"Troy...? Nandito ka?" Halos napatalon si Lucy nang mapansin ang presensya ni Troy na biglang tumayo malapit sa pinto.Nakatutok ang matalim na mga mata ng gwapong lalaki kay Lucy, na biglang namutla.'Ano'ng nangyayari dito? Bakit nandito sina Carol at ang nanay ni David?' tanong ni Troy sa sarili habang ipinasok ang magkabilang kamay sa bulsa ng kanyang pantalon. Tiningnan niya ang bawat babae sa silid."Uy, Troy, kamusta ka? So, magkamag-anak pala kayo ni Aunt Lucy? Wow, napakaliit nga ng mundo!" Pakiramdam ni Carol ang tensyon sa mukha ni Troy kaya tumayo siya mula sa sofa at lumapit sa kanya.Mapanuyang ngumiti si Troy. Pinaghihinalaan niyang may pinaplano ang tatlong babaeng nasa harap niya.Samantala, hindi naglakas-loob gumalaw si Rosie, ang ina ni David. Tahimik lang siyang nakaupo sa kanyang upuan, nakayuko ang ulo."Tara, umupo ka na, Troy. Anong dahilan at pumunta ka nang ganito kalate? Hindi naman karaniwan na dumalaw ka sa gabi." Lumapit si Lucy sa pamangkin niya at
"Susunduin ko si Mama sa airport mamayang hapon. Gusto mo bang sumama?" Tapos na ni Alex ang kanyang almusal.Mahinang umiling si Sarah."Maghihintay na lang ako sa bahay. Ihahanda ko ang kwarto para kay Mama."Napabuntong-hininga si Alex, alam niyang iyon ay isa lang dahilan. Hindi siya mapakali matapos marinig ang tungkol sa engagement nina Sarah at Troy, na mas maaga pa sa inaasahan niya."Papasok na ako sa opisina," mahinang sabi ni Alex. Tumayo siya at dumaan sa tabi ni Sarah, na patuloy na nag-eenjoy sa kanyang almusal.Sumakay na si Alex sa kanyang kotse. Habang nagmamaneho papunta sa opisina, naalala niya ang pag-uusap nila ng kanyang ina, si Celine, sa telepono kagabi."Siguraduhin mong mapunta sa 'yo lahat ng ari-arian ni Albert.""Pero, Mama, paano kung nakapangalan na kay Prince ang mga iyon?""Huwag kang tanga, Alex. Kapag napangasawa mo si Sarah, magiging mas madali ang lahat.""Pero may boyfriend na si Sarah, at balak na nilang mag-engage," walang sigla ang sag
"Celine?!" Halos mapasigaw si Sarah nang makita niya ang kanyang biyenan."Hello, mahal kong Sarah," agad na pumasok si Celine at niyakap nang mahigpit si Sarah."Kamusta ka? Pasensya na at hindi kita nasundo sa airport," sabi ni Sarah matapos nilang bitawan ang isa't isa."Ayos lang, mahal. Oh, ito na ba ang apo ko?" Lumipat ang tingin ni Celine kay Prince, na kalmado sa mga bisig ni Troy."Ah, oo. I-introduce ko sa'yo si Troy Peterson," kinakabahang sabi ni Sarah habang ipinapakilala si Troy kay Celine. Pero hindi pa siya handang sabihin ang tungkol sa engagement nila, na mangyayari kinabukasan.Tumango nang magalang si Troy kay Celine nang lumingon ang matandang babae sa kanya. Gayunpaman, mukhang hindi masaya ang ekspresyon ni Celine."Pumasok ka na! Ihahatid ko lang si Troy sa pinto saglit."Bahagyang tumango si Celine, ngunit nakatuon pa rin ang tingin kay Troy na tila pamilyar sa kanya. Patuloy niya itong tinititigan habang naglalakad palabas kasama si Sarah."Bakit para
"Pasensya na at bigla ko kayong pinaalam tungkol dito. Ang totoo, ilang araw pa lang akong na-propose-an ni Troy," paliwanag ni Sarah.Masamang tiningnan ni Celine si Alex. Kung mas nauna lang kumilos ang anak niya, hindi sana nangyari ang engagement na ito, naisip niya.Naintindihan ni Alex na sobrang galit ng kanyang ina sa kanya. Nakatungo na lang siya sa katahimikan."Pasensya ka na, Sarah. Dapat kinausap mo muna ako bago ka nagdesisyon ng ganito. Pagkatapos ng lahat, si Prince ang anak ni Albert—siya lang ang tagapagmana ng lahat ng ari-arian ni Albert, pati na ang kumpanya. Ang fiancé mo ay makakakuha ng malaking kumpanya at lahat ng yaman ni Albert nang ganoon lang," lalong uminit ang tono ni Celine."Oh, hindi naman interesado si Troy na kunin ang kumpanya o mga ari-arian ni Albert. Habang nabubuhay pa si Albert, ipinagkatiwala niya kami ng mga bata kay Troy. Iyon ang huling hiling ni Albert sa kanya.""Hah! Sinabi lang niya 'yan sa'yo. Napakadaling lokohin ka." Lalong nag
