LOGINShare
/OUTRO/
Last Updated:
2022-07-01 21:54:03IDRIS
Ang sakit ng ulo ko. Damn.
Tumayo ako para alamin kung saan nanggagaling ang tunog.
Parang may nagkikiskis sa pintuan ng kwarto ko kaya tumayo ako para buksan ito at para makita kung sino ang pangahas na nilalang ang maingay nang biglang may dumamba sa akin ay dinila-dila pa ang mukha ko.
"Oh my God! Hi!"
Nagulat ako dahil sa nilalang na kasalukuyan akong inaamoy at dinidilaan. Isa pala itong cute na cute na puppy. Kulay brown ito at sa tantiya ko ay wala pa itong tatlong buwan dahil sa liit.
Nang makitang tumayo ako ay tumingala ito sa'kin at tinahulan ako gamit ang maliliit niyang boses.
Aww. So cute!
Kinuha ko ito at binuhat. Napaiwas na lang ako ng mukha ng muli akong dilaan nito kaya napatawa na lang ako.
"What's your name, baby? Bakit ka nandito? Asan ang amo mo, hmm?" banayad na tanong ko sa aso pero parang wala itong narinig at sa halip ay naglilikot lang.
Hinagip ko ang collar nitong nakasabit sa kaniyang leeg.
"Piccaso." What kind of name is that? So random. Teka, paano ba napasok sa loob ng dorm itong nilalang na 'to?
"Piccaso? Piccaso, baby?" rinig kong boses ng isang babae na alam ko kung sino.
"Nandito alaga mo!" Wala pang ilang minuto ay narinig ko na ang yabag ni Naya na papunta rito sa kwarto ko.
Agad namang nagpumiglas ang hawak ko kaya binaba ko na ito at sinalubong ang kaniyang amo.
"Oh! Saan ka ba nanggaling na bata ka? Kanina pa kita hinahanap!" Niyakap niya ang tuta na parang matagal na niya itong hindi nakita na siyang kinairap ko.
Kita sa mukha ng tuta na hirap na itong huminga kaya inawat ko ito.
"Baka mamatay 'yan sa higpit ng yakap mo," sita ko rito.
Umangat naman ang tingin nito sa'kin at umastang parang ngayon lang ako nakita.
"Oh hello there, my friend. Sorry nga pala rito. Nakita ko kasi siya kahapon sa labas ng gate na gutom na gutom kaya pinapasok ko siya. Then I decided na ampunin na lang siya 'cause why not 'diba? Wala namang sinabi ang landlady na bawal mag-alaga ng hayop kaya eto siya! Safe and loved!" mahabang paliwanang niya.
"Oh, that's nice. Dito na lang siya para may alaga rin tayo rito."
Speaking of kahapon... wait, anong date na ngayon?
"Naya, anong date ngayon?" biglang tanong ko kay Naya na kasalukuyang pinapaulanan ng halik ang kawawang tuta.
"Nag-u-ulyanin ka na ba, Idris? It's October 16 today! Duh!"
Dahil sa sinabi ni Naya, unti-unting bumalik sa alaala ko ang mga nangyari kahapon.
Mula ng magpakita si Max at humingi ng tulong sa'kin. Ang pagdala sa'min ni Prof. Gavin para matulungan kami ng kaniyang tatay. Ang pagpunta namin sa underground basement at ang pag-uwi ni Max sa future.
I can't believe it. Sa wakas ay ligtas na nakauwi sa Max. Parang hindi totoo ang mga nangyayari. Kung panaginip man ito ay sana hindi na ako magising pero hindi, eto ako.
Kung nakauwi na si Max, ibig sabihin tuluyan na ring nawala ang time loop na nangyayari sa'kin.
New day and new life.
Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Kung matutuwa ba ako sa kaalamang nakauwi na si Max o kung malulungkot ako dahil hindi ko na siya makikita?
Pero kahit anong mangyari, magiging masaya ako dahil hindi naman ako masyadong galit sa nangyari sa'kin.
Sa pagkaranas ng halos araw-araw na time loop dahil nakilala ko naman ang aking kapatid. At ang malupit, isang time traveler pa na galing sa future.
