"Erica? Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Arnold matapos basahin ang pangalan ng klinika sa pinto ng examination room. "Arnold...?" natigilan si Erica nang makita ang kanyang asawa na nakatayo hindi kalayuan sa waiting area. Pero agad siyang nagtipid. "Walang pakialam sa iyo iyan!" mabilis na sagot ni Erica, umaasang titigil na si Arnold sa pagtatanong. "Paano hindi ito pakialam ko?" hinawakan ni Arnold ang kamay ni Erica at mahigpit na pinigilan ito. "Ugh, anong ginagawa mo? Bitawan mo ako!" mariing hinila ni Erica ang kanyang kamay. Nanghina ang puso ni Arnold; para bang nadirinig ni Erica ang kanyang hawak sa publiko. Napansin sila ng ilang pasyente sa waiting room. Nakita ni Arnold na hindi na si Erica sa kanyang harapan. Pumunta na siya sa unahan, iniiwan siya sa likod. "Erica!" bumulong siya habang mabilis na sumusunod sa kanya. Nang dumating siya sa VIP room, hindi siya agad pumasok sa hospital room ni Erica. Tumigil siya sandali sa nurse's station. "Excuse
"Sino bang nagsabi na pupunta ang mga magulang ko? Huwag ka ngang magbiro, Irene!" Nagsimula nang mag-panic si Arnold. Hindi niya kayang makita na namumutla si Erica."Si Ray! Yung kapatid mo. Tinawagan niya ako kagabi at sinabi niya sa akin na pupunta ang mga magulang mo bukas.""Ano? Bukas?" sabay na sinabi nina Erica at Arnold, sabay silang lumaki ang mga mata."Hey, kalmado ka lang. Mukhang lalabas na ang mga mata mo!" protesta ni Irene, pinipigilan ang kanyang pagtawa."Erica, umakyat tayo sa itaas. Kailangan kitang kausapin.""Sa itaas? Sa kwarto mo? Hinding-hindi! Dito tayo mag-usap." Tumanggi si Erica."Erica...," nag-sign si Arnold sa pamamagitan ng isang sulyap kay Irene. Hindi siya makapag-usap habang nandoon si Irene at ilang iba pang tao sa bahay. Kinuha ni Arnold ang ilang kamag-anak mula sa kanyang bayan sa bahay na ito."Sige, umakyat na tayo!" sagot ni Erica ng may pagdududa.Kinuha ni Arnold ang kamay ni Erica at inakay siya paakyat. Sinubukan ni Erica na tumu
Dumilat si Erica. Nagising siya dahil may naramdaman siyang mainit na hangin sa likod ng kanyang leeg. Tumingin siya sa paligid ng kuwarto at bigla niyang nahimasmasan siya na nasa kwarto siya ni Arnold. Nang sinubukan niyang bumangon, biglang nahinto ang kanyang paggalaw. Napahiyaw siya nang mapagtanto na may malakas at makinis na braso ang nakayakap sa kanyang beywang. Ramdam niya ang katawan ng isang tao na napakalapit, kahit nakadikit sa kanyang likod. May mainit na bagay sa kanyang leeg, kasabay ng mabagal at pantay na paghinga.Nakatigagal ang katawan ni Erica. Bigla siyang nakaramdam ng kahinaan at kapangyarihan. Tumingin siya sa kanyang beywang, agad na nakilala ang malakas na braso. Ang braso na kamakailan lamang ay naging asawa niya.Ito ang kauna-unahang pagkakataon na naranasan ni Erica ang ganitong klaseng malapit na posisyon. Ang isang bahagi niya ay gustong tumalon at magalit. Pero ang isa pang bahagi niya ay nakaramdam ng bagong klase ng ginhawa. Sa kasalukuyan, hawak
"Erica... gumising ka!"Bumukas ang mga mata ni Erica, pinapikit-pikit. Bahagya niyang narinig ang isang tao na tinatawag ang kanyang pangalan."Oo," sagot niya, hindi pa bumabalik ang kanyang lakas.Lumiko siya sa kanyang kaliwang bahagi ngunit wala si Arnold roon. Muli siyang nakaramdam ng pag-aalala."Hindi ba siya umuwi kagabi? Saan siya pumunta? Sa nightclub?" bulong ni Erica sa sarili."Erica!" Napagtanto niyang si Irene ang tumatawag."Pasok ka na," sagot ni Erica, ang boses niya ay parang mabigat pa."Paano ako makakapasok? Nakalak ang pinto," sabi ni Irene mula sa labas."Ano? Nakalak ko ito? Oh hindi!" Biglang tumalon si Erica at naglakad patungo sa pinto."Pasensya na, Irene. Hindi ko sinasadyang gawin ito!" Nag-panic si Erica. Si Arnold lamang ang nasa isip niya.Okay lang. Pero tingnan mo siya! Kawawa naman..." Itinuro ni Irene gamit ang kanyang baba, dahil puno ang kanyang mga kamay sa isang tray ng almusal.Lumingon si Erica sa direksyon na itinuro ni Irene. K
"Nagtatrabaho ako sa opisina araw-araw, ma'am. Kaya wala akong oras para magluto," sagot ni Erica, habang humihigpit ang kanyang dibdib. Hindi pa siya kailanman nakaramdam ng ganitong pang-aalipusta."Kahit na nagtatrabaho ka sa opisina, dapat marunong ka pa ring magluto." tumugon si Drew, sinisilip si Erica mula ulo hanggang paa.Nais sanang sagutin ni Erica ang mga salita ni Drew, ngunit lumabas si Arnold sa hagdang-bato na may malawak na ngiti. Nakaayos at nakapaglinis na siya."Tay, Nanay!" niyakap ni Arnold ang kanyang mga magulang."Okay ka ba? Hey, ano ito? Bakit ang putla mo?" Mahigpit na sinuri ni Drew ang mukha ni Arnold, hinahaplos ang kanyang mukha at ulo."Hey, Erica, hindi mo ba inaalagaan ang asawa mo? Tingnan mo siya, napakapayat ng kanyang guwapong mukha," mabilis na sumulyap si Drew kay Erica, pagkatapos ay bumalik sa kanyang anak."Hindi, Nanay. Wala akong sakit. Sa katunayan, si Erica ang may sakit. Kakagaling lang niya sa ospital." Lumapit si Arnold kay Erica
"Ano ang gusto niyong pag-usapan?" Nasa sala na si Arnold kasama ang kanyang mga magulang."Saan ang asawa mo?" tanong ni Drew, tumingin sa hagdang-bato."Si Erica ay nagpapahinga, Nanay. Kakagaling lang niya sa ospital. Sa pagkakataong ito, ang aking biyenan ay ginagamot din sa parehong ospital.""Arnold, ipaliwanag mo nang malinaw ang tungkol sa kasal mo. Hindi ko maunawaan. Sinasabi mong kakakasal mo lang, ngunit kakagaling lang ng asawa mo sa ospital. Ano ang nangyayari?" Matiyagang tumingin si Freddy sa kanyang anak."Oo, Tatay, Nanay, pasensya na sa hindi ko pag-explica ng lahat kanina. Sa totoo lang, si Erica ang nag-iisang anak ni Ginoong Michael Lewis, ang lalaking tumulong sa akin nang dumating ako sa Jaketon at ginawa akong kanang kamay niya sa kumpanya. Kamakailan, lumala ang kondisyon ni Ginoong Lewis, at humiling siya na ikasal ako sa kanyang anak na babae. Bilang paraan ng pagbayad sa kanya, pumayag ako. Bukod pa rito... um... matagal na akong interesado kay Erica,"
"Honey, gusto mo bang samahan ako sa Callista Corp ngayong umaga? May ilang dokumento pa na kailangang pirmahan," sabi ni Troy habang isinuot ang kanyang jacket, habang si Sarah ay nakaupo sa harap ng salamin, nag-aayos ng kanyang makeup. Kahit na ito ay isang simpleng hitsura lamang, nais pa rin ni Sarah na magmukhang sariwa kung pupunta siya sa opisina."Ikaw na ang mauna. Parang napapagod na ako. Diretso na lang ako sa opisina kasama sina Joshua o Derrick."Lumapit si Troy kay Sarah at tumayo sa likuran niya. Tiningnan niya ang kanyang repleksyon sa salamin. Ngayon ay mas puno at mas kaakit-akit si Sarah. Yumuko ang matangkad na lalaki at hinawakan ang kanyang pisngi sa mukha ni Sarah."Ang cute-cute mo na!" bulong niya, bago mabilis na humalik sa mas puno na pisngi ni Sarah."Dahil sa patuloy mong pinapilit akong kumain ng lahat ng ito. Ngayon ay ganito na ang katawan ko," sabi ni Sarah, nakakunot ang noo habang tinitingnan ang kanyang repleksyon sa salamin."Hey, bakit ka nak
Nagbuntong-hininga si Troy habang humihinto ang kanyang kotse sa harap ng sikat na gusali ng advertising company. Bumaba siya sa kotse at naglakad na may kumpiyansa patungo sa pangunahing pasukan.Lahat ng nakasalubong niya ay masiglang bumati sa kanya. Sino ba ang hindi nakakakilala kay Troy Peterson? Ang guwapong aktor na hindi kailanman nabalitaan na may seryosong relasyon sa sinumang babae, lalo na sa loob ng industriya ng entertainment. Pero kamakailan, nagkaroon ng usapan tungkol sa kanyang kasal sa isang byuda na CEO ng isang medyo malaking kumpanya.Kahit na ilang buwan na ang nakalipas nang lumabas ang balita, patuloy pa rin itong pinag-uusapan, lalo na ng kanyang mga tagahanga na nadismaya sa kasal ni Troy kay Sarah. Marami sa kanyang mga tagahanga ang umaasang si Troy ay mag-aasawa ng isang katulad na tanyag na tao."Pakisuyo, Troy, naghihintay si Don sa iyo sa kanyang opisina!"Tumango si Troy at sinundan ang babaeng nag-aakay sa kanya, isa sa mga empleyado ng kumpanya.
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya