CHAPTER TWENTY-ONE: THE DATE
Karmine’s Point of View“Kyaaaa! Hala! Hala! Hala!”
Anak ka naman ng kagang, oo! Sino ba ang maingay na 'yon?“Karine, Anak! Ano’ng nangyari? Bakit ka sumisigaw? May masakit ba sa'yo?” My body froze when I heard that familiar voice.I heard Karine giggled, “Uh, sorry po kung naistorbo ko kayo, Papa. Masaya lang po ako kasi dito po natulog si Ate. Look! Hihihi.”
Gustong-gusto ko ng imulat ang mga mata ko pero sa hindi ko alam na dahilan ay hindi ko magawa. Narinig ko ang yabag ng mga paa ni Kiko papunta sa akin. Naramdaman kong naupo siya sa gilid ko. Naramdaman ko rin ang dahan-dahan niyang pagyuko para maabot ang noo ko at para mahagkan na rin. Hinahaplos naman ng kamay niya ang pisngi ko.Unti-unti ako’ng bumuga ng hininga, iyong hindi niya mapapansin na kanina pa ako nagising dah
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHINDRupert Elvix's Point of View I won't blow it. It has been long overdue. Gusto ko ng mapatawad ako—kami ni Lucy ng kakambal ko dahil sa mga nangyari ilang taon na rin ang nakakaraan dahil wala kaming kasalanan sa kaniya. Ang kasalanan lang siguro namin sa kaniya ay iyong inilihim namin sa kaniya ang totoo—ang lahat. "Rix naman, e! Ba't ka ba kasi pumayag? Alam mo namang ayaw ko kay Karmine diba?" Nakangiting inakbayan ko ang asawa ko without minding her words. Actually, she doesn't hate Karmine, well let's just say she's only intimidated by her. Maski ako rin naman ay intimidated din sa kaniya. Masiyado kasing matapang ang personality ni Karmine at tingin ko behind that cold façade of hers lies a very dangerous person. "Hayaan mo na. Hindi ba't gusto mo rin naman siyang makasundo? This is your chance now." Napabuntong-hininga siya at lumabi at sin
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHIND PART 2Karmine’s Point of ViewNandito kami ngayon sa coffee shop na pagmamay-ari ng kapatid ni John na si Jelina. Ang J’s café. Ang pwesto namin ngayon ay kagaya nang pwesto namin noon ni Jelina noong nag-usap kami tungkol sa kapatid niya. Speaking of her ay hindi ko pa pala nababasa ang liham ni John para sa akin dahil palagi ko na lang nakakalimutang basahin iyon.“Ano’ng drinks ang gusto ninyo, girls? I’ll order it.” Pag-presenta ni Rupert sa amin para basagin ang katahimikang namamagitan sa amin.May sa higit limang minuto na kaming nandito at nagtititigan lang. Pilit nagpapakiramdaman kung sino ba ang mauunang magsalita.“Hot chocolate,” tipid kong sagot sa taong niya.“Strawberry milkshake lang ang amin ni baby at banana almond cake.” Marahas na napalingon ako sa kaniya dahil sa sinab
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHIND PART 3Lucilla’s Point of ViewDahil hindi na rin naman na nagtanong pa o umangal si Reina ay kagaya nga ng sinabi ni Karmine ay ipinagpatuloy ko na ang pagkukuwento ko sa kung ano ba talaga ang totoong nangyari noon, sa kung ano ang totoong rason kung bakit ko iniwan si Robert at kung bakit ko siya—of all people—ipinagpalit sa kapatid niya, at sa mismong kakambal pa niya.Naguguluhang nakatingin lang ako sa kaniya at pinanuod siyang tumayo at pumasok sa kwarto nila ni Kuya Juno. Ilang minuto lang ay bumalik siya at dala-dala niya ang mga sobre.Ano’ng mayroon sa mga sobre?“Ano’ng mayroon diyan sa dala mong envelope, Kuya?” nagtataka kong tanong pero hindi nya ako pinansin.“Sana nga ay nagbibiro lang ako, bunso pero hindi, e. Ito, o. Basahin mo at saka mo sabihin sa akin na hindi mo nga kilala ang babaeng iy
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHIND PART 4Rupert Elvix’s Point of View“I-I don’t k-know what to say,” nauutal na pahayag ng kapatid ko habang hindi siya makapaniwalang nakatingin sa aming dalawang mag-asawa.Ilang ulit na salitan niya kaming sinusulyapan ni Lucy at ibubuka ang bibig para magsalita pero agad niya ring ititikom dahil walang boses na lumalabas sa bibig niya.Gulat na gulat si Ate sa lahat ng mga isiniwalat ng asawa ko. Ni hindi nga niya magawang magsalita maliban sa naibulalas niya kanina. Wala siyang mahagilap na tamang salita sa mga nalaman niya ngayon. All she can do is gape at us and to blink her eyes cutely. Mataman kong pinagmasdan ang reaksyon ni Karmine pero hindi ko siya mabasa. Nakahuma lang si Ate ng magsalita a si Karmine.“Sinabi mo kanina na may sapat kang basehan at ebidensya sa paglilinis mo ng pangalan ninyong mag-asawa, hindi ba? So, na
CHAPTER TWENTY-THREE: ASTRID VERSUS KARMINEKarmine’s Point of View Kanina pa ako tahimik habang naglilibot kami ni Reina sa mall para mag-shopping. Iniisip ko kung bakit ko nasabi kay Karine na doon na ako uuwi sa bahay ni Kiko. Alam ko sa sarili kong hindi ko lang basta nasabi iyon para lang masiguro ko ang kaligtasan ng mga kapatid ko dahil sa mga gagawin ni Astrid sa akin dahil kay Robert. Sigurado rin naman ako’ng hindi ko sinabi iyon para lang mapagbigyan ko ang kahilingan ni Karine because as an older sister I can only do so much. Hmm, bakit nga ba? ‘Huwag ka ngang sinungaling! Aaminin mo na nga lang sa sarili mo na gusto mong makilala ng lubusan ang ama mo ay hindi mo pa magawa! Amin-amin din nang katotohanan ‘pag may time, Karmine. Wala namang mawawala sa'yo maliban sa paglunok ng pagkataas-taas mong pride.’ Haay. Nag-iinternal battle na naman ang mga brain cells ko. Oh, well might as well deal with it. This time
CHAPTER TWENTY-FOUR: MEETING HER FAMILYRobert Ezekiel’s Point of View Mine. I smiled upon remembering my newest endearment for my fiancée. I also smiled upon remembering the way her lips tasted. Her lips was the sweetest lips I’ve ever tasted. “Nababaliw ka na ba? Kanina ka pa nakangiti, a.” I glanced at her with a small smile on my lips but I only shrugged my shoulders at her. “Nah. I just remember something funny. Why?” I tried my hardest to read her expression but unfortunately I can’t. She’s unreadable, as always. “Wala naman, Robert pero baka kako ay nababaliw ka na. Anyways, salamat, ha? At hindi mo ako tuluyang ipinahiya kanina sa harap nilang lahat.” “Of course. You’re my fiancée, remember? And besides, I really, really hate her.” Really, I hate Astrid. I don’t even know how did I fell in love with her before and actually, I’m thankful that she left me before for her career. Kun
CHAPTER TWENTY-FIVE: THE GHOST OF MY PASTKarmine’s Point of ViewHmm.Blanko ang ekspresyong tinitigan ko si Papa na kausap si Robert. Ano kaya ang mga pinag-uusapan nila? At bakit ay kailangan pa nilang mag-inuman habang nag-uusap?Napabuntong-hininga ako. Speaking of Robert. Alam kong nagtataka na siya ngayon kung bakit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kinakausap si Nigel tungkol sa deal namin. Come to think of it, kaya lang naman ako pumayag sa deal na iyon ay dahil gusto kong makuha kay Papa ang kapatid ko but now? Nah. Masaya ako’ng nasa poder niya si Karine kasi nakikita ko namang masaya ang kapatid ko sa kaniya. Plus, may bonus pa ako’ng bagong kapatid—ang maldita at brat na si Madison.And I think ay handa na ako’ng patawarin si Papa sa pang-iiwan niya sa amin noon. I mean, matagal ko ng alam kung ano ang dahilan kung bakit hindi niya kami nabalikan noon. Ang hin
CHAPTER TWENTY-SIX: THE PAST THAT HAUNTSKarmine's Point of View Call me heartless, merciless or whatever you want to call me right now I don't give a damn. Agnes molded me into who I am now and no one is to be blame here but her. Walang awang tinitigan ko si Astrid na umiiyak habang malakas na niyuyugyog ng sariling ama. Kanina ay dalawang beses pa siyang sinampal ni Mr. Sotto matapos ko itong galitin lalo. Wala namang magawa si Agnes para awatin at pigilin ang asawa sa pananakit sa sariling anak nito. Kulang pa ang ginagawa ni Mr. Sotto na pananakit sa sariling anak sa lahat ng kalokohang ginawa nito sa magkakapatid na Uno. Sa lahat ng pananakot at pananakit nito kay Lucilla at pambubugbog kay Juno at sa pagpapasunog sa buong barangay nila dahil lang sa kalandian niya. Kulang pa ang nararamdamang awa at sakit ni Agnes sa lahat ng ginawa niya sa amin ng kapatid ko. Kulang pa! Kulang na kulang pa! Kasi hindi ako
EPILOGUERobert Ezekiel Mondragon's Point of ViewA thought suddenly crossed my mind and I shuddered with that terrifying thought. "No, please, no!" I muttered, unconsciously, scared for the unknown.Samu’t saring emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya. Naroon ang pagkagulat, pagkalito, pagtataka at ang pinakapinagtatakhan ko sa lahat ay ang awa at lungkot na bumalatay sa mga mata niya.“Manang, hey!” I snapped my fingers in front of her.“U-Uh, hijo. A-Ano nga ulit iyong tanong mo?”Hindi ko alam kung bakit pero naginangatngat na ng kaba at takot ang buong pagkatao ko. Pakiramdam ko ay may mali...May mali talaga pero hindi ko mawari kung ano iyon at kung bakit ganito na lang ako makaramdam ng takot.“Manang, naman!” naibulalas ko. Unti-unti na ako'ng nakakaramdam ng pagkainis. “Tinatakot mo ako, Manang! Ano na nga? Nasaan na ang mag-ina ko?” naiirita kong tanong sa hanggang ngayon ay clueless pa rin niyang mukha.“Hijo, Kiel, Diyos ko! M-Mag-ina?”“Yes, Manang Edna! Mag-ina! Ang ma
CHAPTER SEVENTY: A WONDERFUL DREAM Robert Ezekiel Point of View“Hooo.”Kanina pa ako palakad-lakad at paroon at parito dito sa labas ng Delivery Room ng ospital na parang sirang plaka.Hindi ko namalayang nangingiti na pala ako na parang baliw dito. Kinakabahan ako na natatakot na na-e-excite at natutuwa all at the same time!Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng mixed emotions kung ang pinakamamahal mong asawa ay nasa loob ng Delivery Room at kasalukuyang nanganganak sa panganay mo na bunga ng pagmamahalan niyo?Hindi niya ako pinayagang samahan siya sa loob ng DR habang nanganganak siya sa panganay namin dahil baka raw ay mahimatay ako sa takot at baka raw ay bangungotin ako ng ilang gabi.Bahagya ako'ng napatawa sa kilig sa naisip. My wife is so sweet, isn’t she?Now, now, I really can’t blame my wife for thinking that way. Minsan ko na kasing naisip na manuod ng videos online about sa mga babaeng nanganganak and the third video I happened to click was the mother delivering birt
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATH PART 2Karmine's Point of ViewI don’t know how long we were chained in the walls and detained here, but all I know is that each passing day, they are starting to despise me even more. “Masaya ka na ba?” Napapitlag ako sa biglang pagkausap sa akin ni Max.Napabuntong-hininga ako. Hindi talaga lumilipas ang isang buong araw na hindi ipinapamukha ni Max sa akin ang naging kasalanan ko. At kapag ginagawa niya iyon ay mas lalong nag-guilty ako. But as if my guilt and conscience can do anything to save us.“Hindi ako masaya, Max. Hindi rin ako natutuwa sa mga nangyayari sa atin kung iyan ang ipinupunto mo.”Hilaw na tumawa siya at tinapunan ako ng matalim na tingin, “Sino bang bobo ang nagdala sa atin sa ganitong sitwasyon? Hindi ba’t ikaw? Kaya ano’ng magagawa ng konsensiya mo? Maaalis ba kami noon dito? Maililigtas ba kami niyang konsensiya mo?”Tumunghay si Jelina at napapailing na tiningnan ako. She gave me a sad smile, “May anak ako, Karmine.
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATHKarmine’s Point of View“Argh!”I woke up with a splitting headache and my ears are ringing. Parang gusto kong biyakin ang ulo ko para mawala ang sakit at kirot.Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero halos hindi ko magawa. Ramdam ko ang pangangapal ng mata ko maging ng buong mukha ko na para bang kinagat ng ‘sangkatutak na lumilipad na nakakadiring ipis. Ni hindi ko nga magawang maibuka ng maayos ang mga mata ko dahil kapag sinusubukan kong gawin ay ramdam na ramdam ko ang sumisigid na kirot dito dahilan para mapilitan ako'ng ipikit ang mga mata ko.That mother-fucking-son of a bitch! I swear I will make him pay for all of this one day! One way or another!Hindi lang pala ang ulo ko ang sobrang masakit kundi maging ang buong katawan ko. Damn. What the hell did just happened?“Your plan backfired on you, huh.” My head snapped back—it added to the intensity of the pain I am feeling—when I heard that familiar cold voice of a woman I’ve known
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 3Karmine's Point of ViewI was walking down the familiar hallways of this mansion that once housed me when I was under Howard’s care.Nothing much had change. It still is beautiful. The whole mansion screamed of wealth, money, power and opulence, although no matter how pleasing it is to the eyes some of its parts are burnt down, courtesy of me.Nakasalubong ko si Grayson na kung hindi ako nagkakamali ay assistant ni Howard. He was holding some papers, yumuko siya ng magkasalubong kami at bahagyang ngumiti.“Hello, Gray,” nakangiting bati ko dahilan para ngumiwi siya.“Hello, Karmine. Uh, gotta go, ang dami ko pang kailangang gawin.” Awkward na ngumiti siya sa akin at itinaas ang mga papeles na hawak.He looks scared of me. Well, he really should. It's a good thing that Howard prepped his people when it comes to me.“How’s your job, Grayson?”Napalunok siya at bahagyang pinagpapawisan, “I am doing my job well. Anyway, I really need to go.
