Pumasok si Alea sa silid ng prinsesa at nakita ang napakagandang damit na nakapatong sa ibabaw ng kama. Kulay asul ito at kumikinang ang kabuohan nito. "Ang ganda naman ng gown na 'to," sambit ni Alea sa sarili.
"Iyan ang iyong susuotin, Alea," sabi ni Avaleighra na kakapasok lang sa kaniyang silid. "Ngunit bago mo iyan isuot ay maligo muna tayo sa batis," dugtong nito. Naglakad ito palabas at sumunod naman si Alea.
"Bakit ang tagal mong bumalik? Saan ka ba nagpunta, Alea?" tanong ng prinsesa. Pareho na silang nakababad sa tubig.
"Namasyal lang sa kagubatan, Avaleighra."
"Di magtatagal at magsisimula na ang salu-salo, Alea. At dadaluhan ito ng mga taga ibang kaharian kaya ihanda mo ang iyong sarili. Ang lalaking ipinagkasundo para sa akin ay iyong makakaharap. Simula ngayon, ikaw ay mamumuhay bilang prinsesa sa kahariang ito."
"Naiintindihan ko, Avaleighra."
Nang makabalik sa palasyo ay agad na nagbihis sina Alea at Avale
Nagsiuwian na ang ibang mga panauhin. Ang iba naman ay nananatili sa kanilang inuupuan at masayang nakikipagkwentuhan sa ibang mga kasamahan sabay lagok ng alak.Nakaupo lamang si Alea sa tabi ng kaniyang kaibigang si Ash habang nakatayo naman si Iris sa kaniyang gilid. Nanunuod lamang ang mga ito sa mga diwatang nagsasayawan at nagkakantahan. Nakatingin man si Alea sa mga nagsasaya ngunit ang kaniyang paningin ay lumalagpas sa mga ito. Ang kaniyang isip ay naglalakbay sa kung saan kaya hindi niya namalayang nakatulala na pala siya. Napansin siya ni Iris kaya kinilabit siya nito at siya ay nabalik sa huwisyo."Wala ka yata sa mood, Alea?" bulong ni Iris."Inaantok lang, Iris.""Okay ka lang ba talaga, Alea?""Oo, Iris. Huwag kang mag-alala, okay lang ako.Nangangawit na ang mga paa ni Iris dahil kanina pa siya nakatayo at gusto na niyang umupo kahit saglit man lang."Di ba talaga ako pwedeng
Hindi alam ni Alea kung saang bahagi ng lugar siya napunta. Kakaiba ang kapaligiran doon. May mga kahoy sa paligid ngunit walang mga dahon. May mga usok na bumabalot sa paligid ngunit hindi niya ito napansin dahil madilim. Babalik na sana si Alea ngunit may nakita siyang maliit na ilaw sa 'di kalayuan. Naglakad siya papalapit doon at nang makalapit ay nakita niyang isa pala itong maliit na kubo.Biglang bumuhos ang ulan kaya napilitan siyang kumatok sa kubong iyon para makisilong. "Tao po?" Kinatok niya ito ng tatlong beses at naghintay na may magbubukas ng pinto. Lumipas ang ilang segundo ay bumukas ang pintuan at dumungaw ang isang matandang babae."Magandang gabi po sa'yo, lola. Pwede po ba akong makisilong saglit?""Halika, pumasok ka sa aking munting tahanan," sabi nito at nilakihan ang pagkakabukas ng pinto. Agad siyang pumasok dito at naupo sa sahig nitong kahoy. Tanging maliit na lampara lamang ang ginagamit nitong pang-ilaw sa madilim na gabi.
Nang makarating si Alea sa palasyo ay may sumalubong kaagad sa kaniya na isang kawal. "Mahal na prinsesa, kanina pa po kayo pinapahanap ng iyong amang hari." sabi ng kawal. "Sabihin mo sa kaniya na ako'y nakabalik na. Namamasyal lamang ako sa kagubatan kanina at nais kong magpahinga muna sa aking silid." "Masusunod po, mahal na prinsesa." Tinalikuran siya ng kawal at agad na nagtungo sa kinaroroonan ng hari. Hindi niya nadatnan ang prinsesa nang siya ay makapasok sa silid. Hindi niya alam kung saan ito nagpunta. Iniisip niya na baka tuluyan na ngang umalis ang prinsesa sa palasyo para puntahan ang minamahal. Nakahiga lamang si Alea sa kama at nakatulala. Wala siyang ganang kumain at lumabas ng silid. Pumasok si Iris ngunit hindi man lang niya ito napansin. "Hoy, Alea! Anong problema, ha? Kanina ka pa namin hinahanap. Saan ka ba nagpunta? Pinag-aalala mo na naman kami, alam mo ba 'yon? Syempre hindi mo alam. Lagi ka na lang umaalis ng walang pa
"Oh my God! Siya nga 'yon Alea! Naaalala ko na! Siya 'yong matandang lalaki na nakita natin sa kagubatan noong sinusundan natin ang itay mo, hindi ba?""Oo, Iris. At siya rin 'yong nanakot sa'kin noon nang matagpuan ko si itay!""Ano? Tinakot mo si Alea, Lucio?" singit na tanong ni Ash."Paumanhin sa aking nagawa," sabi ng matanda sabay yuko."Ayos lang po. Matagal na naman po 'yon. Kalimutan na lang po natin," sabi ni Alea."Siya nga pala 'yong nagsabi sa'kin na nandito ka sa mundong ito, Alea. Sinundo niya ako sa mundo ng mga tao at dinala rito."Umupo ang dalawa at si Iris ay nanatiling nakatitig pa rin sa matandang nakatayo sa kanilang harapan."Huwag mo nga siyang titigan ng ganiyan Iris," pagsaway ni Alea.&nb
Agad na napa-iwas ng tingin si Alea at sunod-sunod na sumubo ng pagkain. "Gusto ko na ang aking anak ang pipili ng kaniyang mapapangasawa. Si Yulan na ang magpapasya para sa kaniyang sarili," sagot ng ama ni Yulan. "Kung gano'n, may nahahanap ka na bang babaeng papakasalan, Prinsipe Yulan?" tanong ng ama ni Ash. "May napupusuan akong isang babae. Ngunit ikakasal na siya sa iba," sagot ni Yulan. Napahinto sa pagkain si Alea ngunit nanatili pa rin itong nakayuko. "Hindi ko alam ang bagay na iyan, Yulan. Maaari mo bang sabihin ang kaniyang pangalan?" sabi ng kaniyang ama. Napa-ubo si Alea sa narinig. Napatingin siya sa dalawang baso na nasa kaniyang harapan. Inangat niya ang kaniyang ulo at nakita na sina Ash at Yulan pala ang may hawak ng mga iyon. Sabay ang mga ito na nag-alok sa kaniya ng basong may lamang tubig. Nagpalipat-lipat ang kaniyang paningin sa dalawang baso ngunit wala siyang pinili sa mga ito. Kinuha niya ang baso ng
Maagang nagising si Alea. Nakarinig siya ng katok sa pinto ng silid kaya nilapitan niya ito. Ang kaibigan niyang si Iris ay hindi pa nagigising at humihilik pa nga ito. Nang mabuksan ang pintuan ay agad niyang nakita ang kaibigang si Ash na nakatayo sa labas ng pintuan."Kumain na kayo para maihatid ko na kayo pabalik," walang emosyong sabi ni Ash."Okay ka lang ba, Ash? Bakit parang ang tamlay mo yata ngayon?""Ha? Ah pagod lang siguro.""Ah sige, susunod na lang kami. Gigisingin ko muna si Iris.""Sige." Agad na tumalikod si Ash at naglakad paalis. Nagtataka si Alea sa inaakto ng kaibigan. Hindi siya sanay na gano'n ang lalaki. Sanay siya na masayahin lang ito at mapagbiro.Ginising ni Alea ang kaibigang si Iris. Hindi pa sana ito babangon ngunit pinilit niya ito. Tinapik-tapik niya ang mukha nito para magising."Ano ba, Alea inaantok pa ako eh," reklamo ng kaibigan."Gising na! Hinihintay na tayo ni Ash!"
