Hindi ko kinakaya minsan si Juancho at Pan. Hahahaha. kayo ba?
Naging busy si Pan at Bobby sa bagong studio na nililipatan nila. Hindi na rin siya binibisita ni Logan, hinuha niya ay naging busy na rin ito lalo't balita niya, umuwi na ang dad nito galing abroad. Si Juancho naman ay hindi niya rin nakikita. Hindi rin siya tinatawagan these past few days. Kung anong meron sa kanila, iyon ay fubu lang talaga and nothing more. Balita naman ni Josh sa kanila, settle na ang project ni Juancho sa school. Although on going pa ang construction, hindi na madalas gumagawi doon ang binata. "Pan, anong magandang tawag sa studio natin?" "Gusto mo mag rebranding?" "Yeah. For a good start." "How about B&P Studio?" Napaisip si Bobby doon. "Sige. It's not bad. Iri-register ko lang itong business natin." "Sige. Ako na bahala dito." Magiging abala si Bobby dahil marami pa siyang aasikasuhin para makakuha ng business permit sa kanilang studio. Hindi sila registered no'ng una dahil pucho pucho lang naman sila. Pero ngayon na nasa sentro na
"What?" tanong ni Juancho nang makita niya ang itsura ni Pan na hindi makatingin sa kaniya ng diretso. "Chicken mo," aniya sabay abot ng box. "Kumain ka na?" tanong ni Juancho na ang tingin ay nasa mga documents na niri-review. "Hindi pa." Tumigil si Juancho sa ginagawa niya at nilagay lahat ng documents sa isang maliit na drawer. "Wait here," aniya at lumabas para kumuha ng plato. Kanina pa siya nagtatrabaho, ngunit sa isang hinda pa ni Pan, tinigil niya ang trabaho niya. Pagbalik niya, may bitbit na siyang dalawang plato at umupo sa harapan ni Pan. "Hindi ba sila magtataka na narito ako?" "No." Gustong itanong ni Pan kung paano kung malaman ni Lianne ito. "Where did you buy this chicken?" tanong ni Juancho nang buksan ang box. "Sa tabi-tabi lang." Nalukot ang mukha ni Juancho. "Is it safe?" Napakurap kurap si Pan. Agad siyang kumuha ng chicken leg at kinagatan. "Safe naman ito. Akala mo ba lalasunin kita?" Mahinang natawa si Juancho at kumuha na rin n
"You done, eating?" tanong ni Juancho nang mapansin na naubos na ni Pan ang kanin niya sa plato. "Yeah. B-Busog na ako." "Okay." "Ahm.. Gusto mong lumabas muna tayo?" tanong ni Pan. "Saan tayo pupunta?" tanong ni Juancho. He's busy but he's curious kung bakit siya inaya ng dalaga ngayon. "Just going out? The weather is nice today. Baka gusto mong maglakad lakad sa park?" Tumaas ang sulok ng labi ni Juancho. He nodded at tinawagan si Dom para papasukin sa office niya. "Pakihugasan itong mga plato Dom." Itinuro ni Dom ang sarili niya. "Me?" "Yeah. You. Aalis kami ni Pan. She asked me for a walk." Nahiya si Pan sa sinabi ni Juancho. "Ano..ako na maghuhugas. Nakakahiya kay Dom." Ano ba naman tong si Juancho. Paano niya nauutusan ang kaibigan niya ng ganto? Kumunot ang noo ni Juancho sa sinabi niya. "Bakit ka mahihiya kay Dom? Do you like him?" "Huh? Hindi. Pero kasi he's an engineer tapos plato natin to. Siya pahuhugasin mo?" "He's my subordinate. Mas mataas a
-Gamesoft Company, founded by Lorciano Seco- "Logan," napatigil si Logan sa pagstamp ng pangalan niya sa mga documents na kailangan niyang permahan ngayong araw ng tawagin siya ng dad niya. "Yes dad?" "I heard may nangyari sa inyo ni Gidette doon sa party." "There's just a misunderstanding." He tried to be compose kahit pakiramdam niya ay may ibang pakay ang dad niya sa kaniya. "What do you think of her?" "She's a friend." Natawa si Lorciano at umupo sa couch. "Well, technically she is lalo't you grew up together. Pero other than that, wala ka na bang ibang pagtingin sa kaniya?" "What do you mean?" "May nakapagreport sa akin that you guys were intimate with each other no'ng birthday mo." Kumuyom ang kamao ni Logan sa ilalim ng mesa. "Pareho kaming lasing. It was a mistake." "Lasing... I see." He's mocking. "So wala kang plano e pursue siya? Hindi ako magagalit if you ended up with her. She's the daughter of your ni no'ng after all." Isa sa rason bakit ayaw ni
Gising si Gidette, at inaasahan niyang makikita niya si Pan na masasaktan at magdurusa oras na makita sila nito ni Logan na hubad sa kama. "Ano na naman ba ito Gidette?" tanong ni Pan. Kahit siya sa sarili niya ay napapatanong. Ayos lang ba ako? Bakit hindi ako nasasaktan? I did love Logan. Pero bakit wala akong galit na maramdaman?Bakit parang nakahinga ako ng maluwag na nagkasala rin siya?Mga naglalarong katanungan sa isipan ni Pan. Bumangon si Gidette. "Kunwari ka pa unbothered. Your man is here. Natutulog sa kamang ako ang kasama imbes na ikaw." "Maluwag na ba ang turnilyo diyan sa utak mo? Ganto ka ba ka insecure sa akin at nagawa mo pang itext ako gamit ang number ni Logan para papuntahin dito at para makita ko ang ginagawa niyo?" Tumalim ang mata ni Gidette. "Gusto kong makita mo na wala kang halaga kay Logan. Na hindi mo siya kailanman magiging pag-aari." Ngumisi si Pan. "Baliw ka na. Hindi ko sinabing pag-aari ko siya. Binibigay ko na nga siya sayo di ba? Ngayon
“Kuya, dito ba?” tanong ni Trisha habang hinahanap sa G00gle map ang lokasyon ng studio ni Pan at Bobby. “Bakit ba kasi hindi mo nalang e deposit yung pera sa bank account niya?” kunot noong tanong ni Ark. Marami siyang bitbit na pasalubong ni Trisha kay Pan. Ginawa siyang alalay ng pinsan niya kaya nagpasama. “Ano ka ba kuya. Hindi mo ba nakita kung gaano ako ka-glow kagabi? Pang main character ang atake ko dahil sa make-up na ginawa sa akin ni ate Pan.” “Maganda ka na, halos walang pinagkaiba ang itsura mo kagabi.” “Mali ka kuya. Maraming nagsabi na sobrang gumanda ako dahil sa make up ni ate. Isa yun sa nagpatulong sa akin para manalo ako.” “Kung anu-anong sinasabi mo. Gusto mo lang akong gawing alila.” Natawa si Trisha sa sinabi ng kuya Ark niya. Nakita na nila ang studio kaya nagmamadali silang pumasok doon. “Welcome—oh? Trisha.. Ark?” gulat na bulalas ni Pan nang makita niya ito. “Hi ate Pan.”“Teka, anong ginagawa niyo dito?”“Itanong mo diyan sa batang yan..” Sabi ni A
Pagkatapos ng meeting ni Logan with his employees para sa bagong character na ila-launch nila next 3 months, ay agad siya nagtungo sa bahay ni Pan. Hinintay niya ito na makauwi. May binili rin siyang pasalubong para kay Zahara. "Tito, bakit hindi na po kayo dumadalaw sa bahay?" "Tito is busy. Kaya hindi nakakadalaw si tito dito. Did you miss me?" "Yes po tito. But it's alright. Naiintindihan ko po tito na busy kayo sa work. Si mama rin po kasi ay busy rin po siya." "Logan, kumain ka na?" tanong ng lola ni Pan. "Yes po la. Hinihintay ko lang po si Pan na makauwi." "Mukhang mamaya pa yun. Kung gusto mong kumain, pumunta ka lang ng kusina. May niluto ako." "Sige po. Salamat po." Tumingin si lola Susana kay Zahara. "Halika na apo. Kailangan mo ng matulog." "Hihintayin ko po si mama, lola." "Mamaya pa uuwi ang mama mo. Gisingin ka nalang namin mamaya kapag nakauwi na siya." Tumango si Zahara at tumayo. "Goodnight tito," paalam niya kay Logan at sumama na sa lola niya papuntang k
Galit na galit si Juancho. Pinatay niya agad ang tawag kahit hindi pa tapos si Logan sa sinasabi niya. Pinatay niya rin ang phone niya at bumalik sa mga documents na binabasa niya. Nawalan siya ng gana, nawala ang mood niya sa nalaman niya. “Kung ayaw mong magparamdam then huwag.” Buong araw na wala siya sa mood. Kahit si Dom na kakabalik lang galing labas e ramdam ang itim na awra na nakapalibot kay Juancho. ‘Ano kayang problema nito?’ tanong niya sa sarili niya. Kahit no’ng kumain sila, hindi niya matawag si Juancho dahil nagmumura nalang ito bigla na para bang may kalaban. Napapatalon pa si Dom sa kinauupuan niya at napapa-sign of the cross minsan. Pakiramdam niya, kung magkamali siya ay katapusan na niya. "Shit! Dom!" Napatalon siya mula sa couch. "Y-Yes bro?" hindi niya alam bakit pati siya ay kabado. "Maling document ang ipinasa nila. Call them to send it now. Ang tatanga!" "Oh okay.." nagmamadali si Dom na umalis sa tabi ni Juancho nang bigla siyang tumigil.
“Ang hirap mo ng abutin, Pan.” Malungkot na sabi ni Juancho. “Akala ko magiging okay ang lahat kung malaman mong buhay si Zahara pero mali ako, ang pag-ibig mo pala para sa akin ang namatay.”Tumingin si Pan sa kaniya, ang mata ay puno ng sakit at puot. “You made me like this.”“And I’m sorry…” halos magcrack ang boses ni Juancho. “I’m sorry for making you like that. I’m sorry at wala ako nong pinakakailangan mo ‘ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. Naiinis siya na kung kausapin siya ni Juancho ay parang ini-invalidate nito ang mga pinagdaanan niya noon.“Do you wish for me to be dead during operation?”Nanlaki ang mata ni Pan. “I didn’t say that.”“Pero iyon ang pinapakita mo sa akin. Iyon ang nararamdaman ko. Na para bang inaasahan mo na mamamatay ako doon. Kung magsalita ka nga ay para bang wala ka ring pakialam kung mamatay ako doon.”Tinuro ni Pan ang pinto. “Umalis ka na.” Dahil hindi niya na kaya marinig ang anupamang sasabihin ni Juancho sa kaniya.“Kailan mo ‘ko balak harapin P
Malalim ang buntong hininga ni Pan matapos niyang makita si Juancho na karga karga ang anak nila na nakatulog na matapos ang pag-iyak."Hindi mo sana nilapitan ng sa ganoon e magtanda."Nag-alala ang mukha ni Zahara sa likuran. Natatakot siyang mag-away ang mga magulang niya. "I'm sorry. Hindi ko kayang makita na umiiyak ang anak natin.""Then paano mo ihahandle ang nangyari kanina? Nakita mo anong ginawa niya kay Zahara. Huwag mong sabihin ayos lang sa'yo yung ginawa niya?"Alam ni Juancho ang ibig iparating ni Pan. He didn't argue. Instead, nagsorry na lang siya. "I'm sorry.. Tatandaan ko ang lahat ng sinabi mo."Tumingin si Pan kay Dahlia at pagkatapos ay inayos niya ang buhok nito na nasa mukha."Ipasok mo siya sa kwarto niya."Naglakad na siya at sumunod naman sa kaniya si Juancho. Bahagyang hinawakan ni Zahara ang papa niya at nagthumbs up dito. Masaya siya ngayon na kahit papaano nagkakausap na ang mama at papa niya na walang sigawan.Matapos ihiga ni Juancho si Dahlia, si Pa
Nagdadalamhati ang lahat sa pagkawala ni lola Susana. Ang bawat patak ng luha ay katumbas ng libo-libong sakit na nasa puso ng bawat isa sa kanila.Lalo na si Pan na lola Susana na niya ang halos nagpalaki sa kaniya.Yakap yakap ngayon ni Zahara ang papa Juancho niya habang si Pan e yakap si Dahlia.Masiyadong magulo ang isipan niya dahil iniisip niya rin si Lou. Dahil sa biglaang pagkawala ni lola Susana, hindi sila agad nakapunta kay Lou.She sent her men at sinabi ni Marie ang lokasyon, pero wala na doon sa bahay na tinutukoy ni Marie si Lorciano, si Lou, Julia at mga tauhan nito.Nang matapos ang libing, agad na pinuntahan ni Leila si Pan. Kasama niya si Wil na ngayon ay natutulog na habang buhat niya.“Uuwi ka ba ngayon?”“Aalis na kami ni Marie mamaya, ma. May lead na daw kung nasaan si Lorciano.” Masiyado ng maraming oras ang nasayang nila.Hindi batid ni Pan kung may aabutan pa ba sila. Pero nananalangin siya na sana oo at gusto niya talagang mailigtas si Lou, alang-alang kay
“Good morning…”Nagmulat nang mata si Zahara at nakita niya si Pan malapit sa pinto, may dalang pagkain.Agad siyang napatingin sa orasan at nakita niyang tanghali na siya nagising. Napuno pa kasi sila ng iyakan kagabi.At matapos pa non e nagkwentuhan pa sila kaya hindi sila nakatulog agad.“Mama, hindi po ba kayo natatakot sa mukha ko? Sobrang panget ko po kapag bagong gising.” Nahihiya na sabi niya.Mahirap sa kaniya tanggapin at aminin na maganda siya kung ang salitang panget naman ang naririnig niya sa mga kaklase niya.“Zahara, huwag mong sabihin yan anak.” Seryosong sabi ni Pan. Nagmamadali siyang lumapit kay Zahara at nilagay ang tray ng pagkain sa gilid ng mesa.“You are beautiful kaya huwag mong sabihin na panget ka dahil si mama ang nasasaktan.”“But it’s true mama.” Mahinang sabi ni Zahara.Naging seryoso ang mukha ni Pan. “Marami ng pera si mama anak. Kapag pwede na, maibabalik natin ang mukha mo kung iyon ang nais mo.”Sinabi na iyon ng papa niya. But she’s too young to
KAHIT NA AYOS NA SI PAN AT ZAHARA, hindi ibig sabihin no’n e maayos na rin sila ni Juancho.The wall is still there, pero hindi na ganoon kahabog gaya noon. Halo ang emotion na nararamdaman ngayon ni Pan ngayon. Masaya at malungkot siya lalo pa’t kamatayan ito ni lola Susana at araw rin ito kung saan e nalaman niya na buhay pa pala ang anak niya.Maraming gusto malaman si Pan tungkol sa anak niya, pero hindi niya makausap si Zahara ngayon dahil mahimbing na itong natutulog sa bisig niya.Si Logan naman e nasa harapan lang niya, nakaupo at hindi rin niya makausap dahil tahimik lang ito.Naputol ang katahimikan nila nang pumasok si Juancho sa kwarto kung nasaan sila. Agad siyang napatingin kay Pan na ngayon e pagod na nakatingin sa kaniya.“Iuuwi ko ang anak ko sa bahay ko.” Sabi ni Pan. Hindi na siya papayag na malayo ang anak niya sa kaniya. Agad naman na nagulat si Logan, ganoon rin si Juancho.“Pan, can we talk?” si Logan ang nagsalita, kinakabahan. “We didn’t intend to hide her a
Para nang mahihilo si Pan habang hinahanap ng mga mata niya si Zahara.Hindi niya ito mahagilap, hindi niya ito makita. Kinakabahan siya na baka sangkot ang anak niya sa isang aksidente na nangyayari sa harapan.“I’m sorry… nasaan ka Zahara? Mama is sorry… Please, magpakita ka na.” Paulit-ulit na nasabi niya sa kaniyang sarili.Napatakip siya ng kaniyang bibig at halos manginig habang sumisilip sa harapan.Ang lakas ng tibok ng puso niya.Natatakot siyang makita kung sino man yung tao na naaksidente.Pagsilip niya sa harapan, labis siyang napasinghap nang makita kung sino iyon.‘It’s not my daughter.’ Aniya at nakahinga ng maluwag na hindi si Zahara ang duguan na nakahandusay sa lupa.Nilibot pa niya ang kaniyang paningin at saka niya nakita si Zahara, nakaupo sa harapan ng taong nasagasaan.Nanginginig ito sa takot at halos hindi alam anong gagawin.“ZAHARA!” Pagtawag niya.Napatingin si Zahara sa kaniya.Ang takot sa mukha nito e napalitan ng pagkabigla. Unti-unting nanlaki ang mata
