Chapter 74

Chapter 74

Kinabukasan, habang nag-aayos kami para umalis sa ospital, tiningnan ko si Rhian, ang kanyang mukha ay maputla pa rin ngunit ang kanyang mga mata ay kumikislap ng pagmamahal. "Uuwi na tayo," sabi ko, ang aking boses ay puno ng halong kasiyahan at pangamba.

"Uwi," sagot niya, isang ngiti ang kumalat sa kanyang mukha. "Uwi."

Habang kami'y umaalis sa ospital, hawak ko si Orion nang malapit, ang kanyang maliit na kamay ay nakapalibot sa aking daliri. Ang mundo sa labas ay isang magulo ng kulay at tunog, ngunit ang lahat na aking nakikita ay ang walang malay na mukha ng aking anak, ang pangako ng isang buhay na puno ng pagmamahal at pakikipagsapalaran sa hinaharap.

Hindi nag tagal ay agad rin kaming nakarating sa Hacienda kung saan naming palakihin ang aming dalawang anak.

"Congratulations, welcome home!" bungad sa aming ng pagbukas sa pintuan.

Hanggang ang tahimik na ingay ng mga makina ay pinalitan ng patuloy na ingay ng buhay, ang kalansing ng mga pinggan, ang ugong