Hi.. May reader ba napadpad dito? hehe
“Alis!” Pagtataboy ni Juancho kay Pan at muntik pang madapa si Pan sa pagtabig ni Juancho sa kaniya. Mabuti at agad siyang nakabawi at nagmamadaling lumapit kay Juancho at hawakan ito sa braso. “Saan ka? Sama ako.. Hindi ka ba naaawa sa akin?” “No. So let go of me.” “Pero Juancho, namiss kita e. Hindi mo na ako pinapansin. Saka gusto ko rin magsorry sa ginawa ko doon sa resto.” Hindi napansin ni Pan ang pagtaas ng sulok ng labi ni Juancho habang nakatingin sa kaniya na nasa sapatos naman ang tingin. But Juancho greeted his teeth nang maalala kung nasaan sila. “Umalis ka na. May ginagawa akong importante,” pagtataboy niya. Umiling si Pan at kumapit pa ng husto. Para na siyang linta kung makahawak sa braso ng binata. “Nagugutom ako, pwede mo ba akong pakainin?” Nakagat ni Juancho ang labi niya at kita sa mukhang nagpipigil nalang siya lalo’t nauubusan na siya ng pasensya kay Pan. “Nasaan ba ang kinikita mo? Pati pagkain mo wala kang pambili?” “May utang kasi ako e. Kaya nga ‘di
Kapag titingin si Juancho sa kaniya, napipilitan si Pan na maging poker face pero pag nasa harapan ang tingin ni Juancho, ngingiti siya ng pagkalaki-laki. Gusto niyang itanong kung bakit nagbago ang isipan nito kanina no'ng dumating si Ark, pero di nalang niya ginawa at baka magalit na naman. Huminto sila sa isang food court sa tabi ng Plaza na kanilang nadaanan. "Dito tayo kakain." "Dito? Hindi sa mayamang resto?" "Why would I bring you there? Bumaba ka na!" Nagmamadaling bumaba si Pan dahil nagsisimula na namang sumigaw si Juancho. "Dito tayo kakain. Bagay ka naman sa pangkalye lang." Nagbaba ng tingin si Pan. Masakit yun pero kailangan niyang e set aside lahat ng feelings niya para makuha ang loob ni Juancho. Nagpunta sila sa isang stall para kumain ng kwek kwek. Nakanguso lang si Pan habang nakaupo, at si Juancho ay nakatingin lang sa kaniya. Naiilang na tuloy siya. Pagkatapos maluto ng pagkain nila, agad na silang kumain. But Juancho didn't touch his food. Naka
"Juancho... more..." Ang sabi ni Pan habang nakatingala at nakabukakang nakaharap kay Juancho. Nasa isang hotel sila, malapit kung saan sila huminto kanina. Ngumisi si Juancho at mas lalo pa niyang pinag-igihan ang paglabas-masok ng dila niya sa pagkababae ni Pan. Kapwa na silang dalawa walang saplot, at hindi ito ang unang beses na gagawin nila ito dahil doon pa lang sa kotse, may ginawa na silang milagro. Pagcheck in nila sa hotel kanina, halos hindi pa sila nakapasok, sinunggaban na nila ang isa't-isa. At ngayon, matapos nilang magpahinga, nagsasalpukan na naman sila ng laman. Mas lalong tumitindi ang paghawak ni Pan sa buhok ni Juancho tanda na malapit na siyang labasan. "Dapa, I'll take you from behind." Tumayo si Pan, at mapupungay ang matang tinignan si Juancho. Sa mukha niya, para bang wala na siya sa sarili niya. She looks lewd, and it's turning him on. "Stop!" Sabi ni Juancho na nang-iinit sa mga titig ni Pan sa kaniya. "Open your mouth Pan." Ibinuka ni Pan ang labi
