“Sarah!” Biglang tumayo ang lalaki nang makita akong dumating. Ganun din si Joshua.“Pasensya na, Ms. Johnson. Sinubukan kong paalisin si Bradley, pero nagmatigas siyang hintayin ka dito,” ani Joshua na tila nakaramdam ng pagkakasala.“Bradley. L-libre ka na?” Hinihingal akong sumagot habang nauutal. Baka kasi dala pa rin ito ng trauma mula sa mga nangyari noon sa amin ni Bradley.“Patawad. Patawarin mo ako!” Biglang lumuhod si Bradley sa harap ko. Nanginginig ang kanyang mga balikat habang umiiyak.“Kailan ka pinalaya?” Unti-unti kong binabalik ang aking composure. Matagal na kasi kaming magkakilala ni Bradley, mula pa noong high school. Pero noong mangyari ang insidente, parang hindi ko na siya kilala.“Kahapon lang ako pinalaya. Kaya dumiretso ako rito. Lubos ko nang pinagsisihan ang lahat habang nasa kulungan ako. Patawarin mo ako, Sarah!” Patuloy na nakayukong nagmamakaawa si Bradley sa harap ko.“Tumayo ka.”“H-hindi, hindi ako tatayo hangga’t di mo ako pinapatawad!” Nanat
“Troy, kontrolin mo ang sarili mo!” Sigaw ko nang biglang lapitan ni Troy si Bradley at hatakin ang kwelyo nito.“Maawa ka, Mr. Peterson! Pakiusap! Nandito lang ako para humingi ng tawad!” Nagpumiglas si Bradley para makawala sa malakas na hawak ni Troy. Namutla ang mukha ni Bradley at nanginig ang buong katawan niya.“Tama na, Troy!” Kinailangan kong lapitan si Troy, na kanina pa pulang-pula ang mukha. Nag-aalala akong baka hindi niya makontrol ang kanyang emosyon. Malaki ang katawan ni Troy kumpara kay Bradley.“Tama na, Troy! Wala naman siyang ginagawa. Gusto lang niyang humingi ng tawad sa akin.” Patuloy kong pinipilit si Troy habang nakahawak sa kanyang jacket.Dahan-dahan, binitiwan ni Troy si Bradley. Pero nanatili ang matalim na tingin niya sa payat na lalaki, na ngayon ay ibang-iba ang itsura kumpara noong ilang taon na ang nakalipas.Nakatungo si Bradley habang nanginginig pa rin.“Bradley, mas mabuti pang umalis ka na muna!” pakiusap ko.“Pero paano naman ang--”“Ipa
P.O.V. ni Troy“Sarah, pakiusap! Buksan mo ang pinto! Pasensya na! Hindi ko sinasadya na sigawan ka!”Wala pa ring tugon mula sa loob. Nakalock din ang pintuan ng kwarto ni Prince. Siguradong labis na nadismaya sa akin si Sarah.Bakit nga ba ako sobrang galit kanina na nagawa kong magsalita nang masakit sa kanya? Napaka-tanga ko.Selos. Oo, dahil lang sa sobrang pagseselos ko. Nagselos ako nang makita si Sarah na kasama ang ibang lalaki.Naglakad ako papunta sa sofa na hindi kalayuan sa kwarto ni Sarah. Hihintayin ko siya rito hanggang lumabas siya ng kanyang kwarto.Biglang bumalik sa akin ang mga nangyari ilang oras lang ang nakalipas.Nang nakita ko ang litrato ni Sarah at Levin na nag-viral na may caption na, “Ang babaeng usap-usapan na malapit kay Troy Peterson ay malapit din sa isa pang negosyante,” nanlaki ang mga mata ko.Para akong sasabog sa galit noon. Pareho kong kinuyom ang mga kamay ko sa sobrang inis. Kaya pala ayaw niyang isama ako sa meeting.Muling tumingin a
“Nandito ka pa?” tanong ko nang malamig. Hindi ko pa rin magawang maging normal ang pakikitungo sa kanya.“Mom, bakit galit ka kay Uncle Troy?” Nagulat ako sa tanong ni Gillian. Ano kaya ang sinabi ni Troy sa anak ko?“Gillian, huwag kang kumain ng masyadong maraming ice cream. Magkakasipon ka niyan!” Sinubukan kong palitan ang usapan kay Gillian.“Hindi, Mom. Sinabayan ko lang si Uncle Troy. Tama ‘di ba?” Yumakap si Gillian kay Troy nang mahigpit.Ngumiti si Troy sa anak ko.“Mag-aral ka na. Kailangan kong makipag-usap kay Mom mo!” Mabilis na sumang-ayon si Gillian sa hiling ni Troy. Ilang sandali pa, tumakbo na siya papunta sa kanyang kwarto.“Umuwi ka na. Ayos lang ako. Kung tungkol pa rin sa larawan na ‘yan ang itatanong mo, tanungin mo na lang si Levin direkta,” sabi ko habang palayo sa kanya.Naglakad ako papunta sa kusina. Siguro isang basong mainit na gatas ang makakapagpagaan ng pakiramdam ko.“Ako na ang gagawa niyan para sa’yo!” Biglang sumulpot si Troy sa likod ko a
[Nais kong magpasalamat sa'yo, Sarah. Sa pagbibigay mo sa akin ng pagkakataon. Ipinapaabot ng mama at mga kapatid ko ang kanilang pagbati.]Binasa ko ang mensahe ni Bradley habang naghahanda akong umalis papunta sa opisina. Marami akong kailangang asikasuhin ngayong umaga. Si Calvin ang inatasan kong mamuno sa meeting sa kumpanya ni Albert ngayon."Nakahanda na ang sasakyan, ma’am!" Lumapit sa akin si Joshua at dinala ang work bag ko sa kotse.Matapos kong halikan si Prince, sumakay na ako sa kotse. Samantala, maaga nang umalis si Gillian papuntang paaralan.Ngayong umaga, babalik si Bradley sa opisina. Dadaan siya sa ilang proseso ng interview at pagsusulit. Sana hindi na niya sayangin ang pagkakataong binibigay ko sa kanya."Joshua, kamusta na ang pamilya ni Bradley ngayon?""Nakatira pa rin sila sa isa sa mga kamag-anak nila, ma’am. Sa totoo lang, hindi rin sila kayang patirahin doon dahil hirap din sa buhay ang mga kamag-anak nila. Kulang pa nga ang bahay nila para sa sarilin
"Anong ginagawa mo rito? Hinahanap mo ba si Troy? Grabe, kapal ng mukha mo! Napaka-desperada mong balo, habol nang habol sa lalaki!""Mag-ingat ka sa mga sinasabi mo! Hindi ako ganyang klaseng tao," sagot ko kay Grace.Namula sa galit ang mukha ni Grace sa sinabi ko."Ikaw ang dapat mag-ingat sa bibig mo! Nandito ka ngayon sa bahay ko. Baka paalisin ka ng father-in-law ko kapag nalaman niya kung sino ka talaga. Mas gugustuhin pa niyang si Troy ang mapunta kay Grace, hindi sa isang balong may dalawang anak tulad mo!" galit na galit na sabi ni Lucy.Huminga ako nang malalim. Mas mabuting huwag na lang patulan ang dalawang babaeng ito. Sayang lang ang lakas.Pumasok sina Lucy at Grace sa marangyang bahay, habang ako naman ay naghihintay kay Levin.Makalipas ang ilang sandali, dumating si Levin at inanyayahan akong pumasok."Imbitado rin ba si Troy sa dinner na ito?" tanong ko sa kanya nang may pagka-usisa."Pasensya na, hindi ko alam kung sino-sino ang mga inimbita ng tatay ko."
"Tara, ipakikilala kita sa buong pamilya ko!" Sinimulan akong ipasyal ni Levin."Sarah, hindi ba nagkita na tayo sa summit? Kaibigan ka ni Troy, di ba?" Biglang lumapit si Roy."Oo. Kamusta ka na?" bati ko, sabay abot ng kamay."Wow, wow. Hindi ko inasahan na CEO ka pala. Noong mga panahon na iyon, akala namin… Ah, never mind! Tara, kumain na tayo! Levin, dalhin mo na si Sarah para kumain. Oras na ng hapunan, alam mo naman!"Ngumiti si Roy sa akin nang mainit."Sige, tara! Doon tayo sa mesa ni Papa. Gusto raw niyang makipag-usap sa'yo."Sinundan ko si Levin habang nililingon ang paligid. Nasaan na si Troy? Bakit hindi ko na siya nakikita?"Dito, Sarah. Maupo ka na!" Anyaya ni Samuel sa akin."Salamat po, sir!"Umupo si Levin sa tapat ko. Nagsimula nang magsilbi ng hapunan ang ilang waiter sa mesa namin. Mukhang espesyal ang mesa na ito dahil lahat ng pagkain ay inihahain. Samantalang sa ibang mga bisita, buffet ang setup.Habang kumakain kami, nagkaroon kami ng mga magagaan n
"Troy, bitawan mo ako!" Hinila ko ang kamay ko pagkalabas namin sa malaking silid kung saan ginanap ang event."Pasensya na, pero mamaya na kita bibitawan. Sa ngayon, hayaan mo muna na ganito." Mas lalong hinigpitan ni Troy ang hawak sa kamay ko. Patuloy kaming naglakad pababa ng hallway papunta sa exit."Troy, nasaan si Grace?" Biglang hinarangan kami ni Lucy. Ngayon ko naintindihan kung bakit hindi ako binitiwan ni Troy."Nasa loob siya kasama sina Grandpa at Levin," sagot ni Troy nang walang kaabog-abog.Tumitig si Lucy sa kamay ni Troy na nakahawak sa akin. Matalas ang kanyang mga mata. Huminga siya nang malalim at malakas."Hindi ba magkasama kayo kanina? Paano mo siya naiwan nang ganun na lang?" Tanong ng babaeng nasa edad na at halatang inis. Sinulyapan niya ako nang may paghamak."Hindi naman siya maliligaw. Bahay naman ito ng lolo niya." Tumawa nang mahina si Troy."Balak ko pa sanang kausapin ang lolo mo tungkol sa relasyon n'yo ni Grace. Pero eto ka, may ka-holding ha