“Joyce, gising na ba si Prince?” tanong ko nang buksan ng babaeng nasa kalagitnaan ng edad ang pinto para sa amin.“Hindi pa, miss. Mahimbing na natutulog siya.”“Salamat, Joyce.” Ngumiti ang babae at tumango, saka umalis, iniwan kaming dalawa sa sala.Maglalakad na sana ako papunta sa kwarto nang hawakan ni Troy ang aking braso ng mahigpit.“Huwag kang umalis, samahan mo ako dito!”Huminto ako sa paglakad at umupo sa tabi ni Troy.Ang gabi ay malamig at tahimik. Sa malayo, maririnig ang musika at karaoke mula sa isa sa mga karatig na bungalow. Yumakap ako sa sarili ko dahil sa lamig.Maraming beses na nagbuntung-hininga si Troy. Tinitingnan niya ako ng seryoso.“Ano'ng nangyari?” tanong ko.“Pasensya na kanina. Mali na hindi kita pinansin.” Seryosong sinabi ni Troy, hindi inaalis ang tingin sa mukha ko.Mabagal akong huminga.“Oo nga pala, sa susunod, huwag mo na akong imbitahin kung gusto mong makipagkita sa pamilya mo,” sabi ko ng mahinahon.Uminom si Troy ng tubig at tu
“Joyce, nasaan si Troy? Gising na ba siya?”“Si Mr. Peterson ay natutulog pa, Mrs. Batterman!”Nakarinig ako ng pag-uusap ni Joyce sa isang tao. Binanggit niya si Mrs. Batterman. Nariyan na ba si Lucy?Kakakumpleto ko lang sa pagpapaligo kay Prince at lumabas ako, itinulak ang stroller niya.“Magandang umaga, Tita Lucy!”“Magandang umaga… Oh, kanino ang sanggol na ito?” Mukhang nagulat siya nang makita ako at si Prince.“Siya ang anak ko. Pumunta ka na, maupo ka. Gusto mo bang makita si Troy? Sa tingin ko ay natutulog pa siya sa kwarto niya,” sagot ko.“Nasaan natutulog si Troy?” Agad niyang nilampasan ako. Aba, itong bungalow nga pala ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya.“Sa kwarto na iyon.” Itinuro ko ang isang kwarto na nasa likuran at mas maliit kaysa sa kwarto kong tinutulugan.“Bakit hindi natutulog si Troy sa master bedroom? Bakit nasa guest room siya? At ikaw naman ay komportableng natutulog sa master bedroom. Ano kayang iniisip ni Troy?” Biglang huminto si Tita Lucy s
“Hindi mo ba naawa kay Grace? Talagang umaasa siyang makakasama ka sa tennis court,” patuloy na nanliligaya ni Lucy kay Troy.“Pasensya na, hindi ko magagawa. Nangako na akong ilabas sina Sarah at ang mga bata mamayang hapon.”Hindi ko inaasahan ang sagot ni Troy. Sigurado akong magagalit at mas lalong mag-iinit ang ulo ng tita niya.“Mas pipiliin mong makipaglabas sa babaeng may dalawang anak kesa sa makasama si Grace? Bobo ka ba, Troy? Hindi ko maisip na nagpapadala ka sa utos na magbantay ng bata!”“Pasensya na, ano'ng sinabi mo? Na bobo ako?” Tunog malamig at matibay ang boses ni Troy.“Hindi ko iyon ibig sabihin, pero… baka pwede kang pumunta sa aming bungalow saglit? Doon tayo mag-usap!” Ang tono niya ay nagsimulang humupa. Hindi na siya kasing-insistente tulad ng dati.“Pasensya na, sinabi ko nang hindi ko magagawa. Ang pandinig mo ay okay pa rin, ‘di ba? O baka ang memorya mo ang may problema?”Nagtawanan ako sa bagong pahayag ni Troy. Siguradong pagkatapos nito, hindi n
“Si Troy Peterson ba ‘yan, ang aktor?”“Matagal nang hindi nasa limelight, at bigla na lang may anak siya.”Narinig kong pinag-uusapan ng mga patrons ng restawran habang naglalakad kami sa tea plantation.“May tsismis na malapit siya sa isang balo. Baka siya ‘yung magandang balo.”“Huwag magtaka kung interesado si Troy. Ang ganda ng balo, parang batang babae.”“Kahit gaano siya kaganda, balo pa rin siya. Sayang naman sa isang gwapo tulad niya na mapunta sa ganoon!”“Oo, dapat si Troy ay nasa kasama ng ibang celebrity o sikat na modelo. Sa halip, kasama niya ang balo na may dalawang anak na.”Bakit sila nangungusap ng ganito sa harap namin? Parang umiinit ang mga tainga ko. Hinawakan ko ang kamay ni Gillian at pinabilis ang aming paglalakad sa landas sa tea plantation patungo sa pavilion.“Ano ang nangyayari?” biglang humabol sa akin si Troy habang buhat si Prince, at hinawakan ang aking kamay.“Bitawan mo,” mariing sagot ko, tinanggal ang matibay niyang kamay, na nagulat sa ka
“Excuse me!” Sinubukan kong makalusot sa gitna ng karamihan ng mga babae at kabataan na abala sa pagkuha ng larawan kay Troy.Napakahirap makadaan sa mga babaeng ito. Ngunit sa wakas, nakarating ako sa harapan ni Troy.Nagulat ang lalaki nang makita ako, na luhang-luha na.“Sarah!”“Troy, nawawala pa rin si Gillian!” sigaw ko ng hindi ko namamalayan.“Mommy! Bakit ka umiiyak?” Agad akong lumingon sa boses na matagal ko nang hinahanap.Nakakagulat, si Gillian pala ay nasa tabi ni Troy. Hawak-hawak niya siya ng mahigpit sa kaliwang kamay. Samantalang ang kanan niyang kamay ay humahaplos kay Prince na nagsisimula nang makaramdam ng antok. Syempre, hindi ko nakita si Gillian kanina dahil natatakpan siya ng mga babaeng nakikipaglaban para makakuha ng larawan kasama si Troy.“Gillian, halika rito, sweetheart!” Hinawakan ko ang aking anak at inilayo siya sa karamihan na hindi alintana ang lahat ng mga mata na nakatingin sa amin. Hindi ko pinansin ang paulit-ulit na pagtawag ni Troy sa
"Gusto kita!""Huh? A-anong ibig mong sabihin?"Tinitigan ako ng malalim ni Troy. Papalapit na ang mukha niya."Sir, excuse me. Nandito po si Miss Batterman at ang mama niya." Narinig ko ang boses ni Joyce mula sa labas ng kwarto.Bahagyang nakaawang ang pinto sa silid na ito. Nakita siguro ng kasambahay ni Troy na hawak niya ako.Biglang dahan dahang bumitaw si Troy sa pagkakayakap. Ilang beses niyang pinitik ang dila sa inis."Ano bang gusto nila ngayon? Lagi silang nakikialam!" Ungol niya habang naglalakad palayo, naiwan akong pilit pa ring pinapakalma ang kaba ko.Napaupo ako sa kama, ang bilis ng tibok ng puso ko. Mabigat ang hininga ko. Iba talaga ang tingin ni Troy kanina. Hindi pa niya ako tinitingnan ng ganyan. Napahawak ang isang kamay ko sa tumitibok pa rin ng puso ko.Pagkatapos kong kumalma, tumayo na ako para lumabas ng kwarto. Ang tensyon na ngayon ko lang naramdaman ay nagpatuyo ng aking lalamunan at nakaramdam ako ng pagkauhaw.Bahagya kong narinig ang mainit
“Anong oras ang meeting mo?” tanong ni Troy habang nagmamaneho. Hindi pa gaanong matao ang mga kalsada ngayong umaga. Umalis kami para sa lungsod agad pagkatapos ng bukang-liwayway.“Pagkatapos ng tanghalian. Ang meeting ay sa opisina ko,” sagot ko habang pinapaliguan si Prince ng gatas.“Sama ako sa’yo!”“Huwag na, Troy! Matagal ka nang wala sa kumpanya mo. Mula ngayon, ako ang bahala sa kumpanya ni Albert. Kung kailangan kita, tatawagin kita.”Hindi ko sinabi kay Troy na ang mga taong makikita ko mamaya ay sina Roy at Levin. Ayokong isali si Troy dito. Unti-unti, kailangan kong matutong pamahalaan nang wala ang kanyang tulong. Hindi siya palaging magiging nandiyan para sa akin at sa mga bata. Siguradong makakahanap si Lucy ng angkop na babae para sa isang gwapo at matagumpay na lalaki tulad niya.“Sarah, bakit ka naiisip? Natapos na ang gatas ni Prince.”Naku! Paano ko naisip na mabuti? Mula nang dumating si Lucy sa bungalow kahapon, madalas akong naaaligaga at nahihirapan sa p
“Sarah?” Nagulat si Levin nang makita ako. Ang matangkad at matipunong lalaki na may tan na balat ay tiningnan ako nang may hindi makapaniwalang mukha.“Levin? Ikaw nga, Mr. Levin Batterman, CEO ng Net Multicorp.” Matinding tinignan ko siya. Mukhang ibang-iba si Levin sa suot niyang cream na suit at dark brown na tie kumpara nang huli kong makita siya.Paulit-ulit na tiningnan ni Levin mula ulo hanggang paa ako, marahil dahil napansin ang aking ibang itsura ngayon. Ngayon, nakasuot ako ng pormal na damit: mahabang palda at blazer. Kakaiba kumpara sa isinusuot ko kahapon sa bungalow, na blouse at jeans.“May kutob ako kahapon nang sabihin ni Calvin na sina Mr. Levin at Mr. Roy Batterman ang mga representante mula sa Net Multicorp,” sabi ko, habang ngumingiti.Nagtawanan kami sa hindi inaasahang pagkikita.“Maupo ka, Mr. Batterman.”“Salamat,” sagot ng lalaki na may makapal na balbas.“Ang kumpanyang ito ay talagang isang negosyo ng pamilya. Kami ng kapatid kong si Roy ang namamah