"Troy. Bilisan mo, pumunta ka na sa kwarto ni Grace! Kanina ka pa niya hinihintay," lapit ni Levin kay Troy, na kararating lang sa lobby ng ospital."Ano'ng nangyari? Ano'ng problema kay Grace?" mukhang takot si Troy, nang makita ang maputlang mukha ni Levin."Sinubukan ni Grace na saktan ang sarili niya. Hinila niya 'yung IV at ibang gamit medikal na nakakabit sa katawan niya. Patuloy siyang sumisigaw na hinahanap ka." Pagod na salita ni Levin habang mabilis na naglalakad sa tabi ni Troy.Napabuntong-hininga nang malalim si Troy. Ang mga bagay na matagal na niyang iniintindi ay lalo pang bumigat sa isip niya. Paulit-ulit niyang kinuskos ang mukha niya. Muling pumasok sa isip niya ang imahe ni Sarah.'Sarah, ano'ng gagawin ko? Siguradong hihilingin nina Roy at Lucy na pakasalan ko si Grace,' naisip ni Troy sa kanyang sarili.Patuloy na sumasagi sa isip ni Troy ang mukha ni Sarah sa bawat hakbang niya sa koridor ng ospital. Ang magandang mukha at ngiti ng babaeng sobrang mahal niya
"Magandang umaga, Elena. Nasa opisina ba si Mr. Peterson?" Sa hindi malamang dahilan, hindi mapakali si Sarah ngayong umaga. Nakapatay ang telepono ni Troy simula pa kaninang madaling-araw. Sa wakas, nagdesisyon siyang kontakin ang sekretarya ni Troy nang magsimula na ang oras ng trabaho."Nagpadala siya ng mensahe kagabi na hindi siya papasok sa opisina ngayon dahil may maysakit na miyembro ng pamilya."'Ano? May maysakit na miyembro ng pamilya? Bakit hindi sinabi sa akin ni Troy?' Naisip ni Sarah na may kaba."Magandang umaga, Ms. Johnson! Ang meeting natin sa Battermans ngayong umaga ay ipinagpaliban. Sabi ng kanilang sekretarya, nagkaroon ng aksidente ang anak ni Roy Batterman." Biglang pumasok si Bradley sa kanyang opisina."Alin sa mga anak niya? Si Grace ba?" Tanong ni Sarah na nagulat sa balita."Hindi ko alam.""Bradley, pakitanong kung saang ospital ginagamot ang anak ni Roy!""Opo, ma'am." Mabilis na bumalik si Bradley sa kanyang opisina at agad na kinontak ang sekret
"Kailangan nating pag-isipan ulit ang mga plano natin sa kasal. Aalis na ako!"Nagulat si Troy sa mga sinabi ni Sarah. Agad niyang hinila ulit si Sarah, yakap mula sa likod."Sarah... please huwag mong sabihin 'yan. Maniniwala ka, ikaw lang ang nasa puso ko.""Ano ba itong ginagawa mo? Nakakahiya! Tignan mo, lahat ng tao tumitingin sa atin! Bitiwan mo na ako, pwede ba?" Namula ang mukha ni Sarah nang mapansin niyang maraming tao ang napapatingin sa kanila, lalo na't kilala ng marami ang mukha ni Troy."Hindi kita bibitiwan hangga't hindi tayo nag-uusap sa loob ng kotse ko ngayon!" bulong ni Troy sa tenga ni Sarah."Sige. Pero bitiwan mo muna ako!" sagot ni Sarah nang naiinis, mababa ang boses. Sinusubukan niyang alisin ang mga kamay ni Troy na nakayakap sa dibdib niya. Gusto na niyang magalit, pero napansin niyang siya na ang sentro ng atensyon kaya napilitan siyang pigilin ang nararamdamang galit.Ayaw ni Troy na umalis si Sarah. Sa pagkakataong ito, ipinatong niya ang braso niy
"Ano bang gusto mong itanong, mahal?"Inakay ni Troy si Sarah na umupo sa isang lounge chair sa tabi ng pool. Medyo malamig na ang hangin sa gabi. Sa kanyang isipan, hindi mapigilan ni Sarah ang humanga sa disenyo at dekorasyon ng malaking bahay.Si Troy, na nakasuot lang ng shorts at fit na t-shirt, ay humilata sa mahabang lounge chair. Parang ginawa talaga ang upuan na iyon para sa kanya, dahil sa tangkad niya na higit sa karaniwan.Umupo si Sarah sa upuan katabi mismo ni Troy. Sobrang lapit ng mga upuan na medyo hindi siya komportable."Mag-relax ka, mahal. Humiga ka dito!" Tapik ni Troy sa upuang inuupuan ni Sarah."Uupo na lang ako," sagot ni Sarah, umiiling.Ngumiti si Troy. Naiintindihan niya na tumanggi si Sarah dahil hindi siya komportable. Isa sa mga katangiang hinahangaan ni Troy kay Sarah ay ang kakayahan niyang panatilihin ang dignidad niya, hindi tulad ng maraming babaeng nakilala niya noon. Kahit noong nasa Amerika siya, ang mga babae ay nagpapakita ng sobra-sobran
Ang araw na kanilang pinakahihintay ay malapit nang dumating. Sa gabing ito, inilipat ni Sarah ang kanyang dalawang anak, kasama ang dalawang yaya at isang tagapagsalinis, sa hotel kung saan gaganapin ang seremonya ng kasal at pagtanggap sa susunod na araw. Nais ni Troy na tiyakin ang mahigpit na seguridad para kay Sarah at sa kanyang mga anak bago ang seremonya ng kasal. Ang pagkakaroon ng lahat sa isang hotel ay nagbigay kay Troy ng higit na kapanatagan. Lalo na't si Prince ay nagpapasuso pa, ayaw ni Troy na maging labis na pagod si Sarah na maaaring makaapekto kay Prince. "Siguraduhing huwag maubusan ng gatas si Prince. Kahit nagsimula na siyang kumain ng solid, kailangan pa rin ng ating maliit na kampeon na manatiling malusog!" bulong ni Troy, tinutukso si Prince na nakayakap kay Sarah. "Okay..." maikling tugon ni Sarah. Tumingin si Troy kay Sarah. Napansin niyang ang kanyang magandang mukha ay malungkot mula nang pumasok sila sa maluwag na kwarto ng hotel. Pinayagan ni Sar
"Pasensya na, nakalimutan ko! Pero ayos lang. Makikita mo rin ang lahat mamaya." Hindi alintana ni Troy ang masamang tingin ni Sarah. Sabik na si Prince na mapunta sa matitipuno niyang bisig."Nakakain na ba si Prince?"Tumango lang si Sarah, halatang gulat pa rin siya sa suot ni Troy."Sige, magpahinga ka na. Ako na ang bahala kay Prince at patutulugin ko siya sa kwarto ko."Tumango ulit si Sarah. Namangha siya kung gaano kabilis kumalma si Prince sa mga bisig ni Troy.Bumalik si Sarah sa pagkakahiga niya sa kama. Antok na antok na siya pero ang isip niya ay na kay Prince pa rin. Dahil sa pagod sa paghihintay na ibalik ni Troy si Prince sa kanyang kwarto, unti-unting nakatulog nang mahimbing si Sarah.Sa kwarto ni Troy, nakatulog din siya kasama si Prince sa maluwang na kama. Ang maliit na bata, na wala pang isang taong gulang, ay tila gustong makitulog sa kanya ngayong gabi. Bago magbukang-liwayway, naunang nagising si Prince at pinagsisipa si Troy habang umiiyak.Naalimpungat
"Ang ganda-ganda niya!" bulong ni Troy sa sarili habang naglalakad si Sarah papalapit sakanya. Parang huminto ang kanyang hininga nang makita niya si Sarah sa unahan, na naglalakad nang maayos kasama si Gillian, mukhang kahanga-hanga at iba. Parang nahipnotismo si Troy sa itsura ni Sarah sa pagkakataong ito. Patuloy na naglakad si Sarah nang dahan-dahan sa malumanay na tugtugin ng musika at sa mga tula ng master of ceremony, na humihikbi sa mga bisita sa kanyang bridal gown. Ang kanyang mataas na pigura, na parang isang top model, ay mukhang elegante sa gown, na may belo na pinalamutian ng mahahabang bumabagsak na palamuti na nagbigay sa kanya ng marangya at classy na anyo. Sa harap niya, ang groom's procession, na si Troy ang nangunguna sa katugmang suit, ay mukhang napaka-gwapo at kaakit-akit. Ang karisma ni Troy Peterson ay matagumpay na nahikbi ang mga bisitang naroon nang hapon na iyon. Nagpalitan sila ng mga sulyap at pagkatapos ay nagkita sa harap ng wedding stage. Inalok
Tumawa si Troy nang makita ang gulat at malapad na mata ni Sarah. Ngunit sa loob ng ilang sandali, mabilis na tinakpan ni Sarah ang kanyang mukha na nagsisimulang mamula."Grabe. Hindi ka kapanipaniwala!" mahinang bulyaw ni Sarah."Hey, saan ka pupunta, mahal?" agad na hinawakan ni Troy si Sarah habang sinubukan nitong umatras pabalik sa kanyang kwarto."Matutulog ako kasama si Prince ngayong gabi," sagot ni Sarah na nagagalit habang sinisikap niyang makawala sa matibay na pagkakahawak ni Troy sa kanyang mga braso."Hey... okay, pasensya na. Mahal, please!" patuloy na hawak ni Troy kay Sarah, sinisikap na pigilan siyang umatras.Sa wakas, nagpasya si Troy na bitawan ang kanyang mga braso ngunit mabilis na niyakap si Sarah sa kanyang mga bisig, bitbit siya sa estilo ng kasal. Nagsigaw si Sarah habang matagumpay siyang dinala ni Troy sa master bedroom."Troy, ibaba mo ako!""Shh... huwag kang maingay! Magigising si Prince!" bulong ni Troy, inilapit ang kanyang mga labi sa tainga n