GUSTONG KASTIGUHIN NI Liberty ang kanyang sarili. Bakit ba pinili niya pang magsalita tungkol sa kanyang mga nararamdam kung pepwede namang manahimik siya at walang sabihin na kahit ano? Ngayong nasabi niya ang mga katagang iyon sa binata nang hindi nag-iisip, sana lang ay hindi ito gumawa ng kahit na anong aksyon na magiging dahilan upang magkaroon sila ng malaking problema.Hindi pa siya handang humarap sa kahit na anong gulo lalong-lalo na ang pumasok sa isang bagay na wala naman siyang kasiguraduhan. Isa pa, hindi niya pa nalalaman ang mga sagot sa kanyang tanong lalo na ang totoong nangyari sa kanyang kapatid.Ngayong nasa harapan niya na ang mga taong dahilan kung bakit naaalala niya ang bangungot na sinapit sa kamay ni Mr. Sandoval, tila muling nagbukas ang lahat ng sugat na pilit niyang ibinabaon sa limot.“It’s better for them to be put in a casket,” galit na sambit ni King. “They should have known what they could put under the table, Old Man.”“N-no, Papa! You will not do th
“SHE WILL BE the new part of our team,” sambit ni Jenna nang ipakilala sa kanya ang bagong developer na makakatulong sa pag-aasikaso ng kanilang proyekto.Katulad din ng dati, isa-isang ipinaliwanag ng kanyang sekretarya ang mga dapat nitong gawin upang mas mapadali ang kanilang trabaho. Kaagad namang nakapagpalagayan ng loob ni Liberty ang empleyado dahil na rin sa pagiging kalog at kwela nito. Nakikita niya rin na totooong ugali nito ang ipinapakita kaya hindi siya naiilang rito.“If you need anything, just tell me,” sabing muli ni Jenna. “Mabait na boss iyang si Ma’am Liberty. As long naging mabuti kang empleyado, wala kang magiging problema sa kanya.”Nang lunch break na, ito mismo ang kusang sumama sa kanya sa canteen ng kumpanya. Dati-rati, mag-isa lamang iyong ginagawa ni Liberty dahil mas pinipili niyang kumain nag tahimik. Isang malalim na lihim na buntonghininga tuloy ang pinakawalan niya dahil mukhang mapapalaban rin siya sa pagsasalita katulad sa tuwing kasama niya si Ru
HINDI MAITAGO NI Olga ang galit kay King nang pumasok sila ng opisina. Hanggang ngayon, puro pagkabigo ang nakukuha nito sa kanya dahil sa paulit-ulit niyang pagtanggi rito. Makikita iyon sa malakas ng pagbagsak nito ng pinto nang pumasok ng kanyang opisina. Sa lahat ng ginagawa ng dalaga, hindi nagawang tumingin ni King dito at ang atensyon ay nasa mga dokumento pa ring binabasa na naging dahil ng lalong pagsabog ng galit ni Olga. Hinahayaan niyang magalit ito kaysa ibonton pa iyon sa kanyang mga empleyado. Atleast nasa opisina niya at nakikita niya ang mga ginagawa ng babae.“Now, you can’t even suppress your anger,” sabi niya bago ito balingan ng tingin matapos niyang ilapag ang binabasa sa mesa.Umupo ito ngunit malakas na sigaw naman ang ginawa kasabay na ibinato pa nito ang unan sa kanyang sofa. “Are you trying to show your fangs this time, Miss Romanova?” Muling nagpakita ng pagkadisgusto ang ekspresyon ni Olga. “Don’t start with me, King!”Natawa ang binata. “You are the
HINDI ALAM NI Liberty kung gaano karaming trabaho ang ginawa niya nang araw na iyon ngunit naramdaman niya ang matinding pagod nang sumapit na ang gabi. Nang matapos siya sa trabaho saka niya lamang napansin na wala na ang mga kasama niya sa opisina ng kompanya ni King. “Why do I need to repeat it?” tanong niya sa sarili.“I should have known that this will happen. Sa bahay ko na lang sana ginawa ang mga iyon. Next time, I will remind myself to prioritise my meal and my time. Being workaholic doesn’t help me all the time.”Habang naglalakad sa may kahabaang pasilyo kung saan patay na ang ibang mga ilaw sa opisina, pakiramdam ni Liberty ay may nakatingin sa kanya. Hindi siya madaling matakot sa kadiliman ngunit iba ang mga sandaling iyon. Tila pati ang mga balahibo niya sa batok ay nakatayo na rin.“Hey—”“Ay bakla ka!” ganoon na lamang ang awtomatikong paghawak niya sa kanyang dibdib nang marinig ang taong nagsasalita sa kanyang likuran. “Mr. Salvantez naman! Aatakihin ako sa puso ng
