Hiiii guys. Balik na po ako ulit sa maraming update. Hindi na po ako anxious. Kaya po 1 or 2 updates ako mula Dec 1 dahil po sa kaba ko. Approaching po kasi ang result ng board examination namin. And guess what po, I PASSEEEEEED! LPT na po inyong Ms. Aaaaaaaaa. Magiging peaceful na aking mind at maka focus na ako sa pagsusulat. Hahahaha. Super happy po ako. Yun rin reason wala ako UD kahapon. Maghapon po ako naghihintay ng results. Hahahahaha.
“Juancho’s friend?” that statement echoed in Pan’s head. Hindi niya alam na may kaibigang babae pala si Juancho doon sa Sicily.“Oo. You’re Pan right at si Zahara, ang anak niyo?”Tumango si Pan. Tinitigan niya ang mukha ni Felicity at nakita niya kung gaano ito kaganda. Sa sobrang ganda, pakiramdam niya ay naiinsecure siya dahil may maganda palang babae na nakasama si Juancho doon sa Sicily.At wala man lang itong nabanggit sa kaniya.“W-Wala si Juancho ngayon. N-Nasa airport na yata siya papuntang Manhattan, nagta-trabaho.”“I know. He said to me na pumunta dito para samahan kayo hanggang wala pa siya.”Kumunot ang noo niya. “At bakit naman niya gagawin yun? Ganoon ba talaga kayo ka-close?”“Oo, close kami. But don’t worry, ikaw naman ang gusto niya. Are you jealous?”Agad na umiling si Pan. “P-Pasensya na. Hindi ko kasi alam na may kaibigan siya doon sa Sicily. T-Tatanungin ko na lang mamaya si Juancho kapag nakatawag na siya.”“Okay..”Napansin ni Felicity ang mga sugat ni Pan sa b
“Kamusta ka na?” ang unang tanong ni Symon kay Marie. Nasa isang coffee shop na sila, nasa harapan lang ng hospital kung saan siya nagta-trabaho.“A-Ayos lang po ako p-papa.” Mahinang sabi niya. Tapos nanlaki ang mata niya nang matawag niyang papa si Symon.“Sorry po-"“It’s alright. Ayos lang sa akin kung tawagin mo ‘kong papa. Naging papa mo rin naman ako hindi ba?”Nanubig ang mata ni Marie at tumango. She heard what happened to her kuya Zack, pero hindi gaya ni Julia, hindi siya galit sa papa Symon niya at sa kuya Juancho niya.“Matagal rin tayong hindi nagkita. How was your school?”“Ayos lang po p-papa.”“Kamusta ang asawa ng mama mo? Is he good to you?”Nakayuko lang ang ulo ni Marie at napansin ni Symon ang pagpapalit ng expression ng mukha niya.“Why? Sinasaktan ka ba niya?”Umiling siya. “H-Hindi po papa dahil nandito pa po si kuya Logan.”“What do you mean?”“D-Dad is very controlling po. Madali po siyang magalit kaya po siguro lumayas na si kuya Logan.”Lumalim ang gatla sa
Hindi nawala sa isipan ni Symon ang napag-usapan nila ni Marie. Nag-aalala siya para sa anak niya. Napatingin siya sa orasan at nakita niyang oras na para tignan niya si Zahara.Tumayo siya at nagtungo sa kwarto nito ngunit natigilan siya nang makita niya si Pan na palabas ng kwarto ni Zahara. Nakita niya na malalim ang iniisip nito habang naglalakad.‘Saan siya pupunta?’ tanong niya sa isipan niya. Agad niya itong sinundan at nakita niyang huminto ito sa kwarto ni Logan.Maya-maya pa, nakita niya si Pan na pumasok kaya nagmamadali siyang maglakad para sundan ito.“Kamusta ka na?” ang tanong ni Pan kay Logan. Gising na ito at nakatitig sa kaniya.Mabigat ang puso ni Pan dahil nakita niya kung paano nag-iba ang katawan ni Logan. Hindi na niya batid na ganito na ang nangyayari sa kaniya dahil nabusy rin siya kay Zahara at Juancho.Nangangayayat si Logan at mahaba na ang buhok. Para siyang nakonsensya. Pakiramdam niya ay kasalanan niya kung bakit naging ganito ang itsura ni Logan ngayon.
