CHAPTER THIRTY-FOUR: POPPY @18โงFAITH ZEICAN LEEโงโSIGURADO ka?โ may pagdududang tanong sa โkin ni Chloe habang pinagmamasdan ako. Nasa isang restaurant kami ngayon, kaharap ko siya. Kahapon pa siya nakabalik sa bansa pero hindi niya ako nagawang puntahan dahil kinailangan niyang magpahinga.Si Poppy naman ay naro'n na rin sa kanila. I called her last night to ask how her sister's arrival went. She said it was fine. Her sister didn't confront her, thankfully. Pero ngayon, kinukuwestyon ako ni Chloe kung may relasyon daw ba kami ng kapatid niyang si Poppy.โChloe, sa chat pa lang sinagot ko na โyang tanong mo. Hindi ka naniwala. Ngayong sinagot kita sa personal, bakit duda ka pa rin? Wala ka bang tiwala sa โkin?โโBecause I saw the way you looked at her, Faith. Even before I left for Singapore, I noticed that you looked at Poppy differently. It's something you never did when you looked at me.โNapalunok ako. โChloe, I don't know what you mean. You're the only one thinking that way. Popp
CHAPTER THIRTY-FIVE: POPPY'S LETTERโงFAITH ZEICAN LEEโงI WOKE up with the faint sound of rain tapping against the windowpane. My eyes flicked to the clock: 2:00 AM. Hanggang ngayon pala umuulan. Nagsimula โyon kagabi pa habang nagkakasiyahan kami sa pagdiriwang ng advance birthday ni Poppy. Rinig ko rin ang pagpito ng hangin sa nakasara kong bintana dahil medyo malakas ang hangin sa labas.So far, kahit bumabagyo naging sobrang saya pa rin ng birthday niya. Kahit walang videoke, nagawan pa rin ng paraan na makapagkantahan kami dahil may Smart TV naman at internet. Si Hope ang nag-set up ng mic, pinangunahan nila โyon ni Tito Betlog at sila ang nag-s-showdown sa pagkanta.Kapag kumakanta si Hope, sumasayaw si Tito Betlog. Kapag si Tito Betlog naman ang kumakanta, si Hope ang nagpapakitang gilas, na akala mo bulateng inasinan. Pero ayos lang dahil nakadagdag โyon sa saya ni Poppy. Ang totoo nga, pinapalakpakan niya pa โyong dalawa kagabi.Wala sana akong planong bumangon, but the drynes
POPPY Five years old.โIto pa. Para sa โyo lahat โto, Chloe.โIsa-isang inilalabas ni Daddy ang mga bagong laruan sa malaking shopping bag at lahat โyon inaabot niya kay Ate Chloe. Habang ako, nakasalampak ako sa malamig na tiles sa sala, nililibang ko ang sarili ko sa lumang puzzle na laruan ko.โAt itong ipad, sa โyo rin โto.โโWow!โNakikiramdam ko at umaasa na mayroโn din binili si Daddy para sa โkin. Pero wala. Naubos ang lahat ng laman ng shopping bag na wala man lang siyang inabot sa โkin. Nang makita niyang nakalingon ako at nakatingin sa kaniya, sinamaan niya pa ako ng tingin kaya agad akong napayuko at muling itinuon ang atensyon ko sa puzzle ko.Simula nang dumating si Ate Chloe rito sa bahay, siya na lang palagi ang pinapansin at kinakausap ni Daddy. Ako naman, laging pinagagalitan kahit wala akong ginagawa. Pati rin si Mommy Jody lagi akong sinisigawan.Sobrang laki ng pagbabago sa โkin ni Daddy. Hindi ko alam kung may nagawa ba โkong mali para hindi niya na ako pansinin
