CHAPTER FOURTY: VACATION HOUSE✧FAITH ZEICAN LEE✧SA kabila ng naging pag-uusap namin ni Poppy at ng pamilya ko na hindi namin siya pababayaan, hindi pa rin siya pumayag na umuwi kami sa bahay. Ayaw niya. Natatakot pa rin siya kahit paulit-ulit ko na siyang binigyan ng assurance.Ang sabi niya, hindi raw siya mapapanatag dahil alam niyang inaabangan ng mga magulang niya ang pagsapit ng eighteenth birthday niya. Kung iuuwi ko raw siya sa amin, siguradong ipasusundo raw siya roon at pipiliting bumalik sa mansyon sa ayaw at sa gusto naming lahat.“What are we gonna do now?” tanong ko kay Mommyla matapos kong magbuntonghininga. Kausap ko pa rin siya sa phone. Narito ako sa hallway ng motel, sinadya kong lumabas sa kuwarto namin ni Poppy para hindi niya marinig ang pag-uusap namin ni Mommyla.Alam ni Mommyla na nasa motel pa kami. Naikuwento ko na rin sa kaniya ang dahilan kung bakit ayaw umuwi ni Poppy, at ‘yon ang ikinagulat niya. Hindi niya akalain na gano’n ang turing ng mga Herald kay
CHAPTER FOURTY-ONE: BAHAY-BAHAYAN✧FAITH ZEICAN LEE✧MATAPOS naming mamili ni Poppy ng mga kailangan sa bahay, pumunta naman kami sa isang boutique para bumili ng mga susuotin namin sa araw-araw. Sinabihan ko si Poppy na huwag mag-alala sa gastos at piliin na lahat ng kailangan niya dahil medyo magtatagal kami sa vacation house.Sinabi ko na sa kaniya na doon na namin hihintayin ang eighteenth birthday niya, pero hindi ko pa binanggit sa kaniya ‘yong tungkol sa kasal. Baka kasi mabigya siya kapag nalamang isasabay na 'yon sa birthday niya. ‘Tsaka na lang pagdating nila Mommyla.Habang nasa panlalaking section ako, hindi ko naiwasang sulyapan si Poppy doon sa gawi ng mga pambabae. Nakita kong pinagmamasdan niya ‘yong couple na ternong pajama na nakasuot sa mannequin at para siyang nag-iisip. Pero agad niya rin iniwas doon ang tingin niya at ibinalik sa harap niya para mamili ng mga T-shirts.Pagkatapos kong mamili ng para sa ‘kin, dinala ko na sa counter ang basket ko para simulan nang
CHAPTER FOURTY-FOUR: IN FAITH's CARE✧FAITH ZEICAN LEE✧MAAGA akong gumising kinabukasan dahil excited ako sa unang umaga na pagsasaluhan namin ni Poppy na kaming dalawa lang. Pero bago ako lumabas sa kuwarto, ginawa ko na muna ang morning routine ko para masigurong okay ang itsura ko.Paglabas ko sa kuwarto, napansin kong bukas na ‘yong pinto ng kuwarto ni Poppy. Humakbang ako palapit at sumilip, only to find the room empty. Napangiti ako. Siguro nasa baba na siya at naggagayak ng almusal namin.Still smiling, I made my way down the stairs towards the kitchen. As I reached the wide doorway, I saw her setting the table. The morning light filtered through the windows, casting a warm glow on her as she carefully arranged the dishes.“Good morning, Ma’am Pop—” I halted abruptly when I saw her up close. Sobrang putla niya at para siyang nanghihina, bakas ‘yon sa kilos niyang malamya. “Poppy? A-Are you okay?”Nag-angat siya ng tingin sa ‘kin at bahagyang ngumiti at tumango. “Mauna ka nang
CHAPTER FOURTY-THREE: FAITH - THE SCAREDY-CAT.✧FAITH ZEICAN LEE✧TWO days nilagnat si Poppy kaya dalawang araw ko rin siyang bantay-sarado. Sa loob ng dalawang araw, ako ang nagsilbi sa kaniya. Doon din ako natutulog sa kuwarto niya, naglalatag ako ng comforter sa ibaba. Nakakatukso man ang sinabi niya sa ‘kin no’ng isang araw na puwede akong tumabi sa kaniya, hindi ko pa rin ginawa dahil nakakahiya sa kaniya.Ngayong ikatlong araw, okay na siya. Maghapon ko siyang inobserbahan at pansin kong bumalik na ang dati niyang sigla at maayos na rin siyang nakakakilos sa sarili niya. Ilang beses din siya nagpasalamat sa ‘kin dahil sabi niya, noon daw kapag nagkakasakit siya, wala raw nag-aasikaso sa kaniya. Kaya sobrang pasasalamat niya na hindi ko siya iniwan.Ako sana ang magluluto ng dinner namin ngayon, pero dahil okay na siya, nag-insist siyang siya na lang dahil nahihiya na raw siya sa ‘kin sa dalawang araw na ako ang nag-asikaso sa pagkain namin, kabilang na rin ang breakfast at lunch
