CHAPTER FIFTEEN: ACCEPTING THE OFFERMadison’s Point of ViewI hate them! I really, really do!Why in the hell do I have to stay at one roof with the two of them? Baka mahawaan ako ng pagiging mahirap nila. Duh. Nakakaiinis talaga si Daddy!Damn it! Tama si Mommy noon na I have to get rid of them fast kung ayaw kong masapawan nila ako at kung ayaw kong mawala ang lahat ng para sa akin at mapunta sa kanila.My Gosh! I am so freaking out because simula ngayon ay makakasama ko sa iisang bahay ang bait-baitan at taga-squatter na si Karine. Good thing nga dahil hindi sumama kay Daddy iyong taga-squatter niya ring Ate na si Karmine.I sighed exasperatedly dahil kasabay ko sa pagkain ng breakfast si Dad at ang bastarda niyang si Karine. Wala ako’ng ganang kumain pero wala ako’ng magagawa because I won’t starve myself just because of them. I'm too pretty to do that lame trick!Plus, kahit na gawin ko iyon ay mapapagalitan ako ni Daddy at ayaw kong makita nang bait-baitang si Karine na mapagali
CHAPTER SIXTEEN: THE REASON BEHIND HIS OFFER“What in the fuck are you fucking doing here? Who the fuck gave you the fucking permission to enter my fucking office?” If looks could kill then probably he is a dead meat by now.He smirked at me and lazily sat on my sofa. He even crossed his leg. Bakla talaga ang isang ito. “Dad sent me here. Lolo Israel’s lawyer is in Andromeda's manor. And they are expecting all of us to be there. We are expecting you to be there, Ezekiel. Today is the day his lawyer will read Lolo’s last will and testament.”I’ve totally forgotten about it. Napabuntong-hininga ako. Ngayon ay nagka-utang na loob pa ako sa kaniya dahil sa pagpapaalala niya sa akin nito. I called my secretary to inform her to cancel all my appointments for this day.I headed to the basement parking lot and drove my car to Andromeda's manor. Why do I have this dread feeling?“
CHAPTER SEVENTEEN: DINNER WITH THE MONDRAGONSKarmine’s Point of ViewSince when did I learn to complain? Ngayon-ngayon lang. Kasalanan ko bang kinakabahan ako? Hindi ko naman siya totoong mahal at peke lang naman ang relasyon namin pero bakit ganito ako kung kabahan? Ah, siguro dahil nagsuot ako ng bestida at may mataas na takong ang sapatos na suot ko. Tama, tama. It has nothing to do with meeting his family. Or maybe, dahil iyon sa first love niyang si Lucilla. I hate—no I loathe the types of her. Mga manloloko. Mga hindi marunong makuntento sa kung ano lang ang mayroon sila.Just like Agnes and Kiko. Mga naturingang mga magulang pero sobrang napakamakasarili nila.Alam ko na ang totoong kuwento sa pagpapanggap na ito. Gusto niyang makuha ang share niya sa kumpanya ng late grandfather niya. At gusto niya ring ipamukha doon sa Lucilla na iyon na hindi ito malaking kawalan sa kaniya. At ganon din sa kakambal
CHAPTER EIGHTEEN: HER BAD DREAMRobert slowly leaned into me. Unti-unti ring lumapat ang mga labi niya sa labi ko pero nananatiling nakamulat ang mga mata ko. He slowly move his lips as I slowly closed my eyes as the delicious sensation and the one of a kind pleasure erupted inside me. I savored the moment. I savored our fiery little kiss. Oh, God. Hindi ko na yata kaya pang pigilan at supilin ang sarili ko! Pumaikot ang mga kamay ko sa batok niya and slowly, I start responding to his heated kisses.I think I’m falling. I’m falling for you, Robert but please catch me.“I’m sorry, Robert but I think I’m falling. I’m falling for you, Robert. Mahal na ata kita,” nahihiyang saad ko.Marahas na kinalas niya ang mga braso ko sa batok niya at nanlalaki rin ang mga mata niya habang gulat na gulat na nakatingin sa akin.“W-What?” Confusion is written al
