Chapter 4 (LIES)

Malaki ang aking ngiti habang pinagmamasdan ang aking sarili sa salamin. Today is my first day of work, at sa sobrang excitement ko ay alas tres pa lamang ay gising na ang diwa ko. Kaya ang resulta, wala pang alas sais ay nakahanda na ako.

I am wearing a light blue button-down shirt paired with a black skirt two inches above my knees. I also put on the gray suit na kapares din ng uniform namin. Nagmukha akong lady boss kaya tuwang-tuwa talaga ako. Sakto at mayroon akong black closed shoes na may three-inch heels na talagang bumagay sa aking suot.

Inubos ko ang oras ko sa pag-double check ng bag ko at pagsipat sa sarili ko hanggang mag-six thirty. That's the cue that I have to leave my apartment. Naglakad ako ng mga limang minuto upang makarating sa bus stop. Alas otso pa naman ang pasok ko kaya hindi ako nagmamadali, it's just a twenty to thirty minutes ride para makarating sa kompanya.

Hindi naman ako nahirapan sa paghintay ng sasakyan kaya seven twenty pa lang ay nakarating na ako. I scanned my ID for attendance bago dumireto sa front desk tulad ng instruction sa akin ni Ms. Sheila. Hindi naman nagtagal ay dumating na rin ang kasama ko.

“Ang aga natin ah?” bungad niya nang makita ako. She's smiling from ear to ear, and it suits her. Ang ganda niya.

“Excited eh haha, pagood shot na rin.” pabiro kong sagot na ikinatawa niya.

“Tama yan! Anyway, I am Hannah. Hindi ako nakapagpakilala sa iyo last time dahil dami ganap, pasensiya na.” Inilahad nito ang kaniyang kamay na malugod kong tinanggap.

“I'm Gwen.” Pagpapakilala ko naman.

Dahil maaga pa naman ay dinala niya ako sa locker room at binigay niya rin ang susi ng magiging locker ko. Nakalimutan daw pala ni Ms. Sheila na sabihin sa akin. Bale walang dadalhing gamit except sa purse kung meron. Puwedeng dalhin ang cellphone pero dapat nakasilent mode. Pagkatapos ay bumalik kami sa puwesto namin at nagbigay rin siya ng mga instructions na dapat gawin, itinuro niya rin sa akin kung ano iyong mga dapat kong kabisaduhin tulad ng mga heads ng department. Engineering, Architecture and Construction Company kasi ito. Kaya medyo madami ang dapat kong malaman. I didn't know that the company was that big.

“Bigatin pala ito. Akala ko sakto lang. Ang totoo niyan nag-apply lang talaga ako randomly. Pasa then, hintay sa email. Hindi ko naman naisip na magsearch tungkol sa kompanya,” pag-aamin ko.

“Girl! You got in the right company, Worldwide ang clients natin! May branches din tayo sa ibang bansa.” Marami pa akong nalaman tungkol sa kompanya at wala naman akong ginawa kung 'di mamangha.

Nang magsimula na kami ng trabaho ay todo assist sa akin si Hannah, na siyang ipinagpapasalamat ko. Hindi ko pa gamay ang ginagawa ko lalo na kapag may hinahanap na tao, mabuti na lang at lagi siyang nakaback up.

“Hay!” sabay kaming nag-stretch ng katawan ni Hannah nang mag-alas dose.

“I didn't expect that much work for my first half day,” pabirong wika ko na ikinatawa ni Hannah.

“Ganyan talaga, pero baka magreklamo ka rin kapag na-experience mo iyong mga araw na totally wala kang ginagawa.”

Isa sa ikinamangha ko sa aming kompanya ay nagsasara ito tuwing lunch break. Kaya naman puwede naming iwan ang spot namin ni Hannah para kumain. Ayon sa kanya, mga walk-in at calls lang naman daw ang hindi tinatanggap tuwing lunch, other departments still have to work during lunch if they have to. Kaya kaming dalawa talaga ang pinakanakinabang sa closing tuwing lunch.

We decided to eat at the fast food restaurant in front of our company. Maraming kainan around the area pero tulad ko, tipid mode din si Hannah. Saka na lang kami magtatry ng mamahalin kapag payday na.

It was a quick lunch, kaya naman bago pa mag-one o'clock ay nakabalik na kami sa aming puwesto. Hindi tulad kanina, ay wala kaming masyadong ginawa ngayon. Pero may files na dumating na kailangang ibigay sa engineering department. Dahil may kausap sa telepono si Hannah, ako ang gumawa noon.

"The Department is located on the third floor. Nang makarating doon, una kong hinanap ang secretary. Ayon kay Hannah, sa kanila daw ako magpapa-confirm. “Hi, delivery for engineering department. I'm the one who called,” pakilala ko.

“Yes, nice to meet you newbie. How's your first day?” tanong niya.

Inabot ko naman ang package bago sumagot. “Okay naman, pero mukhang kakailanganin kong gumamit ng pain reliever patch mamayang gabi,” I joked.

“Parang ganyan din sagot sa akin ni Hannah noong first day niya. By the way, I'm Chloe,” pagpapakilala niya.

“Gwen, nice to meet you.” We shake hands.

“Pakisabi kay Hannah sabay ako sa inyo bukas…lunch,” wika niya bago ako nagpaalam.

Pagbalik ko sa desk ay nakaupo na lang si Hannah kaya tumabi na ako dito. “Nakasilay ka ba ng pogi?” bungad niya sa akin.

“Pogi? Saan?” balik tanong ko.

“Galing ka sa engineering department, wala kang nakita?”

“Hanggang sa secretary desk lang ako. Wala naman akong nakita eh,” sagot ko. Si Chloe lang nakita ko doon, wala naman akong nakita bukod sa kaniya.

“Ang babaeng iyon, hindi ka man lang pinakitaan ng guwapo! Kahit pang first day bonus lang,” malditang wika niya na parang naiinis pa. Naiiling na lang ako sa reaksiyon niya.

“Ano ka ba, pasasaan pa at makakasilay din ako,” natatwa kong wika kaya nakipag-apir ito sa akin. “Nga pala… sabi ni Chloe, sabay daw tayo maglunch bukas.” tumango siya bilang sagot.

I was about to talk again when someone put two cups of iced coffee from a quite well-known brand in front of us. Bago pa man ako makapagsalita ay naunahan na ako ni Hannah. “Hoy lalaki! Architect ka ba o kapatid ni Dora? May naghahanap na naman sa iyong kliyebte kanina pero hindi ka mahagilap!” Okay, I envy the braveness that's coming from my partner.

“Relax babe!” pag-aawat ng lalaki.

“Huwag mo akong mababe-babe at may kasalanan ka pa sa akin,” m*****a niyang wika.

“I told you, I will replace your make-up palette. I ordered it online kaya wala pa. And I was with a client. Kung iyang naghahanap sa akin ay Mrs. Therese, I already declined the project. Masyadong barat iyong offer niya,” mahabang paliwanag nito saka ako binalingan ng tingin. “Hi, beautiful! I hope na mas mabait ka kesa kay Hannah. Hawaan mo siya please, and here a welcome coffee for you,” Inabot niya sa akin.

“Thank you!” magiliw ko itong tinanggap.

“Huwag kang papabudol diyan Gwen. Uutangan ka lang niyan,” Nakangising sambit ni Hannah.

“Don't believe everything she says, she's crazy,” sagot naman ng lalaki. “Anyway, I am the handsome Gilbert…from the archi department. Or you can call me baby—” bago pa man may maidagdag siya sa sasabihin niya ay may tumama nang takip ng cup sa mukha nito. Agad niyang sinamaan ng tingin ang salarin. Hindi ko mapigilang mapatawa, the two of them act like a cat and a dog. And I smell something fishy, like taguan ng feelings.

I just drank my coffee while watching them argue in front of me. Kung hindi oa tinawagan si Gilbert ng kliyente niya ay hindi sila matatapos sa bangayan. They're cute, I am rooting for their love story.

A little more waiting and it's finally time to go home. Sabay kaming nagpunta ni Hannah sa locker para magpalit ng tsinelas. Good thing I brought one earlier. Nakakapagod ang nakatayo maghapon. Pagkatapos ay muli lang naming iniscan ang aming IDs para marecord ang aming oras sa pag-out.

“See you tomorrow!” paalam niya bago aumakay sa kotse ni Gilbert. Sabi ko na eh, may something sila.

Ako naman ay tumawid ng kalsada para maghintay ng bus. Medyo punuan na rin mabuti na lang at hindi ako nag-standing ovation. Pagkarating sa apartment agad akong dumiretso ng banyo para maligo. Then I had my dinner at seven and finally lay on my bed at eight. It's too early pero dahil medyo nabatak ang katawan ko kanina at ng-aadjust pa sa trabaho ay ramdam ko talaga ang pagod.

I smiled as I remembered how my day went. It's a good start. I take my first day of work as a good sign. Sana tuloy-tuloy, sana mas marami pa akong makilala. Sana marami akong matutunan.

I decided to text nanay and tatay on how I am doing. I promised to update them about my whereabouts. Hindi nagtagal ay nakatanggap ako ng tawag sa kanila. Nagkuwentuhan lang kami saglit bago binaba ang tawag.

Dahil hindi naman ako inaantok ay bumangon ulit ako at tumambay sa tapat ng glass wall. As I watch the city lights, I can't help but smile. Dati pangarap ko rin ito, ang umupo habang pinapanood ang matingkad na ilaw ng siyudad. Yes, it might be just a lighted building by someone but for me it's my dream. Parang nakakagaan ng loob habang tinitingnan ko ang mga ito. It motivates me to work harder and chase more of my dream, and that's what I am going to do.