Chapter 2 (LIES)

Maaga akong nagising dahil pupunta ako ngayon sa kompanyang pagtatrabahuan ko. They told me that I am already hired but I still have to undergo a personal interview and orientation. I applied as a front desk representative. I am a bit nervous, I have experience it during my internship pero iba pa rin ngayong totohanan na. 

I just had instant noodles and coffee for breakfast. Good thing there's a water dispenser here. I don't have anything for cooking. May stove rin dito sa apartment pero wala akong pans so, I might get some later. I was on my way out of the unit when my phone rang. My nanay is calling.

“Hello nay?” bati ko habang naglalakad papuntang elevator.

“Kumusta anak? Hindi ka ba nahirapan jan kumain ka ba? Wala bang nang-away sa iyo? Nakita mo ba ang Tita mo?” Sunod-sunod na tanong nito na ikinangiti ko. 

“Ayos lang ako ma. Kahapon dumiretso ako sa bahay nila Tita at sila rin ni Tito po ang naghatid sa akin dito sa apartment na sinabi niya sa akin. Nakakahiya nga po dahil sila rin nagbayad ng unang limang buwang renta ko.” kuwento ko rito.

“Hala, nako! Nagpasalamat ka ba anak?” tanong niya. 

“Opo nay, regalo daw sa akin eh. Hindi na rin ako nakatanggi dahil mapilit.” Dahil walang bus stop sa tapat ng building ay naglakad pa ako para makarating doon. Inabot rin ng halos limang minuto ang layo ng linakad ko.

Hindi rin nagtagal ay nagpaalam na rin si nanay. Hindi ko nakausap si tatay dahil maaga daw itong pumasok sa Kapitolyo. He is a CPA and currently working in commission on audit in our province. “Sige anak, mag-iingat ka diyan. Tawag ka lang ha para naman mas mapanatag kami.” saktong pagkababa ko ng tawag ay ang pagtigil ng bus na sasakyan ko. 

It was only a twenty minute ride before I finally reached the company. I went straight to HR as instructed in the emails that were sent to me. “Hi, I am Gwenna Marrise Cortez. I was the one who applied as a front desk representative.” magalang kong wika sa taong nasa pinto.

“Oh, yes. I was the one who sent you the email. Please, come in." ngumiti ako dito. Iginaya naman ako papasok at saka ako pinaupo sa isa sa mga couch. Nagpaalam lamang ito saglit kaya hinyaan ko muna ang sarili kong pagmasdan ang loob.

Nasa lobby ako at halos kita ko ang kabuuan ng lugar,  malapit sa kinaroroonan ko ay may pantry. Then there's a glass wall that separates the working place. May mga cubicles kung saan may kaniya-kaniyang ginagawa ang mga tao, the on the end there's another glass wall where the person I talked went in. Ito siguro ang head ng department. 

I saw how she talked to some of the employees before going back to where I am staying. May hawak itong folder at nakangiting umupo sa tapat ko. “So Ms. Cortez. I am certain that you know what your job is. Isa ito sa ginawa mo sa iyong internship but, I'll still give you the other details. The interview will be just about your capacity and your willingness.” Tumango ako habang pasimpleng humuhugot ng hininga. Though I am hired already, I still feel nervous. Baka may masabi o magawa akong mali ay bawiin nila bigla ang pagkapasok ko. 

“Your job will be accepting, greeting guests. Receiving calls then redirecting it to the departments that are asked. You are also the one responsible with receiving deliveries and calling the recipients for confirmation. There will also be the time that you have to deliver packages and mails. You also have to manage the schedules and coordinate the company activities.” Parang nalulula ako sa mga dapat kong gawin Back when I am still on—on the job training receiving of guest lang ang karamihan sa ginawa ko. “Can you do those Miss Cortez?” biglaang tanong nito.

“Yes, ma'am. I'll do my best po!” I answered with full of enthusiasm. I don't want to show her that I am self-doubting.

“That’s good to hear. Your schedule is eight in the morning to five. You have a partner in desk kaya kapag kailangan lumabas o umalis ng isa sa inyo ay may maiiwan.” dagdag paliwanag niya pa. “And before I forgot, you have one day off per week and two leaves with pay per month. That's twelve days in a year which you can use anytime. ”

She also told me the rules of the company. The do's and don'ts, ID, uniforms and time. Lahat naman ng sinasabi niya ay kinakabisa ko upang hindi ko malimutan at hindi ako magmukhang hunghang kapag nagsimula na ako. She also introduced my partner but since she's busy she wasn't able to give heads up. But she promise to help me all the way once I start. Inabot ng halos apat na oras ang pakikipag-usap ko sa head dahil iginala pa ako nito sa building at itinuro ang iba't-ibang department. 

“That'll be all. You'll start on Monday Miss Cortez.” wika ni Ma'am Sheila sabay abot sa uniform at id ko. Nalaman ko rin ang pangalan niya nang may bumati sa kaniya. And dumb me to forget about her name when it's actually written on the email I received.

Pagkaalis ko ay dumiretso ako sa isang mall upang bumili ng mga gagamitin ko sa apartment. I bought pans and pots, plates and other kitchen tools. I also bought a mini washing machine that can also be used as dryer and flat iron. Dahil hindi ko naman kayang buhatin ang mga iyon ay ipinadeliver ko na lang. 

Pagkatapos ay namili na rin ako ng groceries at stocks. May refrigerator din sa apartment ko kaya kumuha na rin ako ng mga karne at gulay. Kumuha rin ako ng mga instant noodles, kape at frozen foods. Halos mapuno ko na ang cart ko nang bigla kong naalalang wala pa pala akong nakukuhang bigas. Tiningnan ko pa muna ang mga nakuha ko na kung kailangan kong magbawas, but in the end I decided not to. My parents and my brother gave me quite a lot budget, plus may savings rin naman ako.

“That'll be eight thousand nine hundred fifty two ma'am.” sambit ng cashier nang mapunch lahat ng nabili ko. Ang dami kong gastos ngayon, pero ayos lang dahil bagong lipat lang ako. Next time gagawa na ako ng listahan ng mga kailangan ko lang bilhin.

Nang makabayad ay nagboluntaryo ang isa sa mga staff na ihatid ako sa labas. He even hailed a cab for me, which I'm thankful with dahil hindi ko yata kakayaning mag-isa iyon. Now that hits me how am I supposed to bring all of this in my unit? Taga thirteenth floor ako! 

Hindi nagtagal ay nasa tapat na kami ng building. Nagsimula na rin si manong driver na ibaba ang mga gamit dala ko. I was hesitant if I should ask him to bring it to my pad or what. Hanggang sa namalayan ko na lang ang sarili kong nagbabayad at nakatanaw sa papalayong taxi. I look at my stuff. Dalawang may kalakihang karton at isang sakong bigas. 

Kakayanin ko naman siguro babalik na lang ako? Paano ba? “Need some help?” Naiangat ko ang aking tingin patungo sa nagsalita. I was stunned for a moment. It's the same guy as last night! Dahil maliwanag ay mas nakita ko ang kaniyang mukha. He looks fierce but hot! 

“Ah…” he's looking at me boredly. Kaya bago pa man niya bawiin ang offer niya ay kinapalan ko na ang mukha ko. “Kung puwede sana.” nagkakamot ulong sagot ko. May sinenyasan siya sa likod ko at bigla na lamang may bumitbit sa isang karton at sako ng bigas ko. Saka mabilis na naunang pumasok.

“Teka, sa thirteenth floor po iyan!” pahabol kong sigaw. Sana lang narinig nila dahil medyo malayo na ang mga ito. 

Walang salita ring binuhat ng lalaki ang natitirang karton sa harap ko. Gusto ko sanang magsalita ngunit wala naman akong alam na sasabihin kaya tahimik na lamang akong sumunod dito nang maglakad ito. Ako na ang pumindot ng button sa elevator para may silbi naman ako.

“You can ask the the frontdesk to send someone and carry your stuff kapag hindi mo kaya. It's part of the building's service.” basag nito sa katahimikan.

“Ah, kalilipat ko lang kase kahapon kaya hindi ko alam.” sagot ko. I waited for him to speak again but he remain silent until we reached my floor.

Agad kong nakita ang dalawang lalaki kanina na nasa tapat na ng pinto ng unit ko. Paano nila nalamang doon ako? Siguro nagkataon lang? “Una na kami boss!” agad na paalam ng mga ito nang makarating kami sa tapat nila. Tanging tango lang ang isinagot ng lalaki sa aking tabi. Nagpasalamat naman ako sa mga ito.

Agad kong iniunlock ang pinto ko at binuksan ito ng maluwag. “Uh, kakapalan ko na ang mukha ko. Paki dala na lang sa kusina.” sambit ko.

“Okay,” simpleng sagot nito. Itunuro ko rito ang kusina.

I was just watching him, as he swiftly moved those things. Parang wala lang sa kaniya ang pagbubuhat sa mga ito. He's so serious while carrying those. I was too busy watching his movements that I didn't notice that he's already done. “Anything else?” tanong niya na siyang nagpabalik sa akin sa hulog.

“Ah, ayos na iyan. Maraming salamat. Saglit lang may ibibigay ako.” binuksan ko ang ref at saka kumuha ng isang bottled water at tatlong pirasong chocolate bar. “Pakibigay sa kasama mo, at ito naman ang sa iyon.” sa kaliwa niyang kamay ang falawang choco bar para sa kasama niya at sa kabila naman ay ang tubig at chocolate bar para sa kaniya.

Tinitigan niya pa ang mga ito saglit bago tumango. Inihatid ko siya hanggang sa may pintuan. Muli pa akong nagpasalamat sa kaniya ngunit tanging “Hmm.” lang ang sagot nito. Masyadong itong tipid magsalita.

Pagkasara ng pinto, doon ko inilabas ang kanina ko pa pinipigilang kilig. Damn! He's really handsome! Parang siyang isang male lead sa mga drama. Never thought to see someone like him in person. Hay! We met twice already but I haven't knew his name. Meeting him again today makes me feel like destiny is pairing us up. O baka masyado lang akong illusyunada? Hay naku Gwen, huwag kang delulu!