"Juancho, wait! Let me explain." Kinakabahang sabi niya. Hinawakan ni Juancho ang kamay niya ng mahigpit. "Ito ang tandaan mo Pan. I don't care if he's your boyfriend. But whenever you're with me, ayoko ng may kahati sa oras mo. Ayoko ng may Logan. Kung oras ko, oras ko. I don't give a damn kahit pa pagmamay-ari ka niya." Nakagat ni Pan ang labi niya. It would be great kung alam niyang nagsi-selos si Juancho, pero sa mata nito, she's nothing but a prosti. Babaeng bayaran. Babaeng pagmamay-ari ng iba, ngunit binabayaran niya bilang parausan. "Tandaan mo, binabayaran kita. Kaya dapat ibalik mo ang serbisyo mo na ikakasaya ko." Matapos yung sabihin ni Juancho, tumayo ito, dumukot ng pera sa wallet at hinagis sa kama. Iniwan niya ang pagkain na binili niya sa lamesa. "Rest and leave." Tumalikod na siya para handa ng umalis. "Iiwan mo 'ko dito, Juancho?" kinakabahang tanong ni Pan. "Don't worry, bayad na ang kwartong ito. Umalis ka matapos mong magpahinga. And may I remi
Isang magandang umaga ang sumalubong kay Pan at Bobby. Isang client ang tumawag sa kaniya para sa isang event. Pero problemado si Bobby dahil uuwi ang mommy ni Josh kaya hindi siya makakasama. "Pan, anong gagawin natin?" kinakabang tanong ni Bobby. "Sumama ka na kay Josh. Ako nalang ang pupunta sa location no'ng event." "Pero wala kang assistant." "Ano ka ba. Ayos lang yun. Kaya ko naman ang sarili ko. Photo shoot lang naman hindi ba?" "Oo. Iyon lang ang request nila." "Kaya ko yun ng mag-isa Bob. Sige na, umalis ka na." Saad ni Pan sabay sulyap sa phone niya. Dalawang linggo na mula ng pumayag si Juancho na maging fvck buddy sila. Pero nagtataka siya dahil walang Juancho ang tumatawag sa kaniya. "May hinihintay ka bang tawag? Si Logan ba?" "Wala na kami ni Logan. Hindi kami nag balikan. Kaya walang dahilan para hintayin ko ang tawag niya." Tumango si Bobby. "Naniniwala ako sa'yo Pan na wala ng kayo. Pero itong si Logan, ayaw ka ata tantanan. May pinadala na nama
"I don't have a girlfriend Logan!" Sabi ni Juancho at iniwan si Logan sa villa niya. "It's hard for me to believe." Natatawang sabi nito habang nakatingin sa papalayong likuran ni Juancho. Umupo si Logan sa couch at sinubukang tawagan si Pan, pero hindi niya macontact. Napapansin niyang napapadalas ang pag-iwas ni Pan sa kaniya. 'Kailan ka ba titigil sa pagpapakipot mo, Pan?' Meanwhile, kabado si Pan sapagka't wala siyang makitang kahit na ano sa loob ng abandonadong bahay. "Kain ka muna," pag-aya ni Jake. "Hindi na. Salamat." "Natatakot ka ba sa akin?" "Hindi naman. Bakit naman ako matatakot sa'yo?" ngumisi si Jake sa kaniya. "Tama. Bakit ka naman matatakot sa akin? Anyway, mamaya lang darating na yung mga kasamahan ko." Tumango si Pan at nagtingin-tingin sa buong lugar. "May boyfriend ka na ba?" Tumingin muli si Pan kay Jake. Hindi niya alam bakit pero, iba ang pakiramdam niya sa mga titig ni Jake sa kaniya. Gwapo ito, at maganda ang pangangatawan pero naba
Dinala si Pan sa hospital, at si Jake pati na ang mga kasamahan niya ay dinampot ng mga pulis. Basag ang mukha ng lahat dahil sa ginawa ni Juancho sa kanila. At si Juancho naman ay bagama't duguan, hindi siya nagpagamot. Nasa tabi lang siya ni Pan at binantayan ito hanggang sa magising. Dali dali namang pumasok si Bobby at Josh. Kapwa ang dalawa ay kinakabahan at klaro iyon sa mukha nila. "Oh God, Paaaan!" Agad na pinuntahan ng dalawa si Pan na ngayon ay nasa hospital bed at wala pa ring malay. She has no injuries. Hintayin lang na mawala ang epekto ng droga na ininom niya. Tumingin si Bobby kay Juancho, at galit na galit siyang tinignan ni Juancho. "Partner kayo diba? The next time may gagawin ka, cancel the client. Hindi yung siya lang ang ipapadala mo sa lokasyon no'ng kliyente." Hindi nakapagsalita si Bobby. Napayuko siya at umiyak sa harapan. Si Josh naman ay nilapitan ang girlfriend niya. "Walang kasalanan si Bobby dito. Hindi niya ginusto ang nangyari, Juancho."
"Masakit," iyon ang sabi ni Pan. "Anong masakit? Bakit ka nasasaktan?" seryosong tanong ni Juancho, may partikular na sagot na gustong marinig. Gusto niyang malaman kung anong masakit. Kanina, alam niyang hindi makatingin si Pan sa kaniya habang katabi niya si Lianne. Alam niya kung anong emotion ang nakita niya kanina. Hindi siya maaaring magkamali dahil kilalang kilala niya si Pan. "Juancho, masakit." Tumalim ang mga mata niya. 'Saang masakit? Yung nangyari sa'yo? O yung nakita mo sa condo.' Ang gusto niyang itanong. Pero kahit na anong gawin niya, alam niyang hindi aamin si Pan. Kaya pinakawalan na lang niya ito. Pan is hard to read. "Bakit ka nandito? Yung girlfriend mo?" Kumunot ang noo niya. "Why do you care?" "Nagalit ba siya kasi nakita niya ako? Pwede akong mag explain sa kaniya." "No need." Puno ng tabang na sabi ni Juancho. "She knows you're my childhood friend." Nanlaki ang mata ni Pan. "Huh?" "Hindi mo naman inaasahan di ba na sabihin kong fubu kita?" "H-Hind
“Ang hirap mo ng abutin, Pan.” Malungkot na sabi ni Juancho. “Akala ko magiging okay ang lahat kung malaman mong buhay si Zahara pero mali ako, ang pag-ibig mo pala para sa akin ang namatay.”Tumingin si Pan sa kaniya, ang mata ay puno ng sakit at puot. “You made me like this.”“And I’m sorry…” halos magcrack ang boses ni Juancho. “I’m sorry for making you like that. I’m sorry at wala ako nong pinakakailangan mo ‘ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. Naiinis siya na kung kausapin siya ni Juancho ay parang ini-invalidate nito ang mga pinagdaanan niya noon.“Do you wish for me to be dead during operation?”Nanlaki ang mata ni Pan. “I didn’t say that.”“Pero iyon ang pinapakita mo sa akin. Iyon ang nararamdaman ko. Na para bang inaasahan mo na mamamatay ako doon. Kung magsalita ka nga ay para bang wala ka ring pakialam kung mamatay ako doon.”Tinuro ni Pan ang pinto. “Umalis ka na.” Dahil hindi niya na kaya marinig ang anupamang sasabihin ni Juancho sa kaniya.“Kailan mo ‘ko balak harapin P
Malalim ang buntong hininga ni Pan matapos niyang makita si Juancho na karga karga ang anak nila na nakatulog na matapos ang pag-iyak."Hindi mo sana nilapitan ng sa ganoon e magtanda."Nag-alala ang mukha ni Zahara sa likuran. Natatakot siyang mag-away ang mga magulang niya. "I'm sorry. Hindi ko kayang makita na umiiyak ang anak natin.""Then paano mo ihahandle ang nangyari kanina? Nakita mo anong ginawa niya kay Zahara. Huwag mong sabihin ayos lang sa'yo yung ginawa niya?"Alam ni Juancho ang ibig iparating ni Pan. He didn't argue. Instead, nagsorry na lang siya. "I'm sorry.. Tatandaan ko ang lahat ng sinabi mo."Tumingin si Pan kay Dahlia at pagkatapos ay inayos niya ang buhok nito na nasa mukha."Ipasok mo siya sa kwarto niya."Naglakad na siya at sumunod naman sa kaniya si Juancho. Bahagyang hinawakan ni Zahara ang papa niya at nagthumbs up dito. Masaya siya ngayon na kahit papaano nagkakausap na ang mama at papa niya na walang sigawan.Matapos ihiga ni Juancho si Dahlia, si Pa