“Mama, ako po ito…. si Zahara.”Umiiyak si Zahara.Labis labis ang luhang tumutulo mula sa dalawang mata niya habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni Pan.‘Why? Bakit galit si mama?’ nagtatakang tanong niya sa sarili niya.Nanlaki ang mata niya nang dinuro niya ito. “Tumahimik ka.”Lumakas ang hagolgol niya. Umiling siya at agad na tumakbo palapit sa mama niya.“Mama, ako po ito… Ako po si Zahara mama..” Hinawakan niya si Pan pero lumayo si Pan sa kaniya. Bagkos, sinamaan nito ng tingin si Juancho at Logan na nasa likuran niya.“Is this your plan? To use this girl para lokohin ako? Sa tingin niyo ba maloloko niyo ko?”Napatigil sandali si Zahara sa narinig.“PAN! MAG-INGAT KA SA PANANALITA MO!” Galit na sabi ni Logan at lumapit kay Zahara na ngayon ay hindi na alam anong gagawin.“Dahil ginagago niyo ko lahat. Anong nakain niyo ni Juancho para gamitin itong babaeng ito at magkunwari na siya si Zahara?”Nag-aalala na si Zahara. Halos lumuhod na siya para paniwalaan siya ng mama niya
Agad sumugod sina Pan sa hospital kasama niya si Leila at dalawang mga anak niya na sina Dahlia at Wil.Kasama rin niya si Marie.Pagdating nila doon, ang umiiyak na si Juancho at Logan ang nakita niya.At sa tabi, naroon si Symon katabi ni Zahara na nakilala niya bilang Zara.Napahinto sandali si Pan bago siya bumaling kay lola Susana.“Ma…” agad lumapit si Leila kay lola Susana at niyakap niya ito agad.Si Pan ang sumunod na agad umiyak habang niyayakap ngayon si lola Susana.Ang dalawang bata sa tabi e agad na yumakap kay Marie dahil wala naman silang kilala doon bukod sa mama at lola nilang nakayakap kay lola Susana.Napansin sila ng mga kalalakihan sa loob.Si Logan, agad nanlaki ang mata niya nang mapatingin siya kay Wil.Si Juancho naman, natuon ang mata niya kay Dahlia.Marahil totoo ang lukso ng dugo dahil kahit wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang mga anak nila sa dalawa ay alam na nila kung sino.Agad na lumapit si Juancho kay Dahlia pero mas mabilis si Wil na humarang a
“Kuya, bakit busy si mama?” ang tanong ni Dahlia kay Wil matapos niyang makita ang mama niya na nakikipag-coordinate sa mga bodyguards ilang araw na ang nakararaan.Halos hindi na rin nila ito lubusang nakakasama dahil lagi itong wala.Mga maid lang ang kasama nila lagi at nagpapakain sa kanila.Wala sila sa condo ngayon, nasa isang bahay sila na pagmamay-ari ni Pan.At mas dumami pa ang bodyguards nila ngayon kumpara noong mga naunang araw na nakauwi sila.“I don’t know Dahlia,” sabi ni Wil.“Kuya, I’m bored here.”“Gusto mo bang magplay tayo sa labas?”“Yes please…”Kinuha ni Wil ang laruan ni Dahlia at laruan niya saka pumuslit sila sa labas.Lumabas sila ng bahay, ligtas pa rin naman dahil halos pinapalibutan ang buong mansion ng security.Habang naglalaro sila, biglang napatingin si Marie sa dalawang bata.Inimbitahan siya ni Pan sa bahay niya dahil gusto nilang malaman ang details ng lugar ni Lorciano sa China.They need Marie para sa impormasyon na kailangan nila.Kanina pa siya