Pero sana, hindi na siya bumalik dito. Ayokong balikan niya ako. Sana naman ay makuntento na siya sa buhay niya sa hinaharap at maging masaya na siya kung nasaang panahon o lugar man siya.
Hindi niya lang alam kung gaano ako nagpapasalamat na kahit sa maikling panahon ay may pagkakataon akong makilala ang kapatid ko kahit na hindi kami magkadugong tunay.
Dahil sa tuwa ay walang salita akong lumapit kay Naya at niyakap siya ng mahigpit.
Tumulo ng sunod-sunod ang luha ko lalo na ng niyakap niya ako pabalik.
Hindi aiya nagsasalita at parang pinapakiramdaman pa niya ako.
"I'm finally free, Naya... and it's all because of Max."
Nakangiti ako habang lumuluha. Nang kumalma na ako ay saka ako kumalas sa pagkakayakap sa kaniya.
"Hey, bakit ka ba umiiyak? Jusko naman Idris, kinakabahan ako sa'yo, e."
Napangiti na lang ako sa sinabi niya at muli siyang niyakap.
"Wala. Masaya lang ako. 'Wag ka nang maingay dahil minsan lang 'to." Pinilit ko pang tumawa para pagaanin ang loob ko.
Hindi ko pa rin maiwasang malungkot. Para tuloy may kulang sa pagkatao ko. Wala naman akong magagawa.
Panatag naman na ang loob ko sa kaalamang nakauwi na siya at masaya kung saan talaga siya nararapat.
I will miss you, Max.
Hindi ko makakalimutan ang unang beses na nakita kita.
Please, don't forget me.
For now, I'll definitely live my life again just like before pero sa oras na 'to, nasisiguro kong hindi masasayang ang bawat oras.
-end-
Related chapters
Live. Die. Repeat. /LDR-1/
IDRISNagising ako dahil sa malalakas na katok na nagmumula sa labas ng kwarto ko."Idris! Gumising ka na, aba! Tulog mantika ka talaga kahit kailan!" Napamulagat ako ng marinig ko ang boses ng kaibigan ko. Humikab muna ako bago patamad na tumayo at 'saka binuksan ang pinto.Bumungad sa akin ang nakapameywang at nakabusangot na si Naya. "Buti naman at gising ka na," panimula nito saka ako tiningnan mula ulo hanggang paa."Ang unfair mo talaga. Bakit kahit ang gulo-gulo ng buhok mo at may laway ka pa sa labi, ang ganda mo pa rin?" tanong nito habang nakanguso at niyugyog niya pa ang balikat ko.Teka, laway?Wala sa sariling pinunasan ko ang labi kong may laway pero wala naman akong naramdamang basa.Humalakhak naman si Naya dahil sa ginawa ko. "Ang ganda mo nga, uto-uto ka naman." nang-aasar na sinabi nito.
Last Updated : 2021-07-14Live. Die. Repeat. /LDR-2/
IDRISNagising ako habang habol-habol ko ang aking hininga. Napatingin ako sa paligid at nalaman kong nasa kwarto pa rin ako. Akala ko kasi totoo 'yung napanaginipan ko na na-holdap kami ni Naya at parehas kaming namatay.Napahawak ako sa noo ko dahil parang bahagya itong kumirot. Hinilot-hilot ko ito para mawala pero nagtaka ako nang makapa ko ito. Mainit ang parte ng noo ko at parang may nakaukit na bilog doon.Tumayo ako at nagtungo sa salamin para tingnan ang sarili ko. Napatingin ako sa noo ko at may nakita ako roong bilog na bakat na hindi ko alam kung saan nanggaling.Hinimas ko pa ito para mawala pero narinig ko na lang ang malakas na katok mula sa aking pintuan kasabay ng pagsigaw ni Naya."Idris! Gumising ka na, aba! Tulog mantika ka talaga kahit kailan!" sigaw nito.Napakunot-noo ako dahil sa narinig. Bakit para
Last Updated : 2021-07-17Live. Die. Repeat. /LDR-3/
IDRISNapabalikwas ako ng bangon habang sapo-sapo ang noo. Bahagya pa akong nahilo pagkatayo ko.Napansin kong nasa kwarto pa rin ako katulad kung nasaan ako kahapon ng umaga. Teka...kahapon?Naguguluhan kong tiningnan ang phone ko at chineck ang date. It's the same day as last night. Napakunot ang noo ko dahil sa matinding pagtataka.The last thing I remember was me and Naya are walking in the street when two guys appeared and robbed us. And I saw Naya...died.I also remember that the guy shot me right into my head and I died, I suppose.Pero kung namatay ako, bakit nandito pa rin ako? And why do I feel deja vu?Napasapo ako sa noo ko nang mapagtanto na nangyari na ang lahat nang ito. I don't know how it happened but I am so confused right now. I don't even know what to think and what to do about it.