CHAPTER NINETEEN: A TIME WITH KARINE AND REALIZATIONSKarmine's Point of ViewNakangiting pinagmasdan ko ang maganda at inosenteng mukha ng natutulog kong kapatid. Alas sais na ng umaga pero tulog na tulog pa rin siya. Tulog-mantika talaga kahit na kailan ang baby girl ko. Iniligid ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto niya at napangiti ako. Her room are made of light shade of pink and blue and with a touch of silver. Bagay na bagay sa personality niya.Hinaplos ko ang pisngi niya. She gained weight. Mas matambok na kasi ang mga pisngi niya ngayon. Kinurot-kurot ko nga ito. Ang cute kasi niya lalo pa't medyo namumula-mula ito. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nanggigigil na hinalik-halikan ito.“Ate ko,” she mumbled in her sleep. She turned around and faced me.“I love you, baby girl,” bulong ko sa tainga niya.“Love you, too po.” Mahinang natawa ako. K
CHAPTER TWENTY: HER GUILT AND HER TEARSKarmine’s Point of ViewHay, Robert. Ano ba ang ginawa mo para matuto ako’ng magustuhan ka? Para magawa kitang mahalin? Wala ako’ng naaalala na may ginawa ka para mahulog ako sa'yo ng ganito kalalim.Hindi ko minsang inakala na magiging isa ako sa mga hopeless romantic. Sana lang talaga ay hindi ako kumuha ng batong ipupukpok ko lang rin naman sa ulo ko sa kalaunan.Naaalala ko pa ang sinagot sa akin ni John noong minsang tinanong ko siya kung ano ang minahal niya sa akin at kung bakit niya ako minahal. Kahit na alam ko namang walang kamahal-mahal sa ugali ko.“You will know that you are truly in love with that person if you can’t answer yourself as to why do you love that person because that is the real meaning of true love. Walang basehan at walang standard kung totoong pag-ibig na ang pinag-uusapan natin. Walang kinikilalang iksi o haba ng panahon
CHAPTER TWENTY-ONE: THE DATEKarmine’s Point of View“Kyaaaa! Hala! Hala! Hala!”Anak ka naman ng kagang, oo! Sino ba ang maingay na 'yon?“Karine, Anak! Ano’ng nangyari? Bakit ka sumisigaw? May masakit ba sa'yo?” My body froze when I heard that familiar voice.I heard Karine giggled, “Uh, sorry po kung naistorbo ko kayo, Papa. Masaya lang po ako kasi dito po natulog si Ate. Look! Hihihi.”Gustong-gusto ko ng imulat ang mga mata ko pero sa hindi ko alam na dahilan ay hindi ko magawa. Narinig ko ang yabag ng mga paa ni Kiko papunta sa akin. Naramdaman kong naupo siya sa gilid ko. Naramdaman ko rin ang dahan-dahan niyang pagyuko para maabot ang noo ko at para mahagkan na rin. Hinahaplos naman ng kamay niya ang pisngi ko.Unti-unti ako’ng bumuga ng hininga, iyong hindi niya mapapansin na kanina pa ako nagising dah
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHINDRupert Elvix's Point of View I won't blow it. It has been long overdue. Gusto ko ng mapatawad ako—kami ni Lucy ng kakambal ko dahil sa mga nangyari ilang taon na rin ang nakakaraan dahil wala kaming kasalanan sa kaniya. Ang kasalanan lang siguro namin sa kaniya ay iyong inilihim namin sa kaniya ang totoo—ang lahat. "Rix naman, e! Ba't ka ba kasi pumayag? Alam mo namang ayaw ko kay Karmine diba?" Nakangiting inakbayan ko ang asawa ko without minding her words. Actually, she doesn't hate Karmine, well let's just say she's only intimidated by her. Maski ako rin naman ay intimidated din sa kaniya. Masiyado kasing matapang ang personality ni Karmine at tingin ko behind that cold façade of hers lies a very dangerous person. "Hayaan mo na. Hindi ba't gusto mo rin naman siyang makasundo? This is your chance now." Napabuntong-hininga siya at lumabi at sin
EPILOGUERobert Ezekiel Mondragon's Point of ViewA thought suddenly crossed my mind and I shuddered with that terrifying thought. "No, please, no!" I muttered, unconsciously, scared for the unknown.Samu’t saring emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya. Naroon ang pagkagulat, pagkalito, pagtataka at ang pinakapinagtatakhan ko sa lahat ay ang awa at lungkot na bumalatay sa mga mata niya.“Manang, hey!” I snapped my fingers in front of her.“U-Uh, hijo. A-Ano nga ulit iyong tanong mo?”Hindi ko alam kung bakit pero naginangatngat na ng kaba at takot ang buong pagkatao ko. Pakiramdam ko ay may mali...May mali talaga pero hindi ko mawari kung ano iyon at kung bakit ganito na lang ako makaramdam ng takot.“Manang, naman!” naibulalas ko. Unti-unti na ako'ng nakakaramdam ng pagkainis. “Tinatakot mo ako, Manang! Ano na nga? Nasaan na ang mag-ina ko?” naiirita kong tanong sa hanggang ngayon ay clueless pa rin niyang mukha.“Hijo, Kiel, Diyos ko! M-Mag-ina?”“Yes, Manang Edna! Mag-ina! Ang ma
