"Huwag mo akong hawakan!" sumigaw si Carrie nang malakas. Agad siyang humiwalay at tinakpan ang kanyang mukha.Nabigla si Diego. Hindi niya inaasahan na tatanggihan siya ni Carrie sa ganitong paraan."Carrie, anong nangyayari? Ako na ang asawa mo ngayon. Opisyal na tayong kasal." Mahinang sinabi ni Diego, ngunit patuloy na tinatakpan ni Carrie ang kanyang mukha."Umalis ka!" Agresibong umiling si Carrie."Sige, sige! Lalabas na ako ng silid. Pakisuyo, alisin mo lang ang takip sa iyong mukha!"Naging tahimik si Carrie sa isang sandali bago dahan-dahang ibinaba ang kanyang mga kamay.Nag-aalala si Diego nang makita ang napakaputla ng mukha ni Carrie. Siya ay nanginginig."Mahal... may sakit ka ba?" Maingat na lumapit muli si Diego kay Carrie."Hu-wag, pakiusap!" Ang boses ni Carrie ay nag-hinangin habang siya ay nagsimulang umiyak.Biglang naisip ni Diego ang isang bagay. Ang pakiusap na boses ni Carrie ay nagpabalik sa kanya sa nakaraan nang hindi niya pinansin ang mga desperad
“Carrie”Parang nahypnotize, nakatitig lang si Carrie kay Diego na walang kakurap-kurap. Habang patagal ng patagal na nakatingin sila sa isa’t-isa, pabilis din ng pabilis ang tibok ng kanilang mga puso. Nagsimula nang madala si Diego. Dahan-dahan niyang hinawakan ang braso ni Carrie, at ang paghinga ng magandang babae ay nagsimula ring lumalim.“Diego…”"Mag-enjoy ka lang, mahal. Hindi kita masasaktan," bulong ni Diego, habang ang kanyang malapad na kamay ay maingat na humahawak sa likod ng leeg ni Carrie. Nanatiling tahimik si Carrie, at nakatitig pa rin siya kay Diego. Nararamdaman niyang dahan-dahang bumaba ang malakas na kamay ni Diego, at pabilis nang pabilis ang tibok ng kanyang puso. Hindi niya alam kung anong gagawin niya…patagal ng patagal, lalo siyang kinakabahan…Inisip niya na baka kapag ipinikit niya ang kanyang mga mata ay unti-unting mawawala ang pag-aalala na kanyang nararamdaman. Ngunit ang malungkopt na katotohanan ay lalo lang naaalala ni Carrie ang kanyang n
"Baliw ka ba?!"Nang marinig ang sinabi ni Arnold, biglang napatayo si Erica."Pasensyaa na. Yun lang talaga ang paraan para matupad natin ang hiling ng tatay mo..."Halata sa itsura ni Erica ang pagiging frustrated. Umupo siyang muli sa tabi ni Arnold, nag-iisip ng ilang segundo hanggang marinig niya ulit si Arnold na nagsalita."Ano sa tingin mo?" Sinubukan ni Arnold na sumulyap sa magandang babae sa tabi niya. Ang puso niya ay tumibok ng mabilis nang makita ang mukha ni Erica na walang makeup. Mukhang mas bata ang mukha na iyon."Hindi ko alam. Nagtataka ako." Huminto si Erica saglit matapos maghinang ng malalim. Nag-aalala siya sa mangyayari kung malaman nina Arnold at ng kanyang ama ang tungkol sa kanyang tunay na kondisyon. Pagkatapos mag-isip ng ilang sandali, nagpasya siya."Sige, magpapakasal tayo... para mapasaya ang tatay ko. Ikaw na ang bahala sa lahat!" Tumingin si Erica nang walang pag-asa sa kisame ng ospital. Ang pinakamahalaga sa kanya ngayon ay ang kalusugan ng
"Isang prenuptial agreement?!Nabigla si Arnold nang mabasa ang itaas na linya ng dokumento."Sobra na ang drama. Pirmahan mo na lang ito," sabi ni Erica na kalmado habang inaalis ang makeup mula sa kanyang ulo, piraso-piraso. Wala siyang pakialam na biglang naging pula ang mukha ni Arnold."Hindi! Ayaw kong pirmahan ito," itinapon ni Arnold ang liham sa mesa.Napansin ni Erica ang pagbabago sa pag-uugali ni Arnold mula nang opisyal na silang maging mag-asawa ilang minuto na ang nakalipas. Ang kanyang mukha ay naging mas matatag at may kapangyarihan."Hey! Akala mo gusto ko bang ipagpatuloy ang kasal na ito? Kung hindi dahil sa aking ama, tumanggi na sana ako!"Talagang nadarama ni Arnold na tinitingnan siya ni Erica na parang wala siyang halaga. Hindi siya iginagalang ng babae. Ganito ang pakiramdam ni Arnold sa sandaling iyon. Sinubukan niyang pigilan ang kanyang pagkadismaya matapos marinig ang mga salita ni Erica.Naalala niya ang sinabi ni Michael bago ang seremonya ng kasa