HINDI MAGAWANG GALAWIN o tikman man lamang ni Liberty ang mga nakahain sa ibabaw ng lamesa kahit gaano pa iyon kasasarap. Pakiramdam niya nang mga sandaling iyon ay iisa lamang ang lasang ng lahat at hindi siya matutunawan o isusuka niya lamang.Napakasaya ng selebrasyon nang gabing iyon. Ang iba pa ay may baon na ngiti sa labi habang pinapakinggan ang saliw ng musika. Abala rin ang lahat sa kanilang mga sariling usapan na hindi malabong tungkol na naman sa negosyo ng mga ito.Hindi niya magawang kumain dahil ang alaala niya ay ang aksidenteng kidnapping na naman. Iyon ang pumapasok sa kanyang isipan kahit anong pilit niyang pagwawaksi. Katulad ng dati, parang nagsisisi na naman siyang tumanggi sa naging alok ng kaibigang si Ruffa na ihatid siya nito pauwi.“You’re not smiling again. Hindi ito Biyernes Santo, Liberty,” mahinang bulong sa kanya ni Angellie. Mapapansin ang pagkapikon sa mukha nito kahit na pekeng nakangiti sa kanya upang hindi mapansin ng mga bisita ang iringan na namam
HABOL NI LIBERTY ang kanyang paghinga habang nakapaibabaw kay King. Nang mga sandaling iyon, hindi na siya nakapag-iisip ng tama at tanging ang tingin na lamang ay nasa mga mata ng binata. Tila ba ang pagkahipnotismo niya rito ay hindi kaagad maawawala. Pilit na sumisigaw ang kanyang isipan na lumayo na rito dahil hindi tama ang kanyang mga nararamdaman nang sandaling iyon ngunit natatalo ng lahat ng sistema niya ang kanyang isipan. Makailang ulit ang pagkuparap niya habang nakikita ang pagbabago ng paraan ng pagtingin ng binata. Tila ba kahit ito ay nakalimutan na rin ang dahilan kung bakit mainit ang ulo kanina.“K-king…” nasambit ni Liberty nang akmang hahawakan ng binata ang kanyang mukha. Sa isang iglap, naglaho kaagad dito ang nararamdamang iyon. Dali-dali rin ang pagtayo nito upang magkalayo sila bago siya nagdududang tiningnan.“Anong ginagawa mo sa kwarto ni Benjamin?” tanong nitong muli sa kanya. “I know what I saw, Liberty. Don’t deny it.”Heto na naman ang malalim na pag
MUNTIK NANG MAKAPAGMURA si Duncan nang magising siya sa kasarapan ng kanyang tulog. Ganoon na lamang kase ang gulat niya nang maramdaman ang nasa pagitan ng kanyang hita. Muli na naman kase iyong napatayo ni Merideth. At sa maraming pagkakataon, dama niya ang matinding kamunduhan na ito lamang ang nakapagbibigay.Tinanggal niya ang kumot habang nakatingin sa ulo nitong patuloy sa pagtaas at baba habang gumagawa ng sariling ritmo katulong ng mainit nitong palad na sumasakop sa kanyang kahabaan. Naipikit niya na lamang ang kanyang mga mata habang dinadama ang ginagawa nito sa kanya. Ito ang isa sa mga nagustuhan niya sa babae. Alam nito kung paano siya paligayahin at kayang gawin ang lahat ng kanyang naisin. Tumindi pa ang pagmumura ni Duncan nang maramdaman niyang malapit na siyang labasan. Bumilis ang ritmo na ginagawa ng babae hanggang sa maabot niya ang rurok ng kaginhawaan. Mabilis ang pagkuha nito ng tissue upang punasan ang kanyang bibig at ang kanyang pagkalaIaki. Isang makah
SA DAMI NG nangyari sa buhay ni Liberty, ngayon niya lamang naalala ang suit ni King na ipinahiram sa kanya. Pinag-iisipan niya pa kung ibabalik ang mga iyon sa binata dahil na rin nahihiya siya ngunit mas nakakahiya kung itatago niya lamang iyong lahat at ipupunin na para bang sa kanya ang mga iyon.“Dapat lang na ibalik mo, Liberty!” sabi niya pa sa sarili habang patungo sa apartment na tinitirhan niya.Marami pa rin siyang gamit na naiwan doon para kung sakaling gumawa ng kahit na anong kalokohan ang asawa niya ay mabilis siyang makakatakas nang hindi iniisip ang mga dadalhin papaalis.{King, narito ako sa dati kong apartment. Gusto ko sanang isauli ang mga nahiram ko sa ‘yo. Ipa-deliver ko na lang ba sa bahay niyo?}Iyon ang laman ng mensaheng ipinadala niya kay King bago siya magpatuloy sa pag-aayos ng bahay lalo pa’t may ibang parte ang apartment niya na maalikabok na dahil na rin sa tagal niyang hindi nalinisan. Ilang oras lamang siyang nagtagal doon dahil hindi naman ganoon ka