Last Updated : 2021-07-23Live. Die. Repeat. /LDR-4/
IDRISNapabalikwas ako ng bangon at habol-habol ko ang hininga ko. Napahawak ako sa iba't-ibang parte ng katawan ko nang maalala kong naaksidente kami ni Naya mula sa sinasakyan naming kotse."Buhay ako...pero papaano?" Wala sa sariling sambit ko kaya bigla akong napatingin sa suot-suot kong damit at agad nanlaki ang mata ko nang ito ang suot ko noong nakaraang araw pa.Napasabunot ako sa buhok ko at pabalik-balik akong naglalakad habang nasisimulang magsisulputan ang mga nangyari simula noong gabing una akong namatay.Dapat patay na ako pagtapos no'n pero bakit buhay pa rin ako?"This is not happening..." Nagpalakad-lakad ako habang kagat-kagat ang kuko, hindi mapakali at lubos na naguguluhan kung anong nangyayari."Idris, bumangon ka na! Aba, tulog mantika ka talaga kahit kailan!" Napatingin ako sa pinto nang marinig ko
Last Updated : 2021-07-23Live. Die. Repeat. /LDR-5/
IDRISKasabay ng paggising ko ay inuubo akong bumangon. Napahawak ako sa lalamunan ko dahil feeling ko ay may nakabara pa rin doon.Kailangan ko ng tubig. Pakiramdam ko natutuyo ang lalamunan ko at kinakapos ako ng hininga. Naghagilap ako ng tubig sa loob ng kwarto at saktong may nahanap ako na bote ng tubig sa mesa ko pero kakaunti na lang ang laman nito.Kaagad akong nagtungo roon at hinablot ang tubig 'saka dali-daling uminom pero hindi pa ito nakakasagad sa lalamunan ko ay naubos na. Tinaktak ko pa ang natitirang tulo papunta sa bibig ko pero wala na talagang laman."Idris, bumangon ka na! Aba tulog mantika ka talaga kahit kailan!" Saktong sigaw ni Naya mula sa kabila at doon ko napagtanto na nagising na naman ako sa parehas na araw.You've got to be kidding me.Nagtungo ako sa pinto 'saka ito binuksan. Pinapahid ko an
Last Updated : 2021-07-23Live. Die. Repeat. /LDR-6/
IDRIS"W-What?" nabibiglang tanong ko dahil sa sinabi nito. He... loves me? What the hell is he saying? Pinagloloko niya ba ko?Napaiwas naman ito ng tingin at marahas na ginulo ang buhok saka tumayo. Narinig kong bumulong ito ng kung ano sa sarili pero hindi ko naman marinig.So all these years na magkasama kami, may nararamdaman na siya sa'kin at hindi lang 'yun bilang bestfriend lang kundi ay higit pa.Napahampas ako sa noo dahil sa napagtanto. Imbes na magalit ako sa kaniya dahil sa hindi niya pagsabi ng katotohanan ay nakaramdam ako ng matinding tuwa ng malamang mahal niya rin pala ako.Tumayo ako at hinarap ko siya pero patuloy pa rin sa ginagawa kaya kinalabit ko na ito. Mukha naman siyang natauhan at gulat na napatingin sa'kin."Huh?" wala sa sariling tanong nito pero nginitian ko lang siya."Say i
Last Updated : 2021-10-19Live. Die. Repeat. /LDR-7/
IDRISNagising ako ng may ngiti sa mga labi. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ko dahil sa nangyari kagabi.Kahit na hindi ko natapos ang gabi na kasama si Owen, nagpapasalamat pa rin ako dahil nangyari ang pagkakataon na 'yon.Sana nga lang ay maulit pa 'yon kung sakali man.Nag-inat muna ako ng katawan bago tumayo pero agad ding akong bumalik sa kama at doon nagpagulong-gulong nang bumalik sa isip ko ang nangyari. We just had our first date as a couple and it made me so happy kahit na alam kong nabalewala na 'yon dahil sa time loop na nangyari.Agad rin akong napangiti nang maalala ko ang malambot na kamay ni Owen na parang nakahawak pa rin sa kamay ko. Parang ayoko na tuloy maligo para hindi mawala ang bakas ng kamay niya roon. Naalala ko rin ang mga mata niyang makikitaan ng pagmamahal na nakatingin sa akin.Sayang nga lang
