We're nearing to the climax na. Can't wait to write everything inside my head.
Nang magising si Logan, una niyang nakita ang ama niya na nasa tabi niya."Mabuti at nagising ka na." Ang sabi ni Lorciano sa tabi.Sinubukan niyang gumalaw pero hindi niya magalaw ang kamay niya, only to find out na nakagapos pala siya ngayon sa hospital bed.Nanlalaki ang mata na binalingan niya ng tingin ang ama niya."What's the meaning of this? Plano mo 'kong ikulong?""Hindi ko alam kung saan ako nagkulang sa pagpapalaki ko sa'yo para iwan mo ang kumpanya para sa walang hiyang babaeng yun. And yes, I need to make sure na hindi ka ulit makakatakas." Sinamaan siya ng tingin ni Logan. "Stop controlling my life, dad. Kahit tanggalan mo ko ng mana, ayos lang. Kunin mo na lahat ng yaman meron ako, basta hayaan mo nalang akong umalis." Sigaw niya at sinusubukang makaalis."Tapos ano? Papatayin mo ang sarili mo dahil hindi ka binalikan ng syota mo at pinili niya si Juancho?"Natigilan si Logan. Hindi siya makapaniwala na nalaman ng dad niya ang lahat. Na si Pan talaga ang girlfriend ni
"Hindi ka ba natatakot sa presensya niya?" bulong ni Bobby habang minamata si Felicity."What do you mean?""Hindi ba sabi mo kaibigan siya ni Juancho doon sa Sicily? Paano kung may something sila ni Juancho? O di kaya ay may gusto siya kay Juancho? Hindi ba yan sumagi sa isipan mo?"Nakagat ni Pan ang labi niya. "I trust Juancho. Yung tiwala ko sa kaniya ay sapat na para makatulog ako ng mahimbing sa gabi na hindi nag-iisip ng masama. Tungkol sa sinabi mo about kay Felicity na possibleng may gusto siya kay Juancho, iniisip ko rin yun no'ng una pero lately ay wala naman akong nakikitang kakaiba.""Hmm.. Maganda na nagtitiwala ka ng ganito kay Juancho pero hindi ka dapat pakampante Pan. Hindi mo alam anong iniisip ni Felicity. Kahit pa mukha siyang angel tignan, hindi ibig sabihin no'n ay mabait na siya. Remember, looks can be deceiving."Napatingin muli si Pan kay Felicity. Wala pa naman siyang napapansin pero tama rin si Bobby, hindi niya naman kilala si Felicity para pagkatiwalaan n
"Ayos ka lang ba Pan?" tanong ni Felicity matapos siya nitong dalhin sa loob ng coffee shop."Oo. Ayos lang ako." Kahit na ang totoo ay namumutla pa rin siya."Huwag mo ng isipin yun." Sabi ni Felicity kahit na nag-iisip siya kung bakit kailangan mamutla at kabahan ni Pan gaya nito. "Narinig mo ba ang pinag-usapan namin kanina?"Tumango siya. "Narinig kong hinahanap niya ang pinsan mo at anak niya."Kinabahan si Pan. Wala na siyang plano na sabihin na hindi galing sa kaniya si Zahara. Kung maaari, gusto niyang ibaon na sa hukay ang pinanggalingan ni Zahara.Masaya na siya sa buhay niya ngayon. Oras mabunyag ang sekreto na hindi nila anak ni Juancho si Zahara ay baka magbago ang pakikitungo nito sa kanila pati na ni Symon.'Bakit pa siya bumalik? Maayos na si Zahara... Mahal na mahal na siya ni Juancho at Symon. Kami na ang magulang niya.' Sabi ni Pan sa sarili niya.Kumuyom ang kamay niya sa ilalim ng mesa. 'Ang kapal ng mukha nila ni Lou para magpakita pang muli. Ako ang nagpalaki s
"Ayos ka lang ba hija?"Napatalon si Pan sa gulat nang bigla siyang tanungin no'n ni Symon. Nakatulala lang kasi siya sa mesa, ni hindi man lang niya napansin na lumapit ito sa kaniya. "Ah opo doc." Ngumiti siya para maitago ang kaba sa mukha niya. Napansin niya si Zahara na buhat buhat nito at mukhang tulog na."Hala. Sorry po. Ginugulo po ba kayo ni Zahara sa trabaho niya?"Tumawa si Symon. "Naku hija, hindi naman. Saka hayaan mo na, namiss ko rin mag-alaga ng bata dahil alam mo na, malaki na si Juancho at matagal na panahon na rin na may batang naglalaro sa bahay ko."Alanganing ngumiti si Pan. Alam ng Diyos gaano siya ka nagpapasalamat sa alaga at pagmamahal na binibigay ni Symon para sa kanila ni Zahara.Kahit na niloloko niya lang sila ni Juancho, ayaw pa rin niya matigil ito. Kahit na sisingilin siya ng karma pagdating ng panahon, handa niya yung tanggapin, maranasan lang ng anak niya ito. Ligtas na ito sa sakit niya, at busog na busog pa ito sa pagmamahal na mula sa tinatawa
"Mama, bakit hindi po natin kasama si Lolo magsimba?" tanong ni Zahara habang hawak hawak ni Pan ang kamay niya."Busy si Lolo anak kaya tayo lang muna ang magsisimba ngayon.""Kasama po ba natin si tito Josh at ta Bobby?""Yes. Kasama natin sila saka yung isang friend ni mama na si tita Marie.""May isa ka po palang friend mama?"Tumango si Pan. "Meron. Kasama siya ni mama sa work.""Is she good at taking pictures mama?""Yes. She's good at taking pictures just like mama."Nagningning naman ang mga mata ni Zahara sa narinig at excited na makita itong bagong friend ng mama niya. Pagdating nila ng simbahan, agad nilang nakita si Josh at Bobby na naghihintay sa kanila."Hi titooooo!" Excited na sabi ni Zahara sapagka't matagal rin bago niya nakita si Josh."Hello baby girl. How are you?""I'm okay and healed tito." Binuhat siya ni Josh habang si Pan naman ay dumiretso kay Bobby."Good morning," sabi ni Bobby sa kaniya."Hello Bobs, si Marie?" tanong ni Pan dahil hindi niya nakita si M
"Ayos ka na?" tanong ni Bobby kay Pan. Dumiretso sila sa bagong studio na siyang malapit lang sa simbahan."Oo. Salamat Bobs." Sabi ni Pan at hinanap niya si Zahara gamit ang mata niya."Huwag kang mag-alala. Kasama niya si Josh. Nag-alala ang anak mo sa'yo at nagtatanong kung inaway ka ba no'ng lalaki kanina which is Lorciano kaya naglaro muna sila ni Josh sandali para mabaling sa iba ang attention niya."Napasuklay si Pan sa buhok niya gamit ang kamay niya. "Kung saan maayos na ang problema sa sakit ni Zahara, may problema na namang dumating. Si Logan, nagbanta siyang papatayin niya ang sarili niya para bumalik lang ako sa kaniya, tapos si Lorciano, nagbabanta sa buhay ko dahil lang sa may nakaraan kami ni Logan. Anong klase ba sila ng pamilya?"Naaawa si Bobby sa kaibigan niya. Kahit siya, hindi nga sa kaniya direkta ang banta nito pero parang maiihi na siya sa salawal niya kanina.Ganoon ka nakakatakot makaharap si Lorciano."Gusto mo bang kausapin ko si Logan? Sabihin ko na tanta
Hindi makalimutan ni Lorciano ang ginawang pamamahiya ni Symon sa kaniya kanina. Ni hindi man lang siya nakaganti. “Hangga’t bantay sarado siya sa babaeng yun, patuloy siyang hahadlang sa plano ko.” Galit na sabi ni Lorciano.Agad niyang tinawag ang assistant niya. “Imbistigahan mo si Pan. Humanap ka ng butas para magamit ko upang humiwalay si Symon sa kaniya.” Hindi siya makakapayag na hindi man lang niya magantihan si Pan na siyang gumulo sa anak niyang si Logan at babaeng unang nagpahiya sa kaniya. “Masusunod po sir.”Agad na umalis ang assistant ni Lorciano. Nanginginig ang kamay niya habang inaalala ang mukha ni Pan at Symon."Darating rin ang panahon na luluhod kayong dalawa sa harapan ko." SAMANTALA, NANG MAKAUWI si Pan sa bahay nila kasama ni Zahara, napatigil siya nang makita niya ang sasakyan ni Felicity na huminto sa harapan ng bahay.Bumaba ito at muntik pa itong madapa. Sa nakikita niya ay nagmamadali ito na para bang may hinahabol. Tatawagin na sana niya ang pangala
Tumawa si Pan para maitago ang kaba na nararamdaman niya. “Natural na medyo hawig siya kay Lou dahil magpinsan kami. At pwede ba, tantanan mo na ako dahil wala kang mahihita sa akin. Hindi ko alam kung nasaan ang anak mo at si Lou.”Binitawan siya ni Aaron pero ang mga mata nito ay nagliliyab sa determinasyon para mahanap ang anak niya at si Louella.“Hindi ako naniniwala na wala kanga lam kung nasaan sila, Ms. Pan. Bago ako mawala sa mundong ito, kailangan kong makita ang anak ko. Kahit man lang ang masilayan siya at aking mahagkan ay magawa ko.”“Mawala?” kunot noong tanong ni Pan.“May sakit ako.. At may taning ang buhay ko. Kaya ko ginagawa ang lahat para lang mahanap ang anak ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. ‘Sa kaniya ba namana ni Zahara ang pagiging sakitin niya?’ takang tanong nito sa isipan.Pero dahil wala na siyang plano na sabihin sa lahat ang tungkol sa katauhan ni Zahara, kaya hindi niya hinayaan ang sarili niya na magpadala sa awa. ‘Kahit pa mamatay ka, hindi ko ibibig
“Ang hirap mo ng abutin, Pan.” Malungkot na sabi ni Juancho. “Akala ko magiging okay ang lahat kung malaman mong buhay si Zahara pero mali ako, ang pag-ibig mo pala para sa akin ang namatay.”Tumingin si Pan sa kaniya, ang mata ay puno ng sakit at puot. “You made me like this.”“And I’m sorry…” halos magcrack ang boses ni Juancho. “I’m sorry for making you like that. I’m sorry at wala ako nong pinakakailangan mo ‘ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. Naiinis siya na kung kausapin siya ni Juancho ay parang ini-invalidate nito ang mga pinagdaanan niya noon.“Do you wish for me to be dead during operation?”Nanlaki ang mata ni Pan. “I didn’t say that.”“Pero iyon ang pinapakita mo sa akin. Iyon ang nararamdaman ko. Na para bang inaasahan mo na mamamatay ako doon. Kung magsalita ka nga ay para bang wala ka ring pakialam kung mamatay ako doon.”Tinuro ni Pan ang pinto. “Umalis ka na.” Dahil hindi niya na kaya marinig ang anupamang sasabihin ni Juancho sa kaniya.“Kailan mo ‘ko balak harapin P
Malalim ang buntong hininga ni Pan matapos niyang makita si Juancho na karga karga ang anak nila na nakatulog na matapos ang pag-iyak."Hindi mo sana nilapitan ng sa ganoon e magtanda."Nag-alala ang mukha ni Zahara sa likuran. Natatakot siyang mag-away ang mga magulang niya. "I'm sorry. Hindi ko kayang makita na umiiyak ang anak natin.""Then paano mo ihahandle ang nangyari kanina? Nakita mo anong ginawa niya kay Zahara. Huwag mong sabihin ayos lang sa'yo yung ginawa niya?"Alam ni Juancho ang ibig iparating ni Pan. He didn't argue. Instead, nagsorry na lang siya. "I'm sorry.. Tatandaan ko ang lahat ng sinabi mo."Tumingin si Pan kay Dahlia at pagkatapos ay inayos niya ang buhok nito na nasa mukha."Ipasok mo siya sa kwarto niya."Naglakad na siya at sumunod naman sa kaniya si Juancho. Bahagyang hinawakan ni Zahara ang papa niya at nagthumbs up dito. Masaya siya ngayon na kahit papaano nagkakausap na ang mama at papa niya na walang sigawan.Matapos ihiga ni Juancho si Dahlia, si Pa