"Kain tayo ng almusal sa restaurant. Inayos ko na ang komportableng kwarto para hindi mapagod o mainip ang mga bata."Dahan-dahang minaneho ni Troy ang kanyang kotse. Sa totoo lang, tapos na ang lahat ng preparasyon para sa engagement nila ni Sarah. Pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, ayaw ni Troy na malayo kay Sarah at sa kanyang dalawang anak ngayong araw. Malakas ang kanyang pakiramdam ng pag-aalala tungkol sa engagement. Ayaw ni Troy na may anumang masamang mangyari. Gusto lang niyang siguraduhin na ligtas sina Sarah at ang mga bata.Pumarada ang magarang kotse ni Troy sa parking area ng isang engrandeng dalawang palapag na restaurant. Napansin ni Sarah ang ilang tauhan ni Troy na naka-station sa paligid ng restaurant. Mukhang mahigpit ang seguridad, pati na sa gate ng restaurant ay may mga guwardya."Troy, bakit sobrang higpit ng seguridad?" tanong ni Sarah habang lumilinga sa paligid."Alam mong maraming tao ang ayaw na matuloy ang engagement natin. Kaya pinaigting ko ang
"Mga ginoo at ginang, maaari bang makuha ko ang inyong pansin dahil magsisimula na ang event."Bumungad ang malakas na boses ng emcee. Nagpalitan ng tingin sina Troy at Sarah na tila nagpapalakas ng loob sa isa't isa. Alam nilang naroon sa restaurant ang mga taong malapit sa kanila na hindi sumasang-ayon sa engagement na ito.Kinuha ni Troy ang kanyang telepono mula sa bulsa ng kanyang pantalon."Kumusta ang sitwasyon? Ligtas ba ang lahat?"Maingat na nakinig si Troy sa paliwanag ng kanyang pinagkakatiwalaang tao. Pinapanood siya ni Sarah nang may kabang-kaba ang puso. Hindi nagtagal, tinapos na ni Troy ang tawag."Sarah, inimbitahan mo ba si Derrick?""Ano? Siyempre hindi. Bakit? May problema ba?" Lalong kinabahan si Sarah nang marinig ang pangalan ng kanyang dating asawa."Daddy... Ayokong makita siya. Natatakot ako." Mukhang natakot din si Gillian nang marinig ang pangalan ng kanyang ama. Niyakap niya nang mahigpit ang binti ni Troy. Marahang hinaplos ni Troy ang ulo ni Gilli
"Bradley, bakit mo ako pinipigilang pumasok? Gusto kong makita ang anak ko!" "Pasensya na, hindi puwede!" Napansin nina Troy at Sarah ang kaguluhan sa labas ng restaurant. Nakilala agad ni Sarah ang boses ng tao, kaya agad niyang hinila si Gillian at niyakap ng mahigpit. "Troy, anong gagawin natin? Na-trauma pa rin si Gillian kay Derrick." "Huwag kang mag-alala, manatili ka rito! Ako na ang bahala." Marahang pinalo ni Troy ang ulo nina Sarah at Gillian. "Ano na namang gusto ng walang-kwentang iyon?" galit na bulong ni Troy. Tinanggal niya ang kanyang jacket at binilutan ang mga manggas habang papalabas. "Derrick, huwag ka namang manggulo dito!" napapikon na sabi ni Bradley. Patuloy pa rin sa pagpipilit si Derrick na pumasok sa restaurant, kahit ilang tauhan ni Troy na ang humaharang sa kanya. "Aba, porke't nakuha mo uli ang trabaho mo kay Sarah, akala mo kung sino ka na!" galit na sigaw ni Derrick. "Anong nangyayari dito?" Lumabas si Troy at tumayo na nakapamewang. Mat
"Sarah, lumabas ka. Kailangan kitang makausap!"Bumaling si Sarah sa tunog ng pagkatok sa bintana. Nakatayo si Alex doon, nakapamewang."Ano na naman ang kailangan niya?" iritadong bulong ni Troy habang bumaba siya ng kotse."Hoy, pare! Pwede ba maghintay ka muna?" Matalim ang tingin ni Troy kay Alex habang binubuksan niya ang pinto para kay Sarah."Anong nangyayari?" Nakaramdam ng hiya si Sarah nang ma-realize niyang nakita siya ni Alex na kayakap si Troy."Gusto kang makausap ni Mom. Mahalaga daw."Napabuntong-hininga si Troy sa inis, iniisip na ito na naman ay isa sa mga pakana ni Alex."Troy, papasok na ako, ha?" bulong ni Sarah kay Troy, alam niyang naiinis ito."Sige. Ingat ka!" Marahang hinaplos ni Troy ang balikat ni Sarah. Bumalik na si Troy sa kanyang kotse at umalis."Para saan ito? Nasaan ang mom mo?" Mabilis na pumasok si Sarah sa bahay. Pero pagdating niya sa sala, wala roon si Celine, kaya dumiretso siya sa family room."Teka, Alex. Nasaan ang mom mo?" Humarap
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya