“Anong oras ang meeting mo?” tanong ni Troy habang nagmamaneho. Hindi pa gaanong matao ang mga kalsada ngayong umaga. Umalis kami para sa lungsod agad pagkatapos ng bukang-liwayway.“Pagkatapos ng tanghalian. Ang meeting ay sa opisina ko,” sagot ko habang pinapaliguan si Prince ng gatas.“Sama ako sa’yo!”“Huwag na, Troy! Matagal ka nang wala sa kumpanya mo. Mula ngayon, ako ang bahala sa kumpanya ni Albert. Kung kailangan kita, tatawagin kita.”Hindi ko sinabi kay Troy na ang mga taong makikita ko mamaya ay sina Roy at Levin. Ayokong isali si Troy dito. Unti-unti, kailangan kong matutong pamahalaan nang wala ang kanyang tulong. Hindi siya palaging magiging nandiyan para sa akin at sa mga bata. Siguradong makakahanap si Lucy ng angkop na babae para sa isang gwapo at matagumpay na lalaki tulad niya.“Sarah, bakit ka naiisip? Natapos na ang gatas ni Prince.”Naku! Paano ko naisip na mabuti? Mula nang dumating si Lucy sa bungalow kahapon, madalas akong naaaligaga at nahihirapan sa p
“Sarah?” Nagulat si Levin nang makita ako. Ang matangkad at matipunong lalaki na may tan na balat ay tiningnan ako nang may hindi makapaniwalang mukha.“Levin? Ikaw nga, Mr. Levin Batterman, CEO ng Net Multicorp.” Matinding tinignan ko siya. Mukhang ibang-iba si Levin sa suot niyang cream na suit at dark brown na tie kumpara nang huli kong makita siya.Paulit-ulit na tiningnan ni Levin mula ulo hanggang paa ako, marahil dahil napansin ang aking ibang itsura ngayon. Ngayon, nakasuot ako ng pormal na damit: mahabang palda at blazer. Kakaiba kumpara sa isinusuot ko kahapon sa bungalow, na blouse at jeans.“May kutob ako kahapon nang sabihin ni Calvin na sina Mr. Levin at Mr. Roy Batterman ang mga representante mula sa Net Multicorp,” sabi ko, habang ngumingiti.Nagtawanan kami sa hindi inaasahang pagkikita.“Maupo ka, Mr. Batterman.”“Salamat,” sagot ng lalaki na may makapal na balbas.“Ang kumpanyang ito ay talagang isang negosyo ng pamilya. Kami ng kapatid kong si Roy ang namamah
“Magkaibigan lang kami ni Troy. Bago siya pumanaw, ipinagkatiwala ako ng aking yumaong asawa kay Troy kasama ang mga bata. Siguro kaya nararamdaman ni Troy ang responsibilidad sa amin,” sabi ko kay Levin matapos mag-isip ng sandali.Nagmumula ng ngiti ang lalaki na sinasabing kahawig ng bodybuilder.“Ang saya naman. Akala ko kayo na ni Troy. Napansin ko kasi na iba ang tingin niya sa iyo.”Tumulong ako sa pagtawa sa komentaryo ni Levin. Sa totoo lang, ganoon din ang pakiramdam ko sa tingin ni Troy. Ang mga pag-aalangan ko ay nagdudulot sa akin ng pagkalito sa sarili kong damdamin.“Hoy, Sarah, bumalik ka na sa realidad! Bilisan mo na at tapusin mo na yang pagkain mo!” tinawag ako ni Levin, na nagpagising sa akin mula sa aking pagmumuni-muni. Bakit ako nag-iisip tungkol kay Troy?“Si Lucy ay nagbabalak na ipairal si Troy kay Grace, pamangkin ko. Kung wala talagang espesyal na relasyon sa iyo si Troy, magiging mas madali para sa amin na mapalapit sila sa isa’t isa.”Sa mga salitang
“Sarah!” Biglang tumayo ang lalaki nang makita akong dumating. Ganun din si Joshua.“Pasensya na, Ms. Johnson. Sinubukan kong paalisin si Bradley, pero nagmatigas siyang hintayin ka dito,” ani Joshua na tila nakaramdam ng pagkakasala.“Bradley. L-libre ka na?” Hinihingal akong sumagot habang nauutal. Baka kasi dala pa rin ito ng trauma mula sa mga nangyari noon sa amin ni Bradley.“Patawad. Patawarin mo ako!” Biglang lumuhod si Bradley sa harap ko. Nanginginig ang kanyang mga balikat habang umiiyak.“Kailan ka pinalaya?” Unti-unti kong binabalik ang aking composure. Matagal na kasi kaming magkakilala ni Bradley, mula pa noong high school. Pero noong mangyari ang insidente, parang hindi ko na siya kilala.“Kahapon lang ako pinalaya. Kaya dumiretso ako rito. Lubos ko nang pinagsisihan ang lahat habang nasa kulungan ako. Patawarin mo ako, Sarah!” Patuloy na nakayukong nagmamakaawa si Bradley sa harap ko.“Tumayo ka.”“H-hindi, hindi ako tatayo hangga’t di mo ako pinapatawad!” Nanat
“Troy, kontrolin mo ang sarili mo!” Sigaw ko nang biglang lapitan ni Troy si Bradley at hatakin ang kwelyo nito.“Maawa ka, Mr. Peterson! Pakiusap! Nandito lang ako para humingi ng tawad!” Nagpumiglas si Bradley para makawala sa malakas na hawak ni Troy. Namutla ang mukha ni Bradley at nanginig ang buong katawan niya.“Tama na, Troy!” Kinailangan kong lapitan si Troy, na kanina pa pulang-pula ang mukha. Nag-aalala akong baka hindi niya makontrol ang kanyang emosyon. Malaki ang katawan ni Troy kumpara kay Bradley.“Tama na, Troy! Wala naman siyang ginagawa. Gusto lang niyang humingi ng tawad sa akin.” Patuloy kong pinipilit si Troy habang nakahawak sa kanyang jacket.Dahan-dahan, binitiwan ni Troy si Bradley. Pero nanatili ang matalim na tingin niya sa payat na lalaki, na ngayon ay ibang-iba ang itsura kumpara noong ilang taon na ang nakalipas.Nakatungo si Bradley habang nanginginig pa rin.“Bradley, mas mabuti pang umalis ka na muna!” pakiusap ko.“Pero paano naman ang--”“Ipa
P.O.V. ni Troy“Sarah, pakiusap! Buksan mo ang pinto! Pasensya na! Hindi ko sinasadya na sigawan ka!”Wala pa ring tugon mula sa loob. Nakalock din ang pintuan ng kwarto ni Prince. Siguradong labis na nadismaya sa akin si Sarah.Bakit nga ba ako sobrang galit kanina na nagawa kong magsalita nang masakit sa kanya? Napaka-tanga ko.Selos. Oo, dahil lang sa sobrang pagseselos ko. Nagselos ako nang makita si Sarah na kasama ang ibang lalaki.Naglakad ako papunta sa sofa na hindi kalayuan sa kwarto ni Sarah. Hihintayin ko siya rito hanggang lumabas siya ng kanyang kwarto.Biglang bumalik sa akin ang mga nangyari ilang oras lang ang nakalipas.Nang nakita ko ang litrato ni Sarah at Levin na nag-viral na may caption na, “Ang babaeng usap-usapan na malapit kay Troy Peterson ay malapit din sa isa pang negosyante,” nanlaki ang mga mata ko.Para akong sasabog sa galit noon. Pareho kong kinuyom ang mga kamay ko sa sobrang inis. Kaya pala ayaw niyang isama ako sa meeting.Muling tumingin a
“Nandito ka pa?” tanong ko nang malamig. Hindi ko pa rin magawang maging normal ang pakikitungo sa kanya.“Mom, bakit galit ka kay Uncle Troy?” Nagulat ako sa tanong ni Gillian. Ano kaya ang sinabi ni Troy sa anak ko?“Gillian, huwag kang kumain ng masyadong maraming ice cream. Magkakasipon ka niyan!” Sinubukan kong palitan ang usapan kay Gillian.“Hindi, Mom. Sinabayan ko lang si Uncle Troy. Tama ‘di ba?” Yumakap si Gillian kay Troy nang mahigpit.Ngumiti si Troy sa anak ko.“Mag-aral ka na. Kailangan kong makipag-usap kay Mom mo!” Mabilis na sumang-ayon si Gillian sa hiling ni Troy. Ilang sandali pa, tumakbo na siya papunta sa kanyang kwarto.“Umuwi ka na. Ayos lang ako. Kung tungkol pa rin sa larawan na ‘yan ang itatanong mo, tanungin mo na lang si Levin direkta,” sabi ko habang palayo sa kanya.Naglakad ako papunta sa kusina. Siguro isang basong mainit na gatas ang makakapagpagaan ng pakiramdam ko.“Ako na ang gagawa niyan para sa’yo!” Biglang sumulpot si Troy sa likod ko a
[Nais kong magpasalamat sa'yo, Sarah. Sa pagbibigay mo sa akin ng pagkakataon. Ipinapaabot ng mama at mga kapatid ko ang kanilang pagbati.]Binasa ko ang mensahe ni Bradley habang naghahanda akong umalis papunta sa opisina. Marami akong kailangang asikasuhin ngayong umaga. Si Calvin ang inatasan kong mamuno sa meeting sa kumpanya ni Albert ngayon."Nakahanda na ang sasakyan, ma’am!" Lumapit sa akin si Joshua at dinala ang work bag ko sa kotse.Matapos kong halikan si Prince, sumakay na ako sa kotse. Samantala, maaga nang umalis si Gillian papuntang paaralan.Ngayong umaga, babalik si Bradley sa opisina. Dadaan siya sa ilang proseso ng interview at pagsusulit. Sana hindi na niya sayangin ang pagkakataong binibigay ko sa kanya."Joshua, kamusta na ang pamilya ni Bradley ngayon?""Nakatira pa rin sila sa isa sa mga kamag-anak nila, ma’am. Sa totoo lang, hindi rin sila kayang patirahin doon dahil hirap din sa buhay ang mga kamag-anak nila. Kulang pa nga ang bahay nila para sa sarilin