"Anong ginagawa mo rito?" tanong ni Alea."Hindi ko na kailangan pang sagutin ang tanong mong iyan, Avaleighra.""Huwag mo ring sagutin ang mga tanong niya, mahal na prinsesa," sabi ni Iris."Huwag kang sumingit sa aming usapan, alipin! Wala kang respeto!" pagalit na sabi ng babae kay Iris."Paumahin, pero wala kang karapatang sigawan ang aking kaibigan. Kung wala kang importanteng sasabihin ay aalis na kami," sabi ni Alea. Niyaya niya ang kaniyang mga kaibigan at tinalikuran ang babae."Salamat friend, ha. Ayiee the best ka talaga!" sabi ni Iris sabay kapit sa braso ni Alea. Nakangiti lang si Ash habang pinagmamasdan ang dalawa."Tingin niyo narinig niya ang pinag-uusapan natin? Baka magsumbong siya sa hari at malaman ang totoo," nababahalang sabi ni Alea."Manalig na lang tayo na sana wala siyang narinig. Pero ihanda niyo na lang palagi ang mga sarili niyo. Hindi natin alam ang takbo ng isip ng mga nandito," sabi ni Ash.Nang
Bumangon si Alea sa pagkakatumba sa lupa. Tiningnan niya isa-isa ang mga maliliit na nilalang at pinakiramdaman ang mga ito. Isa-isa naman itong napapaatras at pumunta sa likuran ng kanilang hari."Mga tauhan! Hanapin ninyo ang babaeng taong iyon at dalhin rito!" Utos ng hari. Agad na nagsialisan ang mga ito at hindi na pinansin pa si Alea.Dahan-dahan naman na naglakad si Alea papalayo sa lugar na iyon. Naglalakad siya habang nakatingin sa mapa. Hindi niya alam kung nasaan na ang kaniyang mga kaibigan. Nag-aalala na siya sa mga ito.Nakarating si Alea sa isang mas nakakatakot na bahagi ng lugar. Napakalaki ng mga punong-kahoy na nakapaligid ngunit wala namang mga dahon. May mga usok pang makikita sa paligid. Napatigil siya sa paglalakad at hindi kaagad nakakilos dahil sa sobrang takot at pagkagulat. May bigla kasing lumitaw sa kaniyang harapan na napakaitim na nilalang. Maitim ang buong katawan nito at pula ang ang kulay ng mga mata. Nakatingi
Nakaramdam na ng pananakit ng tiyan si Alea. "Yulan! Mukhang manganganak na yata ako," sabi niya sa asawa habang nakahawak sa tiyan.Agad na pinatay ni Yulan ang shower at dali-daling lumabas ng banyo nang nakatapis lang ng tuwalya. Nang makalapit sa asawa ay agad niya itong binuhat. "Dadalhin na kita sa hospital," sabi ni Yulan. "Sandali! Ibaba mo ako! Dadalhin mo ako sa hospital nang naka tuwalya ka lang?" Napatingin si Yulan sa kanyang sarili at kanya ngang nakita na wala siyang suot na damit. Dahan-dahan niyang binaba si Alea sa kama at dali-daling nagbihis."Bilisan mo, Yulan!" Tumakbo naman kaagad si Yulan palapit sa asawa. "Tayo na." Binuhat muli ni Yulan ang asawa at agad na lumabas ng bahay."Ahhh!" Sigaw ni Alea.Si Yulan ay hindi mapakali sa kanyang kinatatayuan habang naghihintay sa labas. Nais man niyang pumasok sa loob upang samahan ang asawa ngunit hindi siya pinayagan ng doctor. "Huminah
"Sandali!" Sigaw ni Flora at agad na tumakbo upang lapitan si Yulan.Agad naman na napahinto si Yulan nang marinig ang sigaw ni Flora. Hinarap ni Alea ang kaibigan ng kanyang ina ngunit si Yulan ay nanatiling nakatalikod lamang dito."Ano ang iyong pangalan, iho?" tanong ni Flora. Dahan-dahan namang humarap si Yulan sa ina at nagtagpo ang kanilang mga mata. "Ako po si Yulan," sagot niya at tipid na ngumiti. Nanatiling nakatitig lamang si Flora sa mukha ni Yulan. "Saan ka nakatira?" muling tanong ni Flora. "Ang aming bahay ay malapit lamang sa bahay nila Alea. Sige po, kami ay aalis na." Yumuko muli si Yulan sa harap ng ina at muling nagpatuloy sa paglalakad."Maaari ba kayong bumisita ulit dito?""Sige po, tita. Susubukan po namin," sagot ni Alea. Patuloy lang sila sa paglalakad. Si Yulan ay nanatiling tahimik lamang habang hawak-hawak ang kamay ni Alea."Bakit tayo umalis? Hindi mo ba gusto na mak
