"Bilang lalaki, kailangan mong panagutan ang kapabayaan mo. Madali naming dalhin ito sa korte. Sinadya mong iwan si Grace nang mag-isa, hindi ba? Gusto mo siyang masaktan, hindi ba?" Umabot na sa sukdulan ang galit ni Roy at hinampas niya ang mesa. Lalong tumindi ang galit niya matapos tumanggi si Troy.Nanatili lang tahimik si Troy. Pero makalipas ang ilang segundo, nag-ipon siya ng lakas ng loob na magsalita."Pero mahal ko si Sarah. At si Grace... palagi ko siyang itinuring na parang kapatid. Paano ko siya mapapakasalan?" maingat na sabi ni Troy, habang nakikita pa rin ang galit sa mga mata ni Roy."Pero iba ito. Kailangan mo lang siyang pasayahin. Bigyan mo siya ng dahilan para gumaling! Sabi ng doktor, nawalan na si Grace ng pag-asa. Wala na siyang gana para mabuhay. Please, Troy." Sa pagkakataong ito, si Lucy na ang nakiusap.Nanigas ang mukha ni Troy. Agad niyang naisip si Sarah. Ang matinding pananabik para sa kanya ay bumalot sa puso niya. Halos isang linggo na mula noong
"Bakit ka tahimik, Troy?" Tumalikod si Sarah patungo sa lalaking katabi niya, tinitigan ang kanyang fiancé nang may matalim na tingin.Sinubukan ni Troy na ngumiti."Hindi ako pumapasok sa opisina nitong mga nakaraang araw. May ilang problema sa iba kong negosyo, pero naayos ko na. Pasensya na at hindi ako masyadong nakikipag-ugnayan nitong mga nakaraang araw. Gusto ko lang tapusin lahat bago ang kasal natin. Gusto ko kayong isama ng mga bata sa bakasyon pagkatapos natin ikasal. Magiging payapa ang honeymoon natin, alam na ligtas ang mga bata kasama natin," mahabang paliwanag ni Troy, at huminga siya nang malalim nang ngumiti si Sarah, kahit na nanatiling hindi mapalagay ang puso niya dahil may tinatago siya."Totoo bang isasama natin ang mga bata sa honeymoon natin?" Tumingin si Sarah kay Troy na may nanunuksong tingin.Napatawa si Troy, aliw sa bago at mas matapang na biro ni Sarah sa kanya."Nakapagpa-book na ako ng hotel na may dalawang kwarto. Para magawa mo pa rin alagaan si
"Troy. Bilisan mo, pumunta ka na sa kwarto ni Grace! Kanina ka pa niya hinihintay," lapit ni Levin kay Troy, na kararating lang sa lobby ng ospital."Ano'ng nangyari? Ano'ng problema kay Grace?" mukhang takot si Troy, nang makita ang maputlang mukha ni Levin."Sinubukan ni Grace na saktan ang sarili niya. Hinila niya 'yung IV at ibang gamit medikal na nakakabit sa katawan niya. Patuloy siyang sumisigaw na hinahanap ka." Pagod na salita ni Levin habang mabilis na naglalakad sa tabi ni Troy.Napabuntong-hininga nang malalim si Troy. Ang mga bagay na matagal na niyang iniintindi ay lalo pang bumigat sa isip niya. Paulit-ulit niyang kinuskos ang mukha niya. Muling pumasok sa isip niya ang imahe ni Sarah.'Sarah, ano'ng gagawin ko? Siguradong hihilingin nina Roy at Lucy na pakasalan ko si Grace,' naisip ni Troy sa kanyang sarili.Patuloy na sumasagi sa isip ni Troy ang mukha ni Sarah sa bawat hakbang niya sa koridor ng ospital. Ang magandang mukha at ngiti ng babaeng sobrang mahal niya
"Magandang umaga, Elena. Nasa opisina ba si Mr. Peterson?" Sa hindi malamang dahilan, hindi mapakali si Sarah ngayong umaga. Nakapatay ang telepono ni Troy simula pa kaninang madaling-araw. Sa wakas, nagdesisyon siyang kontakin ang sekretarya ni Troy nang magsimula na ang oras ng trabaho."Nagpadala siya ng mensahe kagabi na hindi siya papasok sa opisina ngayon dahil may maysakit na miyembro ng pamilya."'Ano? May maysakit na miyembro ng pamilya? Bakit hindi sinabi sa akin ni Troy?' Naisip ni Sarah na may kaba."Magandang umaga, Ms. Johnson! Ang meeting natin sa Battermans ngayong umaga ay ipinagpaliban. Sabi ng kanilang sekretarya, nagkaroon ng aksidente ang anak ni Roy Batterman." Biglang pumasok si Bradley sa kanyang opisina."Alin sa mga anak niya? Si Grace ba?" Tanong ni Sarah na nagulat sa balita."Hindi ko alam.""Bradley, pakitanong kung saang ospital ginagamot ang anak ni Roy!""Opo, ma'am." Mabilis na bumalik si Bradley sa kanyang opisina at agad na kinontak ang sekret
"Kailangan nating pag-isipan ulit ang mga plano natin sa kasal. Aalis na ako!"Nagulat si Troy sa mga sinabi ni Sarah. Agad niyang hinila ulit si Sarah, yakap mula sa likod."Sarah... please huwag mong sabihin 'yan. Maniniwala ka, ikaw lang ang nasa puso ko.""Ano ba itong ginagawa mo? Nakakahiya! Tignan mo, lahat ng tao tumitingin sa atin! Bitiwan mo na ako, pwede ba?" Namula ang mukha ni Sarah nang mapansin niyang maraming tao ang napapatingin sa kanila, lalo na't kilala ng marami ang mukha ni Troy."Hindi kita bibitiwan hangga't hindi tayo nag-uusap sa loob ng kotse ko ngayon!" bulong ni Troy sa tenga ni Sarah."Sige. Pero bitiwan mo muna ako!" sagot ni Sarah nang naiinis, mababa ang boses. Sinusubukan niyang alisin ang mga kamay ni Troy na nakayakap sa dibdib niya. Gusto na niyang magalit, pero napansin niyang siya na ang sentro ng atensyon kaya napilitan siyang pigilin ang nararamdamang galit.Ayaw ni Troy na umalis si Sarah. Sa pagkakataong ito, ipinatong niya ang braso niy
"Ano bang gusto mong itanong, mahal?"Inakay ni Troy si Sarah na umupo sa isang lounge chair sa tabi ng pool. Medyo malamig na ang hangin sa gabi. Sa kanyang isipan, hindi mapigilan ni Sarah ang humanga sa disenyo at dekorasyon ng malaking bahay.Si Troy, na nakasuot lang ng shorts at fit na t-shirt, ay humilata sa mahabang lounge chair. Parang ginawa talaga ang upuan na iyon para sa kanya, dahil sa tangkad niya na higit sa karaniwan.Umupo si Sarah sa upuan katabi mismo ni Troy. Sobrang lapit ng mga upuan na medyo hindi siya komportable."Mag-relax ka, mahal. Humiga ka dito!" Tapik ni Troy sa upuang inuupuan ni Sarah."Uupo na lang ako," sagot ni Sarah, umiiling.Ngumiti si Troy. Naiintindihan niya na tumanggi si Sarah dahil hindi siya komportable. Isa sa mga katangiang hinahangaan ni Troy kay Sarah ay ang kakayahan niyang panatilihin ang dignidad niya, hindi tulad ng maraming babaeng nakilala niya noon. Kahit noong nasa Amerika siya, ang mga babae ay nagpapakita ng sobra-sobran
Ang araw na kanilang pinakahihintay ay malapit nang dumating. Sa gabing ito, inilipat ni Sarah ang kanyang dalawang anak, kasama ang dalawang yaya at isang tagapagsalinis, sa hotel kung saan gaganapin ang seremonya ng kasal at pagtanggap sa susunod na araw. Nais ni Troy na tiyakin ang mahigpit na seguridad para kay Sarah at sa kanyang mga anak bago ang seremonya ng kasal. Ang pagkakaroon ng lahat sa isang hotel ay nagbigay kay Troy ng higit na kapanatagan. Lalo na't si Prince ay nagpapasuso pa, ayaw ni Troy na maging labis na pagod si Sarah na maaaring makaapekto kay Prince. "Siguraduhing huwag maubusan ng gatas si Prince. Kahit nagsimula na siyang kumain ng solid, kailangan pa rin ng ating maliit na kampeon na manatiling malusog!" bulong ni Troy, tinutukso si Prince na nakayakap kay Sarah. "Okay..." maikling tugon ni Sarah. Tumingin si Troy kay Sarah. Napansin niyang ang kanyang magandang mukha ay malungkot mula nang pumasok sila sa maluwag na kwarto ng hotel. Pinayagan ni Sar
"Pasensya na, nakalimutan ko! Pero ayos lang. Makikita mo rin ang lahat mamaya." Hindi alintana ni Troy ang masamang tingin ni Sarah. Sabik na si Prince na mapunta sa matitipuno niyang bisig."Nakakain na ba si Prince?"Tumango lang si Sarah, halatang gulat pa rin siya sa suot ni Troy."Sige, magpahinga ka na. Ako na ang bahala kay Prince at patutulugin ko siya sa kwarto ko."Tumango ulit si Sarah. Namangha siya kung gaano kabilis kumalma si Prince sa mga bisig ni Troy.Bumalik si Sarah sa pagkakahiga niya sa kama. Antok na antok na siya pero ang isip niya ay na kay Prince pa rin. Dahil sa pagod sa paghihintay na ibalik ni Troy si Prince sa kanyang kwarto, unti-unting nakatulog nang mahimbing si Sarah.Sa kwarto ni Troy, nakatulog din siya kasama si Prince sa maluwang na kama. Ang maliit na bata, na wala pang isang taong gulang, ay tila gustong makitulog sa kanya ngayong gabi. Bago magbukang-liwayway, naunang nagising si Prince at pinagsisipa si Troy habang umiiyak.Naalimpungat