"Darling, pasensya na, hindi kita madadala sa opisina ni Albert. Biglang tumawag ang sekretarya ko at sinabi na may problema sa opisina ko."Katatapos lang ni Troy at Sarah ng isang meeting at tanghalian kasama ang marketing staff. Sa meeting na ito, maraming ibinigay na gabay at motibasyon si Troy. Libre ang tanghalian para sa kanilang dalawa."Ayos lang. Gagamitin ko na lang ang sasakyan ng opisina," sagot ni Sarah.Dahan-dahang hinaplos ni Troy ang tuktok ng ulo ni Sarah."Mag-ingat ka, ha?""Okay." Namula si Sarah."Bawat araw na dumadaan, lalo akong nasasabik na pakasalan ka," malambing na sinabi ni Troy kay Sarah. Sa mga oras na iyon, sila lang dalawa ang nasa opisina ng CEO.Napayuko si Sarah sa hiya. Naiilang siya dahil hindi tinatanggal ni Troy ang titig sa kanya."Gawin na natin ang engagement party natin sa susunod na linggo.""A-ano? Sa susunod na linggo? Hindi ba masyadong biglaan?" Nagtataka si Sarah habang nakatingin kay Troy."Sa totoo lang, gusto ko sana buk
"Mag-lunch muna tayo," matigas na sabi ni Alex nang hindi tumitingin kay Sarah."Kumain na ako sa opisina," sagot ni Sarah."Ako hindi pa. Samahan mo muna ako," iginiit ni Alex, na hindi binibigyan ng pagkakataong tumanggi si Sarah.Napabuntong-hininga na lang si Sarah. Lalo pang umiikli ang oras niya para turuan si Alex tungkol sa kumpanya dahil kailangan niyang sumama sa kanya sa isang restaurant para mag-lunch. Sa totoo lang, sana ay matutunan na ni Alex na pamahalaan ang kumpanya ni Albert nang mag-isa, pero pilit pa rin siyang gustong makasama ni Alex."Ano'ng oorderin mo?" Inabot ni Alex ang menu kay Sarah."Kumain na ako. Cappuccino na lang para sa akin," sagot ni Sarah nang hindi tinitingnan ang menu."Ah, sige." Binalik ni Alex ang menu.Hindi sila masyadong nag-usap. Abala si Alex sa kanyang telepono. Maya-maya'y dumating na ang kanilang mga inorder.Tahimik silang kumain. Hindi man lang tumingin si Alex."Mukhang malapit kayo ng celebrity na 'yon." Biglaang sinabi n
"Ano'ng ginagawa mo? Bitawan mo ako," masama ang tingin ni Sarah at mariing nagsalita."Ah, pasensya na," mabilis na binitiwan ni Alex ang pagkakahawak, pero nasa kamay pa rin niya ang susi ng kotse."Sino ba ang magda-drive?" inis na tanong ni Sarah."Ako na ang magda-drive.""Sigurado ka? Sabi mo kanina masakit ang ulo mo," tugon ni Sarah na may halong sarkasmo."Di pa nga ako sigurado kung marunong ka bang mag-drive. Baka lumala lang sakit ng ulo ko. Tara na!""Hay naku! Napaka-macho!" bulong ni Sarah habang sumusunod kay Alex papunta sa kotse."Para lang malaman mo, sanay akong magmaneho, kahit papunta sa labas ng bayan. Kaya 'wag mo akong mamaliitin," patuloy na sinabi ni Sarah habang sinasara ang kanyang seatbelt."Siguro labas bayan mga 5 hanggang 10 kilometro lang, ano?"Nanahimik si Sarah at tumingin sa bintana, medyo nahihiya dahil totoo ang sinabi ni Alex. Hindi siya pinapayagan nina Albert at Troy na magmaneho nang malayo. Isang beses lang siya nakapag-drive papunt
"Good morning… Nandito na ako."Maaga pa lang ay dumating na si Troy sa bahay ni Sarah. Gaya ng dati, diretso siyang pumasok sa loob ng bahay ni Sarah. Tumungo siya sa dining room dahil karaniwang doon nag-aalmusal sina Sarah at Gillian sa mga oras na iyon.Samantala, nakaupo na si Alex sa harap nina Sarah at Gillian sa hapag-kainan. Mula sa kwarto, rinig na rinig ang boses ni Troy habang papalapit ito."Ganito ba araw-araw? Basta na lang pumasok ang lalaking 'yan dito. Wala ba siyang modo?" bulong ni Alex habang hinihiwa ang tinapay niya.Pinigilan ni Sarah ang inis nang marinig ang sinabi ni Alex. Pero ayaw niyang magkaroon ng gulo ngayong umaga, lalo na't kasama nila si Gillian. Ayaw rin niyang sirain ang kasiyahan ni Gillian sa pagdalo sa Father's Day event ng kanyang school ngayon."Hi, Troy. Sali ka sa amin sa almusal!" masayang tawag ni Sarah nang makita si Troy.Lumingon si Troy at ngumiti kay Sarah, pero biglang nawala ang kanyang gana nang makita si Alex sa hapag-kainan
