Kinabukasan ay dumating na sila sa mansion nina Clark. Doon na sila dumiretso. Bitbit niya si Clarkson habang nakasunod naman ang mga magulang niya sa likod niya."Anak, tama ba itong desisyon mo? Baka matapobre sila at hindi nila tayo matanggap?" tanong ng nanay niya.Natawa siya. Kahit pa sabihing hindi na sila ganoon kahirap tulad noon, masasabing may kaya na rin naman sila sa buhay, pero nananatiling mapagkumbaba ang mga magulang niya. Hindi kailanman pumasok sa ulo ng mga ito na mayaman na sila at dapat na rin silang magmataas."Mababait sila, Nay. Sila ang nag-invite sa atin na dito tayo titira habang patuloy pang unconscious si Clark sa ospital. Gusto rin nilang makita ang apo nila, at hindi ko naman pwedeng ipagdamot iyon.""Sige, anak. Ikaw ang bahala, pero sakaling anuman ang mangyari, andito lang kami ng tatay mo na nakasuporta sa'yo.""Salamat, Nay, Tay," naluluhang wika niya. Malaking bagay ang mga magulang niya para mapagaan at malampasan niya ang mga problemang dumarati
"Oo nga, iha. Napadami ang luto ko. Alam mo na, na-excite ako sa pagdating ni Clarkson. Pero hayaan mo na, madami ang kakain niyan mamaya. Tingnan mo, ubos 'yan mamaya, hahaha!" wika nito saka tinuro ang mga kasambahay na nakangiti. Maging siya ay napangiti na rin. Mabait talaga ang pamilya ni Clark. Hindi ito katulad ng mga pamilyang politiko na matapobre at pakitang-tao lang. Sila ay matulungin kahit sa mga kasambahay nila sa bahay."Ikaw ang nagluto ng lahat ng ito, Tita?" namamanghang tanong niya."With the help of Yaya Meding, of course. Hindi ko naman kakayanin kapag mag-isa lang ako, hihihi."Umupo na sila sa hapag-kainan. Dumating na rin si Rose galing sa school at nagmano ito sa kanyang mga magulang bago sabay na kumain.Si Tito Amado naman ay hindi kumain dahil nauna na itong pinakain ni Tita Felicia. Iba ang pagkain nito. Hindi siya pwedeng kumain ng maalat at oily na pagkain dahil kagagaling lang niya sa sakit. Naroon lang ito at nakikinig sa mga usapan nila habang mahimbi
"Ate, handa ka na ba?" tanong ni Rosie na biglang pumasok sa kwarto. Agad niyang tinago ang swimsuit sa likod niya."Ah, eh, sige. Pero magbibihis lang ako sandali, okay lang ba?""Sige, doon na muna ako sa cute kong pamangkin ha. Doon na lang kita hihintayin, hihihi…" wika nito saka lumabas ng kwarto.Muli siyang napangiti. Nang tuluyan na itong nakalabas, ay dali-dali niyang inilagay ang swimsuit sa bag niya. Baka bumalik pa si Rosie.Naghilamos lang siya at saka lumabas ng kwarto. Ayaw niyang paghintayin nang matagal si Rosie at gusto na rin niyang makita agad si Clark.Papunta na siya sa sala at naroon si Rosie na buhat-buhat si Clarkson kasama si Tito Amado. Ang mga magulang niya naman at si Tita Felicia ay nasa garden at naglilipat ng mga halaman sa paso."Akin na ang apo ko, Rosie!" inis na wika ni Tito Amado kay Rosie. Sandali siyang tumigil dahil sa pagbabangayan ng mag-ama."Wait lang, Dad. Hindi pa nga ako tapos eh. Pag-alis namin mamaya ni Fe, ikaw naman ang hahawak eh. Ay
"Ay, gusto ko 'yan, Balae... Sige, kapag maayos na ang lagay ni Clark, ay doon naman tayo sa resort ni Fe at ni Jonie."Ate, napatagal na tayo sa kaka-kwentuhan sa kanila. Tara na at baka hinihintay na tayo ni Kuya!" nakasimangot na wika ni Rosie."Sige, umalis na kayo para hindi kayo ma-traffic." sabmbit naman ni Tita Felicia.Pagkatapos nilang magpaalam, ay umalis na sila. Siya ang nag-drive ng kotse. Na-miss niya din namang mag-drive sa Manila. Dumaan muna sila ng flower shop at bumili ng bulaklak at mga prutas para sakaling magising si Clark ay may makain ito.Pagdating ng ospital, ay agad silang pumunta sa kwarto ni Clark. Malayo pa lang ay madami nang nakabantay na mga pulis sa buong ospital, sinisigurado ng management ng ospital at ng gobyerno na wala nang mangyayari kay Clark.Nakita nilang nag-aayos ang nurse sa higaan ni Clark. Kakatapos lang nitong punasan at palitan ng damit si Clark. Lalaki ang kinuha nilang private nurse. Sa laki ng katawan nito, ay hindi ito kaya ng isa
Panandaliang namayani ang katahimikan sa loob ng kwartong iyon."Ahm, Fe... magpapaalam na kami. Baka aalis na din kami dito sa Pilipinas. Sa Australia na kami maninirahan ni Kevin. Doon na lang kami magbagong-buhay kasama ang anak namin. Lalayo muna kami sa mga mapanuring tingin ng mga tao sa akin. alam kong ako ang sinisisi nila sa mga nangyari kay Mayor Clark." malungkot na wika ni Cindy. Wala cyang naisagot dahil totoo naman ang lahat ng iyon. "Hangad ko din ang kaligayahan niyo ni Clark. Huwag kang mag-alala. Makikipagtulungan ko para mapasawalang-bisa kaagad ang kasal namin." dagdag pa nito"Salamat, Cindy. Sasabihin ko yan kay Clark."Nagyakap muna sila ng mahigpit ni Cindy bago ito umalis. Kahit papaano ay gumaan na din ang pakiramdam niya dahil wala na siyang grudge sa puso niya. Aaminin niyang sumama din ang loob niya kay Cindy noon. Ang akala niya kasi ay magiging magkaibigan na sila pagkatapos silang makaligtas sa pagkidnap ni Bryan sa kanila, pero bigla itong bumaliktad
Lumipas pa ang tatlong araw simula nang hawakan siya ni Clark. Akala niya magigising na ito, pero wala pa rin… Nawawalan na siya ng pag-asa. Doon na siya halos nakatira. Ayaw niyang sa paggising ni Clark ay wala siya. Ang gusto niya ay lagi siyang andoon dahil baka hanapin siya ng nobyo."Iha, matulog ka na kaya muna. Ilang araw ka nang walang tulog..." wika ni Tita Felicia sa kanya.Saglit lang siya kung matulog. Baka kasi habang natutulog siya ay saka magising si Clark. Ang dami niyang iniisip na posibilidad hanggang sa umabot ng tatlong araw, pero hindi pa rin nagigising si Clark. Nawawalan na naman siya ng pag-asa."Ako na muna ang magbabantay kay Clark. Umuwi ka na muna at magpahinga. Nanlalalim na ang mga mata mo, baka ikaw naman ang magkasakit!" nag-aalalang wika nito sa kanya."Ayokong umuwi, Tita. Gusto ko dito lang ako. Baka magising si Clark na wala ako. Gusto ko sa paggising niya, ako ang makikita niya."Buhat nang malaman ni Tita Felicia ang insidente sa kanila ni Clark,
"Ahm, Mayor... Ang mabuti pa, magpahinga ka muna. Kakagising mo lang at wala ka masyadong maalala. Take your time, Mayor. Papainumin kita ng gamot para muli kang makatulog at ma-relax ang katawan mo, ha?" magalang na paliwanag ng doktor.Tango lang ang sagot ni Clark.Nang bigyan ito ng gamot, agad namang nakatulog si Clark. Ni hindi man lang ito tumingin sa kanya bago muling nawalan ng malay... nalungkot siya doon."Doc, ano po ang nangyari kay Clark? Bakit di nya ako kilala?""Ito ang kinakatakutan ko. Hindi ko muna sinabi sa inyo na may posibilidad na magkaroon siya ng amnesia dahil nagkaroon siya ng fracture sa skull noong hinampas siya ni Counsilor Bryan sa ulo ng baril. Dagdag pa ang pagkabaril sa ulo nya, kahit pa daplis lang iyon.""P-Paano yan, Doc... Hindi na ako maalala ni Clark? Si Cindy ang naaalala niya?""Wag kang mawalan ng pag-asa, Ma'am Fe. Habaan pa natin ang pasensya natin at magtiwala lang tayo. Papasaan ba at gagaling din siya." wika ni Doc saka tinapik cya sa ba