CHAPTER SEVENTY: A WONDERFUL DREAM Robert Ezekiel Point of View“Hooo.”Kanina pa ako palakad-lakad at paroon at parito dito sa labas ng Delivery Room ng ospital na parang sirang plaka.Hindi ko namalayang nangingiti na pala ako na parang baliw dito. Kinakabahan ako na natatakot na na-e-excite at natutuwa all at the same time!Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng mixed emotions kung ang pinakamamahal mong asawa ay nasa loob ng Delivery Room at kasalukuyang nanganganak sa panganay mo na bunga ng pagmamahalan niyo?Hindi niya ako pinayagang samahan siya sa loob ng DR habang nanganganak siya sa panganay namin dahil baka raw ay mahimatay ako sa takot at baka raw ay bangungotin ako ng ilang gabi.Bahagya ako'ng napatawa sa kilig sa naisip. My wife is so sweet, isn’t she?Now, now, I really can’t blame my wife for thinking that way. Minsan ko na kasing naisip na manuod ng videos online about sa mga babaeng nanganganak and the third video I happened to click was the mother delivering birt
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATH PART 2Karmine's Point of ViewI don’t know how long we were chained in the walls and detained here, but all I know is that each passing day, they are starting to despise me even more. “Masaya ka na ba?” Napapitlag ako sa biglang pagkausap sa akin ni Max.Napabuntong-hininga ako. Hindi talaga lumilipas ang isang buong araw na hindi ipinapamukha ni Max sa akin ang naging kasalanan ko. At kapag ginagawa niya iyon ay mas lalong nag-guilty ako. But as if my guilt and conscience can do anything to save us.“Hindi ako masaya, Max. Hindi rin ako natutuwa sa mga nangyayari sa atin kung iyan ang ipinupunto mo.”Hilaw na tumawa siya at tinapunan ako ng matalim na tingin, “Sino bang bobo ang nagdala sa atin sa ganitong sitwasyon? Hindi ba’t ikaw? Kaya ano’ng magagawa ng konsensiya mo? Maaalis ba kami noon dito? Maililigtas ba kami niyang konsensiya mo?”Tumunghay si Jelina at napapailing na tiningnan ako. She gave me a sad smile, “May anak ako, Karmine.
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATHKarmine’s Point of View“Argh!”I woke up with a splitting headache and my ears are ringing. Parang gusto kong biyakin ang ulo ko para mawala ang sakit at kirot.Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero halos hindi ko magawa. Ramdam ko ang pangangapal ng mata ko maging ng buong mukha ko na para bang kinagat ng ‘sangkatutak na lumilipad na nakakadiring ipis. Ni hindi ko nga magawang maibuka ng maayos ang mga mata ko dahil kapag sinusubukan kong gawin ay ramdam na ramdam ko ang sumisigid na kirot dito dahilan para mapilitan ako'ng ipikit ang mga mata ko.That mother-fucking-son of a bitch! I swear I will make him pay for all of this one day! One way or another!Hindi lang pala ang ulo ko ang sobrang masakit kundi maging ang buong katawan ko. Damn. What the hell did just happened?“Your plan backfired on you, huh.” My head snapped back—it added to the intensity of the pain I am feeling—when I heard that familiar cold voice of a woman I’ve known
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 3Karmine's Point of ViewI was walking down the familiar hallways of this mansion that once housed me when I was under Howard’s care.Nothing much had change. It still is beautiful. The whole mansion screamed of wealth, money, power and opulence, although no matter how pleasing it is to the eyes some of its parts are burnt down, courtesy of me.Nakasalubong ko si Grayson na kung hindi ako nagkakamali ay assistant ni Howard. He was holding some papers, yumuko siya ng magkasalubong kami at bahagyang ngumiti.“Hello, Gray,” nakangiting bati ko dahilan para ngumiwi siya.“Hello, Karmine. Uh, gotta go, ang dami ko pang kailangang gawin.” Awkward na ngumiti siya sa akin at itinaas ang mga papeles na hawak.He looks scared of me. Well, he really should. It's a good thing that Howard prepped his people when it comes to me.“How’s your job, Grayson?”Napalunok siya at bahagyang pinagpapawisan, “I am doing my job well. Anyway, I really need to go.
