"Pakakasalan kita!""Ano?" Napapabangon ako sa gulat, mabilis ang tibok ng puso ko.Narinig ko ba iyon ng tama? Nag-hallucinate ba ako?"Ano'ng ibig mong sabihin?" tanong ko, naguguluhan.Hindi ba't dalawang tao ang kailangang mag-mahalan para magpakasal? Pero… hindi pa naman sinabi ni Troy na mahal niya ako. Ngunit palagi namang nanginginig ang puso ko sa kanyang mga ginagawa.Humugot ng malalim na hininga si Troy."Sa pamamagitan ng pagpapakasal sa iyo, mawawala ang tsismis. Hindi na nila iisipin na masama ka," sabi ni Troy, nakatingin sa akin, ang mga mata niya ay hindi inaalis sa akin.Nalungkot ako nang marinig ang dahilan niya."Oh, gusto mo lang palang magpakasal sa akin para lang tumigil ang tsismis!" Sumandal ako sa upuan. Ngayon, nakatingin ako sa labas ng bintana. Bigla akong nakaramdam ng paninikip sa dibdib. Sinubukan kong pigilan ang mga luha na sumisingit sa aking mga mata."Hindi, hindi iyon ang ibig kong sabihin. Pakiusap, tingnan mo ako!" Hinawakan ni Troy an
"Troy, anong ginagawa mo?"Nagulat si Troy, nakatayo sa harap ng portrait ko na nakasabit sa dingding ng study ko. Naabutan ko siyang idiniin ang labi niya sa painting, parang hinahalikan niya ang mukha ko.Mukha siyang naguguluhan, namumula ang mukha niya sa kahihiyan. Siguradong may iniimagine siya tungkol sa akin."Ah, wala. Akala ko may naaamoy akong halimuyak dito sa kwarto. Akala ko galing sa painting," gulat niyang sabi.Pumasok ako, nakangiti."Oh, tara na! Aminin mo na lang na pinagpapantasyahan mo ako," Pang aasar ko sa kanya.Pero bigla akong nilapitan ni Troy at inalalayan ako sa pader. Ang kanyang mga braso ay nasa magkabilang gilid ko, na nakulong sa loob ng kanyang mahigpit na yakap."Galit ka ba? Nagbibiro lang ako!" Protesta ko nang makita ko ang intensity ng mga mata niya.Nanatiling tahimik ang lalaking may kulay asul na mata sa harapan ko, naka lock pa rin ang tingin niya sa akin."Troy..." Bulong ko na kumirot sa puso ko."Sarah... Mahal mo pa ba si Alber
P.O.V. ni Troy"Elena, i-reschedule mo ang meeting ngayong umaga. Pupunta ako sa opisina ni Sarah ngayon.""Pero, Mr. Peterson...""Sunod mo lang ang utos ko! May mahalaga akong kailangang gawin doon." Sinimulan kong isuot ang aking jacket at kinuha ang aking car keys, pagkatapos ay lumabas, hindi pinansin ang disappointed na tingin ni Elena.Ngayong umaga, bumalik ako sa opisina ni Sarah. May event sa school ni Gillian, kaya dumating si Sarah sa opisina nang huli. Ginamit ko ang pagkakataong ito para kausapin si Bradley. Ayon sa head of HR, nagsimula na si Bradley ngayon.Matapos ang isang oras na biyahe, sa wakas ay nakarating ako sa Johnson Corp. Halos lahat ng empleyado doon ay kilala ako. Hindi nila ako pinipigilan na pumasok, kahit sa pribadong opisina ni Sarah."Pasok po kayo, Mr. Peterson, pero wala po si Ms. Johnson sa ngayon," sabi ng sekretarya ni Sarah."Okay. Pakitawag dito ang head of HR," hiling ko habang pumasok sa opisina ni Sarah. Pagkatapos ay umupo ako sa ove
P.O.V. ni Troy"Pakisuyo, hayaan mong makipagtulungan si Bradley sa akin."Muli, nagmakaawa si Sarah sa akin. Alam niyang wala akong karapatang pigilan siya. Sa huli, kanya ang kumpanyang ito. Ako lang ang tumutulong sa kanya sa pamamahala ng lahat ng negosyo niya."Okay. Pero mag-ingat ka, ha," hinaplos ko ang kanyang ulo.Oo, isang malambot na haplos lang. Kung maaari lang, gusto ko sanang yakapin siya ulit. Takot na takot akong mawala siya."Oo naman. Mula ngayon, layuan ko si Bradley. Alam kong hindi na tayo makakalapit tulad ng dati."Nakaramdam ako ng kaunting ginhawa sa narinig kong mga salita ni Sarah. Nagtahimik kami sandali. Bigla kong naisip si Gillian."Kumusta ang event sa school ni Gillian? Okay ba?"Tumango si Sarah habang nakangiti. Magkatabi kami sa mahahabang sofa."Hindi ko inasahan na magiging matapang si Gillian na umakyat sa entablado para magrecite ng tula."Masigla ang pagsasalita ni Sarah tungkol kay Gillian."Talaga? Ang galing, sana nakita ko iyon.
P.O.V. ni Troy"Tara na," tumayo ako matapos tingnan ang aking relo."San tayo pupunta?" tanong ni Sarah."Sa lunch.""Talaga bang gusto mo akong dalhin sa lunch? Hindi lang ba ito palusot para tanggihan si Levin?" Nagsimula si Sarah na ayusin ang kanyang mesa. Abala kami sa paghahanda ng mga materyales para sa pagpaghati ng mga gawain sa pagitan nina Bradley at Calvin."Oo naman, maganda!" sagot ko, sabik na kumindat sa kanya.Ngumiti si Sarah at umikot ang kanyang mga mata, pero nakita kong namumula ang kanyang pisngi.Biglang tumunog ang telepono ni Sarah."Celine?" bulong niya."Sino?" tanong ko, nagtataka sa pangalang narinig ko."Stepmother ni Albert," sagot niya, at pagkatapos ay sumagot sa tawag."Hi, Celine. Kamusta ka? Mabuti ka ba?"Ano? Kailan? Sige!"Pinatay ni Sarah ang tawag. Mas lalo akong naging curious. May stepmother si Albert?Mula nang makatanggap ng tawag mula kay Celine, tila nag-aalala si Sarah. Sa buong biyahe sa sasakyan, magulo siya at hindi mas
P.O.V. ng author"Pakidala ako sa address na ito." Isang guwapong lalaki na may asul na mata at mahahabang buhok na maayos na nakatali sa likod ang umakyat sa isang taxi sa Jaketon International Airport."Sige, sir."Ang taxi ay nagmaneho ng katamtamang bilis patungo sa isang luxury residential complex sa paligid ng Jaketon.Hindi pa niya nakikilala ang asawa ni Albert. Sabi ng nanay niya, napakaganda nito. Sayang nga lang at dalawang beses nang ikinasal.Ang guwapong lalaki na matangkad at payat ay napasimangot sa kanyang mga iniisip.‘Kailangan mong makipaglapit kay Sarah. Huwag mong hayaan siyang magpakasal sa ibang lalaki. Gusto kong ikaw ang magpakasal sa isang mahusay na babae tulad niya. Hindi ka magsisisi!’ Ang mga salita ng kanyang ina ay patuloy na umaalulong sa kanyang tainga, na nagiging sanhi upang siya ay muling napasimangot.Binuksan ng lalaki ang kanyang gallery sa telepono upang magpalipas ng oras habang nasa biyahe. Ang mga litrato nila ng kanyang magandang kas
P.O.V ng author"Kamusta si Celine?" Nagsimula ng usapan si Sarah."Maayos naman ang nanay. Nagpapadala siya ng kanyang mga bati," sabi ni Alex, na pinapayagan ang kanyang mahahabang buhok na dumaloy nang maluwag, paminsan-minsan ay tinatanaw si Sarah.Ngumiti ng mainit si Sarah nang magtagpo ang kanilang mga mata, samantalang nanatiling malamig ang pakikitungo ni Alex.Para kay Sarah, hindi talaga kamukha ni Alex si Albert. Siguro dahil si Alex ay anak ni Celine mula sa kanyang nakaraang kasal."Magdagdag ka pa, Alex! Huwag kang mahiya!" Sinubukan ni Sarah na basagin ang awkward na atmospera."Mm." Bumulong ang guwapo at mahahabang buhok na lalaki nang hindi tinitingnan si Sarah.Tahimik silang muli. Natapos na ang pagkain ni Alex."Sabi ni Celine gusto mong tumulong sa akin sa kumpanya ni Albert. Totoo ba iyon? Kung oo, sumama ka sa akin sa opisina bukas!" Tanong ni Sarah.Nagtaka si Alex sa sinabi ni Sarah."Sinabi sa iyo ng nanay ko iyon?" Pabulong na tanong ni Alex.Tum
P.O.V. ng author"Sorry, may problema ba?" Tanong ni Sarah, nagtataka sa hindi naaalis na titig ni Alex."Oh, uh, w-wala. Nagtataka lang ako kung magmamaneho ka," sagot niya na medyo kinakabahan."Huwag mag-alala. Mula nang magkasakit si Albert, sanay na akong magmaneho mag-isa.""Oh, okay!" Sagot ni Alex ng malamig.Hindi masyadong nag-usap sa biyahe. Paminsan-minsan ay nagtanong si Sarah o nagbigay komento tungkol sa trapiko para mawala ang awkward na pakiramdam, ngunit ang mga sagot ni Alex ay nananatiling walang pakialam at malamig.Hindi nagtagal ay dumating sila sa harap ng kumpanya ni Albert na malaki at marangya."Bumaba tayo. Nandito na tayo." Bumaba si Sarah at nagsimulang maglakad patungo sa lobby, na si Alex ay kasama niyang naglakad."Good morning, Ms. Johnson!""Welcome, Ms. Johnson!"Halos lahat ng empleyado ay nagbigay galang habang sila ay dumadaan sa lobby at mga cubicle ng staff."Good morning Ms. Johnson. May meeting ba ngayon?" Tanong ni Calvin na lumapi