"Anak, wag mo naman sigawan si Fe... Gusto niya lang makatulong!" saway ni Tita Felicia sa anak."I don't need her help, Mom! Hanggang ngayon ay di ko pa rin maisip kung bakit ako nagkaroon ng nobya samantalang may asawa na ako!... Saan ba kasi si Cindy?" muling sigaw nito."She’s in Australia, anak. Doon siya nagtatrabaho, di ba?" pagsisinungaling ni Tita Felicia. Kapag sinabi nilang may bago na itong asawa, baka lalo itong magalit.Napayuko cya, ang pinapanalangin nyang maalala cya ni Clark sa muling paggising nito ay hindi nangyari. Estranghero pa din cya sa mga mata nito. Naaawa na si Tita Felicia sa kanya, pero kailangan pa nilang habaan ang pasensya dahil may sakit si Clark.Paiyak na siya nang dumating ang doktor."Good morning. How’s my patient?" nakangiting bati ng doktor. "How are you, Mayor?"Hindi sumagot si Clark. Nanatili lang itong nakasimangot. Di tulad dati na masayahin at palabati ito, ngayon ay naging bugnutin. Parang napahiya din ang doktor dahil hindi ito pinansin
"Tonta! Bakit ang tagal mo?!" mura nito pagkatapos uminom ng gamot. Ang init ng ulo nito."Pasensya ka na. Di ko kasi alam kung ano ang ipapainom, babe...""Ganyan ka ba mag-alaga sa akin? Kung hindi ka marunong, umalis ka na lang dito! Get out of my room!"Napatingin cya kay Clark. Ok lang sana kung hinid pa cya nito maalala pero bakit prang inaalila na cya? Katulong ba ang tingin sa kanya?Naluluha siyang lumabas ng kwarto. She’s never been humiliated in her whole life.Paglabas niya ng kwarto ay sakto namang andoon pa ang mga magulang niya, parang hinintay talaga ng mga ito na makalabas siya doon. Dali-dali siyang nagpunas ng mga luha."Nay... Tay... Andyan pa pala kayo?" Pinilit nyang gawing normal ang boses ng hindi mahalata ng mga ito na kakaiyak nya lang. "Sinaktan ka ba niya, anak?""H-hindi po, nay! Nagalit lang siya dahil di ko alam kung anong gamot ang ibibigay ko. Biglang sumakit kasi ang ulo niya." Paliwanag nya. ayaw nya din masira si Clark sa paningin ng mga magulang n
Kasalukuyan silang nasa kotse, pauwi ng mansion nina Clark. Nasa passenger seat si Tita Felicia, at sila naman ni Clark ang nasa likod. Hindi siya pinapansin nito, nakatingin lang ito sa labas ng bintana na parang sinasaulo ang daan.Pasimple lang siya kung tumingin dito dahil baka magalit ito sa kanya. Kahit na may benda ito sa balikat at ulo ay hindi maitatangging napakagwapo pa rin ni Clark. Pumayat lang ito ng kaunti pero hindi iyon nakabawas sa gandang lalaki nito.Napatingin si Clark sa kanya. Marahil ay napansin nitong pinagmamasdan niya."What are you looking at?" sita nito."Ah, eh... wala..." pagsisinungaling niya. Hindi niya napansin na napatitig na kasi siya dito. Marahil ay nawiwirduhan ito sa kanya.Maya-maya ay napangiwi ito at humawak sa ulo na may sugat. Agad naman niya itong dinaluhan."Babe, are you okay? Masakit ba ang sugat mo? Sabi naman sa'yo, huwag muna tayong lumabas ng ospital. Baka kasi mabinat ka!" nag-aalalang wika niya."Don't touch me!" sigaw nito, pero
"Anak, wag mo naman sigawan si Fe... Gusto niya lang makatulong!" saway ni Tita Felicia sa anak."I don't need her help, Mom! Hanggang ngayon ay di ko pa rin maisip kung bakit ako nagkaroon ng nobya samantalang may asawa na ako!... Saan ba kasi si Cindy?" muling sigaw nito."She’s in Australia, anak. Doon siya nagtatrabaho, di ba?" pagsisinungaling ni Tita Felicia. Kapag sinabi nilang may bago na itong asawa, baka lalo itong magalit.Napayuko cya, ang pinapanalangin nyang maalala cya ni Clark sa muling paggising nito ay hindi nangyari. Estranghero pa din cya sa mga mata nito. Naaawa na si Tita Felicia sa kanya, pero kailangan pa nilang habaan ang pasensya dahil may sakit si Clark.Paiyak na siya nang dumating ang doktor."Good morning. How’s my patient?" nakangiting bati ng doktor. "How are you, Mayor?"Hindi sumagot si Clark. Nanatili lang itong nakasimangot. Di tulad dati na masayahin at palabati ito, ngayon ay naging bugnutin. Parang napahiya din ang doktor dahil hindi ito pinansin
"Ahm, Mayor... Ang mabuti pa, magpahinga ka muna. Kakagising mo lang at wala ka masyadong maalala. Take your time, Mayor. Papainumin kita ng gamot para muli kang makatulog at ma-relax ang katawan mo, ha?" magalang na paliwanag ng doktor.Tango lang ang sagot ni Clark.Nang bigyan ito ng gamot, agad namang nakatulog si Clark. Ni hindi man lang ito tumingin sa kanya bago muling nawalan ng malay... nalungkot siya doon."Doc, ano po ang nangyari kay Clark? Bakit di nya ako kilala?""Ito ang kinakatakutan ko. Hindi ko muna sinabi sa inyo na may posibilidad na magkaroon siya ng amnesia dahil nagkaroon siya ng fracture sa skull noong hinampas siya ni Counsilor Bryan sa ulo ng baril. Dagdag pa ang pagkabaril sa ulo nya, kahit pa daplis lang iyon.""P-Paano yan, Doc... Hindi na ako maalala ni Clark? Si Cindy ang naaalala niya?""Wag kang mawalan ng pag-asa, Ma'am Fe. Habaan pa natin ang pasensya natin at magtiwala lang tayo. Papasaan ba at gagaling din siya." wika ni Doc saka tinapik cya sa ba
Lumipas pa ang tatlong araw simula nang hawakan siya ni Clark. Akala niya magigising na ito, pero wala pa rin… Nawawalan na siya ng pag-asa. Doon na siya halos nakatira. Ayaw niyang sa paggising ni Clark ay wala siya. Ang gusto niya ay lagi siyang andoon dahil baka hanapin siya ng nobyo."Iha, matulog ka na kaya muna. Ilang araw ka nang walang tulog..." wika ni Tita Felicia sa kanya.Saglit lang siya kung matulog. Baka kasi habang natutulog siya ay saka magising si Clark. Ang dami niyang iniisip na posibilidad hanggang sa umabot ng tatlong araw, pero hindi pa rin nagigising si Clark. Nawawalan na naman siya ng pag-asa."Ako na muna ang magbabantay kay Clark. Umuwi ka na muna at magpahinga. Nanlalalim na ang mga mata mo, baka ikaw naman ang magkasakit!" nag-aalalang wika nito sa kanya."Ayokong umuwi, Tita. Gusto ko dito lang ako. Baka magising si Clark na wala ako. Gusto ko sa paggising niya, ako ang makikita niya."Buhat nang malaman ni Tita Felicia ang insidente sa kanila ni Clark,
Panandaliang namayani ang katahimikan sa loob ng kwartong iyon."Ahm, Fe... magpapaalam na kami. Baka aalis na din kami dito sa Pilipinas. Sa Australia na kami maninirahan ni Kevin. Doon na lang kami magbagong-buhay kasama ang anak namin. Lalayo muna kami sa mga mapanuring tingin ng mga tao sa akin. alam kong ako ang sinisisi nila sa mga nangyari kay Mayor Clark." malungkot na wika ni Cindy. Wala cyang naisagot dahil totoo naman ang lahat ng iyon. "Hangad ko din ang kaligayahan niyo ni Clark. Huwag kang mag-alala. Makikipagtulungan ko para mapasawalang-bisa kaagad ang kasal namin." dagdag pa nito"Salamat, Cindy. Sasabihin ko yan kay Clark."Nagyakap muna sila ng mahigpit ni Cindy bago ito umalis. Kahit papaano ay gumaan na din ang pakiramdam niya dahil wala na siyang grudge sa puso niya. Aaminin niyang sumama din ang loob niya kay Cindy noon. Ang akala niya kasi ay magiging magkaibigan na sila pagkatapos silang makaligtas sa pagkidnap ni Bryan sa kanila, pero bigla itong bumaliktad