Last Updated : 2021-10-19Live. Die. Repeat. /LDR-8/
IDRISAs I fell into the never ending loophole, I ended up in a place of darkness. I have no idea how I got here or where I am.Napahaplos ako sa aking braso dahil may kalamigan din dito at isa pa ang dilim-dilim na para bang nabulag na ako ng tuluyan. I can't see anything or no one kaya naman ay hindi ko maiwasang kabahan kung anong nangyayari.I'm trying to move my feet to walk around. I walked and walked but nothing is happening. I still don't see anything and I don't even know how to get out of here.This never happens to me every time I die. This is the first time that I've been here.Oh, shit. Patay na ba ako? Ito na ba yung sinasabi nilang purgatoryo? Pero bakit wala akong nakikitang anumang mga kaluluwa? Napahilamos na lang ako sa mukha dahil sa isiping baka ma-trap na naman ako rito ng ilang araw.So dito na ba 'y
Last Updated : 2021-10-19
Latest chapter
Live. Die. Repeat. /OUTRO/
IDRISNaalimpungatan ako dahil sa naririnig ko. Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko at kinusot-kusot pa ito.Ang sakit ng ulo ko. Damn.Tumayo ako para alamin kung saan nanggagaling ang tunog.Parang may nagkikiskis sa pintuan ng kwarto ko kaya tumayo ako para buksan ito at para makita kung sino ang pangahas na nilalang ang maingay nang biglang may dumamba sa akin ay dinila-dila pa ang mukha ko."Oh my God! Hi!"Nagulat ako dahil sa nilalang na kasalukuyan akong inaamoy at dinidilaan. Isa pala itong cute na cute na puppy. Kulay brown ito at sa tantiya ko ay wala pa itong tatlong buwan dahil sa liit.Nang makitang tumayo ako ay tumingala ito sa'kin at tinahulan ako gamit ang maliliit niyang boses.Aww. So cute!Kinuha ko ito at binuhat. Napaiwas na lang ako ng mukha ng muli akong dilaan nito kaya napatawa na lang ako."What's your name, baby? Bakit ka nandito? Asan ang amo mo, hmm?" banayad na tanong ko sa aso pero parang wala itong narinig at sa halip ay naglilikot lang.Hinagip ko
Live. Die. Repeat. /LDR-20 part 2/
THIRD PERSON"Ipaupo mo siya rito. Dahan-dahan lang." utos ni Sebastian kay Gavin.Kasalukyang buhat-buhat ng lalaki ang nanghihinang katawan ni Max.Bagaman ay nanghihina at nanlalabo ang paningin ni Max ay alam pa rin naman niya ang nangyayari sa paligid niya. Mas pinili na lang niyang huwag magsalita dahil napapagod siya."Ate Idris..." mahinang tawag nito sa pangalan ng kapatid. Nang marinig ito ng babae ay kaagad siyang tumabi sa kapatid at hinawakan ang kamay nitong nanlalamig niya.Hindi maiwasang mapaluha ni Idris dahil sa sitwasyon ng kapatid. Namumutla na ito na parang wala ng dugo sa katawan, nanghihina at malamig ang katawan."Gavin, prepare the cap. Hurry!" aligagang saad ng matanda. Nagkakagulo na ang mag-ama ngunit hindi nito inalintana ang natitirang oras para sa magkapatid."Hey...I'm here, Max. Masaya ka ba? Look, makakauwi ka na. 'Wag kang matakot, nandito lang ako, okay?" Tumulo ang luha ni Idris sa kamay ni Max.Pilit inabot ni Max ang mukha ni Idris at siya na an
Live. Die. Repeat. /LDR-20 part 1/