"Erica, Arnold, ayaw kong magtagal pa bago niyo ako bigyan ng apo!"Nang marinig ito, biglang nataranta si Erica. Nakaramdam siya ng kahinaan at kapangyarihan. Si Arnold, na nasa tabi niya, agad na humarap sa kanya. Isang kamay niya ang umabot sa beywang ni Erica, hinawakan siya upang pigilan siyang mahulog."Ano'ng nangyayari? Nahihilo ka ba?" bumulong si Arnold. Ang malapit na kilos ni Arnold ay lalo pang nagpalabo kay Erica. Bigla siyang nalugmok. Sa sandaling iyon, napakalapit ni Arnold sa kanya. Ang kanyang mainit na hininga ay humaplos sa kanyang pisngi."Masama ka pa ba?" tanong ni Michael, tinitingnan si Erica na may pag-aalala."Hindi, Dad. Papayagan na akong umuwi ngayong hapon," sinubukan ni Erica na sagutin, kahit na ang kanyang puso ay patuloy na tumitibok ng walang kontrol. Lalo na't naramdaman niya ang kamay ni Arnold na humihigpit sa kanyang beywang. Ang haplos na iyon ay talagang nagpalabo sa kanyang puso."Magandang balita. Kung gayon, manatili ka sa bahay ngayon
"Erica? Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Arnold matapos basahin ang pangalan ng klinika sa pinto ng examination room. "Arnold...?" natigilan si Erica nang makita ang kanyang asawa na nakatayo hindi kalayuan sa waiting area. Pero agad siyang nagtipid. "Walang pakialam sa iyo iyan!" mabilis na sagot ni Erica, umaasang titigil na si Arnold sa pagtatanong. "Paano hindi ito pakialam ko?" hinawakan ni Arnold ang kamay ni Erica at mahigpit na pinigilan ito. "Ugh, anong ginagawa mo? Bitawan mo ako!" mariing hinila ni Erica ang kanyang kamay. Nanghina ang puso ni Arnold; para bang nadirinig ni Erica ang kanyang hawak sa publiko. Napansin sila ng ilang pasyente sa waiting room. Nakita ni Arnold na hindi na si Erica sa kanyang harapan. Pumunta na siya sa unahan, iniiwan siya sa likod. "Erica!" bumulong siya habang mabilis na sumusunod sa kanya. Nang dumating siya sa VIP room, hindi siya agad pumasok sa hospital room ni Erica. Tumigil siya sandali sa nurse's station. "Excuse
"Sino bang nagsabi na pupunta ang mga magulang ko? Huwag ka ngang magbiro, Irene!" Nagsimula nang mag-panic si Arnold. Hindi niya kayang makita na namumutla si Erica."Si Ray! Yung kapatid mo. Tinawagan niya ako kagabi at sinabi niya sa akin na pupunta ang mga magulang mo bukas.""Ano? Bukas?" sabay na sinabi nina Erica at Arnold, sabay silang lumaki ang mga mata."Hey, kalmado ka lang. Mukhang lalabas na ang mga mata mo!" protesta ni Irene, pinipigilan ang kanyang pagtawa."Erica, umakyat tayo sa itaas. Kailangan kitang kausapin.""Sa itaas? Sa kwarto mo? Hinding-hindi! Dito tayo mag-usap." Tumanggi si Erica."Erica...," nag-sign si Arnold sa pamamagitan ng isang sulyap kay Irene. Hindi siya makapag-usap habang nandoon si Irene at ilang iba pang tao sa bahay. Kinuha ni Arnold ang ilang kamag-anak mula sa kanyang bayan sa bahay na ito."Sige, umakyat na tayo!" sagot ni Erica ng may pagdududa.Kinuha ni Arnold ang kamay ni Erica at inakay siya paakyat. Sinubukan ni Erica na tumu
Dumilat si Erica. Nagising siya dahil may naramdaman siyang mainit na hangin sa likod ng kanyang leeg. Tumingin siya sa paligid ng kuwarto at bigla niyang nahimasmasan siya na nasa kwarto siya ni Arnold. Nang sinubukan niyang bumangon, biglang nahinto ang kanyang paggalaw. Napahiyaw siya nang mapagtanto na may malakas at makinis na braso ang nakayakap sa kanyang beywang. Ramdam niya ang katawan ng isang tao na napakalapit, kahit nakadikit sa kanyang likod. May mainit na bagay sa kanyang leeg, kasabay ng mabagal at pantay na paghinga.Nakatigagal ang katawan ni Erica. Bigla siyang nakaramdam ng kahinaan at kapangyarihan. Tumingin siya sa kanyang beywang, agad na nakilala ang malakas na braso. Ang braso na kamakailan lamang ay naging asawa niya.Ito ang kauna-unahang pagkakataon na naranasan ni Erica ang ganitong klaseng malapit na posisyon. Ang isang bahagi niya ay gustong tumalon at magalit. Pero ang isa pang bahagi niya ay nakaramdam ng bagong klase ng ginhawa. Sa kasalukuyan, hawak