"Ay, gusto ko 'yan, Balae... Sige, kapag maayos na ang lagay ni Clark, ay doon naman tayo sa resort ni Fe at ni Jonie."Ate, napatagal na tayo sa kaka-kwentuhan sa kanila. Tara na at baka hinihintay na tayo ni Kuya!" nakasimangot na wika ni Rosie."Sige, umalis na kayo para hindi kayo ma-traffic." sabmbit naman ni Tita Felicia.Pagkatapos nilang magpaalam, ay umalis na sila. Siya ang nag-drive ng kotse. Na-miss niya din namang mag-drive sa Manila. Dumaan muna sila ng flower shop at bumili ng bulaklak at mga prutas para sakaling magising si Clark ay may makain ito.Pagdating ng ospital, ay agad silang pumunta sa kwarto ni Clark. Malayo pa lang ay madami nang nakabantay na mga pulis sa buong ospital, sinisigurado ng management ng ospital at ng gobyerno na wala nang mangyayari kay Clark.Nakita nilang nag-aayos ang nurse sa higaan ni Clark. Kakatapos lang nitong punasan at palitan ng damit si Clark. Lalaki ang kinuha nilang private nurse. Sa laki ng katawan nito, ay hindi ito kaya ng isa
"Ate, handa ka na ba?" tanong ni Rosie na biglang pumasok sa kwarto. Agad niyang tinago ang swimsuit sa likod niya."Ah, eh, sige. Pero magbibihis lang ako sandali, okay lang ba?""Sige, doon na muna ako sa cute kong pamangkin ha. Doon na lang kita hihintayin, hihihi…" wika nito saka lumabas ng kwarto.Muli siyang napangiti. Nang tuluyan na itong nakalabas, ay dali-dali niyang inilagay ang swimsuit sa bag niya. Baka bumalik pa si Rosie.Naghilamos lang siya at saka lumabas ng kwarto. Ayaw niyang paghintayin nang matagal si Rosie at gusto na rin niyang makita agad si Clark.Papunta na siya sa sala at naroon si Rosie na buhat-buhat si Clarkson kasama si Tito Amado. Ang mga magulang niya naman at si Tita Felicia ay nasa garden at naglilipat ng mga halaman sa paso."Akin na ang apo ko, Rosie!" inis na wika ni Tito Amado kay Rosie. Sandali siyang tumigil dahil sa pagbabangayan ng mag-ama."Wait lang, Dad. Hindi pa nga ako tapos eh. Pag-alis namin mamaya ni Fe, ikaw naman ang hahawak eh. Ay
"Oo nga, iha. Napadami ang luto ko. Alam mo na, na-excite ako sa pagdating ni Clarkson. Pero hayaan mo na, madami ang kakain niyan mamaya. Tingnan mo, ubos 'yan mamaya, hahaha!" wika nito saka tinuro ang mga kasambahay na nakangiti. Maging siya ay napangiti na rin. Mabait talaga ang pamilya ni Clark. Hindi ito katulad ng mga pamilyang politiko na matapobre at pakitang-tao lang. Sila ay matulungin kahit sa mga kasambahay nila sa bahay."Ikaw ang nagluto ng lahat ng ito, Tita?" namamanghang tanong niya."With the help of Yaya Meding, of course. Hindi ko naman kakayanin kapag mag-isa lang ako, hihihi."Umupo na sila sa hapag-kainan. Dumating na rin si Rose galing sa school at nagmano ito sa kanyang mga magulang bago sabay na kumain.Si Tito Amado naman ay hindi kumain dahil nauna na itong pinakain ni Tita Felicia. Iba ang pagkain nito. Hindi siya pwedeng kumain ng maalat at oily na pagkain dahil kagagaling lang niya sa sakit. Naroon lang ito at nakikinig sa mga usapan nila habang mahimbi