love you. See you soon.” Pagkatapos ng tawag ay dumungaw si Mariam sa bintana niya kung saan tanaw ang dagat. 

“I won’t waste Violet’s help. Tama siya… I will use this short vacation to relax and pacify my mind. Then, I will think of what I will do in my life.” Agad-agad nagpalit ng damit si Mariam ng pang-ligo. Napili niya ang thin white swimming dress na tingin niya ay tamang-tama sa beach. She looks so pure and sexy sa damit.

She heard na maganda panoorin ang sunset sa beach and wants to watch it while dipping in the sea. Nakahanap siya ng tagong spot sa beach, gusto niya kasi ay tahimik na ambiance. She slowly dip into the sea at naglakad palayo hanggang waist level na niya ang tubig.

Hanggang sa may natanaw siya na alon na paparating. She smiles… It’s been a while since she played with the waves. She’s a good surfer, and this type of wave won’t faze her. She had dealt with larger waves before. Nagulat na lamang siya ng may marinig siyang nasigaw sa likod niya.

“Miss!” Boses ito ng lalake na mukhang papalapit sa kanya. Ngunit bago pa siya tuluyang makalingon ay naakap na siya nito mula sa likod at nakadakma ng mahigpit ang mga kamay sa kanyang dibdib. Sabay hampas ng alon sa kanila. As expected, hindi iyon ganoon kalakas kaya hindi sila natangay ng sobra.

Nanatiling nasa dibdib pa rin niya ang mga kamay ng lalaki na labis niyang ikanahiya at ikinagalit. Pilit siyang kumawala at hinarap ito. Sinampal niya ito ng ubod ng lakas na may kasamang panglilisik ng mga mata sa galit. Tinakpan niya agad ang kanyang dibdib ng kanyang mga braso.

“Manyak!” ani niya. Halatang-halata ang panggigil sa boses niya. Nagulat naman ang lalake habang sapo-sapo ang kanyang pisngi.

“Manyak!? Iniligtas na nga kita nakuha mo pa kong sampalin! Is that how you thanked a person who just saved you from danger?” pangangatwiran ng lalaki. 

Nakita ni Mariam na marami ng tao sa paligid dahil sa nangyari na insidente. Lalo siyang nahiya dahil sa nangyari. 

“You just touched my breasts. Hindi ba manyak ang tawag doon?” Gustong sumigaw ni Mariam ngunit pinili niyang hinaan ang boses upang di na marinig ng mga tao sa likod. 

“I didn’t know. All I know is I need to save you. Hindi solusyon ang pagpapakamatay sa problema, miss,” seryoso na sagot nito. Hindi naman makapaniwala sa narinig si Mariam.

“Hindi ako nagpapakamatay ‘no! I’m just enjoying the sea and the sunset!” Hindi na napigilan pa ni Mariam ang sarili na lakasan ang boses. She’s not suicidal for Christ’s sake!

“Aba malay ko. That’s what it looks like,” tugon ng lalake.

“Ayun din ang akala ko,” ani ng babae na isa sa nakikiusyoso. Lalo naman nahiya si Mariam. Baka nga iyon ang dating sa kanila. 

“M-malay ko din ba? I was shocked by what you did,” palusot niya.

“Now, apologize for slapping my face and calling me a perv,” seryoso ang boses ng lalake at matiim ang tingin sa kaniya. Doon niya napansin na pamilyar ang lalake. Lalong nagpagwapo at nagpakisig sa kanya ang kanyang expressive eyes. Nakakatunaw ito tumingin kaya naman umiwas siya ng tingin dito.

“Self-defense lang ang ginawa ko. I think we should call it quits,” ma-pride na sagot ni Mariam. Ang totoo ay may punto ang lalake subalit naunahan siya ng pride niya. Halata namang nadismaya ang lalake.

“Ayaw mo? Then you should talk to my lawyer,” maawtoridad na sagot nito. 

“At bakit ko naman gagawin iyon? Sino ka ba sa akala mo?” pagtataray ni Mariam. Medyo nayabangan siya sa turan nito. May lawyer pang nalalaman. Napangisi naman ng sarkastiko ang lalake.

“Stanley Montecillo.” 

Napabalik ang tingin niya dito. Doon niya narealize kung sino ang lalaking kaharap at bakit pamilyar ito.

“No way! Is he the Stanley Montecillo of the Montecillo Group of Companies!?” natanong ni Mariam sa sarili. Nanlumo siya sa kanyang kinatatayuan. “Oh, no! I’m in big trouble.”