CHAPTER FOURTY-FOUR: POPPY LEE✧FAITH ZEICAN LEE✧“GOOD morning, Kuya Faith.” Napalingon ako kay Poppy nang bumaba siya sa kusina. Kagigising niya, pero halatang nakapaghilamos na siya dahil basa ang gilid ng buhok niya sa mukha. “Bakit ang aga mong nagising? At bakit nagluluto ka na r’yan?”Tama. Maaga talaga ‘kong nagising kaya ako na rin ang nag-prepare ng breakfast namin. Ang totoo, patapos na ‘ko.“Hindi ako masyadong nakatulog kagabi kaya maaga 'kong nagising,” I told her, smiling slightly. “Maupo ka na. Kakain na tayo.”Sinunod niya ‘ko, naupo siya pero nakatingin pa rin sa direksyon ko. “Bakit hindi ka masyadong nakatulog? Natakot ka pa rin ba?”“Oo,” palusot ko na lang. Humakbang ako palapit sa kaniya, dala ang dalawang plato. Tig-isa kami. Sa bawat plato may tig-tatlong pancake, isang sunny side up at strawberries.Nang ilapag ko ang kaniya sa harap niya, agad namilog mga mata niya sa tuwa. “Wow. Ikaw gumawa nito, Kuya Faith?” she asked, her eyes widened in surprise.The vibr
CHAPTER FOURTY-FIVE: WELCOME HOME, SUGARPOPS!✧FAITH ZEICAN LEE✧PAGDATING namin sa bahay, nauna kong pinapasok si Poppy sa pinto. Nakasunod naman sa ‘min si mommy at daddy. Hila ko ang isang suitcase namin ni Poppy, habang ang isa ay hila ni dad. Buti na lang may suitcase sila mommyla sa vacation house, ‘yon ang ipinahiram nila sa ‘min para paglagyan ng mga damit namin ni Poppy na pinamili ro’n dahil wala naman kaming kadala-dala no’ng pumunta kami sa vacation house nila.Poppy still wearing her white dress na suot niya sa kasal namin kaninang umaga. Suot ko pa rin ang cream-colored trouser pants ko at while shirt, pero nilupi ko na ang manggas hanggang siko kanina no’ng nasa sasakyan kami. Hindi na kami nakapagpalit dahil after ng kasal, kumain lang kami sa labas then bumalik na sa vacation house para kunin ang mga gamit naming kagabi pa nakaempake dahil gusto na rin nila mom at dad na ngayong araw kami uuwi sa bahay.“Nasaan kaya mga kapatid mo?” narinig kong tanong ni mommy mula sa
CHAPTER FOURTY-SIX: PERFECTLY IMPERFECT✿♡ KEYCEE ♡✿DINALA ko si Poppy sa guestroom na okupado niya para doon kausapin tungkol sa magiging set up nila ni Faith. Ang totoo, isang linggo bago pa man sila ikasal, nakapag-usap na kami ni Ace tungkol dito.No’ng naisara ko na ang pinto at pareho na kaming nakaupo ni Poppy sa paanan ng kama, hinarap ko siya. “Poppy . . .”“Po?”“Dati kasi, no’ng akala namin na si Chloe ang mapapangasawa ni Faith, ang plano namin sana, ibukod sila ng bahay.” Nanatili ang tingin niya sa ‘kin, nakikinig mabuti. “Pero dahil ikaw ang pinakasalan ni Faith, nag-usap kami ng Daddy Ace mo na hindi muna kayo bubukod.”Tumango siya, bahagyang nakangiti. “Okay lang po. Mas gusto ko nga po rito. Mas masaya po akong kasama kayo.”Napangiti rin ako, kasunod ang paghaplos ko sa ibabaw ng ulo niya. “Naisip kasi namin ng Daddy Ace mo na mas mapapabuti kung dito muna kayo ni Faith sa poder namin. Isa kasi sa Ipinag-aalala namin kung sakaling bubukod kayo, ay ‘yong pagtatraba
CHAPTER FOURTY-SEVEN: CONFRONTATION✧FAITH ZEICAN LEE✧I SAT on the porch with Dad, the moon casting a warm glow over the garden. The gentle breeze carried the scent of blooming flowers, creating a peaceful backdrop. Despite the tranquility, my mind was in turmoil. Hindi pa kasi binubuka ni dad ang bibig niya, pero parang alam ko na kung ano at saan papunta ang pag-uusap naming dalawa.Dad turned to me, his eyes filled with concern. “You know, Faith, when your mom and I got married, she was just eighteen. She was still studying, had her whole future ahead of her.”Mukhang tama ako ng iniisip. Alam ko na kung saan ‘to papunta. Siguradong ganito rin ang pag-uusapan ni mommy at Poppy ngayon“Yes, dad. I know. At mukhang alam ko na rin kung ano’ng pag-uusapan natin. You don’t have to tell me. I got it.”Dad chuckled softly, a faraway look on his face. “Your mom and I didn't share a room or sleep together,” patuloy niya kahit na sinabi ko nang alam ko na kung ano’ng point niya. “Keycee was