"Bakit tayo umalis?" tanong ni Avaleighra."Avaleighra, nakita mo rin naman, 'di ba? Makakagulo lamang ako kung lalapit pa ako.""Mas mabuting linawin natin ang lahat kaya halika na. Balikan na natin ang dalawang iyon." Hinawakan ni Avaleighra ang kamay ni Alea upang muling pumasok sa mundo ng mga diwata. Ngunit agad ring napatigil. "Narinig ko na may babaeng ipapakasal kay Yulan," wika ni Alea. Nakita ni Avaleighra ang malungkot na mga mata ni Alea. Binitawan niya ang kamay nito at niyakap. "Akala ko pa naman ipaglalaban niya ang aming pagmamahalan. Mukhang nakalimutan na niya yata ako nang dahil sa babaeng iyon."Kumalas si Avaleighra sa pagkakayakap kay Alea at pinunasan ang luhang tumulo sa pisngi nito. "Alea, mas mabuti kung iyong kakausapin si Yulan.""Hihintayin ko na lamang siya rito sa aming mundo. Kung talagang mahal niya ako, babalik siya rito upang makita ako."Maraming nakahandang pagkain sa mesa. Mag
SA MUNDO NG MGA DIWATA"Prinsipe! Saan ka pupunta?" tanong ng reyna."Sa mundo ng mga tao, ina.""Susuwayin mo talaga kami, Yulan?" galit na tanong ng hari. "Ina, ama, mahal ko si Alea.""Paano kami, Yulan?" tanong muli ng reyna."Ikaw ang susunod na magiging hari sa kahariang ito, anak. Kung gusto mo siyang makasama ay kailangan mo siyang kumbinsihin na mamuhay dito sa ating mundo. Hindi ako makakapayag na mamuhay ka sa mundo ng mga tao, Yulan," sabi ng hari."Hayaan niyo na lamang ako, ama." Tumalikod si Yulan at nagsimulang maglakad ngunit napatigil na lamang siya nang may mga kamay na yumakap sa kanya mula sa likuran. "Anak ko, huwag kang umalis," pagmamakaawa ng reyna. Umiiyak ito kaya hindi na nagpumiglas pa si Yulan. "Ina, tahan na." Hinarap niya ang ina at niyakap."Kaya ko namang mamuno sa kahariang ito, ama," biglang sabi ni Prinsesa Yolanda. "Anak, isa kang babae," sabi ng hari."A
Araw-araw ay pumupunta si Yulan sa mundo ng mga tao upang ipakita sa mag-asawang Jose at Milagros na tunay ang kanyang pagmamahal para sa anak na si Alea. Ngayon ang ika-sampung araw ng pagpunta ni Yulan sa bahay nina Alea. Palulubog na ang araw at tapos na rin si Yulan sa mga gawaing pinapagawa ni Jose sa kanya. Nagpaalam siya na aalis na upang bumalik na sa mundo ng mga diwata ngunit pinigilan siya ni Jose. "Dito ka na lang muna maghapunan, Yulan. Malapit na rin namang maluto ang pagkaing niluluto ng aking asawa.""Sige po, itay," sagot ni Yulan.Napailing na lamang si Jose sabay ngisi. "Ikaw talagang bata ka. Napapadalas na ang pagtawag mo sa akin ng itay.""Ayaw niyo po ba na itay ang itawag ko sa iyo, itay?" Natawa nang tuluyan si Jose. "Mas mabuting pumasok na tayo upang makakain na," pag-aya nito kay Yulan.Umupo si Yulan sa tabi ni Alea. "Kumain ka lang ng marami, iho," sabi ni Milagros."Masasarap ang mga 'to,