CHAPTER THIRTY-SEVEN: FINDING POPPYโงFAITH ZEICAN LEEโงILANG minuto na โkong nagmamaneho at tinatahak ang malabong daan dahil sa malakas na ulan. Parang namamanhid na katawan ko sa pag-aalala kay Poppy dahil hanggang ngayon hindi ko pa rin siya nakikita. Nakailang beses na rin akong tumawag sa number niya, pero hindi pa siya sumasagot. Sa voicemail pa rin pumapasok, at hindi ko alam kung narinig na niya mga pinadala kong voicemail.โWhere are you, Poppy?โ I whispered to myself.I turned down the road that led to the park, hoping against hope that she might have sought shelter there. The trees swayed wildly in the wind, branches snapping and crashing to the ground. I had to swerve to avoid debris, my knuckles white on the steering wheel.Finally, I reached the small parking lot by the park. Hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ng isip ko. Pero gusto kong magbaka sakali. I pulled in and turned off the engine, the silence inside the car suddenly deafening against the roar of the stor
CHAPTER THIRTY-EIGHT: NIGHTMAREโงFAITH ZEICAN LEEโงTHE room was small and musty, but it was dry and relatively warm. I flicked on the light, casting a dull glow over the threadbare carpet and worn furniture. Poppy stood in the middle of the room, dripping water onto the floor."Poppy," I called out, grabbing a towel from the bathroom and handing it to her. "Magpatuyo ka muna. Bababa lang ako saglit doโn sa clerk. May itatanong lang ako.โShe took the towel with a grateful smile, at lumabas muna โko sa kuwarto to give her some privacy. The storm still raged outside, the wind rattling the windows and the rain drumming incessantly on the roof.โHi, Sir,โ bati sa โkin ng babaeng clerk nang makita niyang palapit ako.โMay tinda ba kayong T-shirt dito? Or anything na puwedeng ipangbihis?โโWala po, Sir, eh. Pero kung gusto nโyo po ng bathrobe, puwede naman po kayong mag-request. Additional payment nga lang po.โTumango agad ako. โSige, Miss. Puwede na โyon. Dalawang bathrobe.โ Kaysa naman m
CHAPTER THIRTY-NINE: FAITH'S DECISIONโงFAITH ZEICAN LEEโงIYAK nang iyak si Poppy habang kinukuwento niya sa โkin ang nangyari noon sa kaniya, noong five years old siya at muntikan na siyang patayin ng sarili niya ama dahil sa pagtakip nito ng unan sa mukha niya. Garalgal din ang boses niya at puno ng takot habang isinasalaysay sa โkin ang narinig niyang pag-uusap ng dalawa matapos ang insidente.โK-Kaya kinabukasan . . . pagkatapos ng insidente na โyon, pinalipat na lang ako ni Mommy Jody sa maliit na bahay sa likod ng mansyon. K-Kasi raw . . . baka raw ulitin ni daddy โyong ginawa niya sa โkin kung hindi ako lilipat. Kaya kahit natatakot pa โko noon maging mag-isa sa maliit na bahay . . . lumipat na lang ako kaysa saktan ulit ako ni daddy.โNasa tamang pag-iisip pa ba si Mr. Lucio? Bakit niya โyon nagawa sa sarili niyang anak? Poppy was just five back then. Anong isip mayroโn siya? Walang kamuwang-muwang ang anak niya, gaganunin niya para lang sa pera? Sa materyal na bagay?โNoon ko
CHAPTER FOURTY: VACATION HOUSEโงFAITH ZEICAN LEEโงSA kabila ng naging pag-uusap namin ni Poppy at ng pamilya ko na hindi namin siya pababayaan, hindi pa rin siya pumayag na umuwi kami sa bahay. Ayaw niya. Natatakot pa rin siya kahit paulit-ulit ko na siyang binigyan ng assurance.Ang sabi niya, hindi raw siya mapapanatag dahil alam niyang inaabangan ng mga magulang niya ang pagsapit ng eighteenth birthday niya. Kung iuuwi ko raw siya sa amin, siguradong ipasusundo raw siya roon at pipiliting bumalik sa mansyon sa ayaw at sa gusto naming lahat.โWhat are we gonna do now?โ tanong ko kay Mommyla matapos kong magbuntonghininga. Kausap ko pa rin siya sa phone. Narito ako sa hallway ng motel, sinadya kong lumabas sa kuwarto namin ni Poppy para hindi niya marinig ang pag-uusap namin ni Mommyla.Alam ni Mommyla na nasa motel pa kami. Naikuwento ko na rin sa kaniya ang dahilan kung bakit ayaw umuwi ni Poppy, at โyon ang ikinagulat niya. Hindi niya akalain na ganoโn ang turing ng mga Herald kay