Hindi alam ni Pan anong gagawin niya dahil sa pananakot na yun ni Logan. Doon na pumasok si Symon.Agad niyang hinawakan ang balikat ni Pan para kunin ang attention nito. "Bumalik ka na sa kwarto ni Zahara.""Doc!" Bulalas ni Pan at nanlalaki pa ang kaniyang mga mata dahil hindi niya aakalain na maabutan siya ng dad ni Juancho sa kwarto ni Logan. "Sige na hija. Umalis ka na." Pang-uudyok pa ni Symon."Pero doc," tumulo na naman ang luha sa mga mata niya. "Leave it to me." Saad ni Symon.Tumango si Pan. Pinunasan niya ang luha sa mga mata niya at nauunawaan niya na alam ni Symon ang pananakot ni Logan sa kaniya. "Sige po Doc."Tumalikod na siya at nagsimula na ulit humakbang papalayo."SINASABI KO SA'YO PAN, TALAGANG PAPATAYIN KO ANG SARILI KO ORAS IWAN MO KO!" Pananakot ulit ni Logan but Symon speak up."Don't stop and keep moving Pan."Kahit na nanginginig si Pan ay binuksan niya ng tuluyan ang pinto ng kwarto at lumabas. Nanalig siya kay Symon Bec na pipigilan niya ang anumang gaw
Sa isang madilim na kwarto, nakagapos ang dalawang kamay ni Sara. Kanina, habang pabalik siya ng hospital, bigla na lang may nagtakip ng bibig niya kaya nawalan siya ng malay at ng magising siya, nandito na siya. Nakaupo siya sa isang upuan at naghihintay na bumukas ang pinto. Hindi nagtagal, bumukas iyon at niluwa doon si Lorciano."Lorciano?!" nanlalaki ang mata niya at agad na kinabahan.Lumapit si Lorciano sa kaniya at agad siyang sinampal. "Anong ginawa mo sa anak ko para suwayin niya ako?"Nalasahan ni Sara ang dugo sa labi niyang pumutok mula sa pagkakasampal."Anong ginawa mo kay Logan?" ulit ni Lorciano. Agad na natakot si Sara. Nakaharap na niya ito dati pero ngayon lang siya nakaramdam ng ganito katinding takot. Sinasabi ng isipan niya na hindi maganda kung galitin pa niya ng todo si Lorciano."W-Wala po akong ginawa. S-Sinamahan ko lang po si Logan.""Wala? Hindi magkakaganito ang anak ko kung hindi siya sumasama sa'yo. Sinabihan mo ba siya na talikuran ako? Ilan bang pe
"Dahan-dahan," ang sabi ni Symon kay Pan habang akay-akay sila papasok ng bahay.Kasama nila si Felicity na siyang tagabitbit ng mga gamit ni Zahara. Ngayon ang araw na discharge na si Zahara sa hospital. "Wow, ang laki po ng house mo lolo." tuwang tuwa na sabi ni Zahara habang nakatingin sa loob ng bahay ni Symon."Of course, my beautiful apo. Gusto ni lolo na mas maayos at malaki ang bahay na uuwian niyo ng mama mo. Do you like it?" "Yes po Lolo. Dito na po ba kami titira?""Oo. Dito na kayo titira hanggat hindi pa nakakauwi ang papa mo.""Thank you po lolo!" Nakangiting sabi ni Zahara. "You're welcome apo." Tumingin si Symon kay Pan. "Ituturo ng maid sa inyo ang kwarto niyo ni Zahara at kung may kailangan ka huwag kang magdalawang isip na lumapit sa akin." "Salamat po Doc." Sumulyap muna si Pan kay Felicity bago siya sumunod sa katulong at nagpunta ng kwarto nila ni Zahara. Tumikhim si Symon at humarap kay Felicity. "Sumunod ka sa office ko." "Okay po doc." Sabi nito at tahi
Nang magising si Logan, una niyang nakita ang ama niya na nasa tabi niya."Mabuti at nagising ka na." Ang sabi ni Lorciano sa tabi.Sinubukan niyang gumalaw pero hindi niya magalaw ang kamay niya, only to find out na nakagapos pala siya ngayon sa hospital bed.Nanlalaki ang mata na binalingan niya ng tingin ang ama niya."What's the meaning of this? Plano mo 'kong ikulong?""Hindi ko alam kung saan ako nagkulang sa pagpapalaki ko sa'yo para iwan mo ang kumpanya para sa walang hiyang babaeng yun. And yes, I need to make sure na hindi ka ulit makakatakas." Sinamaan siya ng tingin ni Logan. "Stop controlling my life, dad. Kahit tanggalan mo ko ng mana, ayos lang. Kunin mo na lahat ng yaman meron ako, basta hayaan mo nalang akong umalis." Sigaw niya at sinusubukang makaalis."Tapos ano? Papatayin mo ang sarili mo dahil hindi ka binalikan ng syota mo at pinili niya si Juancho?"Natigilan si Logan. Hindi siya makapaniwala na nalaman ng dad niya ang lahat. Na si Pan talaga ang girlfriend ni
"Hindi ka ba natatakot sa presensya niya?" bulong ni Bobby habang minamata si Felicity."What do you mean?""Hindi ba sabi mo kaibigan siya ni Juancho doon sa Sicily? Paano kung may something sila ni Juancho? O di kaya ay may gusto siya kay Juancho? Hindi ba yan sumagi sa isipan mo?"Nakagat ni Pan ang labi niya. "I trust Juancho. Yung tiwala ko sa kaniya ay sapat na para makatulog ako ng mahimbing sa gabi na hindi nag-iisip ng masama. Tungkol sa sinabi mo about kay Felicity na possibleng may gusto siya kay Juancho, iniisip ko rin yun no'ng una pero lately ay wala naman akong nakikitang kakaiba.""Hmm.. Maganda na nagtitiwala ka ng ganito kay Juancho pero hindi ka dapat pakampante Pan. Hindi mo alam anong iniisip ni Felicity. Kahit pa mukha siyang angel tignan, hindi ibig sabihin no'n ay mabait na siya. Remember, looks can be deceiving."Napatingin muli si Pan kay Felicity. Wala pa naman siyang napapansin pero tama rin si Bobby, hindi niya naman kilala si Felicity para pagkatiwalaan n
“Ang hirap mo ng abutin, Pan.” Malungkot na sabi ni Juancho. “Akala ko magiging okay ang lahat kung malaman mong buhay si Zahara pero mali ako, ang pag-ibig mo pala para sa akin ang namatay.”Tumingin si Pan sa kaniya, ang mata ay puno ng sakit at puot. “You made me like this.”“And I’m sorry…” halos magcrack ang boses ni Juancho. “I’m sorry for making you like that. I’m sorry at wala ako nong pinakakailangan mo ‘ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. Naiinis siya na kung kausapin siya ni Juancho ay parang ini-invalidate nito ang mga pinagdaanan niya noon.“Do you wish for me to be dead during operation?”Nanlaki ang mata ni Pan. “I didn’t say that.”“Pero iyon ang pinapakita mo sa akin. Iyon ang nararamdaman ko. Na para bang inaasahan mo na mamamatay ako doon. Kung magsalita ka nga ay para bang wala ka ring pakialam kung mamatay ako doon.”Tinuro ni Pan ang pinto. “Umalis ka na.” Dahil hindi niya na kaya marinig ang anupamang sasabihin ni Juancho sa kaniya.“Kailan mo ‘ko balak harapin P
Malalim ang buntong hininga ni Pan matapos niyang makita si Juancho na karga karga ang anak nila na nakatulog na matapos ang pag-iyak."Hindi mo sana nilapitan ng sa ganoon e magtanda."Nag-alala ang mukha ni Zahara sa likuran. Natatakot siyang mag-away ang mga magulang niya. "I'm sorry. Hindi ko kayang makita na umiiyak ang anak natin.""Then paano mo ihahandle ang nangyari kanina? Nakita mo anong ginawa niya kay Zahara. Huwag mong sabihin ayos lang sa'yo yung ginawa niya?"Alam ni Juancho ang ibig iparating ni Pan. He didn't argue. Instead, nagsorry na lang siya. "I'm sorry.. Tatandaan ko ang lahat ng sinabi mo."Tumingin si Pan kay Dahlia at pagkatapos ay inayos niya ang buhok nito na nasa mukha."Ipasok mo siya sa kwarto niya."Naglakad na siya at sumunod naman sa kaniya si Juancho. Bahagyang hinawakan ni Zahara ang papa niya at nagthumbs up dito. Masaya siya ngayon na kahit papaano nagkakausap na ang mama at papa niya na walang sigawan.Matapos ihiga ni Juancho si Dahlia, si Pa
Nagdadalamhati ang lahat sa pagkawala ni lola Susana. Ang bawat patak ng luha ay katumbas ng libo-libong sakit na nasa puso ng bawat isa sa kanila.Lalo na si Pan na lola Susana na niya ang halos nagpalaki sa kaniya.Yakap yakap ngayon ni Zahara ang papa Juancho niya habang si Pan e yakap si Dahlia.Masiyadong magulo ang isipan niya dahil iniisip niya rin si Lou. Dahil sa biglaang pagkawala ni lola Susana, hindi sila agad nakapunta kay Lou.She sent her men at sinabi ni Marie ang lokasyon, pero wala na doon sa bahay na tinutukoy ni Marie si Lorciano, si Lou, Julia at mga tauhan nito.Nang matapos ang libing, agad na pinuntahan ni Leila si Pan. Kasama niya si Wil na ngayon ay natutulog na habang buhat niya.“Uuwi ka ba ngayon?”“Aalis na kami ni Marie mamaya, ma. May lead na daw kung nasaan si Lorciano.” Masiyado ng maraming oras ang nasayang nila.Hindi batid ni Pan kung may aabutan pa ba sila. Pero nananalangin siya na sana oo at gusto niya talagang mailigtas si Lou, alang-alang kay
“Good morning…”Nagmulat nang mata si Zahara at nakita niya si Pan malapit sa pinto, may dalang pagkain.Agad siyang napatingin sa orasan at nakita niyang tanghali na siya nagising. Napuno pa kasi sila ng iyakan kagabi.At matapos pa non e nagkwentuhan pa sila kaya hindi sila nakatulog agad.“Mama, hindi po ba kayo natatakot sa mukha ko? Sobrang panget ko po kapag bagong gising.” Nahihiya na sabi niya.Mahirap sa kaniya tanggapin at aminin na maganda siya kung ang salitang panget naman ang naririnig niya sa mga kaklase niya.“Zahara, huwag mong sabihin yan anak.” Seryosong sabi ni Pan. Nagmamadali siyang lumapit kay Zahara at nilagay ang tray ng pagkain sa gilid ng mesa.“You are beautiful kaya huwag mong sabihin na panget ka dahil si mama ang nasasaktan.”“But it’s true mama.” Mahinang sabi ni Zahara.Naging seryoso ang mukha ni Pan. “Marami ng pera si mama anak. Kapag pwede na, maibabalik natin ang mukha mo kung iyon ang nais mo.”Sinabi na iyon ng papa niya. But she’s too young to
KAHIT NA AYOS NA SI PAN AT ZAHARA, hindi ibig sabihin no’n e maayos na rin sila ni Juancho.The wall is still there, pero hindi na ganoon kahabog gaya noon. Halo ang emotion na nararamdaman ngayon ni Pan ngayon. Masaya at malungkot siya lalo pa’t kamatayan ito ni lola Susana at araw rin ito kung saan e nalaman niya na buhay pa pala ang anak niya.Maraming gusto malaman si Pan tungkol sa anak niya, pero hindi niya makausap si Zahara ngayon dahil mahimbing na itong natutulog sa bisig niya.Si Logan naman e nasa harapan lang niya, nakaupo at hindi rin niya makausap dahil tahimik lang ito.Naputol ang katahimikan nila nang pumasok si Juancho sa kwarto kung nasaan sila. Agad siyang napatingin kay Pan na ngayon e pagod na nakatingin sa kaniya.“Iuuwi ko ang anak ko sa bahay ko.” Sabi ni Pan. Hindi na siya papayag na malayo ang anak niya sa kaniya. Agad naman na nagulat si Logan, ganoon rin si Juancho.“Pan, can we talk?” si Logan ang nagsalita, kinakabahan. “We didn’t intend to hide her a
Para nang mahihilo si Pan habang hinahanap ng mga mata niya si Zahara.Hindi niya ito mahagilap, hindi niya ito makita. Kinakabahan siya na baka sangkot ang anak niya sa isang aksidente na nangyayari sa harapan.“I’m sorry… nasaan ka Zahara? Mama is sorry… Please, magpakita ka na.” Paulit-ulit na nasabi niya sa kaniyang sarili.Napatakip siya ng kaniyang bibig at halos manginig habang sumisilip sa harapan.Ang lakas ng tibok ng puso niya.Natatakot siyang makita kung sino man yung tao na naaksidente.Pagsilip niya sa harapan, labis siyang napasinghap nang makita kung sino iyon.‘It’s not my daughter.’ Aniya at nakahinga ng maluwag na hindi si Zahara ang duguan na nakahandusay sa lupa.Nilibot pa niya ang kaniyang paningin at saka niya nakita si Zahara, nakaupo sa harapan ng taong nasagasaan.Nanginginig ito sa takot at halos hindi alam anong gagawin.“ZAHARA!” Pagtawag niya.Napatingin si Zahara sa kaniya.Ang takot sa mukha nito e napalitan ng pagkabigla. Unti-unting nanlaki ang mata
“Mama, ako po ito…. si Zahara.”Umiiyak si Zahara.Labis labis ang luhang tumutulo mula sa dalawang mata niya habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni Pan.‘Why? Bakit galit si mama?’ nagtatakang tanong niya sa sarili niya.Nanlaki ang mata niya nang dinuro niya ito. “Tumahimik ka.”Lumakas ang hagolgol niya. Umiling siya at agad na tumakbo palapit sa mama niya.“Mama, ako po ito… Ako po si Zahara mama..” Hinawakan niya si Pan pero lumayo si Pan sa kaniya. Bagkos, sinamaan nito ng tingin si Juancho at Logan na nasa likuran niya.“Is this your plan? To use this girl para lokohin ako? Sa tingin niyo ba maloloko niyo ko?”Napatigil sandali si Zahara sa narinig.“PAN! MAG-INGAT KA SA PANANALITA MO!” Galit na sabi ni Logan at lumapit kay Zahara na ngayon ay hindi na alam anong gagawin.“Dahil ginagago niyo ko lahat. Anong nakain niyo ni Juancho para gamitin itong babaeng ito at magkunwari na siya si Zahara?”Nag-aalala na si Zahara. Halos lumuhod na siya para paniwalaan siya ng mama niya
Agad sumugod sina Pan sa hospital kasama niya si Leila at dalawang mga anak niya na sina Dahlia at Wil.Kasama rin niya si Marie.Pagdating nila doon, ang umiiyak na si Juancho at Logan ang nakita niya.At sa tabi, naroon si Symon katabi ni Zahara na nakilala niya bilang Zara.Napahinto sandali si Pan bago siya bumaling kay lola Susana.“Ma…” agad lumapit si Leila kay lola Susana at niyakap niya ito agad.Si Pan ang sumunod na agad umiyak habang niyayakap ngayon si lola Susana.Ang dalawang bata sa tabi e agad na yumakap kay Marie dahil wala naman silang kilala doon bukod sa mama at lola nilang nakayakap kay lola Susana.Napansin sila ng mga kalalakihan sa loob.Si Logan, agad nanlaki ang mata niya nang mapatingin siya kay Wil.Si Juancho naman, natuon ang mata niya kay Dahlia.Marahil totoo ang lukso ng dugo dahil kahit wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang mga anak nila sa dalawa ay alam na nila kung sino.Agad na lumapit si Juancho kay Dahlia pero mas mabilis si Wil na humarang a
“Kuya, bakit busy si mama?” ang tanong ni Dahlia kay Wil matapos niyang makita ang mama niya na nakikipag-coordinate sa mga bodyguards ilang araw na ang nakararaan.Halos hindi na rin nila ito lubusang nakakasama dahil lagi itong wala.Mga maid lang ang kasama nila lagi at nagpapakain sa kanila.Wala sila sa condo ngayon, nasa isang bahay sila na pagmamay-ari ni Pan.At mas dumami pa ang bodyguards nila ngayon kumpara noong mga naunang araw na nakauwi sila.“I don’t know Dahlia,” sabi ni Wil.“Kuya, I’m bored here.”“Gusto mo bang magplay tayo sa labas?”“Yes please…”Kinuha ni Wil ang laruan ni Dahlia at laruan niya saka pumuslit sila sa labas.Lumabas sila ng bahay, ligtas pa rin naman dahil halos pinapalibutan ang buong mansion ng security.Habang naglalaro sila, biglang napatingin si Marie sa dalawang bata.Inimbitahan siya ni Pan sa bahay niya dahil gusto nilang malaman ang details ng lugar ni Lorciano sa China.They need Marie para sa impormasyon na kailangan nila.Kanina pa siya