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 2Karmine's Point of View"I'm sorry."Silly me.So damn stupid of me to think that they will understand me and forgive me for betraying them.My sorry is not and will never be enough for the damage I’ve done to them and the betrayal I’ve just committed. I bit my lips hard I felt the rusty smell and that rustic aftertaste of blood in my mouth as I let my tears fall, “I’m really sorry, guys. Oh, God! Patawarin niyo ako...”“B-Bakit? Bakit, Karmine? Hindi ba ako naging mabuting ama sa iyo? Hindi pa ako naging mabuting kaibigan? May pagkukulang ba ako? May nagawa ba ako'ng kasalanan sa iyo na hindi ko alam? Ano’ng mali ang ginawa ko sa iyo para traydurin mo ako—kaming lahat ng ganito kalala at kalupit? Nakalimutan mo na ba kung ano’ng klaseng hirap ang naranasan mo ng dahil sa kaniya? Kung—”“Correction, Westley. My darling doll suffered not just in my hands but yours as well. ‘Wag kang masiyadong maghugas ng kamay dahil isa ka rin sa dahilan
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYALKarmine’s Point of View“So, ano, Karmine? Napapayag mo siya, hindi ba?” excited at ngiting-ngiti na tanong ni Jelina sa akin pagpasok na pagpasok ko sa mala-haunted mansion ni Wolf.Hindi ako sumagot sa kaniya.“Hindi ba at napapayag mo siya sa plano natin? Right?”Nandoon silang lahat minus Brandon Adams who has been MIA since he let his undying love for Astrid go, in order for her to be with Robert. Too bad for her her plan failed. It all backfired on her. Sila ay mga nakatipon sa malawak at dim-lighted na living area habang nakaupo sa mga mamahaling upuan at mariing nakatitig sa akin.Hindi man sila magsalita ay alam kong ang gusto nilang marinig mula sa akin, sa sarili kong mga bibig ang balitang papabor sa amin. I know that they are expecting me to bring them a good news like I always does, but today is diferrent from the days before. And the news that I have now is exactly the very opposite of it.I sat on the single sofa and roamed my
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONS PART 2Karmine's Point of ViewKulang na lang ng crickets sa sobrang tahimik nila at buo na ang sound effects. Napa-tsk ako pero ilang minuto pa muna ang nagdaan na sobrang tahimik ng lahat.The thick, tense and awkward atmosphere dissipitated when Juno asks us a personal question na ikinatawa ko ng malakas."Uh, so what are you guys doing in his room for hours?"He looks like a kid very curious of the questions swarming on his mind. Nilingon ko ang katabi kong pinamulahan agad ng mukha at nag-iwas ng tingin. Binatukan naman ni Bruno ang sariling Kuya dahil sa tanong nito.Humagikgik si Reina at tiningnan kami ng kapatid niya ng makahulugan habang itinataas-baba niya ang magkabilang kilay niya, "So, what did you guys do? I mean mula ten AM hanggang eight PM? Hindi naman puwedeng nag-jack-en-poy lang kayong dalawa sa kwarto ni Kiel, hindi ba?""S-Shut up, Reina!" paasik na saway ni Robert sa kapatid niya habang bahagyang nag-stutter p
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONSKarmine's Point of ViewNapailing ako sa kaniya dahil mas nauna pa akong matapos mag-ayos kaysa sa kaniya, "Seriously, Robert? Sino ba talaga sa atin ang mas babae?"Kunot-noong nilingon niya ako. Muntik na ako’ng mapabunghalit ng tawa pero pinigilan ko dahil sa nakikita kong reaksiyon niya. Mukhang napipikon na siya.Ang bilis niya pa lang mapikon sa mga simpleng asaran lang."And what do you mean by that?"I shrugged my shoulders at him kunwari before answering his question nonchalantly, "Well, kanina after we made love mas nauna ka pang makatulog kaysa sa akin. Mukhang mas napagod ka pa kaysa sa akin and now mas nauna pa ako'ng natapos maligo at mag-ayos ng sarili kaysa sa iyo."Nanlaki iyong mga mata niya sa sinabi ko at namula ang magkabilang pisngi niya."Pfft—!"Iyon lang at napabunghalit na ako ng malakas na tawa sa harap niya. Natatawang sinalo ko ang tuwalyang ibinato niya sa mukha ko dala ng pagkapikon niya."Enough!"Hin