“Troy…”Sinubukan kong kumawala habang mahigpit na hawak ni Troy ang aking mga braso. Pero ang lakas niya ay hindi maihahambing sa akin, lalo na’t ang katawan niya ay doble ang laki sa akin.Tumingin si Troy sa akin nang may matinding tingin.Bakit parang bumibilis ang tibok ng puso ko?Nagkatitigan kami ng ilang segundo. Napaka-lapit ng aming mga mukha. Ramdam ko ang kanyang hininga na sumasabay sa pagtaas at pagbaba. Naririnig ko ang kanyang tibok ng puso na bumibilis.“Erk-hem!” Bigla akong naalimpungatan at sinubukang basagin ang katahimikan sa pamamagitan ng paglunok. Lumihis ako ng tingin. Hindi ko talaga kayang tingnan siya ng matagal.“Sarah… Bakit ka biglang umalis? Naapektohan ka ba na makita akong kasama si Carol? Ayaw mo bang makita akong may ibang babae?”Tahimik pa rin ako. Tunay na nabigla sa kanyang mga tanong, lahat ng mga ito ay totoo.“Pakiusap, sagutin mo ako. Tama ba ako?” Muli akong nagulat sa mga salita ni Troy.“Wag kang magbiro! Bukod pa rito, wala ako
“Calvin, hindi ako papasok sa opisina ngayon. Kung may mahalagang bagay, tawagan mo ako sa telepono ko!”“Opo, Ms. Johnson,” sagot ni Calvin mula sa kabilang linya.Pagkatapos ng umaga, inalagaan ko si Prince hanggang sa makatulog siyang muli. Hindi lamang siya nakatulog muli, kundi ako rin ay hindi ko namamalayan na nakatulog ulit. Hindi ko alam kung bakit, pero nahirapan akong makatulog kagabi. Pagkatapos umalis si Troy, naging balisa ang isipan ko. Nakaka-anxious ang hindi pangkaraniwang pag-uugali ni Troy. Kahit ang karaniwang goodnight text na ipinapadala niya tuwing gabi ay hindi dumating kagabi.“Mommy... Gumising ka! Nandito si Uncle Troy para dalhin tayo sa villa!” biglang sumabog sa kwarto ko si Gillian. May araw na off ang anak ko ngayon dahil ang mga mataas na klase ay may mga exam. Kaya, nagpasya si Troy na dalhin kami sa isang paglalakbay.“P-paano? Nandito na si Uncle Troy?” napasigaw ako sa sinabi ni Gillian.Tiningnan ko ang oras, alas-siyete ng umaga.“Gillian,
“Gillian, umupo ka sa harap kasama si Uncle Troy, ha?” Sinubukan kong hikayatin si Gillian.“Hindi, Mom. Gusto kong maglaro ng mga manika ko sa likod.” Si Gillian ay naupo na sa likod kasama ang tatlong manika niya.Troy ay tumawa.“Wag kayong mag-away tungkol sa mga upuan. Bigyan nyo ng daan ang mga bata!” Troy ay ngumiti at binibiro ako.Nag-sigh lang ako.“Nag-aalala ako na baka magalit si Prince at gusto mag-nurse. May dalawang bote na lang ng gatas.”Binuksan niya ang pinto para sa akin at kay Prince sa harap na upuan.“Wag kang mag-alala. Kung magalit si Prince, titigil tayo sa isang lugar para makapag-nurse ka,” sagot ni Troy nang casual.Nag-click ang dila ko. Para bang napakadali lang makahanap ng lugar para mag-nurse!Si Prince ay natutulog pa rin sa aking kandungan. Siya ay lumalaki at tumataba. Kamukha siya ni Albert. Maganda siya, at ang ngiti niya ay nakakakilig sa kahit sinong babae.“Bakit ka ngumiti habang tinitingnan si Prince?”Tumingin ako upang makita si
**P.O.V. ni Troy**“Ang babae ay hindi mo asawa, di ba?” Tanong ni Grace na may suspisyosong tingin.Ngumiti ako at umiling.“Magandang malaman na hindi siya,” malawak na ngumiti si Grace.‘Hindi pa asawa si Sarah ngayon. Pero balang araw magiging asawa ko siya. Siya ang manganganak ng mga anak ko. Marami tayong magiging anak, at mas magiging matao pa ang palasyo natin.’ Ngumiti ako sa sarili ko habang ini-imagine ito.“Pumunta tayo sa bungalow ko sandali. Siguradong matutuwa ang Mom na makita ka,” bumalik ako sa pulang buhok na babae.Hinawakan ni Grace ang kamay ko at hinila ako palabas.Baka okay lang na dumaan sandali sa bungalow ni Grace. Hindi naman ito masyadong malayo.“Joyce, sabihin mo kay Sarah na pupunta ako sa bungalow ni Grace sandali!”“Opo, Mr. Peterson.”Pagkatapos iwan ang mensahe kay Joyce, naglakad kami ni Grace papunta sa kanyang bungalow. Mahigpit na hawak ni Grace ang aking braso. Ang stepson ni Aunt Lucy ay palaging malapit sa akin. Si Aunt Lucy ay nak
**P.O.V. ni Troy**“Halika, Prince. May lunch ka dito!” Lumabas si Sarah mula sa kwarto na mukhang iba. Hindi ko naiwasang titigan siya ng walang kislap.Ngayon, nakasuot si Sarah ng long-sleeved blouse at jeans.“Heto, kunin mo si Prince,” iniabot sa akin ni Sarah ang sanggol.“Iwan mo muna si Prince sa akin. Tingnan mo, agad siyang tumatahimik sa mga braso ko. Dapat kumain ka muna kasama si Gillian!” Sinasadyang pinilit ko siya.“Talaga?”“Talaga, magandang ina. Kumain ka ng maayos para hindi magkulang ng gatas ang aking champion dito,” pinasigla ko siya habang dinadala si Prince sa porch.“Gillian, halika na’t kumain!” Narinig kong tinatawag ni Sarah ang kanyang anak na babae.“Opo, Mom!”Nakakaramdam ako ng awa kay Sarah at Gillian. Dahil sa matagal nilang paghihintay sa akin, natagalan silang mag-lunch.Nagsimulang matulog si Prince sa aking mga braso. Hinagkan ko ang pisngi ng chubby na sanggol ng may pagmamahal.‘Ikaw ang magiging pride ko, Prince. Ituturo ko sa iyo k
"Parang may iba sayo ngayon.," sabi ni Troy, habang ngumiti at sumulyap sa akin habang nilalagyan ko ng pasta ang kanyang plato.**"Iba paano?" tanong ko, na parang hindi ko nauunawaan at walang pakialam. Pero tumitibok ng mabilis ang puso ko. Sana hindi niya naririnig. Sinusuri ako ni Troy mula ulo hanggang paa."Mukha kang fresher, parang isang dalagang babae," puri niya.Oh Diyos, nakatitig pa rin si Troy sa akin nang hindi kumikislap."Oo nga, siguro nga. Dahil lang sa isang dalagang babae ang dumating, nagsimula kang mag-imagine ng mga bagay. Ngayon iniisip mong mukhang dalaga ako."Tumaas ang kilay ni Troy."Ano bang ibig mong sabihin? Hindi ako nag-iimagine. Talagang mukhang iba ka ngayon."Wala akong isinagot. Hindi ko dapat sinabi iyon kay Troy. Baka isipin niyang naiinggit ako.‘Oh hindi! Baka nga naiinggit ako.’"Gusto mo ng juice o tubig?" tanong ko pagkatapos ilagay ang plato na may pagkain sa harap niya."Okay lang ang tubig!" sagot niya, patuloy na nakatingin s
"Maglakad tayo. Malapit lang ang bungalow," paliwanag ni Troy.Magkatabi kaming naglakad sa kalye sa pagitan ng iba't ibang bungalow na may magkakaibang estilo ng arkitektura."Uh... Ayaw mo bang hawakan ang kamay ko?" Lumapit si Troy sa akin. Paminsan-minsan, nagkakasalubong ang aming mga braso at balikat habang naglalakad kami.Ngumiti lang ako, hindi sumagot sa tanong ni Troy."Serioso, ayaw mo bang maghawak ng kamay?" inulit niya, sinubukang abutin ang aking mga daliri."Ano'ng bungalow iyon?" Sinubukan kong ilihis ang paksa, umatras at nagkunwaring kinakaskas ang aking ulo, kahit na hindi naman ito makati."Ito yung may mga ilaw na naka-on," itinuro ni Troy ang isang bungalow na mga dalawampung metro ang layo. May tatlong luxury cars na nakaparada sa harap."Troy, hindi kaya mag-isip sila ng mga kakaibang bagay tungkol sa atin mamaya?" tanong ko, pakiramdam na hindi komportable."Hayaan mong isipin nila ang gusto nila. Wala namang problema," sagot niya nang kalmado.Humug
“Joyce, gising na ba si Prince?” tanong ko nang buksan ng babaeng nasa kalagitnaan ng edad ang pinto para sa amin.“Hindi pa, miss. Mahimbing na natutulog siya.”“Salamat, Joyce.” Ngumiti ang babae at tumango, saka umalis, iniwan kaming dalawa sa sala.Maglalakad na sana ako papunta sa kwarto nang hawakan ni Troy ang aking braso ng mahigpit.“Huwag kang umalis, samahan mo ako dito!”Huminto ako sa paglakad at umupo sa tabi ni Troy.Ang gabi ay malamig at tahimik. Sa malayo, maririnig ang musika at karaoke mula sa isa sa mga karatig na bungalow. Yumakap ako sa sarili ko dahil sa lamig.Maraming beses na nagbuntung-hininga si Troy. Tinitingnan niya ako ng seryoso.“Ano'ng nangyari?” tanong ko.“Pasensya na kanina. Mali na hindi kita pinansin.” Seryosong sinabi ni Troy, hindi inaalis ang tingin sa mukha ko.Mabagal akong huminga.“Oo nga pala, sa susunod, huwag mo na akong imbitahin kung gusto mong makipagkita sa pamilya mo,” sabi ko ng mahinahon.Uminom si Troy ng tubig at tu
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya