Kabanata 6

NAKATULALA ako sa nakabukas na pinto, nakaluhod ako at nakaawang ang labi. Parang bigla na lang sumakit ang ulo ko sa kakaisip sa mga nangyari ilang saglit pa lang ang nakalipas.

That child... Marsha... She called Aaron her father. Could she possibly be...

I couldn't imagine Aaron being a father. Ngayon ay ang tingin ko lang sa kaniya ay isang masamang tao, hindi ko kayang isipin na may anak siya at iyon ay ang mabait na batang tumulong sa akin at yumakap. Now that I think about it, she did resemble him... she did looked like him.

"Anong ginawa mo?" Nagulat ako nang bigla na lang pumasok si Sofia, parehas na kinakabahan at galit. "Anong ginawa mo kay Marsha?"

"W-wala akong ginawa..."

Bumuntong hininga siya at sinalo niya ang kaniyang ulo. "Nakita ka ba ni Marsha? Anong sabi niya? Nasaan na 'yong posas mo?" sunod-sunod niyang tanong. "Huwag na huwag mong iisipin na tumakas dahil wala ka lang mapapala. Maraming bantay ang bahay at maliligaw ka lang. Ipapahamak mo lang ang sarili mo."

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang braso ko nang mahigpit, hinila niya ko pabalik sa kama.

"M-may anak si Aaron?" Hindi ko napigilan na magtanong.

"Ano ngayon kung may anak si Sir Aaron?"

"But he's..."

Evil.

Tinikom ko ang bibig ko. Ang tingin yata ni Sofia kay Aaron ay isang diyos. Baka kung may sabihin akong masama sa amo niya ay magalit siya. Iyon ang huling gusto kong mangyari.

Tama siya. Mapapahamak ako kung subukan kong tumakas, hindi ko alam kung saan pupunta. Pinaalam na ni Sofia sa akin na mayaman si Aaron kaya siguradong may mga bantay siya at iba pang katulong o trabahador na kasama sa bahay, even Marsha said so.

"Nasaan na ang susi?"

I fisted the keys in my hand and didn't speak. Sumama ang tingin niya sa akin.

"Ang susi sabi 'ko, ano ba?" Mas humigpit ang hawak niya sa braso ko.

"H-hindi ako tatakas. H-hwag mo na 'kong posasan, please?" pagmamakaawa ko sa kaniya.

Tinulak niya ako paupo sa kama, binitawan niya na ang braso ko at kinuha ang kamao ko. Pilit niya itong binuksan para agawin sa akin ang susi, hinigpitan ko ang hawak ko rito kahit na nasusugatan na ang palad ko sa pagtusok ng matulis na bagay.

"Ano ba? Ibigay mo na sa'kin! Gusto mo ba 'kong mapahamak!? Pagagalitan ako ni Sir Aaron nang dahil sa'yo!"

Kinagat ko ang kamay niya, napasigaw siya sa sakit. Umalis ako sa kama at tumakbo paalis ng silid dahil sa takot na makadena ulit sa kama. Nakabangga ako ng malapad na katawan, hindi pa nalalayo sa silid at natumba sa sahig habang hawak pa rin ang susi. Napasinghap ako nang hawakan ako nito sa braso at hinila patayo.

"You fucking bitch." I immediately recognized Aaron's voice. Hindi ako maka-reak agad nang hilahin niya ko pabalik sa silid. "Leave us alone, Sofia. Puntahan mo na si Marsha!"

Agad na kinolekta ni Sofia ang sarili niya, isang beses niya akong sinamaan ng tingin at lumabas ng silid, sinarado niya ito pagkalabas niya at iniwan ako kasamang mag-isa si Aaron.

"You didn't tell her anything, did you?" he asked, grabbing my jaw and pushing me to sit down on the bed. I kept my eyes downward, gritting my teeth to prevent my jaw from quivering. "Answer me!" His voice boomed.

Umigtad ako, nanlaki ang mga mata ko sa gulat at takot. Napahikbi ako, sunod-sunod na tumulo ang luha sa pisnge ko at marahas na umiling.

For a second, I didn't know who he's referring to because I was still shocked about the fact that he has a child.

"I didn't tell her anything, I-i swear. P-please, don't hurt me," I begged like a child.

"Vanessa, do you realize what you've done?" His voice went back to being calm. "Hindi mo na dapat s'ya kinausap!"

"H-hindi ko alam na anak mo si Marsha, hindi ko alam na may anak ka. K-kasalanan 'ko, w-walang kasalanan 'yong bata rito. H-h'wag mo s'yang sasaktan, please."

His grip on my jaw loosened, he seemed taken aback at what I said to him. He let me go, pushing my face with force. He was quiet, even I couldn't hear his breath but I still refused to look at him.

I watched his feet as he started pacing around the room, I could tell that he's stressed and doesn't know what he's going to do. He started cursing.

"Fuck! You shouldn't have talked to her!" He blamed me again.

Gusto ko sanang ipunto sa kaniya sa siya ang nagpabaya at hinayaan niyang makita ako ng anak niya. Hindi ko naman kasalanan na nahanap nito ang silid na kinaroroonan ko.

"I didn't know she's yours," I replied quietly. "W-who would have thought?"

He went silent again. I finally calmed down, hindi ko alam kung bakit parang ang harmless niya ngayong stress siya. Sa wakas ay nagkaroon ako ng lakas-loob na iangat ang tingin, nahigit ang hininga ko nang mahuli ko siya matiim na nakatitig sa akin. His hands were poised on his waists, his adams apple moving up and down.

He had this look in his eyes that I couldn't comprehend. But I had to make sure...

"H-hindi mo pagagalitan si M-marsha 'diba?" pagsisigurado ko.

His eyes went dark. "Don't say her name so affectionately and pretend like you care."

"I-im really worried!" I countered shakily then biting my lower lip.

"Do you actually think I'd hurt my own daughter?" He asked, annoyed and furious.

Gusto kong sabihin sa kaniya na ilagay ang sarili niya sa sapatos ko para malaman niya kung anong mga tumatakbo sa isipan ko pero hindi ko ginawa at baka masigawan na naman ako. Mas nakakatakot siya kapag tumataas ang boses niya.

"Sorry..." I don't even know what I'm apologizing for.

"Hey."

I quickly responded, I clasped my trembling hands together. He moved closer to me, I put his fingertip under my chin and pushed my head up so I could look at him straight in the eyes.

"Marsha will keep being curious about you, she'll ask about you and she's going to keep thinking about you and the reason why you're in our house, in our basement. I'm giving you a chance to fix your mistake, I need you to cooperate. You got no other choice."

My heart began thumping faster than a second ago. I swallowed in nervousness. I feel like I was about to make a deal with the devil and I don't like it.

He clenched his jaw, I saw his pupils dilated. Then he said...

"Be my girlfriend."