"Itay? Inay?" pagtawag ni Alea sa mga magulang."Mahal na prinsesa, halika rito sa kusina dahil kakain na," nakangiting sabi ni Iris habang nakatingin kay Alea."Tigil-tigilan mo nga ako sa kakaprinsesa mo, Iris.""Ito naman! Hindi mabiro!" sabi ni Iris at tumawa. Napahinto na lamang ito nang may mapansin sa mukha ng kaibigan. "Sandali! Umiiyak ka ba kagabi?" tanong nito nang mapansin ang namamagang mga mata ni Alea. "Halata ba?""Halatang-halata, girl!"Babalik na sana si Alea sa kanyang kwarto nang bigla siyang hinila ni Iris papunta sa kusina. "Saan ka pupunta? Huwag kang magpapalipas ng gutom. Kakain na daw sabi ng nanay mo."Nagpahila na lamang si Alea sa kaibigan. Nadatnan niyang nag-uusap si Ash at ang kanyang ina. "Inay, nasaan po si itay? tanong ni Alea sa ina na naghahanda ng pagkain."Nasa labas siya, Alea.""Nakita ko po si Yulan sa labas, 'nay. Ano po ba ang nangyayari?" kinakab
Huminto si Alea sa tapat ng kanilang bahay. "Dito ako nakatira. Ito ang aming bahay," sabi niya sabay turo sa bahay nila."Ngayon ay alam ko na kung saan kita dadalawin, Alea," sabi ni Yulan."Yulan, magpaalam ka na. Kailangan na nating bumalik sa ating mundo," wika ni Leo."Sige na, Yulan. Papasok na ako sa loob. Mag-ingat kayo pauwi.""Alea!" Napalingon kaagad si Alea nang marinig ang sigaw ng kanyang itay. Kalalabas lamang nito ng bahay. "Aba'y gabi na! Saan ka ba nanggaling? At sino ang lalaking ito?" tanong ni Jose."Itay, siya po si Yulan, kasintahan ko po.""Magandang gabi po, itay," wika ni Yulan."Anong itay? At kailan ka pa nagka nobyo, Alea? Naglilihim ka na pala sa amin ng iyong inay?""Pasensya na po, itay.""Halika na! Pumasok ka na sa bahay, Alea!" Hinila ni Jose si Alea. "At ikaw lalaki! Umuwi ka na sa inyo! Ayaw kong palihim kayong nagkikita nitong anak ko. Naiintindihan mo ba?"
Nakatitig lang si Alea sa kisame habang nakahiga sa kanyang kama. Hindi pa rin mawala sa isip niya ang sinabi ni Ash. "Tinatanong ka niya sa akin nang magkita kami, Alea. Ang sabi ko ay narito ka na sa mundo ng mga tao.""Siya nga ba talaga 'yong nakita ko sa labas ng simbahan? Naalala mo na ba ako, Yulan?" tanong niya sa isipan.Tumingin siya sa orasan at nakita niyang alas dose na pala ng gabi. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at pinilit ang sarili na matulog. "Alea," sambit ng isang boses. Agad na niyakap ni Alea ang babaeng tumatawag sa kanyang pangalan. "Avaleighra. Kamusta ka na?""Ayos lang ako, Alea." Inilahad ni Avaleighra sa harapan ni Alea ang isang tela. Nakaburda sa tela ang pangalan na "Alea"."Tanggapin mo, Alea. Pasensya na kung kinuha ko ito sa iyo. Ngayon ay isinasauli ko na. Alam kong napaka importante ng taong nagbigay nito sa 'yo.""Ito ang telang binigay sa 'kin ni Yulan." Malungkot na tumitig s
Nagising si Alea dahil sa katok ng pintuan ng kanyang kwarto. "Anak, gumising ka na dahil kakain na," boses ng kanyang ina. "Opo, inay. Lalabas na po."Nakapikit pa ang kanyang mga mata nang siya ay bumangon. Bumaba siya sa kama at nagpunta sa banyo upang manghilamos. Nasa isip niya pa rin ang kaibigang si Iirs. Kilala niya ang kanyang kaibigan. Alam niyang magtatanong iyon tungkol sa nangyari kagabi kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon."Anak, bilisan mo na riyan. Nakahanda na ang pagkain.""Opo, itay." Binuhos niya kaagad ang tubig na nasa tabo at pagkatapos ay pinunasan niya ang mukha gamit ang telang nakasabit sa kanyang balikat.Tahimik lamang si Alea habang kumakain. Iniisip niya pa rin ang kaibigang si Iris. "Anak, pagkatapos mong kumain ay maghanda ka na dahil magsisimba tayo.""Sige po, 'nay."Nang makarating sa simbahan ay nakita kaagad ni Alea ang maraming tao. Nilingon niya ang upuan kung saan sila unang nagkita ni Yulan. "Ano ang in