"Saan ka ba galing?""Troy! Huwag kang maging masungit sa isang babae!" agad na sinaway siya ni Andy, hindi natuwa sa tono ni Troy.Humarap si Troy kay Andy, tumaas ang kanyang galit nang makita niyang ipinaglalaban ni Andy si Sarah. Itinuro niya ang kanyang daliri kay Andy, at ang kanyang boses ay umingay ng may pagka-frustrate."Ano ang ibig mong sabihin? Hindi ko kailanman pinahirapan ang aking asawa. Ang totoong tanong ay, bakit ka kasama ng asawa ko?""Troy, anong problema sa iyo? Maari kong ipaliwanag. Wala namang dahilan para sumigaw ng ganito. Nakakahiya na pinapanood tayo ng lahat!" Bumaling si Sarah sa paligid sa mga tao, napansin pa niyang may ilan na nagre-record ng eksena sa kanilang mga phone."Sweetheart, hindi ako galit sa iyo. Nag-panic lang ako kasi hindi kita mahanap. Namatay ang phone ko, kaya hindi kita makontakt," sabi ni Troy habang hinahawakan ang mukha ni Sarah, naka-lock ang kanyang mga mata sa kanya. Wala siyang pakialam sa mga bulung-bulungan mula sa cr
"Bakit mo siya pinasasalamatan nang ganoon kadami?" tanong ni Troy na may inis."Tingnan mo, Troy. Nabayaran na niya ang mga bayarin sa workshop. Gusto kong bayaran siya pero ayaw niyang tanggapin."Malalim na bumuntong-hininga si Troy, nabigo sa paliwanag ni Sarah."Parang hinahanap niya ang gulo!" sigaw ni Troy habang mahigpit na hinahawakan ang manibela."Ano'ng problema sa iyo? Mabait lang siya, hindi naghahanap ng gulo!" Tumitig si Sarah kay Troy, nalilito."Pero ayaw ko siyang maging sobrang maalaga sa iyo, mahal!"Tahimik si Sarah. Bagaman naiinis siya sa pag-uugali ni Troy, ang pagdinig sa paliwanag ng kanyang asawa ay nagbigay-init sa kanyang puso. Sinekreto niyang ngumiti habang nakatingin sa labas ng bintana. Pagkatapos ay ibinalik ni Sarah ang kanyang tingin kay Troy, na nakatutok sa pagmamaneho. Ang kanyang mukha ay tila tense pa rin."Sige, pasensya na, Troy!" Ang mahinang haplos sa kanyang matibay na likod ay nagbigay ng ngiti kay Troy. Nang handa na siyang bawiin
"Naisip mo na ba ang kondisyon na pinag-usapan natin kahapon?" agad na tanong ni Drew kay Arnold, na kakababa lang mula sa kanyang silid. Naka-suit na siya, handang pumasok sa opisina.Hindi agad sumagot si Arnold. Una niyang tiningnan ang paligid upang makita kung sino ang nasa dining room. Matapos masiguro na ang kanyang ama at ina lamang ang nandoon, umupo si Arnold sa isa sa mga upuan. Bago magsalita, huminga siya ng malalim."Anong mangyayari kung tanggihan ko ang kondisyong iyon?""Ano? Tanggihan? Ipinaliwanag ko na ito sa iyo kahapon. Nangako na ang iyong tatay at ako sa mga magulang ni Irene na pakakasalan mo siya. Utang na loob natin sa kanyang ama. Kailangan mong tandaan iyon!" muling nagsalita si Drew sa mas mataas na tono.Tumingin si Arnold sa paligid. Hindi siya komportable na marinig ni Irene ang kanilang pag-uusap."Shh, ibaba mo ang boses mo! Baka marinig ni Irene, at magiging mahirap iyon para sa kanya," sinubukan ni Freddy na paalalahanan ang kanyang asawa."P
"Ang ibig mo bang sabihin ay dalawang asawa?" tanong ni Erica, nagsisimula nang tumaas ang kanyang boses."Y-oo, may mga dahilan ang nanay at tatay ko para gawin ang kahilingang iyon," nahirapang sagot ni Arnold.Tahimik si Erica, ang kanyang mukha ay malinaw na nagpapakita na pinipigilan niya ang kanyang emosyon. Sa katotohanan, hinihintay niya si Arnold na ipaliwanag ang dahilan sa likod ng nakabibiglang ideya ng kanyang mga magulang."Kaya... nang hindi ko alam, nangako na ang mga magulang ko sa mga yumaong magulang ni Irene na siguraduhin nilang ikakasal tayo. Sabi ng Mom, may utang tayo sa ama ni Irene, at ito ang kanilang paraan ng pagbabayad sa utang na iyon," maingat na ipinaliwanag ni Arnold. Nakaramdam siya ng kaunting ginhawa dahil hindi agad nagalit si Erica at nakikinig naman siya."Well, napaka-kapaki-pakinabang para sa iyo!" matulis na bawi ni Erica. Bagaman siya ay labis na nasaktan, sinikap niyang manatiling kalmado. Ayaw niyang malaman ni Arnold na kamakailan, ang
"Bakit ka umuuwi ng ganito ka-late, Arnold?"Nagulat si Arnold nang makita si Irene na nagbubukas ng pinto para sa kanya, lalo na’t dalawa na ng umaga. Matapos ihatid si Erica sa bahay, bumalik si Arnold sa opisina. Sa ilang kadahilanan, hindi siya nakaramdam ng pagnanais na umuwi, kaya’t umalis lamang siya sa opisina bandang alas-diyes ng gabi. Gayunpaman, hindi siya agad umuwi. Matapos ang ilang oras sa isang café malapit sa kanyang opisina, sa wakas ay nakarating si Arnold sa bahay ng alas-dos ng umaga."Marami akong trabaho sa opisina. Bakit hindi ka pa natutulog?" wrinkle ang noo ni Arnold."Paano ako makakatulog kung hindi ka pa umuuwi? Hindi mo man lang ako pinaalam na nagtatrabaho ka ng late," sagot ni Irene habang ibinuhos ang isang baso ng mainit na tubig para kay Arnold.Ininom ni Arnold ang lahat ng ito sa isang subok."Irene, puwede bang makasama mo ako sandali?" Si Arnold, na unang nag-aalinlangan, ay nagpasya nang makipag-usap kay Irene."Um... pag-usapan? Tungkol
"Kaya, nagpasya akong tanggapin ang kondisyon ng aking mga magulang na pakasalan si Irene bilang aking pangalawang asawa."Si Erica, na humahawak ng kanyang hininga upang marinig ang desisyon ni Arnold, ay nahirapang huminga. Hindi siya makapaniwala na gagawin ni Arnold ang ganitong desisyon.Naiinis? Siyempre, gusto niyang magalit. Pero, magiging makasarili ba siya kung hindi niya kayang pasayahin si Arnold? Hindi na siya perpektong babae. Kaya, ano ang dapat niyang gawin ngayon? Hindi siya puwedeng mag-rebelde. Sa lahat ng oras na ito, hindi kailanman nalaman ni Arnold ang kanyang mga damdamin."Erica, muli, pasensya na!"Nakita ang katahimikan at walang ekspresyon ni Erica, nakaramdam si Arnold ng pagkakasala at hinawakan ang mga daliri ng kanyang asawa at hinagkan ang mga ito ng sunud-sunod."Oo, mula sa simula, iniwan ko ang desisyong ito sa iyo. Pagkatapos ng lahat, ang ating kasal ay dahil sa aking ama. Ayos lang. Walang problema kung talagang gusto mong pakasalan si Irene.
"D-Drew?" Lumingon si Erica kay Drew, na nakatingin sa kanya nang malamig."Si Erica ay tumutulong lang sa akin sa paghahanda ng lunch, hindi siya nagpapakita ng yabang," ipinaliwanag ni Irene, sumulyap kay Erica na may kaunting awa."Ano bang magagawa niya? Siguro ay natatakot siyang masira ang kanyang mga kamay kung magtatrabaho siya sa kusina," muling nagreklamo si Drew."Excuse me, naglive ako sa ibang bansa ng ilang taon, nag-iisa sa isang apartment, walang mga katulong. Ako ang gumagawa ng lahat. Kaya, please, huwag mo akong maliitin palagi!" Nagsalita si Erica sa isang kalmadong tono, sinisikap na panatilihin ang kanyang composure. Halos napprovoked na siya."Ang mamuhay sa ibang bansa at dito, oo, magkaiba iyon!" bawi ni Drew, tumangging umatras.Nagpasya si Erica na manahimik pagkatapos ituro ni Irene na huwag na siyang sumagot."Gusto mo bang kumain ngayon?" tanong ni Irene habang inilalagay ang huling ulam na kanyang niluto sa araw na iyon sa mesa."Oo, siyempre. Kail
"Maraming beses na nating ipinaliwanag na ang pag-aasawa kay Irene ay hindi lang para magbayad ng utang. Gusto rin ng iyong ina ng isang tao na mag-aalaga sa iyo. Si Erica ay abala sa trabaho, kaya wala siyang oras para alagaan ka!""Mom, please, huwag mong patuloy na sisihin si Erica!" mahinang pero may diin na sabi ni Arnold.Nakita ang pagtaas ng tensyon, tumayo si Erica."Sapat na iyon, Arnold. Aminin mo na talagang gusto mong pakasalan si Irene. Tinatanggap ko kung pakasalan ni Arnold si Irene. Mula sa simula, pinakasalan ko si Arnold dahil sa kahilingan ng aking ama. Kaya, makatarungan lamang na tuparin ni Arnold ang iyong kahilingan sa pagkakataong ito. Umaasa ako na pagkatapos nito, wala nang hidwaan sa ating pamilya."Nabigla si Arnold sa lahat ng sinabi ni Erica. Malaya siyang nagsalita, at kahit ang mga magulang ni Arnold ay hindi tumutol sa mga salita ni Erica."Okay! Sa kasong ito, dapat kayong magpakasal na. Huwag nang patagilid kung ayaw ng sinuman na magbago ang is