Pagkatapos kumalma ni Gillian, ipinagpatuloy ni Troy ang pagmamaneho papunta sa school. Dahil halos lahat ng estudyante ay kasama ang kanilang mga magulang ngayong araw, siksikan na sa parking area ng school."Bilis na! Hindi na ako makapaghintay. Siguradong papurihan ng mga kaibigan ko ang gwapo kong Uncle Troy.""Naku, Gillian!" halos mapasigaw si Sarah nang marinig ang kwento ni Gillian. Naisip niyang mabilis na lumalaki ang anak niya. Dalawang taon na lang, papasok na si Gillian sa middle school.Ngumiti lang si Troy at umiling sa sinabi ni Gillian."Nandito na tayo. Prinsesa Gillian, ako na magbubukas ng pinto para sa'yo!" Bumaba si Troy at binuksan ang pinto para kay Gillian. Ayaw niyang sumama ulit ang loob ng bata."Pwede ba akong magtanong?" mahiyaing tanong ni Gillian bago bumaba ng kotse."Ano 'yon, anak? Bumaba ka na. Kawawa naman si Uncle Troy, naghihintay sa'yo!" natatawang sabi ni Sarah sa anak."Sige. Ano'ng gusto mo, Gillian?" Bumalik sa loob ng kotse si Troy at
Natapos ang event bandang tanghali."Mommy, Daddy, uwi na tayo!" Mukhang masayang-masaya si Gillian. Hawak niya ang kamay nina Sarah at Troy, paminsan-minsan ay tumatalon pa sa tuwa."Gillian, hindi naman siya ang totoong tatay mo, di ba?" Bigla silang napatigil nang isang batang lalaki na kasing edad ni Gillian ang humarang sa kanilang daraanan."David! Siya ang daddy ko. Nakita mo siya kanina sa stage, di ba?" Nagsimula nang mabasag ang boses ni Gillian.Maingat na hinaplos ni Troy ang likod ng kanyang maliit na prinsesa. Tapos, yumuko siya para makapantay sa mata ng batang tinawag ni Gillian na David."Uy, ang pangalan mo ay David? Malamang matapang kang bata!" Ngumiti si Troy kay David.Tumango si David na may pagmamalaking ngiti."Ang matapang na bata ay dapat pinoprotektahan ang mga kaibigan niya, hindi sila pinapalungkot.""O-oho." Mabilis na nawala ang ngiti sa mukha ni David."Ngayon, pwede mo bang sabihin sa akin kung sino ang nagsabi na pakakasalan ko ang tita mo?"
"Malaya kayong maglibot sa restaurant." Isang babae na nakabihis ng formal at kilala bilang manager ng restaurant ang nag-imbita kay Sarah na pumasok. Ang restaurant na ito ang magiging lugar kung saan gaganapin ang engagement nina Troy at Sarah.Samantala, inaasikaso ni Troy ang ilang papeles sa isang maliit na parang opisina."Salamat!" Hawak ni Sarah ang kamay ni Gillian at naglibot sila sa restaurant na may natural na ambiance. Maraming puno at may playground na may malawak na bukas na espasyo."Mommy, may fish pond doon!" Mukhang gustong-gusto ni Gillian ang lugar.Abala pa rin ang isip ni Sarah dahil hindi pa siya nakakapag-usap kay Celine."Anong masasabi mo? Gusto mo ba?" Biglang lumitaw si Troy sa likod ni Sarah, nagulat siya at naputol ang kanyang pag-iisip."Gustung-gusto ko ito. Totoong gusto ko. Tingnan mo siya. Namamangha rin siya sa paligid dito." Tinuro ni Sarah si Gillian, na seryosong pinapanood ang mga isda sa pond sa ilalim ng bamboo gazebos.Lalong lumapad a
"Troy...? Nandito ka?" Halos napatalon si Lucy nang mapansin ang presensya ni Troy na biglang tumayo malapit sa pinto.Nakatutok ang matalim na mga mata ng gwapong lalaki kay Lucy, na biglang namutla.'Ano'ng nangyayari dito? Bakit nandito sina Carol at ang nanay ni David?' tanong ni Troy sa sarili habang ipinasok ang magkabilang kamay sa bulsa ng kanyang pantalon. Tiningnan niya ang bawat babae sa silid."Uy, Troy, kamusta ka? So, magkamag-anak pala kayo ni Aunt Lucy? Wow, napakaliit nga ng mundo!" Pakiramdam ni Carol ang tensyon sa mukha ni Troy kaya tumayo siya mula sa sofa at lumapit sa kanya.Mapanuyang ngumiti si Troy. Pinaghihinalaan niyang may pinaplano ang tatlong babaeng nasa harap niya.Samantala, hindi naglakas-loob gumalaw si Rosie, ang ina ni David. Tahimik lang siyang nakaupo sa kanyang upuan, nakayuko ang ulo."Tara, umupo ka na, Troy. Anong dahilan at pumunta ka nang ganito kalate? Hindi naman karaniwan na dumalaw ka sa gabi." Lumapit si Lucy sa pamangkin niya at
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya