Hi, Ma'amsh Sherryl Santonil Remigio! Thank you for always being there for my stories. I really really appreciate you a lot. I wuv you, always. God bless you more po! Paki-hi rin po ako kay baby niyo, kay Chancey. 🥰
“MAY nangyari ba sa inyo?” Iyon agad ang kaniyang itinanong matapos naming makapasok sa loob ng aking kwarto. Nakatayo at magkaharap kaming dalawa kaya naman kitang-kita ko ang namuong dismaya sa kaniyang mukha pati na rin ang pagkuyom ng kaniyang mga kamao. Galit siya. Hindi ko tuloy alam ang una kong dapat na sabihin. “I shouldn't be mad, love, because it's all in the past. . . but I can't help it. Matatanggap ko pa kung kay Mark at kay Coleene, pero kay Kuya. . .” Bumuntonghininga na lamang siya at umiwas ng tingin sa akin. Napalunok naman ako ng laway kasabay ng pagbabadya ng aking luha sa aking mga mata. Kinagat ko rin ang aking pang-ibabang labi dahil sa matinding takot na yumayanig sa aking buong pagkatao. “S-sorry.” Iyon na lamang ang aking nabanggit kahit na ang dami-dami kong gustong sabihin. “May nangyari ba?” pag-uusisa niyang muli na natunugan kong punong-puno ng pait. Mabilis naman akong umiling-iling bago ako tumunghay upang salubingin ang kaniyang tingin. “W-w
“A-AH, M-Maria,” mahinang halinghing ng aking asawa habang pinupupog ko ng maliliit na halik ang kaniyang nagagalit at naninigas na banana. Napangiti tuloy ako nang malapad dahil sa aking pagwawagi. Nagtagumpay akong akitin siya kaya naman nakarating na kami sa isang nakadadarang na sitwasyon. Nakasandal na siya ngayon sa headboard ng kama samantalang nasa harapan niya naman ako at nakayuko habang nilalaro-laro ang kaniyang pagkalalaki. Pareho na kaming walang saplot sa katawan at sabay na rin naming pinaiitin ang aming mga sarili. “L-love, suck it now, please,” pagmamakaawa niya sa akin dahilan upang mapabaling ako ng tingin sa kaniya. Sa wakas! Mapatutunayan ko na rin walang gumalaw sa aking ibang lalaki bukod sa kaniya. “Payag ka na,” pang-aakit ko pa bago ko mabilis na hinalikan ang ulo ng kaniyang banana. Umungol naman siya nang mahina. Upang makasiguro na wala na talaga siyang ligtas sa akin ay inulit-ulit ko pa ang paghalik sa kaniya at paminsan-minsan ko pa 'yong sina
“Y-YEVHEN!” Tumirik ang aking mga mata habang nanunuot sa aking loob ang nakakakiliting init na nagmumula sa sumusundot niyang malaking pagkalalaki. “O-oh, this is home,” he moaned as both of his hand landed on my legs up to my waist. Dahan-dahan ako sa pagtaas at pagbaba ng aking pagkababae sa kaniyang ibabaw kasabay ng paghimas-himas niya sa aking katawan. Pareho tuloy naming hindi napigilan ang mapaungol nang mahaba dahil sa nag-aapoy naming makamundong pagnanasa. “Faster, love. Fuck me harder,” kagat-labi niyang utos kaya naman humawak na ako sa kaniyang matipunong dibdib kasunod ng mabilis na mabilis kong paggiling sa kaniyang banana. “A-ah! A-ah!” Nawala ako sa aking katinuan nang maramdaman ko ang pag-stretch sa loob ng aking pagkababae. “A-ang sarap!” nanginginig kong usal habang naghahabol ako ng aking hininga. “T-that's right, love,” puri niya sa akin habang pinapanood niya ang pagpasok at paglabas ko sa kaniyang pag-aari. Inulit-ulit ko lang naman ang pagpapaligaya s
“LOVE, nasabi ko na ba sa'yo na mahal kita?” pangungulit niya sa akin habang magkahawak-kamay kaming nakaupo sa sofa at nanonood ng TV.Hindi ko mapigilan na mapangiti nang ipinatong niya ang kaniyang ulo sa aking balikat at nang hindi siya nakuntento ay inilingkis niya pa ang kaniyang mga braso sa aking baywang.“I love you,” pag-amin niyang muli na agad na nagpatibok nang mabilis sa aking puso. Nagkunwari naman akong nagkukumuwala sa kaniyang pagkakayakap habang patago akong pinamulahan ng magkabilang-pisngi.“Isang linggo ka na pong paulit-ulit,” nagpipigil ng ngiti kong pahayag bago ko siya muling itinulak papalayo sa akin.Tang ina.Tuluyan na naman akong tinakasan ng angas. Nagboboses babae na naman ako kagaya noong naging kami dati.“How about you? Mahal mo rin ba ako?” sunod-sunod niyang tanong matapos niya akong yakapin. Sinalubong niya rin ako ng tingin kaya umirap na lamang ako at umiling.Alam niya na naman ang sagot.Mahal ko rin siya! N-nasabi ko na rin sa kaniya noong
PINAYAGAN ko siyang bumalik sa Liazarde kahit na maraming nakakatakot na bagay ang pumapasok sa aking isip. Paano kung hindi niya na ako balikan? Paano kung iwan niya na naman ulit akong luhaan? Pero kasi. . . Tang ina. Wala naman akong magagawa. Asawa ko ang CEO ng MARIA Corporation. Hindi ko siya pwedeng itali sa baywang ko habambuhay. Bumuntonghininga na lamang ako at saka ko kinalma ang aking sarili. Kapapasok ko lamang sa loob ng bahay galing sa pagbabantay kay Ama sa hospital. Nakauwi lang din ako ngayon dahil pinalitan ako ni Devin at ni Levi, pero mamayang gabi ay naroon na naman ulit ako. “Masien, kumusta na si Ama?” salubong na tanong sa akin ni Klein kaya napatigil ako sa paglalakad at napalingon ako sa kaniyang direksiyon. Nakaupo siya sa couch pero nang magtama ang aming mga paningin ay agad siyang tumayo at naglakad papalapit sa akin. Ramdam kong punong-puno siya ng pagsisisi. Malungkot ang kaniyang awra, gulo-gulo ang kaniyang buhok, at mapula ang kaniyang mga
PAREHO kaming naging abala ni Yevhen nang mga sumunod na araw. Ni hindi na nga namin namalayan na lumipas na naman pala ang isang linggo matapos niyang umuwi rito sa bahay. “Love, I’m really sorry. I will make it up to you when I come home, promise,” panunuyo niya habang magkausap kami sa video call. Napangiti naman ako at napakagat-labi. Tang ina. Para kaming hindi LDR dahil hindi naman siya nagkukulang, tulad ngayon. Busog na busog ako sa mga lambing niya. “Okay lang. Basta alagaan mo 'yong sarili mo diyan. Huwag kang magpapagutom. Pilitin mong makauwi nang maaga tapos palagi kang mag-iingat sa pag-da-drive, ha,” pilit na nagmamaangas kong paalala kaya siya naman ang napangiti at hindi mapakali. “Yes, Ma'am. I love you.” Namura ko ang aking sarili sa kumiliting kilig sa aking puso. Mahal na mahal ko na talaga 'tong lalaki na 'to. Nakakainis! “Kumusta pala si Ama?” He asked before he lay on his bed. Naka-long sleeve polo pa siya, ngunit wala nang necktie. Nakabukas
TINAWAGAN ko na si Yevhen upang pababain at sunduin ako nang umabot na ako ng tatlong minuto sa kapapaliwanag sa dalawang babaeng staff sa lobby. Napahiya tuloy sila nang mabilis na dumating ang boss nila na sinalubong pa ako ng halik at yakap. Pero naiirita pa rin ako! Ang lambing-lambing pa rin kasi ng putragis. Parang wala siyang lihim na itinatago. “Are you tired? Hungry? Ano'ng gusto mo?” sunod-sunod niyang tanong matapos naming makapasok sa loob ng kaniyang opisina. Hindi ko naman siya pinansin, sa halip ay naglibot na lang ako ng tingin at naglakad-lakad sa kabuuan ng opisina. Parang walang nag-iba. Kung paano ang ayos noong umalis ako noon ay ganoon pa rin ngayon. “Why didn't you call me, love? Sana nasundo kita sa inyo,” komento niya bago niya ibinaba ang aking maleta sa tabi ng couch. Nang hindi pa rin ako sumagot ay nilapitan niya na ako at saka niya ako niyakap nang patalikod. Nakagat ko tuloy ang aking pang-ibabang labi nang wala sa oras. “Ang bango
HANGGANG sa makauwi kami ni Yevhen sa bahay ay takang-taka pa rin ako sa naging bagong pakikitungo sa akin ni Chairman. Tang ina. Hindi ko maintindihan. Posible kayang magbago ang isang tao? “Love, what’s bothering you?” biglang tanong ni Yevhen na kagagaling lang sa banyo. Hindi ko napansin na nakatulala na pala ako sa kawalan habang nakaupo ako sa ibabaw ng aming kama. Pero kasi naman! Paano’ng hindi ko iisipin ang nangyari kanina? E, parang tuwang-tuwa sa akin si Chairman pati na 'yong ibang board members na kamag-anak din nila! T-tanggap na nga kaya ako sa pamilya? “Maria, are we okay? May kasalanan na naman ba ako na hindi ko alam?” sunod-sunod niya muling pag-uusisa bago siya lumapit at tumabi sa akin sa kama. Umayos tuloy ako ng upo bago ko siya hinarap. “Nakasalubong ko si Chairman kanina noong lumabas ako ng opisina mo,” pagsasabi ko ng totoo, dahilan upang matigilan siya at sandaling mapipilan. “D-did he try to tell you something?” He looked so nervous as he reached
SHE and our baby became my inspiration to work harder and to create jewelry designs better.Simula noong nakuha namin ang kontrata sa Miss Universe Organization, nagsunod-sunod na kaming kinuha ng iba pang beauty pageant organization.That was just a dream before, but damn, it came true.May bonus pa akong magandang asawa at mga magiging anak pa namin.“YEVHEN, uwi ka na, please. Nandito si Chairman sa bahay,” she said over the phone, making me rush to go home.She’s in her sixth month.Nagkaayos na naman sila bago kami ikinasal pero inamin niya sa akin na hindi pa rin siya sanay kaya hindi ko mapigilang mag-alala.Sumobra kasi ang bait ni Lolo lalo na simula noong nagbitiw na siya sa posisyon niya sa MARIA Corporation. Kahit nga kay Daddy na hindi niya matanggap-tanggap noon ay gustong-gusto niya nang kasama ngayon.I hurriedly went out of the office to get in to my car. Mabuti na lang ay hindi pa traffic hours kaya nakauwi agad ako sa bahay.“Lolo, what brings you here? Akala ko na
*Love Magnet* Yevhen Thyne Mercado Villamayor I’M always ready since the day I fixed the company, so when I got the chance to ask her, I immediately proposed right away. We married each other again on our birthday. Hindi na sa papel lang, sa totoong simbahan na. “Yevhen!” My body tensed and I jolted in the kitchen right away when I heard her shout. Baka kasi kung ano na ang nangyayari. “Yes, love? What happened?” may pag-aalala kong tanong sinuri ang kaniyang kabuuan. Gumaan lang ang pakiramdam ko nang makita kong walang masamang nangyari sa kaniya. “Ang sabi ko sa’yo, bilhin mo lang 'yong mga kailangan natin sa bahay. Saan natin ilalagay ’tong mga labis na chicken, pork, and beef? Hindi na kasya sa ref,” sermon niya kaya nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Ayaw ko lang naman na lalabas pa siya ng bahay namin kapag wala nang stocks. Ayaw niya rin naman kasing maghanap kami ng kasambahay dahil kaya niya naman daw. “I’ll just order a new freezer,” panlalambing ko ka
*Banana Needs Help!* Yevhen Thyne Mercado Villamayor AFTER all those months that we were apart, she was still scared to take me back. Fuck. Has she forgotten me already? Oh, God. I would not allow that. Kung nakalimutan niya na ako, paiibigin ko ulit siya. ’Yong mas malalim para wala na talaga siyang kawala pa. “You can’t escape me, Maria. Hindi kita hihiwalayan kahit kailan.” I sighed out loud before I looked at the evening sky. Nandoon siya sa pool area kasama ng mga kaibigan niya, samantalang nandito naman ako sa dalampasigan, nag-iisa. Maliwanag pa rin ang paligid dahil maraming poste ng mga ilaw sa tabong-dagat, pero parang ang lungkot-lungkot pa rin. Maybe because my heart was breaking. Damn it. “Humanda ka sa akin, love. Hindi ka talaga makakalakad kapag nagkaayos na tayo,” salaysay ko sa hangin kasunod ng pagsipa ko sa mga inosenteng bato sa buhanginan. Kaunting tiis pa. Naayos ko na naman ang lahat sa kompanya kaya libre ko na siyang masusundan kahit na saan. “
*Lonely Kimchi and Sad Banana* Yevhen Thyne Mercado Villamayor I thanked Ama a million times after his daughter and I got married. Hindi man kami kinasal sa simbahan, pero at least may papel na akong panlaban kay Maria. I already imagined a happy ever after with her, but our marriage was immediately tested when I discovered her past relationship with her brother. Naging sila pala noong iniwan ko siya. “Y-Yevhen, please magpapaliwanag ako.” She hugged me as she panicked while I was trying really hard to digest her brother’s revelation. I couldn’t feel anything as I couldn’t believe it. H-how could he fucking do that?! Kahit ampon lang siya, hindi niya dapat ginawa iyon kay Maria. Siya ang mas nakatatanda kaya siya dapat ang may alam ng tama at mali. “Sorry na. Gulong-gulo ako noong oras na iyon. Pinipilit akong magpakasal ni Mark tapos iniwan mo ako tapos. . .” Bigla akong natigilan at hindi makahinga ng maayos. Right. That was my fault. Kung hindi ko siya iniwa
*By hook or by crook* Yevhen Thyne Mercado Villamayor The following days were the fucking happiest days of my life. Damn it. I would always sleep and wake up with a smile. Wala nga yatang kayang magpasimangot sa akin simula noong naging kami. Yeah. Yeah. I know. Malala na ako, pero ano’ng magagawa ko? Binabaliw ako ni Maria araw-araw. “Sir, excuse po.” My heart automatically hammered when I heard her voice. Nang sulyapan ko siya habang nasa meeting kami with the board of directors ay hindi ko na napigilang mapangiti. Fuck. “Sir, ito po 'yong mga scheduled events ng kompanya. Nag-email na po ako sa mga secretary nila, pero mas maganda na sabihin niyo pa rin para hindi kayo mahirapan sa huli,” pormal na pormal niyang salaysay kaya napatikhim na lang ako para pigilan ang pagtawa. Damn it. Hindi ko alam na nakakabading pala ma-inlove kay Maria. I cleared my throat again. “May email ang secretary ko sa mga secretary niyo. Kindly check it, and the meeting is adjourned,” I anno
*Falling Slowly In Love with You* Yevhen Thyne Mercado Villamayor “SIR, Sir, Sir.” Napapikit ako sa inis nang marinig ko ang boses na iyon na kapapasok lang sa loob ng office ko. She’s here. Wala na akong nagawa noong si mommy mismo ang nagsabi na si Maria ang magiging bago kong sekretarya. That time, I agreed because my plan is to just use her. Kung siya ang makakasama ko ay hindi na kami pagdududahan ulit ni Clementine ng board of directors. Pero sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay umaayaw na ako at parang gusto ko na siyang sisantehin. “Sir, nakikinig ka po ba? Putragis! Dangal mo ang iniingatan natin dito kaya makinig kang mabuti,” maangas niyang pahayag bago siya pumadyak-padyak na tila nagdadabog. Hindi ko namalayan na nakalapit na pala siya sa aking mesa. Hinilot ko na lang tuloy ang aking sentido. I really fucking hate this woman—lesbian, everyday. “Not now, please. Sumasakit ang ulo ko, Maria,” pagsisinungaling ko para matakasan ko lang ang tsimis na ibibida niya. “
*Enemies at first sight* Yevhen Thyne Mercado Villamayor “I’m already here, Kuya Blade. Ano’ng room number ni Ate?” I asked over the phone while I was walking inside the hospital. Nang mabalitaan ni mommy kanina na kapapanganak lang ng pinsan ko ay pinagmadali niya na agad akong pumunta rito. Mas excited pa kasi siyang makita ang baby kaysa kay Ate Zemira. “Fourth floor, Yevhen. Room 407. Lumabas lang ako sandali, nandoon si Hera Leigh sa tabi ng ate mo,” sagot niya bago kami nagpaalam sa isa’t isa. At dahil alam ko na kung saan matatagpuan si Ate ay dumiretso na agad ako papunta sa elevator at hindi na nagtanong sa nurse’s station. I just need to take pictures of the baby then I’m done. Nautusan lang talaga ako ni mommy. “Room 407,” I murmured after the elevator opened on the fourth floor. Nang lumabas ako ay nagpatingin-tingin ako sa bawat nakasaradong pinto hanggang sa matunton ko ang aking hinahanap. “Ate,” I called her as I knocked on the door, twice. Pinihit ko na rin an
“H-HINDI pwede. Hindi pa kami nagkakaayos.” Lalo kong binilisan ang aking pagtakbo habang dala-dala ang mabigat na damdamin. Nagdarasal akong hindi sana totoo ang sinabi ni Ryu, ngunit nang makarating ako sa dalampasigan ay unti-unti nang gumuho ang aking mundo. Halos masiraan ako ng bait nang makita ko si Yevhen na nakahiga sa buhangin habang pinagkakaguluhan siya ng kaniyang mga kasama. Na-estatwa ako. Ni hindi ko magawang humakbang at lumapit sa kaniya dahil samu't saring emosyon na bumalot sa aking pagkatao. “Ayun sila,” may pagmamadaling pahayag ni Ryu nang maabutan nila akong nakatitig lamang sa dati kong asawa na wala ng malay. “Masien, Masien, makinig ka sa akin.” Naramdaman ko ang pagtapik-tapik ni Cyllene sa aking pisngi kasunod ng isa-isa nilang pagyakap sa akin habang umiiyak. Hindi ito totoo! Tang ina. Buhay pa siya. Magkausap lang kami kanina. “B-buhay pa siya, 'di ba? Hindi pa kami nagkakabalikan.” Ngumiti ako, ngunit hindi ko na napigil ang aking damdamin. “I’
HINDI ko tinanggap ang alok niyang trabaho, hindi dahil sa ayaw ko kundi dahil sa tuwing nakikita ko siya ay kinakain ako ng konsensiya ko. Tang ina naman kasi, e. Bakit ba gusto niya pa akong makatrabaho ulit sa kabila ng lahat ng hindi magagandang ginawa ko sa kaniya? M-mahal niya pa ba ako? “Imposible,” umiiling-iling kong bulong bago ko ginulo ang aking maiksing buhok. Hindi na ako mahal niyon. Tanga na lang ang taong may mararamdaman pa rin sa taong nananakit at nang-iwan sa kaniya. “Bes, kasama ka ba namin? Kanina mo pa kinakausap ang sarili mo,” pagpansin sa akin ni Elle na sinamahan niya pa ng pagkalbit kaya bigla akong matauhan. Sa buong araw naming magkakasama na magkakaibigan ay mabibilang lamang sa daliri kung ilang beses akong nakipagkwentuhan sa kanila. Ewan ko ba. Nawawalan talaga ako ng gana sa tuwing naiisip ko si Yevhen. Putragis. “Kaninang umaga niya pa kasi pinoproblema ’yong pagtanggi niya kay ex-husband. Madilim na at lahat ang paligid, hin