CHAPTER THIRTY-EIGHT: NIGHTMARE✧FAITH ZEICAN LEE✧THE room was small and musty, but it was dry and relatively warm. I flicked on the light, casting a dull glow over the threadbare carpet and worn furniture. Poppy stood in the middle of the room, dripping water onto the floor."Poppy," I called out, grabbing a towel from the bathroom and handing it to her. "Magpatuyo ka muna. Bababa lang ako saglit do’n sa clerk. May itatanong lang ako.”She took the towel with a grateful smile, at lumabas muna ‘ko sa kuwarto to give her some privacy. The storm still raged outside, the wind rattling the windows and the rain drumming incessantly on the roof.“Hi, Sir,” bati sa ‘kin ng babaeng clerk nang makita niyang palapit ako.“May tinda ba kayong T-shirt dito? Or anything na puwedeng ipangbihis?”“Wala po, Sir, eh. Pero kung gusto n’yo po ng bathrobe, puwede naman po kayong mag-request. Additional payment nga lang po.”Tumango agad ako. “Sige, Miss. Puwede na ‘yon. Dalawang bathrobe.” Kaysa naman m
CHAPTER THIRTY-NINE: FAITH'S DECISION✧FAITH ZEICAN LEE✧IYAK nang iyak si Poppy habang kinukuwento niya sa ‘kin ang nangyari noon sa kaniya, noong five years old siya at muntikan na siyang patayin ng sarili niya ama dahil sa pagtakip nito ng unan sa mukha niya. Garalgal din ang boses niya at puno ng takot habang isinasalaysay sa ‘kin ang narinig niyang pag-uusap ng dalawa matapos ang insidente.“K-Kaya kinabukasan . . . pagkatapos ng insidente na ‘yon, pinalipat na lang ako ni Mommy Jody sa maliit na bahay sa likod ng mansyon. K-Kasi raw . . . baka raw ulitin ni daddy ‘yong ginawa niya sa ‘kin kung hindi ako lilipat. Kaya kahit natatakot pa ‘ko noon maging mag-isa sa maliit na bahay . . . lumipat na lang ako kaysa saktan ulit ako ni daddy.”Nasa tamang pag-iisip pa ba si Mr. Lucio? Bakit niya ‘yon nagawa sa sarili niyang anak? Poppy was just five back then. Anong isip mayro’n siya? Walang kamuwang-muwang ang anak niya, gaganunin niya para lang sa pera? Sa materyal na bagay?“Noon ko
CHAPTER FOURTY: VACATION HOUSE✧FAITH ZEICAN LEE✧SA kabila ng naging pag-uusap namin ni Poppy at ng pamilya ko na hindi namin siya pababayaan, hindi pa rin siya pumayag na umuwi kami sa bahay. Ayaw niya. Natatakot pa rin siya kahit paulit-ulit ko na siyang binigyan ng assurance.Ang sabi niya, hindi raw siya mapapanatag dahil alam niyang inaabangan ng mga magulang niya ang pagsapit ng eighteenth birthday niya. Kung iuuwi ko raw siya sa amin, siguradong ipasusundo raw siya roon at pipiliting bumalik sa mansyon sa ayaw at sa gusto naming lahat.“What are we gonna do now?” tanong ko kay Mommyla matapos kong magbuntonghininga. Kausap ko pa rin siya sa phone. Narito ako sa hallway ng motel, sinadya kong lumabas sa kuwarto namin ni Poppy para hindi niya marinig ang pag-uusap namin ni Mommyla.Alam ni Mommyla na nasa motel pa kami. Naikuwento ko na rin sa kaniya ang dahilan kung bakit ayaw umuwi ni Poppy, at ‘yon ang ikinagulat niya. Hindi niya akalain na gano’n ang turing ng mga Herald kay
CHAPTER FOURTY-ONE: BAHAY-BAHAYAN✧FAITH ZEICAN LEE✧MATAPOS naming mamili ni Poppy ng mga kailangan sa bahay, pumunta naman kami sa isang boutique para bumili ng mga susuotin namin sa araw-araw. Sinabihan ko si Poppy na huwag mag-alala sa gastos at piliin na lahat ng kailangan niya dahil medyo magtatagal kami sa vacation house.Sinabi ko na sa kaniya na doon na namin hihintayin ang eighteenth birthday niya, pero hindi ko pa binanggit sa kaniya ‘yong tungkol sa kasal. Baka kasi mabigya siya kapag nalamang isasabay na 'yon sa birthday niya. ‘Tsaka na lang pagdating nila Mommyla.Habang nasa panlalaking section ako, hindi ko naiwasang sulyapan si Poppy doon sa gawi ng mga pambabae. Nakita kong pinagmamasdan niya ‘yong couple na ternong pajama na nakasuot sa mannequin at para siyang nag-iisip. Pero agad niya rin iniwas doon ang tingin niya at ibinalik sa harap niya para mamili ng mga T-shirts.Pagkatapos kong mamili ng para sa ‘kin, dinala ko na sa counter ang basket ko para simulan nang
CHAPTER FOURTY-FOUR: IN FAITH's CARE✧FAITH ZEICAN LEE✧MAAGA akong gumising kinabukasan dahil excited ako sa unang umaga na pagsasaluhan namin ni Poppy na kaming dalawa lang. Pero bago ako lumabas sa kuwarto, ginawa ko na muna ang morning routine ko para masigurong okay ang itsura ko.Paglabas ko sa kuwarto, napansin kong bukas na ‘yong pinto ng kuwarto ni Poppy. Humakbang ako palapit at sumilip, only to find the room empty. Napangiti ako. Siguro nasa baba na siya at naggagayak ng almusal namin.Still smiling, I made my way down the stairs towards the kitchen. As I reached the wide doorway, I saw her setting the table. The morning light filtered through the windows, casting a warm glow on her as she carefully arranged the dishes.“Good morning, Ma’am Pop—” I halted abruptly when I saw her up close. Sobrang putla niya at para siyang nanghihina, bakas ‘yon sa kilos niyang malamya. “Poppy? A-Are you okay?”Nag-angat siya ng tingin sa ‘kin at bahagyang ngumiti at tumango. “Mauna ka nang
CHAPTER FOURTY-THREE: FAITH - THE SCAREDY-CAT.✧FAITH ZEICAN LEE✧TWO days nilagnat si Poppy kaya dalawang araw ko rin siyang bantay-sarado. Sa loob ng dalawang araw, ako ang nagsilbi sa kaniya. Doon din ako natutulog sa kuwarto niya, naglalatag ako ng comforter sa ibaba. Nakakatukso man ang sinabi niya sa ‘kin no’ng isang araw na puwede akong tumabi sa kaniya, hindi ko pa rin ginawa dahil nakakahiya sa kaniya.Ngayong ikatlong araw, okay na siya. Maghapon ko siyang inobserbahan at pansin kong bumalik na ang dati niyang sigla at maayos na rin siyang nakakakilos sa sarili niya. Ilang beses din siya nagpasalamat sa ‘kin dahil sabi niya, noon daw kapag nagkakasakit siya, wala raw nag-aasikaso sa kaniya. Kaya sobrang pasasalamat niya na hindi ko siya iniwan.Ako sana ang magluluto ng dinner namin ngayon, pero dahil okay na siya, nag-insist siyang siya na lang dahil nahihiya na raw siya sa ‘kin sa dalawang araw na ako ang nag-asikaso sa pagkain namin, kabilang na rin ang breakfast at lunch
CHAPTER FOURTY-FOUR: POPPY LEE✧FAITH ZEICAN LEE✧“GOOD morning, Kuya Faith.” Napalingon ako kay Poppy nang bumaba siya sa kusina. Kagigising niya, pero halatang nakapaghilamos na siya dahil basa ang gilid ng buhok niya sa mukha. “Bakit ang aga mong nagising? At bakit nagluluto ka na r’yan?”Tama. Maaga talaga ‘kong nagising kaya ako na rin ang nag-prepare ng breakfast namin. Ang totoo, patapos na ‘ko.“Hindi ako masyadong nakatulog kagabi kaya maaga 'kong nagising,” I told her, smiling slightly. “Maupo ka na. Kakain na tayo.”Sinunod niya ‘ko, naupo siya pero nakatingin pa rin sa direksyon ko. “Bakit hindi ka masyadong nakatulog? Natakot ka pa rin ba?”“Oo,” palusot ko na lang. Humakbang ako palapit sa kaniya, dala ang dalawang plato. Tig-isa kami. Sa bawat plato may tig-tatlong pancake, isang sunny side up at strawberries.Nang ilapag ko ang kaniya sa harap niya, agad namilog mga mata niya sa tuwa. “Wow. Ikaw gumawa nito, Kuya Faith?” she asked, her eyes widened in surprise.The vibr
CHAPTER FOURTY-FIVE: WELCOME HOME, SUGARPOPS!✧FAITH ZEICAN LEE✧PAGDATING namin sa bahay, nauna kong pinapasok si Poppy sa pinto. Nakasunod naman sa ‘min si mommy at daddy. Hila ko ang isang suitcase namin ni Poppy, habang ang isa ay hila ni dad. Buti na lang may suitcase sila mommyla sa vacation house, ‘yon ang ipinahiram nila sa ‘min para paglagyan ng mga damit namin ni Poppy na pinamili ro’n dahil wala naman kaming kadala-dala no’ng pumunta kami sa vacation house nila.Poppy still wearing her white dress na suot niya sa kasal namin kaninang umaga. Suot ko pa rin ang cream-colored trouser pants ko at while shirt, pero nilupi ko na ang manggas hanggang siko kanina no’ng nasa sasakyan kami. Hindi na kami nakapagpalit dahil after ng kasal, kumain lang kami sa labas then bumalik na sa vacation house para kunin ang mga gamit naming kagabi pa nakaempake dahil gusto na rin nila mom at dad na ngayong araw kami uuwi sa bahay.“Nasaan kaya mga kapatid mo?” narinig kong tanong ni mommy mula sa
Epilogue FAITH ZEICAN LEE (Eight years old...) I was excited to leave school when I saw Lolo Don A waiting for us. Naroon na siya sa gate, nakatayo sa tabi ng itim niyang limousine, kasama niya ang personal assistant niyang si Sir Dan. Habang naglalakad kami nila Hope at Love palapit sa direksyon nila, takang napatanong si Love. “Saan kaya tayo dadalhin ni Lolo Don A?” “Baka mag-s-shopping or kakain tayo sa labas,” sabi ni Hope na hindi rin sigurado. Ako rin ay hindi sigurado. Ngayon lang kasi ginawa ‘to ni Lolo Don A, na nag-volunteer kay Daddy at Mommy na siya ang susundo sa amin sa school, gayong dapat ay sabay-sabay kaming uuwi nila Daddy mamayang hapon dahil sa Lee University naman kami pumapasok at kabila lang ng Elementary Department ang College Department kung saan namin pinupuntahan si Dad after ng klase namin. “Hi, Lolo Don A!” nakangiti kong bati sa kaniya paglapit namin, sunod na ring bumati ang dalawang kakambal ko. Maging si Sir Dan ay binalingan namin para
CHAPTER NINETY: THE WEDDING✧FAITH ZEICAN LEE✧One month later.HANGGANG ngayon, para pa rin akong nananaginip. Dumating na ang araw na pinakahihintay ko since the moment I realized how much Poppy meant to me—ang pakasalan siya at makitang nakasuot ng magarbong wedding gown imbes na simpleng white dress lang.Standing in front of the mirror, I take a moment to soak it all in. The white suit looks better than I’d hoped. The fabric is smooth and cool, feeling like it was tailored just for me. The jacket fits perfectly, hugging my shoulders and chest just right without being too tight. The notched lapels give me a classic look, while the minimalist buttons keep it sleek and modern.I adjust the crisp white shirt underneath, noticing how it contrasts subtly with the suit. The silk tie adds a touch of elegance, its soft ivory hue blending seamlessly. The pocket square tucked into my jacket pocket finishes off the look, and I can’t help but smile.Habang ina-adjust ko ang tie ko para kalmah
CHAPTER EIGHTY-NINE: THE PROPOSAL✧FAITH ZEICAN LEE✧“BASED on my source, sugar lolo ni Chloe ang nagpalaya sa kaniya at ginamit lang ang pangalan mo para saktan si Sugarpop,” ani Hope. Kaharap ko sila ni Love, habang nakaupo ako sa paanan ng kama ko.Sumaglit ako ngayon dito sa bahay namin, kasama ko si Poppy para kuhanin ang iba ko pang gamit. Pero si Poppy ay nasa baba, kasama si Mom dahil wala si Summer ngayon, may lakad kasama ang mga kaibigan niya. At tiyempo ang pagdating namin dahil may balita na raw sila kung sino ang nag-send ng email kay Poppy.“Sino’ng source mo?” tanong ko sa kaniya, naninigurado.Natawa siya. “Si Detective Conan.” Ngunit agad din siyang sumeryoso nang samaan ko siya ng tingin. “’De joke lang. ‘Yong detective na pinahawak nila Mommyla sa kaso, of course! Hindi pa ba binanggit sa ‘yo ni Mommyla?”“Hindi pa.”“Hina mo talaga. Lagi kitang nauunahan sa balita.” He laughed.Wala pang nabanggit sa ‘kin si Mommyla, pero ang daddy ni Poppy ay mayro’n na. Hindi ng
CONTENT WARNING! Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only! This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised. CHAPTER EIGHTY-EIGHT: FINALLY ✧FAITH ZEICAN LEE✧ THE AFTERNOON sun bathed Villasis Park in a golden hue as we arrived back home from our vacation. The air was warm and welcoming, just like the familiar scent of the gardenias that lined the pathway leading to the main entrance. Naglalakad si Poppy sa tabi ko, her gaze taking in every detail of the estate. Ito ‘yong bahay namin na para talaga sa ‘min. Hindi lang namin nagawang tirahan noon dahil mas pinili ni Mom at Dad na mag-stay kami sa poder nila for Poppy’s safety. Pero kahapon, noong nasa hotel pa kami, tinanong kami ni Dad kung ano ang plano namin ni Poppy. Kung magsasama ba ulit kami sa bahay namin, sa Villasis Park o mansyon. Hindi ako sumagot agad dahil gusto kong i-consider ang suggestion ni Poppy kaya ang sabi ko sa kanila, mag-uusap
CHAPTER EIGHTY-SEVEN: OUTING PART VI - SEMINAR✧FAITH ZEICAN LEE✧THE first light of dawn seeped through the curtains, gently stirring me awake. Nagbaba ako ng tingin kay Poppy na nakayakap sa ‘kin, her breathing soft and steady. Without thinking, I pressed a kiss to her forehead, savoring the warmth of her skin against my lips.Nanatili akong pinagmamasdan siya habang natutulog, nag-aalanganin akong kumislot sa pag-aalalang magising ko siya. Hindi natuloy ang nangyari sa ‘min kagabi matapos niyang masaktan. Nang makita kong puno ng nerbyos ang mukha niya, I decided to stop and tell her na ‘tsaka na lang namin ituloy kapag ready na ulit siya. Natulog lang kaming magkatabi at magkayakap.Nag-beeped ang cell phone ko sa nightstand, inabot ko ‘yon at tiningnan kung sinong nag-text. Si Mom. Inuutusan na kaming mag-prepare at bumaba sa lobby para magkasabay-sabay raw ulit kami sa almusal. Doon kasi ulit ang breakfast buffet.Matapos kong reply-an si Mom, ginising ko na si Poppy. Ayokong mag
CONTENT WARNING!Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only. This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised.CHAPTER EIGHTY-SIX: OUTING PART V - WARNING!✧FAITH ZEICAN LEE✧SA ILALIM ng liwanag ng kuwarto, pumaibabaw ako kay Poppy at ginantihan ang halik niya. Half of my weight pressed down on her, and the warmth of our bodies melded together, deepening the connection between us.Her eyes were filled with anticipation and nervousness, and every touch of our lips seemed to ignite a new spark between us. I adjusted our kiss, transitioning from gentle touches to more passionate movements of our lips. Nang ibuka niya ang mga labi niya, I decided to enter her mouth with my tongue. Hindi niya ‘yon inaasahan, pero mahina siyang napaungol.Ginaya niya ang ginawa ko at ‘yong kaniya naman ang sinubukan niyang ipasok sa bibig ko. The sensation of our tongues meeting brought an intense pleasure, and each movement of
CHAPTER EIGHTY-FIVE: OUTING PART IV - FIRST REAL KISS✧FAITH ZEICAN LEE✧As I stepped out of the bathroom, the warmth of the shower still lingered on my skin, but it did nothing to calm the unease I felt deep inside. I pulled on a plain white t-shirt and pajama pants, yet the simplicity of the clothes couldn't lighten the heaviness in my chest.Nang igala ko ang tingin sa kuwarto para hanapin si Poppy, nakita ko siya sa balcony, nakatalikod sa ‘kin. Nakasuot na rin siya ng pantulog, pajamas din at mahaba ang manggas ng pang-itaas niya. Kahit nakatalikod siya sa ‘kin at hindi ko nakikita ang mukha niya, ramdam ko ang kaba niya.I knew that feeling all too well—dahil gano’n din ang naramdaman ko kanina nang ako naman ang sumunod na pumasok sa shower room after niya. I had felt the same tension, knowing that tonight would be the first time in a year that we would share the same room, the same bed, after everything that had happened between us.Lumabas ako sa balcony kung nasaan si Poppy—
CHAPTER EIGHTY-FOUR: OUTING PART III ꧁ POPPY ꧂ “N-NASAAN si Faith?” naiiyak kong tanong kay Kuya Hope matapos niyang ipaliwanag sa ‘kin na edited ang picture ni Faith at Ate Chloe. Maging ang screenshot na pinakita ko ay sinabi niyang fake rin daw. Ini-orient niya rin ako kung ano ‘yong photoshop dahil hindi ko alam ang tungkol doon nang banggitin niya. “Nasa hotel,” sabi ni Kuya Hope, sabay inabot niya sa ‘kin ang phone ko. “Hindi siya sumamang lumabas pagkakain. Ililipat niya raw ‘yong gamit niya sa room namin ni Andreng.” Pagkasabi niya no’n, hindi na ako nakapagpaalam sa kanila. Ang bilis kong tumakbo palayo, pabalik sa hotel. Natandaan ko naman ang papunta sa room ko at nasa bulsa ko rin naman ang key card ko kaya tinungo ko agad ang elevator. Pagdating ko sa palapag na ‘yon, mabilis kong tinakbo ang room ko at binuksan sa pagbabaka sakaling maabutan ko pa si Faith. Pero wala na siya roon, maging ang suitcase niya ay wala na rin. Siguradong nakalipat na siya sa room ni Kuya H
CHAPTER EIGHTY-THREE: OUTING PART II꧁ POPPY ꧂BANDANG alas dies, noong nakapagpahinga na kami matapos kumain ay ‘tsaka kami lumusong sa dagat. Ako, si Ate Summer, Si Tita Baby, Si Sunny at Meng, kami ang magkakasama. Si Mommy Keycee naman at Daddy Ace ay may sariling mundo at medyo malayo sa amin. Ang sweet nila dahil nakasakay pa si Mommy Keycee sa batok ni Daddy Ace.Medyo malayo rin sa amin si Daddylo at Mommyla. Samantalang si Faith, Kuya Hope at Kuya Love naman ang magkaka-bonding. Kahit medyo malayo sila sa amin, nakilala ko pa rin sila base sa kanilang suot. Pare-pareho silang naka-shorts, ngunit si Kuya Hope lang ang walang pang-itaas. Si Kuya Love ay may suot na itim na rash guard, habang si Faith naman ay puting T-shirt. Manipis ‘yon kaya nang mabasa ay bakat na bakat ang katawan niya.Ang saya nila dahil pinagtitripan nila si Kuya Hope. Pinagtutulungan nilang buhatin at ibinabalibag sa tubig. Hindi ko naiwasang pagmasdan si Faith dahil may ngiti na ngayon sa mukha niya. Me