Thank you for reading this. If you wish to continue reading this story, you can purchase the chapters by these methods. 1. Purchase using coins. 2. Unlock using bonus. Download Goodnovel app and claim the bonus by completing the tasks. 3. Watch ads. Some accounts can watch ads to unlock the chapters. I also encourage everyone to leave a comment or rate if you want to help the author on promoting the story. Thank you.
Kapag titingin si Juancho sa kaniya, napipilitan si Pan na maging poker face pero pag nasa harapan ang tingin ni Juancho, ngingiti siya ng pagkalaki-laki. Gusto niyang itanong kung bakit nagbago ang isipan nito kanina no'ng dumating si Ark, pero di nalang niya ginawa at baka magalit na naman. Huminto sila sa isang food court sa tabi ng Plaza na kanilang nadaanan. "Dito tayo kakain." "Dito? Hindi sa mayamang resto?" "Why would I bring you there? Bumaba ka na!" Nagmamadaling bumaba si Pan dahil nagsisimula na namang sumigaw si Juancho. "Dito tayo kakain. Bagay ka naman sa pangkalye lang." Nagbaba ng tingin si Pan. Masakit yun pero kailangan niyang e set aside lahat ng feelings niya para makuha ang loob ni Juancho. Nagpunta sila sa isang stall para kumain ng kwek kwek. Nakanguso lang si Pan habang nakaupo, at si Juancho ay nakatingin lang sa kaniya. Naiilang na tuloy siya. Pagkatapos maluto ng pagkain nila, agad na silang kumain. But Juancho didn't touch his food. Naka
"Juancho... more..." Ang sabi ni Pan habang nakatingala at nakabukakang nakaharap kay Juancho. Nasa isang hotel sila, malapit kung saan sila huminto kanina. Ngumisi si Juancho at mas lalo pa niyang pinag-igihan ang paglabas-masok ng dila niya sa pagkababae ni Pan. Kapwa na silang dalawa walang saplot, at hindi ito ang unang beses na gagawin nila ito dahil doon pa lang sa kotse, may ginawa na silang milagro. Pagcheck in nila sa hotel kanina, halos hindi pa sila nakapasok, sinunggaban na nila ang isa't-isa. At ngayon, matapos nilang magpahinga, nagsasalpukan na naman sila ng laman. Mas lalong tumitindi ang paghawak ni Pan sa buhok ni Juancho tanda na malapit na siyang labasan. "Dapa, I'll take you from behind." Tumayo si Pan, at mapupungay ang matang tinignan si Juancho. Sa mukha niya, para bang wala na siya sa sarili niya. She looks lewd, and it's turning him on. "Stop!" Sabi ni Juancho na nang-iinit sa mga titig ni Pan sa kaniya. "Open your mouth Pan." Ibinuka ni Pan ang labi
"Juancho, wait! Let me explain." Kinakabahang sabi niya. Hinawakan ni Juancho ang kamay niya ng mahigpit. "Ito ang tandaan mo Pan. I don't care if he's your boyfriend. But whenever you're with me, ayoko ng may kahati sa oras mo. Ayoko ng may Logan. Kung oras ko, oras ko. I don't give a damn kahit pa pagmamay-ari ka niya." Nakagat ni Pan ang labi niya. It would be great kung alam niyang nagsi-selos si Juancho, pero sa mata nito, she's nothing but a prosti. Babaeng bayaran. Babaeng pagmamay-ari ng iba, ngunit binabayaran niya bilang parausan. "Tandaan mo, binabayaran kita. Kaya dapat ibalik mo ang serbisyo mo na ikakasaya ko." Matapos yung sabihin ni Juancho, tumayo ito, dumukot ng pera sa wallet at hinagis sa kama. Iniwan niya ang pagkain na binili niya sa lamesa. "Rest and leave." Tumalikod na siya para handa ng umalis. "Iiwan mo 'ko dito, Juancho?" kinakabahang tanong ni Pan. "Don't worry, bayad na ang kwartong ito. Umalis ka matapos mong magpahinga. And may I remi
Isang magandang umaga ang sumalubong kay Pan at Bobby. Isang client ang tumawag sa kaniya para sa isang event. Pero problemado si Bobby dahil uuwi ang mommy ni Josh kaya hindi siya makakasama. "Pan, anong gagawin natin?" kinakabang tanong ni Bobby. "Sumama ka na kay Josh. Ako nalang ang pupunta sa location no'ng event." "Pero wala kang assistant." "Ano ka ba. Ayos lang yun. Kaya ko naman ang sarili ko. Photo shoot lang naman hindi ba?" "Oo. Iyon lang ang request nila." "Kaya ko yun ng mag-isa Bob. Sige na, umalis ka na." Saad ni Pan sabay sulyap sa phone niya. Dalawang linggo na mula ng pumayag si Juancho na maging fvck buddy sila. Pero nagtataka siya dahil walang Juancho ang tumatawag sa kaniya. "May hinihintay ka bang tawag? Si Logan ba?" "Wala na kami ni Logan. Hindi kami nag balikan. Kaya walang dahilan para hintayin ko ang tawag niya." Tumango si Bobby. "Naniniwala ako sa'yo Pan na wala ng kayo. Pero itong si Logan, ayaw ka ata tantanan. May pinadala na nama
"I don't have a girlfriend Logan!" Sabi ni Juancho at iniwan si Logan sa villa niya. "It's hard for me to believe." Natatawang sabi nito habang nakatingin sa papalayong likuran ni Juancho. Umupo si Logan sa couch at sinubukang tawagan si Pan, pero hindi niya macontact. Napapansin niyang napapadalas ang pag-iwas ni Pan sa kaniya. 'Kailan ka ba titigil sa pagpapakipot mo, Pan?' Meanwhile, kabado si Pan sapagka't wala siyang makitang kahit na ano sa loob ng abandonadong bahay. "Kain ka muna," pag-aya ni Jake. "Hindi na. Salamat." "Natatakot ka ba sa akin?" "Hindi naman. Bakit naman ako matatakot sa'yo?" ngumisi si Jake sa kaniya. "Tama. Bakit ka naman matatakot sa akin? Anyway, mamaya lang darating na yung mga kasamahan ko." Tumango si Pan at nagtingin-tingin sa buong lugar. "May boyfriend ka na ba?" Tumingin muli si Pan kay Jake. Hindi niya alam bakit pero, iba ang pakiramdam niya sa mga titig ni Jake sa kaniya. Gwapo ito, at maganda ang pangangatawan pero naba
Dinala si Pan sa hospital, at si Jake pati na ang mga kasamahan niya ay dinampot ng mga pulis. Basag ang mukha ng lahat dahil sa ginawa ni Juancho sa kanila. At si Juancho naman ay bagama't duguan, hindi siya nagpagamot. Nasa tabi lang siya ni Pan at binantayan ito hanggang sa magising. Dali dali namang pumasok si Bobby at Josh. Kapwa ang dalawa ay kinakabahan at klaro iyon sa mukha nila. "Oh God, Paaaan!" Agad na pinuntahan ng dalawa si Pan na ngayon ay nasa hospital bed at wala pa ring malay. She has no injuries. Hintayin lang na mawala ang epekto ng droga na ininom niya. Tumingin si Bobby kay Juancho, at galit na galit siyang tinignan ni Juancho. "Partner kayo diba? The next time may gagawin ka, cancel the client. Hindi yung siya lang ang ipapadala mo sa lokasyon no'ng kliyente." Hindi nakapagsalita si Bobby. Napayuko siya at umiyak sa harapan. Si Josh naman ay nilapitan ang girlfriend niya. "Walang kasalanan si Bobby dito. Hindi niya ginusto ang nangyari, Juancho."
"Masakit," iyon ang sabi ni Pan. "Anong masakit? Bakit ka nasasaktan?" seryosong tanong ni Juancho, may partikular na sagot na gustong marinig. Gusto niyang malaman kung anong masakit. Kanina, alam niyang hindi makatingin si Pan sa kaniya habang katabi niya si Lianne. Alam niya kung anong emotion ang nakita niya kanina. Hindi siya maaaring magkamali dahil kilalang kilala niya si Pan. "Juancho, masakit." Tumalim ang mga mata niya. 'Saang masakit? Yung nangyari sa'yo? O yung nakita mo sa condo.' Ang gusto niyang itanong. Pero kahit na anong gawin niya, alam niyang hindi aamin si Pan. Kaya pinakawalan na lang niya ito. Pan is hard to read. "Bakit ka nandito? Yung girlfriend mo?" Kumunot ang noo niya. "Why do you care?" "Nagalit ba siya kasi nakita niya ako? Pwede akong mag explain sa kaniya." "No need." Puno ng tabang na sabi ni Juancho. "She knows you're my childhood friend." Nanlaki ang mata ni Pan. "Huh?" "Hindi mo naman inaasahan di ba na sabihin kong fubu kita?" "H-Hind
Pumasok si Pan sa studio pagkaalis ni Logan. "Umalis na ba si Logan?" tanong ni Bobby. "Yes." "Paano ito Pan? Tanggapin ba natin? Hindi naman masama ang offer niya saka hindi rin libre." Patukoy sa space na maaari nilang lipatan. "Ikaw? Anong desisyon mo?" "Gusto kong tanggapin Pan dahil sayang ang offer. Pero syempre, kung ayaw mo naman, hindi ko e pupush." Napatingin si Bobby sa kwintas na suot niya. "Oh. He gave you that?" "Oo. Hindi ko sana tanggapin, pero sinuot niya. Hindi rin naman siya papayag na ibabalik ko kaya hinayaan ko na." "Iisipin no'n may nararamdaman ka pa sa kaniya kaya tinanggap mo ang regalo niya. Mas lalo mo lang siyang binigyan dahilan na kayo pa." "Bahala siya. Binalaan ko na siya. Kesa itapon niya ito, ibenta ko na lang. Pandagdag na rin ito sa gastusin ng anak ko." Natawa si Bobby. "Kung ganoon ang pasya mo, edi tanggapin nalang natin ang offer niya. Lumipat tayo sa rental space na tinutukoy niya. Mas maganda doon kasi hindi tago." Tuma
Nagmamadali si Pan na umalis ng hospital pero alam niyang nakasunod si Juancho sa kaniya.Huminto siya at huminga ng malalim bago niya ito nilingon. “Kailan mo ba ako titigilan?” kunot noong tanong niya.“Wala ka bang balak tanungin ako kung bakit hindi ko madalaw ang anak natin sa puntod niya?”Agad na nalukot ang mukha ni Pan. “Tinatanong pa ba yan? Noon pa lang, alam ko ng wala ka ng pakialam sa anak ko kaya bakit pa ba ako magtataka sayo ngayon?”Umigting ang panga ni Juancho. Lumapit siya kay Pan. “Nagkamali ako Pan pero hindi ibig sabihin no’n ay wala na akong pakiramdam. Mali ako ng inakala noon, inaamin kong maling mali ako pero tama bang husgahan mo ang buong pagkatao ko? Ni minsan ba hindi mo nakita kung paano ko minahal si Zahara? Kung paano ko pinahalagahan ang anak natin? Nasaktan ako no’ng nalaman ko na hindi siya sa akin. Ang mali ko lang, hindi ko muna inalam ang kwento. Hindi kita pinakinggan.”Namumuo na ang luha sa mata ni Pan. Kapag usapang Zahara, madali siyang bu
Nang maging tahimik na ang lahat, dahan-dahang lumabas si Marie sa kwarto niya para silipin muli ang babae na narinig niyang ang pangalan ay Lou.Nakita niya ito sa sofa na umiiyak kaya dahan-dahan niya itong nilapitan.“Ate,” halos manginig ang labi niya nang tawagin niya ito.Tumingin sa kaniya si Lou at mapait na ngumiti.Lumapit si Marie sa kaniya. “T-Totoo ba yung narinig ko, ate? Na kinidnap ka ni dad at tinago ka niya dito?”Sandaling natigilan si Lou saka niya hinarap ulit si Marie.“Tabi ka,” mahinang sabi niya at pinatabi niya si Marie sa kaniya.“Talaga bang anak ka ni Lorciano?”Tumango si Marie.“Napakabait mo namang bata. Hindi ka bagay maging anak niya. Siya demonyo, ikaw hindi.”Kitang kita ang galit sa mukha ni Lou.“Hindi ka ba galit sa akin ate? A-Anak ako ng demonyo.”Hinawakan ni Lou ang mukha niya. “Pero sinasaktan ka rin niya kahit anak ka niya. Paano ako magagalit sayo?”“Ano pong nangyari ate? B-Bakit ka narito?”“D-Dahil kinuha niya ako. Kinidnap niya ako at
Ngumiti si Pan at bumaling kay Logan. “I’m sorry Logan, mukhang may hindi yata ako naintindihan sa sinabi mo.”Umiling si Logan, hindi siya makapaniwala sa pagmaang-maangan ni Pan.“I’m not here to argue with you. Magkikita pa naman tayo next time.”Sabi ni Logan at umalis. Kumuyom ang kamao ni Pan. Nakatitig lang siya kay Logan habang sumasakay ito sa kaniyang sasakyan.“Paano niya nalaman?” kinakabahan at nagtatakang tanong ni Pan sa sarili niya.Nanatili lang siya sa ganoong position hanggang sa nagpasya na siyang tumalikod para pumasok ng hospital.Pagpasok niya, naabutan niya ang mama niya na pinupunasan si lola Susana.“Ma!” Napatingin si Leila sa kaniya at agad na nanlaki ang mata nito. Lumapit si Pan sa kaniya at agad siyang niyakap ng mahigpit.“Anak, finally…” mahinang sabi ni Leila.“Ma, kamusta si lola?” tanong ni Pan nang makalayo siya sa yakap. Tumingin siya kay lola Susana at nakita niya itong nakahiga sa kama at walang malay.“She’s not getting better. Nag-aalala na nga
“Anong plano mo ngayon?” tanong ni Logan habang nakatingin sa kawawang si Zahara. Nakatulog ito sa labis na pag-iyak.“I need to see her. I need to see Pan.” Sagot ni Juancho.“Lalapitan ka pa kaya niya? Kakausapin ka pa kaya niya?”“Babawiin ko siya Logan. Wala siyang choice kun’di kausapin ako dahil may anak kami at nasa akin si Zahara.”“Sa galit niya sayo, parang malabo na kausapin ka niya.”“You’ll help me para kausapin niya ako. And besides, hindi lang ako ang may pakay sa kaniya.” Ngumisi si Juancho. “Ikaw rin naman.”Napainom si Logan ng wine. Nasabi nga ni Zahara sa kanila na may dalawang bata kanina, isang babae, isang lalaki.“I only have a child.” Sabi ni Juancho na sinigurado sa doctor na tumingin noon kay Pan kung kambal ba ang anak niya.When the doctor said earlier, isa lang ang fetus ang nakita niya noon sa tiyan ni Pan, alam na agad ni Juancho na hindi kambal ang anak niya at ang isang bata na nakita ni Zahara kanina ay maaaring anak ni Logan.“Zahara said may dalawan
Agad naibaba ni Logan ang eyeglasses niya nang biglang pumasok si Zahara sa pinto, tumatakbo papuntang kwarto at umiiyak.Agad niya itong sinundan ng may pag-aalala sa mukha. Nakita niya ito, particularly sa kama, nakadapa at umiiyak.His heart aches upon seeing his daughter crying like that. “What happened to you?”Hindi siya sinagot ni Zahara kaya nagkusa siyang lumapit dito, lumuhod sa tabi nito at dahan-dahang hinaplos ang ulo ng anak.“What happened? Bakit ka umiiyak, anak?”Tumingin si Zahara sa kaniya, humihikbi habang nagsusumbong. “D-Dad, n-nakita ko po si mama.”Nagulat si Logan, nanlalaki ang mata niya. Pan is home?“Pero nagalit po siya sa akin.”“Why?”“She didn’t recognize me, dad. Tapos yung anak niya, natakot sa akin, akala niya halimaw ako.” Parang nadurog ang puso ni Logan sa kaniyang narinig.“Akala siguro ni mama inaway ko ang kapatid ko. Pero hindi po dad.”Agad na niyakap ni Logan si Zahara.“I hate my face, dad. Halimaw po ba ako? Hindi na po ba ako makikilala n
“Mama, malayo po ba ang bahay ni lola?” tanong ni Dahlia habang nakatingin sa labas ng bintana.“Medyo malayo.”“Ah… Let’s stop for awhile mama. I’m really starving. Can we eat first bago tayo umuwi?”Napailing nalang si Pan sa kakulitan ng kaniyang anak.“Alright.” Napipilitang sabi niya. Agad siyang tumingin sa driver.“Kuya, pababa kami sa Shantara.”“Okay ma’am.” Magalang na sabi ng driver sa kaniya. Kahit na nasa abroad si Pan, hindi niya pinabayaan ang Shantara dahil ito ang huling ala-ala ni Aaron para kay Zahara.She wanted to preserve it hanggang sa muli silang magkita ng anak niya sa kabilang mundo.Pagdating nila doon, hindi na nagulat si Pan nang makita niya na maraming customers sa Shantara. After all, sikat ito at masarap magluto ang mga chef niya.Pumasok sila ng mga anak niya kasama ng mga bodyguards.“Mama, faster!! I am really hungry.”Natatawang nagpatianod si Pan kay Dahlia habang si Wil naman ay inosenteng nakasunod sa mama niya.Nang umupo na sila, agad silang bi
6 years later…..“Sino ka?” tanong ni lola Susana kay Juancho nang pumasok ito ng bahay niya.“Lola, ako ito, yung paborito mong apo…”“Apo? Wala akong natatandaan na apo na gaya mo. Hindi kaya ay isa kang magnanakaw?”Lola Susana’s case is getting worse day by day dahil sa labis na katandaan nito. Nanlalabo na nga ang paningin niya at nakakalimutan na rin niya ang ibang bagay-bagay.“May apo ka la at iyon ay si Juancho.”“Sino? Wano?”“Juancho po…” nakangiting sabi ni Juancho. “Dito ka muna la ah, dalhin ko lang sa kusina itong binili ko.” At nagtungo siya sa kusina kung saan ay naabutan niya doon si Leila na nagluluto.“Para ka talagang dad mo.” Sabi ni Leila dahil kanina lang, si Symon ang huminto sa bahay para dalawin siya.“Pareho kaming pogi, tita?”Natawa si Leila at napailing.Nagkabalikan naman si Leila at Symon sa loob ng anim na taon pero hindi sila magkasama sa iisang bahay dahil kailangan alagaan ni Leila si lola Susana.Kaya si Symon nalang ang palaging bumibisita sa kani
Ilang buwan na ang nakalipas, si Juancho ay hindi pa rin tumitigil sa paghahanap niya kay Pan.He stopped accepting client dahil mas priority niyang mahanap. Pero kahit na anong gawin niya, wala pa rin siyang lead na nakukuha.He doesn’t know what to do anymore. Umaasa na lang siya na papanigan siya ng swerte.Ngayon, hawak-hawak niya ang isang supot na naglalaman ng prutas. Papunta siya sa bahay ng mga Salvi para kaniyang mabisita si lola Susana.Nang makarating siya, agad niyang kinatok ang pinto nito at ngumiti ng malapad.“Oh Juancho, narito ka na naman. Hindi ka pa ba nadadala? Wala nga akong sasabihin sayo tungkol sa apo ko.”Ngumiti si Juancho, inaasahan niya na ito. “Ikaw po ang ipinunta ko dito, la. Kailangan niyo pong alagaan ang katawan niyo lalo’t wala na kayong kasama kaya binilhan ko po kayo ng prutas.”Pinagsingkitan siya ni lola Susana ng mata. “Naku hijo, hindi mo na ako madadala sa mga ganyan. Masiyado na akong matanda para maloko mo sa iyong matatamis na salita.”Ngu
Nakahinga ng maluwag si Logan. At tumingin siya kay Sara.“Pwede mo bang papuntahin si Pan dito?”Tumango si Sara ng walang pag-alinlangan. “Yan ba ang una mong planong gawin para sa paghihiganti mo sa dad mo?”“Oo at kailangan ko munang magpahinga.” Saad ni Logan at pumikit ng humapdi na naman ang sugat niya sa likuran.“At saka ko hahanapin ang anak ko.” Dagdag niya.“Logan, paano kung wala na ang bata?”“Hahanapin ko pa rin siya, Sara. Right now, hindi ko na alam anong dapat kong maramdaman. Kung iiyak ba ako, magagalit, o ano.”Nakagat ni Sara ang labi niya. Naaawa siya kay Logan. Gusto niya itong tulungan sa abot ng makakaya niya.“Paano mo mapapabagsak ang dad mo?”“Kailangan ko ng pera.” Diretsang sabi ni Logan sa kaniya. “Kailangan ko ng pera para makagawa ako ng sarili kong gaming app na itatapat ko sa Gamesoft. Tatalunin ko si dad at sisiguraduhin kong tatalikuran siya ng tao hanggang sa bumagsak siya sa lupa.”Naroon ang determinasyon sa mukha niya.“Paano mo yun gagawin? Sa