CHAPTER FOURTY-ONE: BAHAY-BAHAYANโงFAITH ZEICAN LEEโงMATAPOS naming mamili ni Poppy ng mga kailangan sa bahay, pumunta naman kami sa isang boutique para bumili ng mga susuotin namin sa araw-araw. Sinabihan ko si Poppy na huwag mag-alala sa gastos at piliin na lahat ng kailangan niya dahil medyo magtatagal kami sa vacation house.Sinabi ko na sa kaniya na doon na namin hihintayin ang eighteenth birthday niya, pero hindi ko pa binanggit sa kaniya โyong tungkol sa kasal. Baka kasi mabigya siya kapag nalamang isasabay na 'yon sa birthday niya. โTsaka na lang pagdating nila Mommyla.Habang nasa panlalaking section ako, hindi ko naiwasang sulyapan si Poppy doon sa gawi ng mga pambabae. Nakita kong pinagmamasdan niya โyong couple na ternong pajama na nakasuot sa mannequin at para siyang nag-iisip. Pero agad niya rin iniwas doon ang tingin niya at ibinalik sa harap niya para mamili ng mga T-shirts.Pagkatapos kong mamili ng para sa โkin, dinala ko na sa counter ang basket ko para simulan nang
Epilogue FAITH ZEICAN LEE (Eight years old...) I was excited to leave school when I saw Lolo Don A waiting for us. Naroon na siya sa gate, nakatayo sa tabi ng itim niyang limousine, kasama niya ang personal assistant niyang si Sir Dan. Habang naglalakad kami nila Hope at Love palapit sa direksyon nila, takang napatanong si Love. โSaan kaya tayo dadalhin ni Lolo Don A?โ โBaka mag-s-shopping or kakain tayo sa labas,โ sabi ni Hope na hindi rin sigurado. Ako rin ay hindi sigurado. Ngayon lang kasi ginawa โto ni Lolo Don A, na nag-volunteer kay Daddy at Mommy na siya ang susundo sa amin sa school, gayong dapat ay sabay-sabay kaming uuwi nila Daddy mamayang hapon dahil sa Lee University naman kami pumapasok at kabila lang ng Elementary Department ang College Department kung saan namin pinupuntahan si Dad after ng klase namin. โHi, Lolo Don A!โ nakangiti kong bati sa kaniya paglapit namin, sunod na ring bumati ang dalawang kakambal ko. Maging si Sir Dan ay binalingan namin para
CHAPTER NINETY: THE WEDDINGโงFAITH ZEICAN LEEโงOne month later.HANGGANG ngayon, para pa rin akong nananaginip. Dumating na ang araw na pinakahihintay ko since the moment I realized how much Poppy meant to meโang pakasalan siya at makitang nakasuot ng magarbong wedding gown imbes na simpleng white dress lang.Standing in front of the mirror, I take a moment to soak it all in. The white suit looks better than Iโd hoped. The fabric is smooth and cool, feeling like it was tailored just for me. The jacket fits perfectly, hugging my shoulders and chest just right without being too tight. The notched lapels give me a classic look, while the minimalist buttons keep it sleek and modern.I adjust the crisp white shirt underneath, noticing how it contrasts subtly with the suit. The silk tie adds a touch of elegance, its soft ivory hue blending seamlessly. The pocket square tucked into my jacket pocket finishes off the look, and I canโt help but smile.Habang ina-adjust ko ang tie ko para kalmah
CHAPTER EIGHTY-NINE: THE PROPOSALโงFAITH ZEICAN LEEโงโBASED on my source, sugar lolo ni Chloe ang nagpalaya sa kaniya at ginamit lang ang pangalan mo para saktan si Sugarpop,โ ani Hope. Kaharap ko sila ni Love, habang nakaupo ako sa paanan ng kama ko.Sumaglit ako ngayon dito sa bahay namin, kasama ko si Poppy para kuhanin ang iba ko pang gamit. Pero si Poppy ay nasa baba, kasama si Mom dahil wala si Summer ngayon, may lakad kasama ang mga kaibigan niya. At tiyempo ang pagdating namin dahil may balita na raw sila kung sino ang nag-send ng email kay Poppy.โSinoโng source mo?โ tanong ko sa kaniya, naninigurado.Natawa siya. โSi Detective Conan.โ Ngunit agad din siyang sumeryoso nang samaan ko siya ng tingin. โโDe joke lang. โYong detective na pinahawak nila Mommyla sa kaso, of course! Hindi pa ba binanggit sa โyo ni Mommyla?โโHindi pa.โโHina mo talaga. Lagi kitang nauunahan sa balita.โ He laughed.Wala pang nabanggit sa โkin si Mommyla, pero ang daddy ni Poppy ay mayroโn na. Hindi ng
CONTENT WARNING! Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only! This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised. CHAPTER EIGHTY-EIGHT: FINALLY โงFAITH ZEICAN LEEโง THE AFTERNOON sun bathed Villasis Park in a golden hue as we arrived back home from our vacation. The air was warm and welcoming, just like the familiar scent of the gardenias that lined the pathway leading to the main entrance. Naglalakad si Poppy sa tabi ko, her gaze taking in every detail of the estate. Ito โyong bahay namin na para talaga sa โmin. Hindi lang namin nagawang tirahan noon dahil mas pinili ni Mom at Dad na mag-stay kami sa poder nila for Poppyโs safety. Pero kahapon, noong nasa hotel pa kami, tinanong kami ni Dad kung ano ang plano namin ni Poppy. Kung magsasama ba ulit kami sa bahay namin, sa Villasis Park o mansyon. Hindi ako sumagot agad dahil gusto kong i-consider ang suggestion ni Poppy kaya ang sabi ko sa kanila, mag-uusap
CHAPTER EIGHTY-SEVEN: OUTING PART VI - SEMINARโงFAITH ZEICAN LEEโงTHE first light of dawn seeped through the curtains, gently stirring me awake. Nagbaba ako ng tingin kay Poppy na nakayakap sa โkin, her breathing soft and steady. Without thinking, I pressed a kiss to her forehead, savoring the warmth of her skin against my lips.Nanatili akong pinagmamasdan siya habang natutulog, nag-aalanganin akong kumislot sa pag-aalalang magising ko siya. Hindi natuloy ang nangyari sa โmin kagabi matapos niyang masaktan. Nang makita kong puno ng nerbyos ang mukha niya, I decided to stop and tell her na โtsaka na lang namin ituloy kapag ready na ulit siya. Natulog lang kaming magkatabi at magkayakap.Nag-beeped ang cell phone ko sa nightstand, inabot ko โyon at tiningnan kung sinong nag-text. Si Mom. Inuutusan na kaming mag-prepare at bumaba sa lobby para magkasabay-sabay raw ulit kami sa almusal. Doon kasi ulit ang breakfast buffet.Matapos kong reply-an si Mom, ginising ko na si Poppy. Ayokong mag
CONTENT WARNING!Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only. This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised.CHAPTER EIGHTY-SIX: OUTING PART V - WARNING!โงFAITH ZEICAN LEEโงSA ILALIM ng liwanag ng kuwarto, pumaibabaw ako kay Poppy at ginantihan ang halik niya. Half of my weight pressed down on her, and the warmth of our bodies melded together, deepening the connection between us.Her eyes were filled with anticipation and nervousness, and every touch of our lips seemed to ignite a new spark between us. I adjusted our kiss, transitioning from gentle touches to more passionate movements of our lips. Nang ibuka niya ang mga labi niya, I decided to enter her mouth with my tongue. Hindi niya โyon inaasahan, pero mahina siyang napaungol.Ginaya niya ang ginawa ko at โyong kaniya naman ang sinubukan niyang ipasok sa bibig ko. The sensation of our tongues meeting brought an intense pleasure, and each movement of
CHAPTER EIGHTY-FIVE: OUTING PART IV - FIRST REAL KISSโงFAITH ZEICAN LEEโงAs I stepped out of the bathroom, the warmth of the shower still lingered on my skin, but it did nothing to calm the unease I felt deep inside. I pulled on a plain white t-shirt and pajama pants, yet the simplicity of the clothes couldn't lighten the heaviness in my chest.Nang igala ko ang tingin sa kuwarto para hanapin si Poppy, nakita ko siya sa balcony, nakatalikod sa โkin. Nakasuot na rin siya ng pantulog, pajamas din at mahaba ang manggas ng pang-itaas niya. Kahit nakatalikod siya sa โkin at hindi ko nakikita ang mukha niya, ramdam ko ang kaba niya.I knew that feeling all too wellโdahil ganoโn din ang naramdaman ko kanina nang ako naman ang sumunod na pumasok sa shower room after niya. I had felt the same tension, knowing that tonight would be the first time in a year that we would share the same room, the same bed, after everything that had happened between us.Lumabas ako sa balcony kung nasaan si Poppyโ
CHAPTER EIGHTY-FOUR: OUTING PART III ๊ง POPPY ๊ง โN-NASAAN si Faith?โ naiiyak kong tanong kay Kuya Hope matapos niyang ipaliwanag sa โkin na edited ang picture ni Faith at Ate Chloe. Maging ang screenshot na pinakita ko ay sinabi niyang fake rin daw. Ini-orient niya rin ako kung ano โyong photoshop dahil hindi ko alam ang tungkol doon nang banggitin niya. โNasa hotel,โ sabi ni Kuya Hope, sabay inabot niya sa โkin ang phone ko. โHindi siya sumamang lumabas pagkakain. Ililipat niya raw โyong gamit niya sa room namin ni Andreng.โ Pagkasabi niya noโn, hindi na ako nakapagpaalam sa kanila. Ang bilis kong tumakbo palayo, pabalik sa hotel. Natandaan ko naman ang papunta sa room ko at nasa bulsa ko rin naman ang key card ko kaya tinungo ko agad ang elevator. Pagdating ko sa palapag na โyon, mabilis kong tinakbo ang room ko at binuksan sa pagbabaka sakaling maabutan ko pa si Faith. Pero wala na siya roon, maging ang suitcase niya ay wala na rin. Siguradong nakalipat na siya sa room ni Kuya H
CHAPTER EIGHTY-THREE: OUTING PART II๊ง POPPY ๊งBANDANG alas dies, noong nakapagpahinga na kami matapos kumain ay โtsaka kami lumusong sa dagat. Ako, si Ate Summer, Si Tita Baby, Si Sunny at Meng, kami ang magkakasama. Si Mommy Keycee naman at Daddy Ace ay may sariling mundo at medyo malayo sa amin. Ang sweet nila dahil nakasakay pa si Mommy Keycee sa batok ni Daddy Ace.Medyo malayo rin sa amin si Daddylo at Mommyla. Samantalang si Faith, Kuya Hope at Kuya Love naman ang magkaka-bonding. Kahit medyo malayo sila sa amin, nakilala ko pa rin sila base sa kanilang suot. Pare-pareho silang naka-shorts, ngunit si Kuya Hope lang ang walang pang-itaas. Si Kuya Love ay may suot na itim na rash guard, habang si Faith naman ay puting T-shirt. Manipis โyon kaya nang mabasa ay bakat na bakat ang katawan niya.Ang saya nila dahil pinagtitripan nila si Kuya Hope. Pinagtutulungan nilang buhatin at ibinabalibag sa tubig. Hindi ko naiwasang pagmasdan si Faith dahil may ngiti na ngayon sa mukha niya. Me