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 2Karmine's Point of View"I'm sorry."Silly me.So damn stupid of me to think that they will understand me and forgive me for betraying them.My sorry is not and will never be enough for the damage I’ve done to them and the betrayal I’ve just committed. I bit my lips hard I felt the rusty smell and that rustic aftertaste of blood in my mouth as I let my tears fall, “I’m really sorry, guys. Oh, God! Patawarin niyo ako...”“B-Bakit? Bakit, Karmine? Hindi ba ako naging mabuting ama sa iyo? Hindi pa ako naging mabuting kaibigan? May pagkukulang ba ako? May nagawa ba ako'ng kasalanan sa iyo na hindi ko alam? Ano’ng mali ang ginawa ko sa iyo para traydurin mo ako—kaming lahat ng ganito kalala at kalupit? Nakalimutan mo na ba kung ano’ng klaseng hirap ang naranasan mo ng dahil sa kaniya? Kung—”“Correction, Westley. My darling doll suffered not just in my hands but yours as well. ‘Wag kang masiyadong maghugas ng kamay dahil isa ka rin sa dahilan
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYALKarmine’s Point of View“So, ano, Karmine? Napapayag mo siya, hindi ba?” excited at ngiting-ngiti na tanong ni Jelina sa akin pagpasok na pagpasok ko sa mala-haunted mansion ni Wolf.Hindi ako sumagot sa kaniya.“Hindi ba at napapayag mo siya sa plano natin? Right?”Nandoon silang lahat minus Brandon Adams who has been MIA since he let his undying love for Astrid go, in order for her to be with Robert. Too bad for her her plan failed. It all backfired on her. Sila ay mga nakatipon sa malawak at dim-lighted na living area habang nakaupo sa mga mamahaling upuan at mariing nakatitig sa akin.Hindi man sila magsalita ay alam kong ang gusto nilang marinig mula sa akin, sa sarili kong mga bibig ang balitang papabor sa amin. I know that they are expecting me to bring them a good news like I always does, but today is diferrent from the days before. And the news that I have now is exactly the very opposite of it.I sat on the single sofa and roamed my
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONS PART 2Karmine's Point of ViewKulang na lang ng crickets sa sobrang tahimik nila at buo na ang sound effects. Napa-tsk ako pero ilang minuto pa muna ang nagdaan na sobrang tahimik ng lahat.The thick, tense and awkward atmosphere dissipitated when Juno asks us a personal question na ikinatawa ko ng malakas."Uh, so what are you guys doing in his room for hours?"He looks like a kid very curious of the questions swarming on his mind. Nilingon ko ang katabi kong pinamulahan agad ng mukha at nag-iwas ng tingin. Binatukan naman ni Bruno ang sariling Kuya dahil sa tanong nito.Humagikgik si Reina at tiningnan kami ng kapatid niya ng makahulugan habang itinataas-baba niya ang magkabilang kilay niya, "So, what did you guys do? I mean mula ten AM hanggang eight PM? Hindi naman puwedeng nag-jack-en-poy lang kayong dalawa sa kwarto ni Kiel, hindi ba?""S-Shut up, Reina!" paasik na saway ni Robert sa kapatid niya habang bahagyang nag-stutter p
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONSKarmine's Point of ViewNapailing ako sa kaniya dahil mas nauna pa akong matapos mag-ayos kaysa sa kaniya, "Seriously, Robert? Sino ba talaga sa atin ang mas babae?"Kunot-noong nilingon niya ako. Muntik na ako’ng mapabunghalit ng tawa pero pinigilan ko dahil sa nakikita kong reaksiyon niya. Mukhang napipikon na siya.Ang bilis niya pa lang mapikon sa mga simpleng asaran lang."And what do you mean by that?"I shrugged my shoulders at him kunwari before answering his question nonchalantly, "Well, kanina after we made love mas nauna ka pang makatulog kaysa sa akin. Mukhang mas napagod ka pa kaysa sa akin and now mas nauna pa ako'ng natapos maligo at mag-ayos ng sarili kaysa sa iyo."Nanlaki iyong mga mata niya sa sinabi ko at namula ang magkabilang pisngi niya."Pfft—!"Iyon lang at napabunghalit na ako ng malakas na tawa sa harap niya. Natatawang sinalo ko ang tuwalyang ibinato niya sa mukha ko dala ng pagkapikon niya."Enough!"Hin