IDRISNapatayo ako matapos marinig ang sinabi ng matanda. "Ho? Bakit ho?" kunot-noong tanong ko rito."Pawalang galang lang ho pero kasi wala na po talaga kaming ibang malalapitan. Parang awa niyo na ho, ayoko hong mawalan ng kapatid," pagmamakaawa ko pa.Sa tingin ko ay alam ko kung bakit ayaw niya kaming tulungan. Dahil ba ito sa isyu na ginawa niya noon? Na narinig kong usap-usapan na bumabalik siya sa nakaraan para makasama ang kaniyang asawa?Hindi ko alam ang dahilan kung bakit ipinasara at sinuspende ang kaniyang imbensiyon pero wala na akong ibang maasahan kundi 'yun lang.Seryoso at mariin lang akong tiningnan ng matanda na parang kinililatis ako.Binitawan muna niya ang crane niya at umupo. Pinagkrus niya ang kaniyang kamay at pinaningkitan kami ng mata."O sige. Bigyan mo ako ng dahilan kung bakit kailangan ko kayong tulungan," saad niya.Itatanong pa ba ito? Of course, dahil kapatid ko ang pinag-uusapan dito. Responsibilidad ko na tulungan siya a
Live. Die. Repeat. /LDR-19/
IDRIS"W-Wait. Hold on for a sec. Too much information and it's still not processing. This is unbelievable," pagpigil sa'kin ni Prof. Gavin.Halata naman sa mukha niya ang matinding pagkalito dahil sa mga pinagsasabi namin. Hindi namin siya masisisi kung lubos siyang naguguluhan.'Gaya ng sinabi niya ay nandito kami sa loob ng office niya para masigurong walang makakarinig sa pinag-uusapan namin.Mainit kasi sa ilan ang apelyidong dinadala ng propesor gawa ng kaniyang ama na aksidenteng napasabog ang kabuuoan ng building ilang taon ang nakalipas.Ayon sa kaniya, pagkatapos ng insidente ay kaagad na inaresto ang lalaki (Arden) at kinasuhan dahil sa ginawa nito sa loob ng campus.Kinumpiska rin ang lahat ng kaniyang gamit kasama ang hinihinalang time machine na matagal na niyang pilit ginagawa simula ng mapunta siya sa campus.Nasa basement ng sinabing building nakalagay ang machine at doon din nakapwesto ang opisina niya.Sa loob ng ilang taon, ni isa at walang nakahalata at nakaalam s
Live. Die. Repeat. /LDR-18/
THIRD PERSONPagkapasok pa lang ni Max sa worm hole ay alam niyang may mali na. Hindi lang sa paligid niya kundi sa katawan niya rin.Hindi katulad sa mga nakaraan niyang pagtawid mula sa kasalukuyan papuntang nakaraan, wala siyang nararamdamang kung ano pero ngayon ay mayroon na.Umiikot ang paningin niya at mistulang mabibingi siya dahil sa matitinis na tunog na naririnig niya.Napapansin din niya na ang makukulay at maliliwanag na ilaw na nadaraanan niya sa loob ng worm hole ay unti-unting nawawalan ng kulay.Patay-sindi ang mga ito at iindap-indap dahilan para mas lalo siyang mahilo. May malakas din na pwersa ang naghihila sa kaniya papunta sa iba't-ibang direksiyon dahil para umikot ang buo niyang katawan at mawala sa tamang balanse.Kung dati mabilis siyang maglakbay sa oras pero ngayon ay inabot siya ng ilang minuto bago bumungad sa kaniyang harapan ang nakakasilaw na liwanag.Tuluyan siyang nilamon nito at matagumpay siyang nakaapak muli sa nakaraan.----Ilang minuto bago siy
Live. Die. Repeat. /LDR-17/
THIRD PERSONPagkatapos nang sagutan at pag-aayos ng magkapatid ay hindi muna sila nagkibuan ng ilang oras. Tahimik at malalim ang iniisip ni Max habang nakaupo sa kaniyang kama.Kanina, napagpasyahan ni Theresa na tuluyang i-secure ang kaniyang buong kwarto para hindi na tuluyang makapasok ni Max. Sa kagustuhang magkasundo sila ng kapatid ay walang nagawa si Max kundi sumang-ayon sa gusto nito.Pinalitan ni Theresa ang password sa secret chamber ng kwarto niya at ni-lock pa nito ang pintuan kaya imposible talagang makakapasok pa roon si Max.Lingid sa kaalaman ni Theresa ay marunong mag-hack si Max kaya marami siyang kaalaman pagdating sa mga ganoong bagay. Ngunit nagdadalawang-isip si Max kung papasukin niya ang kwarto ng kapatid gayong kakasundo lang nila.Nais ulit ni Max na bumalik sa nakaraan para pormal na makapagpaalam sa kaniyang mga magulang at humingi ng tawad sa kaniyang kapatid (Idris) sa lahat ng nagawa nita rito.Pagkatapos no'n ay nangangako siya na hinding-hindi na ni
Live. Die. Repeat. /LDR-16/
IDRISRight. Paano nga ba ako magsisimula? Ang lakas ng loob kong mag-walk out eh ni hindi ko nga alam kung saan ako magsisimula.Tsk. Ano ba namang klaseng buhay 'to.Bigla namang sumulpot ang mga sinabi ni Max kanina.Alam ko namang nami-miss at nangungulila siya sa mga magulang niya pero tama ba na babalik pa siya sa nakaraan para lang makita ang mga ito?At isa pa, nabanggit niya na gusto niya daw ako makasama at isa 'yon sa dahilan kung bakit siya pumunta rito. Pero bakit naman?Ano bang problema sa err...sa akin sa hinaharap? At ito pa, kapatid ko daw siya! How the heck did that happen? Hindi ko ma-imagine na aampunin ko siya balang araw.Too much information that I knew today is killing me kaya siguro hindi ko muna siya iisipin. Mas maganda kung hindi ko muna makikita si Max dahil hindi ko pa siya kayang harapan sa kabila ng mga sinabi niya.Ang problema ko naman ngayon, paano nga ba ako magsisimula?-----THIRD PERSON"Damn, where are you?" bulalas ni Theresa na patuloy na kin
Live. Die. Repeat. /LDR-15/
IDRIS"Idris, bumangon ka na riyan! Aba, tulog mantika ka talaga kahit kailan!"Oh, please.Give me a break! Goddamnit!Lagi na lang. Palagi na lang.Hindi na lang ako umimik sa kabila ng pagdadakdak ni Naya mula sa labas. Naiinis ako. Sawang-sawa na ako sa ganto. Gusto ko nang matapos ang lahat nang 'to.I swear, sa oras na matapos ang pagdurusa ko sa bawat araw, magpa-party ako ng bongga. Ako mismo magde-decorate nitong buong nirerentahan namin. Ako na rin sasagot sa mga pagkain at drinks.Pramis ko 'yan. Mark my word. Periodt. Periodism. Periodical. Periodicalation. Periodilism. Perio--"Oh my god! May bata! Paano ka nakapasok dito?!" Rinig kong tili ni Naya mula sa labas kaya natigil ang panunumpa ko't dali-daling bumangon mula sa pagkakahiga.Anong b
Live. Die. Repeat. /LDR-14/
THIRD PERSON"Before you go, I would like to inform you about some strictly rules when you time travel and most importantly when you're already in the past." dugtong pa nito.Napatango naman si Max at kaagad na nalipat ang atensyon niya sa sasabihin ni Lucina. "Okay.""Theresa has made a few important and strict rules when it comes to traveling in time. In this way, the traveler must abide by the rules in order to avoid changing the present and future." panimula nito. Sumulpot naman ang isang screen pero nakalutang ito sa hangin. Hindi na nagulat si Max nang makita ito dahil kaagapay na ito sa kanilang panahon kung saan ay kasali na sa teknolohiya sa hinaharap.Doon, nakasulat ang bawal gawin at iilang mga panuntunan para sa paglalakbay pabalik."Traveling in the future is techically easy but when you travel back in time is a complic
