"Anong ginagawa mo rito? Hinahanap mo ba si Troy? Grabe, kapal ng mukha mo! Napaka-desperada mong balo, habol nang habol sa lalaki!""Mag-ingat ka sa mga sinasabi mo! Hindi ako ganyang klaseng tao," sagot ko kay Grace.Namula sa galit ang mukha ni Grace sa sinabi ko."Ikaw ang dapat mag-ingat sa bibig mo! Nandito ka ngayon sa bahay ko. Baka paalisin ka ng father-in-law ko kapag nalaman niya kung sino ka talaga. Mas gugustuhin pa niyang si Troy ang mapunta kay Grace, hindi sa isang balong may dalawang anak tulad mo!" galit na galit na sabi ni Lucy.Huminga ako nang malalim. Mas mabuting huwag na lang patulan ang dalawang babaeng ito. Sayang lang ang lakas.Pumasok sina Lucy at Grace sa marangyang bahay, habang ako naman ay naghihintay kay Levin.Makalipas ang ilang sandali, dumating si Levin at inanyayahan akong pumasok."Imbitado rin ba si Troy sa dinner na ito?" tanong ko sa kanya nang may pagka-usisa."Pasensya na, hindi ko alam kung sino-sino ang mga inimbita ng tatay ko."
"Tara, ipakikilala kita sa buong pamilya ko!" Sinimulan akong ipasyal ni Levin."Sarah, hindi ba nagkita na tayo sa summit? Kaibigan ka ni Troy, di ba?" Biglang lumapit si Roy."Oo. Kamusta ka na?" bati ko, sabay abot ng kamay."Wow, wow. Hindi ko inasahan na CEO ka pala. Noong mga panahon na iyon, akala namin… Ah, never mind! Tara, kumain na tayo! Levin, dalhin mo na si Sarah para kumain. Oras na ng hapunan, alam mo naman!"Ngumiti si Roy sa akin nang mainit."Sige, tara! Doon tayo sa mesa ni Papa. Gusto raw niyang makipag-usap sa'yo."Sinundan ko si Levin habang nililingon ang paligid. Nasaan na si Troy? Bakit hindi ko na siya nakikita?"Dito, Sarah. Maupo ka na!" Anyaya ni Samuel sa akin."Salamat po, sir!"Umupo si Levin sa tapat ko. Nagsimula nang magsilbi ng hapunan ang ilang waiter sa mesa namin. Mukhang espesyal ang mesa na ito dahil lahat ng pagkain ay inihahain. Samantalang sa ibang mga bisita, buffet ang setup.Habang kumakain kami, nagkaroon kami ng mga magagaan n
"Troy, bitawan mo ako!" Hinila ko ang kamay ko pagkalabas namin sa malaking silid kung saan ginanap ang event."Pasensya na, pero mamaya na kita bibitawan. Sa ngayon, hayaan mo muna na ganito." Mas lalong hinigpitan ni Troy ang hawak sa kamay ko. Patuloy kaming naglakad pababa ng hallway papunta sa exit."Troy, nasaan si Grace?" Biglang hinarangan kami ni Lucy. Ngayon ko naintindihan kung bakit hindi ako binitiwan ni Troy."Nasa loob siya kasama sina Grandpa at Levin," sagot ni Troy nang walang kaabog-abog.Tumitig si Lucy sa kamay ni Troy na nakahawak sa akin. Matalas ang kanyang mga mata. Huminga siya nang malalim at malakas."Hindi ba magkasama kayo kanina? Paano mo siya naiwan nang ganun na lang?" Tanong ng babaeng nasa edad na at halatang inis. Sinulyapan niya ako nang may paghamak."Hindi naman siya maliligaw. Bahay naman ito ng lolo niya." Tumawa nang mahina si Troy."Balak ko pa sanang kausapin ang lolo mo tungkol sa relasyon n'yo ni Grace. Pero eto ka, may ka-holding ha
"Pakakasalan kita!""Ano?" Napapabangon ako sa gulat, mabilis ang tibok ng puso ko.Narinig ko ba iyon ng tama? Nag-hallucinate ba ako?"Ano'ng ibig mong sabihin?" tanong ko, naguguluhan.Hindi ba't dalawang tao ang kailangang mag-mahalan para magpakasal? Pero… hindi pa naman sinabi ni Troy na mahal niya ako. Ngunit palagi namang nanginginig ang puso ko sa kanyang mga ginagawa.Humugot ng malalim na hininga si Troy."Sa pamamagitan ng pagpapakasal sa iyo, mawawala ang tsismis. Hindi na nila iisipin na masama ka," sabi ni Troy, nakatingin sa akin, ang mga mata niya ay hindi inaalis sa akin.Nalungkot ako nang marinig ang dahilan niya."Oh, gusto mo lang palang magpakasal sa akin para lang tumigil ang tsismis!" Sumandal ako sa upuan. Ngayon, nakatingin ako sa labas ng bintana. Bigla akong nakaramdam ng paninikip sa dibdib. Sinubukan kong pigilan ang mga luha na sumisingit sa aking mga mata."Hindi, hindi iyon ang ibig kong sabihin. Pakiusap, tingnan mo ako!" Hinawakan ni Troy an
"Troy, anong ginagawa mo?"Nagulat si Troy, nakatayo sa harap ng portrait ko na nakasabit sa dingding ng study ko. Naabutan ko siyang idiniin ang labi niya sa painting, parang hinahalikan niya ang mukha ko.Mukha siyang naguguluhan, namumula ang mukha niya sa kahihiyan. Siguradong may iniimagine siya tungkol sa akin."Ah, wala. Akala ko may naaamoy akong halimuyak dito sa kwarto. Akala ko galing sa painting," gulat niyang sabi.Pumasok ako, nakangiti."Oh, tara na! Aminin mo na lang na pinagpapantasyahan mo ako," Pang aasar ko sa kanya.Pero bigla akong nilapitan ni Troy at inalalayan ako sa pader. Ang kanyang mga braso ay nasa magkabilang gilid ko, na nakulong sa loob ng kanyang mahigpit na yakap."Galit ka ba? Nagbibiro lang ako!" Protesta ko nang makita ko ang intensity ng mga mata niya.Nanatiling tahimik ang lalaking may kulay asul na mata sa harapan ko, naka lock pa rin ang tingin niya sa akin."Troy..." Bulong ko na kumirot sa puso ko."Sarah... Mahal mo pa ba si Alber
P.O.V. ni Troy"Elena, i-reschedule mo ang meeting ngayong umaga. Pupunta ako sa opisina ni Sarah ngayon.""Pero, Mr. Peterson...""Sunod mo lang ang utos ko! May mahalaga akong kailangang gawin doon." Sinimulan kong isuot ang aking jacket at kinuha ang aking car keys, pagkatapos ay lumabas, hindi pinansin ang disappointed na tingin ni Elena.Ngayong umaga, bumalik ako sa opisina ni Sarah. May event sa school ni Gillian, kaya dumating si Sarah sa opisina nang huli. Ginamit ko ang pagkakataong ito para kausapin si Bradley. Ayon sa head of HR, nagsimula na si Bradley ngayon.Matapos ang isang oras na biyahe, sa wakas ay nakarating ako sa Johnson Corp. Halos lahat ng empleyado doon ay kilala ako. Hindi nila ako pinipigilan na pumasok, kahit sa pribadong opisina ni Sarah."Pasok po kayo, Mr. Peterson, pero wala po si Ms. Johnson sa ngayon," sabi ng sekretarya ni Sarah."Okay. Pakitawag dito ang head of HR," hiling ko habang pumasok sa opisina ni Sarah. Pagkatapos ay umupo ako sa ove
P.O.V. ni Troy"Pakisuyo, hayaan mong makipagtulungan si Bradley sa akin."Muli, nagmakaawa si Sarah sa akin. Alam niyang wala akong karapatang pigilan siya. Sa huli, kanya ang kumpanyang ito. Ako lang ang tumutulong sa kanya sa pamamahala ng lahat ng negosyo niya."Okay. Pero mag-ingat ka, ha," hinaplos ko ang kanyang ulo.Oo, isang malambot na haplos lang. Kung maaari lang, gusto ko sanang yakapin siya ulit. Takot na takot akong mawala siya."Oo naman. Mula ngayon, layuan ko si Bradley. Alam kong hindi na tayo makakalapit tulad ng dati."Nakaramdam ako ng kaunting ginhawa sa narinig kong mga salita ni Sarah. Nagtahimik kami sandali. Bigla kong naisip si Gillian."Kumusta ang event sa school ni Gillian? Okay ba?"Tumango si Sarah habang nakangiti. Magkatabi kami sa mahahabang sofa."Hindi ko inasahan na magiging matapang si Gillian na umakyat sa entablado para magrecite ng tula."Masigla ang pagsasalita ni Sarah tungkol kay Gillian."Talaga? Ang galing, sana nakita ko iyon.
P.O.V. ni Troy"Tara na," tumayo ako matapos tingnan ang aking relo."San tayo pupunta?" tanong ni Sarah."Sa lunch.""Talaga bang gusto mo akong dalhin sa lunch? Hindi lang ba ito palusot para tanggihan si Levin?" Nagsimula si Sarah na ayusin ang kanyang mesa. Abala kami sa paghahanda ng mga materyales para sa pagpaghati ng mga gawain sa pagitan nina Bradley at Calvin."Oo naman, maganda!" sagot ko, sabik na kumindat sa kanya.Ngumiti si Sarah at umikot ang kanyang mga mata, pero nakita kong namumula ang kanyang pisngi.Biglang tumunog ang telepono ni Sarah."Celine?" bulong niya."Sino?" tanong ko, nagtataka sa pangalang narinig ko."Stepmother ni Albert," sagot niya, at pagkatapos ay sumagot sa tawag."Hi, Celine. Kamusta ka? Mabuti ka ba?"Ano? Kailan? Sige!"Pinatay ni Sarah ang tawag. Mas lalo akong naging curious. May stepmother si Albert?Mula nang makatanggap ng tawag mula kay Celine, tila nag-aalala si Sarah. Sa buong biyahe sa sasakyan, magulo siya at hindi mas