Hindi ko kinakaya minsan si Juancho at Pan. Hahahaha. kayo ba?
Naging busy si Pan at Bobby sa bagong studio na nililipatan nila. Hindi na rin siya binibisita ni Logan, hinuha niya ay naging busy na rin ito lalo't balita niya, umuwi na ang dad nito galing abroad. Si Juancho naman ay hindi niya rin nakikita. Hindi rin siya tinatawagan these past few days. Kung anong meron sa kanila, iyon ay fubu lang talaga and nothing more. Balita naman ni Josh sa kanila, settle na ang project ni Juancho sa school. Although on going pa ang construction, hindi na madalas gumagawi doon ang binata. "Pan, anong magandang tawag sa studio natin?" "Gusto mo mag rebranding?" "Yeah. For a good start." "How about B&P Studio?" Napaisip si Bobby doon. "Sige. It's not bad. Iri-register ko lang itong business natin." "Sige. Ako na bahala dito." Magiging abala si Bobby dahil marami pa siyang aasikasuhin para makakuha ng business permit sa kanilang studio. Hindi sila registered no'ng una dahil pucho pucho lang naman sila. Pero ngayon na nasa sentro na
"What?" tanong ni Juancho nang makita niya ang itsura ni Pan na hindi makatingin sa kaniya ng diretso. "Chicken mo," aniya sabay abot ng box. "Kumain ka na?" tanong ni Juancho na ang tingin ay nasa mga documents na niri-review. "Hindi pa." Tumigil si Juancho sa ginagawa niya at nilagay lahat ng documents sa isang maliit na drawer. "Wait here," aniya at lumabas para kumuha ng plato. Kanina pa siya nagtatrabaho, ngunit sa isang hinda pa ni Pan, tinigil niya ang trabaho niya. Pagbalik niya, may bitbit na siyang dalawang plato at umupo sa harapan ni Pan. "Hindi ba sila magtataka na narito ako?" "No." Gustong itanong ni Pan kung paano kung malaman ni Lianne ito. "Where did you buy this chicken?" tanong ni Juancho nang buksan ang box. "Sa tabi-tabi lang." Nalukot ang mukha ni Juancho. "Is it safe?" Napakurap kurap si Pan. Agad siyang kumuha ng chicken leg at kinagatan. "Safe naman ito. Akala mo ba lalasunin kita?" Mahinang natawa si Juancho at kumuha na rin n
"You done, eating?" tanong ni Juancho nang mapansin na naubos na ni Pan ang kanin niya sa plato. "Yeah. B-Busog na ako." "Okay." "Ahm.. Gusto mong lumabas muna tayo?" tanong ni Pan. "Saan tayo pupunta?" tanong ni Juancho. He's busy but he's curious kung bakit siya inaya ng dalaga ngayon. "Just going out? The weather is nice today. Baka gusto mong maglakad lakad sa park?" Tumaas ang sulok ng labi ni Juancho. He nodded at tinawagan si Dom para papasukin sa office niya. "Pakihugasan itong mga plato Dom." Itinuro ni Dom ang sarili niya. "Me?" "Yeah. You. Aalis kami ni Pan. She asked me for a walk." Nahiya si Pan sa sinabi ni Juancho. "Ano..ako na maghuhugas. Nakakahiya kay Dom." Ano ba naman tong si Juancho. Paano niya nauutusan ang kaibigan niya ng ganto? Kumunot ang noo ni Juancho sa sinabi niya. "Bakit ka mahihiya kay Dom? Do you like him?" "Huh? Hindi. Pero kasi he's an engineer tapos plato natin to. Siya pahuhugasin mo?" "He's my subordinate. Mas mataas a
-Gamesoft Company, founded by Lorciano Seco- "Logan," napatigil si Logan sa pagstamp ng pangalan niya sa mga documents na kailangan niyang permahan ngayong araw ng tawagin siya ng dad niya. "Yes dad?" "I heard may nangyari sa inyo ni Gidette doon sa party." "There's just a misunderstanding." He tried to be compose kahit pakiramdam niya ay may ibang pakay ang dad niya sa kaniya. "What do you think of her?" "She's a friend." Natawa si Lorciano at umupo sa couch. "Well, technically she is lalo't you grew up together. Pero other than that, wala ka na bang ibang pagtingin sa kaniya?" "What do you mean?" "May nakapagreport sa akin that you guys were intimate with each other no'ng birthday mo." Kumuyom ang kamao ni Logan sa ilalim ng mesa. "Pareho kaming lasing. It was a mistake." "Lasing... I see." He's mocking. "So wala kang plano e pursue siya? Hindi ako magagalit if you ended up with her. She's the daughter of your ni no'ng after all." Isa sa rason bakit ayaw ni
Gising si Gidette, at inaasahan niyang makikita niya si Pan na masasaktan at magdurusa oras na makita sila nito ni Logan na hubad sa kama. "Ano na naman ba ito Gidette?" tanong ni Pan. Kahit siya sa sarili niya ay napapatanong. Ayos lang ba ako? Bakit hindi ako nasasaktan? I did love Logan. Pero bakit wala akong galit na maramdaman?Bakit parang nakahinga ako ng maluwag na nagkasala rin siya?Mga naglalarong katanungan sa isipan ni Pan. Bumangon si Gidette. "Kunwari ka pa unbothered. Your man is here. Natutulog sa kamang ako ang kasama imbes na ikaw." "Maluwag na ba ang turnilyo diyan sa utak mo? Ganto ka ba ka insecure sa akin at nagawa mo pang itext ako gamit ang number ni Logan para papuntahin dito at para makita ko ang ginagawa niyo?" Tumalim ang mata ni Gidette. "Gusto kong makita mo na wala kang halaga kay Logan. Na hindi mo siya kailanman magiging pag-aari." Ngumisi si Pan. "Baliw ka na. Hindi ko sinabing pag-aari ko siya. Binibigay ko na nga siya sayo di ba? Ngayon
“Kuya, dito ba?” tanong ni Trisha habang hinahanap sa G00gle map ang lokasyon ng studio ni Pan at Bobby. “Bakit ba kasi hindi mo nalang e deposit yung pera sa bank account niya?” kunot noong tanong ni Ark. Marami siyang bitbit na pasalubong ni Trisha kay Pan. Ginawa siyang alalay ng pinsan niya kaya nagpasama. “Ano ka ba kuya. Hindi mo ba nakita kung gaano ako ka-glow kagabi? Pang main character ang atake ko dahil sa make-up na ginawa sa akin ni ate Pan.” “Maganda ka na, halos walang pinagkaiba ang itsura mo kagabi.” “Mali ka kuya. Maraming nagsabi na sobrang gumanda ako dahil sa make up ni ate. Isa yun sa nagpatulong sa akin para manalo ako.” “Kung anu-anong sinasabi mo. Gusto mo lang akong gawing alila.” Natawa si Trisha sa sinabi ng kuya Ark niya. Nakita na nila ang studio kaya nagmamadali silang pumasok doon. “Welcome—oh? Trisha.. Ark?” gulat na bulalas ni Pan nang makita niya ito. “Hi ate Pan.”“Teka, anong ginagawa niyo dito?”“Itanong mo diyan sa batang yan..” Sabi ni A
Pagkatapos ng meeting ni Logan with his employees para sa bagong character na ila-launch nila next 3 months, ay agad siya nagtungo sa bahay ni Pan. Hinintay niya ito na makauwi. May binili rin siyang pasalubong para kay Zahara. "Tito, bakit hindi na po kayo dumadalaw sa bahay?" "Tito is busy. Kaya hindi nakakadalaw si tito dito. Did you miss me?" "Yes po tito. But it's alright. Naiintindihan ko po tito na busy kayo sa work. Si mama rin po kasi ay busy rin po siya." "Logan, kumain ka na?" tanong ng lola ni Pan. "Yes po la. Hinihintay ko lang po si Pan na makauwi." "Mukhang mamaya pa yun. Kung gusto mong kumain, pumunta ka lang ng kusina. May niluto ako." "Sige po. Salamat po." Tumingin si lola Susana kay Zahara. "Halika na apo. Kailangan mo ng matulog." "Hihintayin ko po si mama, lola." "Mamaya pa uuwi ang mama mo. Gisingin ka nalang namin mamaya kapag nakauwi na siya." Tumango si Zahara at tumayo. "Goodnight tito," paalam niya kay Logan at sumama na sa lola niya papuntang k
Galit na galit si Juancho. Pinatay niya agad ang tawag kahit hindi pa tapos si Logan sa sinasabi niya. Pinatay niya rin ang phone niya at bumalik sa mga documents na binabasa niya. Nawalan siya ng gana, nawala ang mood niya sa nalaman niya. “Kung ayaw mong magparamdam then huwag.” Buong araw na wala siya sa mood. Kahit si Dom na kakabalik lang galing labas e ramdam ang itim na awra na nakapalibot kay Juancho. ‘Ano kayang problema nito?’ tanong niya sa sarili niya. Kahit no’ng kumain sila, hindi niya matawag si Juancho dahil nagmumura nalang ito bigla na para bang may kalaban. Napapatalon pa si Dom sa kinauupuan niya at napapa-sign of the cross minsan. Pakiramdam niya, kung magkamali siya ay katapusan na niya. "Shit! Dom!" Napatalon siya mula sa couch. "Y-Yes bro?" hindi niya alam bakit pati siya ay kabado. "Maling document ang ipinasa nila. Call them to send it now. Ang tatanga!" "Oh okay.." nagmamadali si Dom na umalis sa tabi ni Juancho nang bigla siyang tumigil.
Agad nanginig si Zahara nang hawakan siya ng mama niya. Hindi niya inaasahan na makikita niya si Pan ngayon.Buong akala niya ay papa Juancho lang niya at daddy Logan ang magbabantay kay lola Susana.“SUMAGOT KA!” Pan shouted, nanginginig na rin sa galit. Hindi niya mapapalagpas kung may sino pa mang magpahamak sa mga anak niya. She won’t stay still kahit pa isang dalagita ang nasa harapan niya ngayon at mukhang hindi delikado.Hindi na siya magpapaloko pang muli. Nilagay niya sa isipan niya na kahit inosente ay pwedeng gumawa ng kahindik-hindik na krimen.“PAN!” Logan came at binawi sa kaniya si Zahara. “What are you doing?”Nagulat si Pan sa presensya ni Logan. Agad niyang tinignan si Zahara na hindi makatingin sa kaniya.“That girl! Bakit nandito yan?” turo niya kay Zahara na umiiyak at takot na takot.“Ano naman kung nandito siya?”“Hindi ako nakikipagbiruan Logan. Who the fvck is she?”“Why are you cursing?” kumunot na ang noo ni Logan, hindi na rin siya natutuwa sa mga sinasabi
Nagmamadali si Pan na umalis ng hospital pero alam niyang nakasunod si Juancho sa kaniya.Huminto siya at huminga ng malalim bago niya ito nilingon. “Kailan mo ba ako titigilan?” kunot noong tanong niya.“Wala ka bang balak tanungin ako kung bakit hindi ko madalaw ang anak natin sa puntod niya?”Agad na nalukot ang mukha ni Pan. “Tinatanong pa ba yan? Noon pa lang, alam ko ng wala ka ng pakialam sa anak ko kaya bakit pa ba ako magtataka sayo ngayon?”Umigting ang panga ni Juancho. Lumapit siya kay Pan. “Nagkamali ako Pan pero hindi ibig sabihin no’n ay wala na akong pakiramdam. Mali ako ng inakala noon, inaamin kong maling mali ako pero tama bang husgahan mo ang buong pagkatao ko? Ni minsan ba hindi mo nakita kung paano ko minahal si Zahara? Kung paano ko pinahalagahan ang anak natin? Nasaktan ako no’ng nalaman ko na hindi siya sa akin. Ang mali ko lang, hindi ko muna inalam ang kwento. Hindi kita pinakinggan.”Namumuo na ang luha sa mata ni Pan. Kapag usapang Zahara, madali siyang bu
Nang maging tahimik na ang lahat, dahan-dahang lumabas si Marie sa kwarto niya para silipin muli ang babae na narinig niyang ang pangalan ay Lou.Nakita niya ito sa sofa na umiiyak kaya dahan-dahan niya itong nilapitan.“Ate,” halos manginig ang labi niya nang tawagin niya ito.Tumingin sa kaniya si Lou at mapait na ngumiti.Lumapit si Marie sa kaniya. “T-Totoo ba yung narinig ko, ate? Na kinidnap ka ni dad at tinago ka niya dito?”Sandaling natigilan si Lou saka niya hinarap ulit si Marie.“Tabi ka,” mahinang sabi niya at pinatabi niya si Marie sa kaniya.“Talaga bang anak ka ni Lorciano?”Tumango si Marie.“Napakabait mo namang bata. Hindi ka bagay maging anak niya. Siya demonyo, ikaw hindi.”Kitang kita ang galit sa mukha ni Lou.“Hindi ka ba galit sa akin ate? A-Anak ako ng demonyo.”Hinawakan ni Lou ang mukha niya. “Pero sinasaktan ka rin niya kahit anak ka niya. Paano ako magagalit sayo?”“Ano pong nangyari ate? B-Bakit ka narito?”“D-Dahil kinuha niya ako. Kinidnap niya ako at
Ngumiti si Pan at bumaling kay Logan. “I’m sorry Logan, mukhang may hindi yata ako naintindihan sa sinabi mo.”Umiling si Logan, hindi siya makapaniwala sa pagmaang-maangan ni Pan.“I’m not here to argue with you. Magkikita pa naman tayo next time.”Sabi ni Logan at umalis. Kumuyom ang kamao ni Pan. Nakatitig lang siya kay Logan habang sumasakay ito sa kaniyang sasakyan.“Paano niya nalaman?” kinakabahan at nagtatakang tanong ni Pan sa sarili niya.Nanatili lang siya sa ganoong position hanggang sa nagpasya na siyang tumalikod para pumasok ng hospital.Pagpasok niya, naabutan niya ang mama niya na pinupunasan si lola Susana.“Ma!” Napatingin si Leila sa kaniya at agad na nanlaki ang mata nito. Lumapit si Pan sa kaniya at agad siyang niyakap ng mahigpit.“Anak, finally…” mahinang sabi ni Leila.“Ma, kamusta si lola?” tanong ni Pan nang makalayo siya sa yakap. Tumingin siya kay lola Susana at nakita niya itong nakahiga sa kama at walang malay.“She’s not getting better. Nag-aalala na nga
“Anong plano mo ngayon?” tanong ni Logan habang nakatingin sa kawawang si Zahara. Nakatulog ito sa labis na pag-iyak.“I need to see her. I need to see Pan.” Sagot ni Juancho.“Lalapitan ka pa kaya niya? Kakausapin ka pa kaya niya?”“Babawiin ko siya Logan. Wala siyang choice kun’di kausapin ako dahil may anak kami at nasa akin si Zahara.”“Sa galit niya sayo, parang malabo na kausapin ka niya.”“You’ll help me para kausapin niya ako. And besides, hindi lang ako ang may pakay sa kaniya.” Ngumisi si Juancho. “Ikaw rin naman.”Napainom si Logan ng wine. Nasabi nga ni Zahara sa kanila na may dalawang bata kanina, isang babae, isang lalaki.“I only have a child.” Sabi ni Juancho na sinigurado sa doctor na tumingin noon kay Pan kung kambal ba ang anak niya.When the doctor said earlier, isa lang ang fetus ang nakita niya noon sa tiyan ni Pan, alam na agad ni Juancho na hindi kambal ang anak niya at ang isang bata na nakita ni Zahara kanina ay maaaring anak ni Logan.“Zahara said may dalawan
Agad naibaba ni Logan ang eyeglasses niya nang biglang pumasok si Zahara sa pinto, tumatakbo papuntang kwarto at umiiyak.Agad niya itong sinundan ng may pag-aalala sa mukha. Nakita niya ito, particularly sa kama, nakadapa at umiiyak.His heart aches upon seeing his daughter crying like that. “What happened to you?”Hindi siya sinagot ni Zahara kaya nagkusa siyang lumapit dito, lumuhod sa tabi nito at dahan-dahang hinaplos ang ulo ng anak.“What happened? Bakit ka umiiyak, anak?”Tumingin si Zahara sa kaniya, humihikbi habang nagsusumbong. “D-Dad, n-nakita ko po si mama.”Nagulat si Logan, nanlalaki ang mata niya. Pan is home?“Pero nagalit po siya sa akin.”“Why?”“She didn’t recognize me, dad. Tapos yung anak niya, natakot sa akin, akala niya halimaw ako.” Parang nadurog ang puso ni Logan sa kaniyang narinig.“Akala siguro ni mama inaway ko ang kapatid ko. Pero hindi po dad.”Agad na niyakap ni Logan si Zahara.“I hate my face, dad. Halimaw po ba ako? Hindi na po ba ako makikilala n
“Mama, malayo po ba ang bahay ni lola?” tanong ni Dahlia habang nakatingin sa labas ng bintana.“Medyo malayo.”“Ah… Let’s stop for awhile mama. I’m really starving. Can we eat first bago tayo umuwi?”Napailing nalang si Pan sa kakulitan ng kaniyang anak.“Alright.” Napipilitang sabi niya. Agad siyang tumingin sa driver.“Kuya, pababa kami sa Shantara.”“Okay ma’am.” Magalang na sabi ng driver sa kaniya. Kahit na nasa abroad si Pan, hindi niya pinabayaan ang Shantara dahil ito ang huling ala-ala ni Aaron para kay Zahara.She wanted to preserve it hanggang sa muli silang magkita ng anak niya sa kabilang mundo.Pagdating nila doon, hindi na nagulat si Pan nang makita niya na maraming customers sa Shantara. After all, sikat ito at masarap magluto ang mga chef niya.Pumasok sila ng mga anak niya kasama ng mga bodyguards.“Mama, faster!! I am really hungry.”Natatawang nagpatianod si Pan kay Dahlia habang si Wil naman ay inosenteng nakasunod sa mama niya.Nang umupo na sila, agad silang bi
6 years later…..“Sino ka?” tanong ni lola Susana kay Juancho nang pumasok ito ng bahay niya.“Lola, ako ito, yung paborito mong apo…”“Apo? Wala akong natatandaan na apo na gaya mo. Hindi kaya ay isa kang magnanakaw?”Lola Susana’s case is getting worse day by day dahil sa labis na katandaan nito. Nanlalabo na nga ang paningin niya at nakakalimutan na rin niya ang ibang bagay-bagay.“May apo ka la at iyon ay si Juancho.”“Sino? Wano?”“Juancho po…” nakangiting sabi ni Juancho. “Dito ka muna la ah, dalhin ko lang sa kusina itong binili ko.” At nagtungo siya sa kusina kung saan ay naabutan niya doon si Leila na nagluluto.“Para ka talagang dad mo.” Sabi ni Leila dahil kanina lang, si Symon ang huminto sa bahay para dalawin siya.“Pareho kaming pogi, tita?”Natawa si Leila at napailing.Nagkabalikan naman si Leila at Symon sa loob ng anim na taon pero hindi sila magkasama sa iisang bahay dahil kailangan alagaan ni Leila si lola Susana.Kaya si Symon nalang ang palaging bumibisita sa kani
Ilang buwan na ang nakalipas, si Juancho ay hindi pa rin tumitigil sa paghahanap niya kay Pan.He stopped accepting client dahil mas priority niyang mahanap. Pero kahit na anong gawin niya, wala pa rin siyang lead na nakukuha.He doesn’t know what to do anymore. Umaasa na lang siya na papanigan siya ng swerte.Ngayon, hawak-hawak niya ang isang supot na naglalaman ng prutas. Papunta siya sa bahay ng mga Salvi para kaniyang mabisita si lola Susana.Nang makarating siya, agad niyang kinatok ang pinto nito at ngumiti ng malapad.“Oh Juancho, narito ka na naman. Hindi ka pa ba nadadala? Wala nga akong sasabihin sayo tungkol sa apo ko.”Ngumiti si Juancho, inaasahan niya na ito. “Ikaw po ang ipinunta ko dito, la. Kailangan niyo pong alagaan ang katawan niyo lalo’t wala na kayong kasama kaya binilhan ko po kayo ng prutas.”Pinagsingkitan siya ni lola Susana ng mata. “Naku hijo, hindi mo na ako madadala sa mga ganyan. Masiyado na akong matanda para maloko mo sa iyong matatamis na salita.”Ngu