Nagdadalamhati ang lahat sa pagkawala ni lola Susana. Ang bawat patak ng luha ay katumbas ng libo-libong sakit na nasa puso ng bawat isa sa kanila.Lalo na si Pan na lola Susana na niya ang halos nagpalaki sa kaniya.Yakap yakap ngayon ni Zahara ang papa Juancho niya habang si Pan e yakap si Dahlia.Masiyadong magulo ang isipan niya dahil iniisip niya rin si Lou. Dahil sa biglaang pagkawala ni lola Susana, hindi sila agad nakapunta kay Lou.She sent her men at sinabi ni Marie ang lokasyon, pero wala na doon sa bahay na tinutukoy ni Marie si Lorciano, si Lou, Julia at mga tauhan nito.Nang matapos ang libing, agad na pinuntahan ni Leila si Pan. Kasama niya si Wil na ngayon ay natutulog na habang buhat niya.“Uuwi ka ba ngayon?”“Aalis na kami ni Marie mamaya, ma. May lead na daw kung nasaan si Lorciano.” Masiyado ng maraming oras ang nasayang nila.Hindi batid ni Pan kung may aabutan pa ba sila. Pero nananalangin siya na sana oo at gusto niya talagang mailigtas si Lou, alang-alang kay
“Good morning…”Nagmulat nang mata si Zahara at nakita niya si Pan malapit sa pinto, may dalang pagkain.Agad siyang napatingin sa orasan at nakita niyang tanghali na siya nagising. Napuno pa kasi sila ng iyakan kagabi.At matapos pa non e nagkwentuhan pa sila kaya hindi sila nakatulog agad.“Mama, hindi po ba kayo natatakot sa mukha ko? Sobrang panget ko po kapag bagong gising.” Nahihiya na sabi niya.Mahirap sa kaniya tanggapin at aminin na maganda siya kung ang salitang panget naman ang naririnig niya sa mga kaklase niya.“Zahara, huwag mong sabihin yan anak.” Seryosong sabi ni Pan. Nagmamadali siyang lumapit kay Zahara at nilagay ang tray ng pagkain sa gilid ng mesa.“You are beautiful kaya huwag mong sabihin na panget ka dahil si mama ang nasasaktan.”“But it’s true mama.” Mahinang sabi ni Zahara.Naging seryoso ang mukha ni Pan. “Marami ng pera si mama anak. Kapag pwede na, maibabalik natin ang mukha mo kung iyon ang nais mo.”Sinabi na iyon ng papa niya. But she’s too young to
KAHIT NA AYOS NA SI PAN AT ZAHARA, hindi ibig sabihin no’n e maayos na rin sila ni Juancho.The wall is still there, pero hindi na ganoon kahabog gaya noon. Halo ang emotion na nararamdaman ngayon ni Pan ngayon. Masaya at malungkot siya lalo pa’t kamatayan ito ni lola Susana at araw rin ito kung saan e nalaman niya na buhay pa pala ang anak niya.Maraming gusto malaman si Pan tungkol sa anak niya, pero hindi niya makausap si Zahara ngayon dahil mahimbing na itong natutulog sa bisig niya.Si Logan naman e nasa harapan lang niya, nakaupo at hindi rin niya makausap dahil tahimik lang ito.Naputol ang katahimikan nila nang pumasok si Juancho sa kwarto kung nasaan sila. Agad siyang napatingin kay Pan na ngayon e pagod na nakatingin sa kaniya.“Iuuwi ko ang anak ko sa bahay ko.” Sabi ni Pan. Hindi na siya papayag na malayo ang anak niya sa kaniya. Agad naman na nagulat si Logan, ganoon rin si Juancho.“Pan, can we talk?” si Logan ang nagsalita, kinakabahan. “We didn’t intend to hide her a
Para nang mahihilo si Pan habang hinahanap ng mga mata niya si Zahara.Hindi niya ito mahagilap, hindi niya ito makita. Kinakabahan siya na baka sangkot ang anak niya sa isang aksidente na nangyayari sa harapan.“I’m sorry… nasaan ka Zahara? Mama is sorry… Please, magpakita ka na.” Paulit-ulit na nasabi niya sa kaniyang sarili.Napatakip siya ng kaniyang bibig at halos manginig habang sumisilip sa harapan.Ang lakas ng tibok ng puso niya.Natatakot siyang makita kung sino man yung tao na naaksidente.Pagsilip niya sa harapan, labis siyang napasinghap nang makita kung sino iyon.‘It’s not my daughter.’ Aniya at nakahinga ng maluwag na hindi si Zahara ang duguan na nakahandusay sa lupa.Nilibot pa niya ang kaniyang paningin at saka niya nakita si Zahara, nakaupo sa harapan ng taong nasagasaan.Nanginginig ito sa takot at halos hindi alam anong gagawin.“ZAHARA!” Pagtawag niya.Napatingin si Zahara sa kaniya.Ang takot sa mukha nito e napalitan ng pagkabigla. Unti-unting nanlaki ang mata
“Mama, ako po ito…. si Zahara.”Umiiyak si Zahara.Labis labis ang luhang tumutulo mula sa dalawang mata niya habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni Pan.‘Why? Bakit galit si mama?’ nagtatakang tanong niya sa sarili niya.Nanlaki ang mata niya nang dinuro niya ito. “Tumahimik ka.”Lumakas ang hagolgol niya. Umiling siya at agad na tumakbo palapit sa mama niya.“Mama, ako po ito… Ako po si Zahara mama..” Hinawakan niya si Pan pero lumayo si Pan sa kaniya. Bagkos, sinamaan nito ng tingin si Juancho at Logan na nasa likuran niya.“Is this your plan? To use this girl para lokohin ako? Sa tingin niyo ba maloloko niyo ko?”Napatigil sandali si Zahara sa narinig.“PAN! MAG-INGAT KA SA PANANALITA MO!” Galit na sabi ni Logan at lumapit kay Zahara na ngayon ay hindi na alam anong gagawin.“Dahil ginagago niyo ko lahat. Anong nakain niyo ni Juancho para gamitin itong babaeng ito at magkunwari na siya si Zahara?”Nag-aalala na si Zahara. Halos lumuhod na siya para paniwalaan siya ng mama niya
Agad sumugod sina Pan sa hospital kasama niya si Leila at dalawang mga anak niya na sina Dahlia at Wil.Kasama rin niya si Marie.Pagdating nila doon, ang umiiyak na si Juancho at Logan ang nakita niya.At sa tabi, naroon si Symon katabi ni Zahara na nakilala niya bilang Zara.Napahinto sandali si Pan bago siya bumaling kay lola Susana.“Ma…” agad lumapit si Leila kay lola Susana at niyakap niya ito agad.Si Pan ang sumunod na agad umiyak habang niyayakap ngayon si lola Susana.Ang dalawang bata sa tabi e agad na yumakap kay Marie dahil wala naman silang kilala doon bukod sa mama at lola nilang nakayakap kay lola Susana.Napansin sila ng mga kalalakihan sa loob.Si Logan, agad nanlaki ang mata niya nang mapatingin siya kay Wil.Si Juancho naman, natuon ang mata niya kay Dahlia.Marahil totoo ang lukso ng dugo dahil kahit wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang mga anak nila sa dalawa ay alam na nila kung sino.Agad na lumapit si Juancho kay Dahlia pero mas mabilis si Wil na humarang a
“Kuya, bakit busy si mama?” ang tanong ni Dahlia kay Wil matapos niyang makita ang mama niya na nakikipag-coordinate sa mga bodyguards ilang araw na ang nakararaan.Halos hindi na rin nila ito lubusang nakakasama dahil lagi itong wala.Mga maid lang ang kasama nila lagi at nagpapakain sa kanila.Wala sila sa condo ngayon, nasa isang bahay sila na pagmamay-ari ni Pan.At mas dumami pa ang bodyguards nila ngayon kumpara noong mga naunang araw na nakauwi sila.“I don’t know Dahlia,” sabi ni Wil.“Kuya, I’m bored here.”“Gusto mo bang magplay tayo sa labas?”“Yes please…”Kinuha ni Wil ang laruan ni Dahlia at laruan niya saka pumuslit sila sa labas.Lumabas sila ng bahay, ligtas pa rin naman dahil halos pinapalibutan ang buong mansion ng security.Habang naglalaro sila, biglang napatingin si Marie sa dalawang bata.Inimbitahan siya ni Pan sa bahay niya dahil gusto nilang malaman ang details ng lugar ni Lorciano sa China.They need Marie para sa impormasyon na kailangan nila.Kanina pa siya