Nagdadalamhati ang lahat sa pagkawala ni lola Susana. Ang bawat patak ng luha ay katumbas ng libo-libong sakit na nasa puso ng bawat isa sa kanila.Lalo na si Pan na lola Susana na niya ang halos nagpalaki sa kaniya.Yakap yakap ngayon ni Zahara ang papa Juancho niya habang si Pan e yakap si Dahlia.Masiyadong magulo ang isipan niya dahil iniisip niya rin si Lou. Dahil sa biglaang pagkawala ni lola Susana, hindi sila agad nakapunta kay Lou.She sent her men at sinabi ni Marie ang lokasyon, pero wala na doon sa bahay na tinutukoy ni Marie si Lorciano, si Lou, Julia at mga tauhan nito.Nang matapos ang libing, agad na pinuntahan ni Leila si Pan. Kasama niya si Wil na ngayon ay natutulog na habang buhat niya.“Uuwi ka ba ngayon?”“Aalis na kami ni Marie mamaya, ma. May lead na daw kung nasaan si Lorciano.” Masiyado ng maraming oras ang nasayang nila.Hindi batid ni Pan kung may aabutan pa ba sila. Pero nananalangin siya na sana oo at gusto niya talagang mailigtas si Lou, alang-alang kay
“Good morning…”Nagmulat nang mata si Zahara at nakita niya si Pan malapit sa pinto, may dalang pagkain.Agad siyang napatingin sa orasan at nakita niyang tanghali na siya nagising. Napuno pa kasi sila ng iyakan kagabi.At matapos pa non e nagkwentuhan pa sila kaya hindi sila nakatulog agad.“Mama, hindi po ba kayo natatakot sa mukha ko? Sobrang panget ko po kapag bagong gising.” Nahihiya na sabi niya.Mahirap sa kaniya tanggapin at aminin na maganda siya kung ang salitang panget naman ang naririnig niya sa mga kaklase niya.“Zahara, huwag mong sabihin yan anak.” Seryosong sabi ni Pan. Nagmamadali siyang lumapit kay Zahara at nilagay ang tray ng pagkain sa gilid ng mesa.“You are beautiful kaya huwag mong sabihin na panget ka dahil si mama ang nasasaktan.”“But it’s true mama.” Mahinang sabi ni Zahara.Naging seryoso ang mukha ni Pan. “Marami ng pera si mama anak. Kapag pwede na, maibabalik natin ang mukha mo kung iyon ang nais mo.”Sinabi na iyon ng papa niya. But she’s too young to
KAHIT NA AYOS NA SI PAN AT ZAHARA, hindi ibig sabihin no’n e maayos na rin sila ni Juancho.The wall is still there, pero hindi na ganoon kahabog gaya noon. Halo ang emotion na nararamdaman ngayon ni Pan ngayon. Masaya at malungkot siya lalo pa’t kamatayan ito ni lola Susana at araw rin ito kung saan e nalaman niya na buhay pa pala ang anak niya.Maraming gusto malaman si Pan tungkol sa anak niya, pero hindi niya makausap si Zahara ngayon dahil mahimbing na itong natutulog sa bisig niya.Si Logan naman e nasa harapan lang niya, nakaupo at hindi rin niya makausap dahil tahimik lang ito.Naputol ang katahimikan nila nang pumasok si Juancho sa kwarto kung nasaan sila. Agad siyang napatingin kay Pan na ngayon e pagod na nakatingin sa kaniya.“Iuuwi ko ang anak ko sa bahay ko.” Sabi ni Pan. Hindi na siya papayag na malayo ang anak niya sa kaniya. Agad naman na nagulat si Logan, ganoon rin si Juancho.“Pan, can we talk?” si Logan ang nagsalita, kinakabahan. “We didn’t intend to hide her a
Para nang mahihilo si Pan habang hinahanap ng mga mata niya si Zahara.Hindi niya ito mahagilap, hindi niya ito makita. Kinakabahan siya na baka sangkot ang anak niya sa isang aksidente na nangyayari sa harapan.“I’m sorry… nasaan ka Zahara? Mama is sorry… Please, magpakita ka na.” Paulit-ulit na nasabi niya sa kaniyang sarili.Napatakip siya ng kaniyang bibig at halos manginig habang sumisilip sa harapan.Ang lakas ng tibok ng puso niya.Natatakot siyang makita kung sino man yung tao na naaksidente.Pagsilip niya sa harapan, labis siyang napasinghap nang makita kung sino iyon.‘It’s not my daughter.’ Aniya at nakahinga ng maluwag na hindi si Zahara ang duguan na nakahandusay sa lupa.Nilibot pa niya ang kaniyang paningin at saka niya nakita si Zahara, nakaupo sa harapan ng taong nasagasaan.Nanginginig ito sa takot at halos hindi alam anong gagawin.“ZAHARA!” Pagtawag niya.Napatingin si Zahara sa kaniya.Ang takot sa mukha nito e napalitan ng pagkabigla. Unti-unting nanlaki ang mata
“Mama, ako po ito…. si Zahara.”Umiiyak si Zahara.Labis labis ang luhang tumutulo mula sa dalawang mata niya habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni Pan.‘Why? Bakit galit si mama?’ nagtatakang tanong niya sa sarili niya.Nanlaki ang mata niya nang dinuro niya ito. “Tumahimik ka.”Lumakas ang hagolgol niya. Umiling siya at agad na tumakbo palapit sa mama niya.“Mama, ako po ito… Ako po si Zahara mama..” Hinawakan niya si Pan pero lumayo si Pan sa kaniya. Bagkos, sinamaan nito ng tingin si Juancho at Logan na nasa likuran niya.“Is this your plan? To use this girl para lokohin ako? Sa tingin niyo ba maloloko niyo ko?”Napatigil sandali si Zahara sa narinig.“PAN! MAG-INGAT KA SA PANANALITA MO!” Galit na sabi ni Logan at lumapit kay Zahara na ngayon ay hindi na alam anong gagawin.“Dahil ginagago niyo ko lahat. Anong nakain niyo ni Juancho para gamitin itong babaeng ito at magkunwari na siya si Zahara?”Nag-aalala na si Zahara. Halos lumuhod na siya para paniwalaan siya ng mama niya
Agad sumugod sina Pan sa hospital kasama niya si Leila at dalawang mga anak niya na sina Dahlia at Wil.Kasama rin niya si Marie.Pagdating nila doon, ang umiiyak na si Juancho at Logan ang nakita niya.At sa tabi, naroon si Symon katabi ni Zahara na nakilala niya bilang Zara.Napahinto sandali si Pan bago siya bumaling kay lola Susana.“Ma…” agad lumapit si Leila kay lola Susana at niyakap niya ito agad.Si Pan ang sumunod na agad umiyak habang niyayakap ngayon si lola Susana.Ang dalawang bata sa tabi e agad na yumakap kay Marie dahil wala naman silang kilala doon bukod sa mama at lola nilang nakayakap kay lola Susana.Napansin sila ng mga kalalakihan sa loob.Si Logan, agad nanlaki ang mata niya nang mapatingin siya kay Wil.Si Juancho naman, natuon ang mata niya kay Dahlia.Marahil totoo ang lukso ng dugo dahil kahit wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang mga anak nila sa dalawa ay alam na nila kung sino.Agad na lumapit si Juancho kay Dahlia pero mas mabilis si Wil na humarang a
“Kuya, bakit busy si mama?” ang tanong ni Dahlia kay Wil matapos niyang makita ang mama niya na nakikipag-coordinate sa mga bodyguards ilang araw na ang nakararaan.Halos hindi na rin nila ito lubusang nakakasama dahil lagi itong wala.Mga maid lang ang kasama nila lagi at nagpapakain sa kanila.Wala sila sa condo ngayon, nasa isang bahay sila na pagmamay-ari ni Pan.At mas dumami pa ang bodyguards nila ngayon kumpara noong mga naunang araw na nakauwi sila.“I don’t know Dahlia,” sabi ni Wil.“Kuya, I’m bored here.”“Gusto mo bang magplay tayo sa labas?”“Yes please…”Kinuha ni Wil ang laruan ni Dahlia at laruan niya saka pumuslit sila sa labas.Lumabas sila ng bahay, ligtas pa rin naman dahil halos pinapalibutan ang buong mansion ng security.Habang naglalaro sila, biglang napatingin si Marie sa dalawang bata.Inimbitahan siya ni Pan sa bahay niya dahil gusto nilang malaman ang details ng lugar ni Lorciano sa China.They need Marie para sa impormasyon na kailangan nila.Kanina pa siya