"Magandang umaga, Elena. Nasa opisina ba si Mr. Peterson?" Sa hindi malamang dahilan, hindi mapakali si Sarah ngayong umaga. Nakapatay ang telepono ni Troy simula pa kaninang madaling-araw. Sa wakas, nagdesisyon siyang kontakin ang sekretarya ni Troy nang magsimula na ang oras ng trabaho."Nagpadala siya ng mensahe kagabi na hindi siya papasok sa opisina ngayon dahil may maysakit na miyembro ng pamilya."'Ano? May maysakit na miyembro ng pamilya? Bakit hindi sinabi sa akin ni Troy?' Naisip ni Sarah na may kaba."Magandang umaga, Ms. Johnson! Ang meeting natin sa Battermans ngayong umaga ay ipinagpaliban. Sabi ng kanilang sekretarya, nagkaroon ng aksidente ang anak ni Roy Batterman." Biglang pumasok si Bradley sa kanyang opisina."Alin sa mga anak niya? Si Grace ba?" Tanong ni Sarah na nagulat sa balita."Hindi ko alam.""Bradley, pakitanong kung saang ospital ginagamot ang anak ni Roy!""Opo, ma'am." Mabilis na bumalik si Bradley sa kanyang opisina at agad na kinontak ang sekret
"Kailangan nating pag-isipan ulit ang mga plano natin sa kasal. Aalis na ako!"Nagulat si Troy sa mga sinabi ni Sarah. Agad niyang hinila ulit si Sarah, yakap mula sa likod."Sarah... please huwag mong sabihin 'yan. Maniniwala ka, ikaw lang ang nasa puso ko.""Ano ba itong ginagawa mo? Nakakahiya! Tignan mo, lahat ng tao tumitingin sa atin! Bitiwan mo na ako, pwede ba?" Namula ang mukha ni Sarah nang mapansin niyang maraming tao ang napapatingin sa kanila, lalo na't kilala ng marami ang mukha ni Troy."Hindi kita bibitiwan hangga't hindi tayo nag-uusap sa loob ng kotse ko ngayon!" bulong ni Troy sa tenga ni Sarah."Sige. Pero bitiwan mo muna ako!" sagot ni Sarah nang naiinis, mababa ang boses. Sinusubukan niyang alisin ang mga kamay ni Troy na nakayakap sa dibdib niya. Gusto na niyang magalit, pero napansin niyang siya na ang sentro ng atensyon kaya napilitan siyang pigilin ang nararamdamang galit.Ayaw ni Troy na umalis si Sarah. Sa pagkakataong ito, ipinatong niya ang braso niy
"Ano bang gusto mong itanong, mahal?"Inakay ni Troy si Sarah na umupo sa isang lounge chair sa tabi ng pool. Medyo malamig na ang hangin sa gabi. Sa kanyang isipan, hindi mapigilan ni Sarah ang humanga sa disenyo at dekorasyon ng malaking bahay.Si Troy, na nakasuot lang ng shorts at fit na t-shirt, ay humilata sa mahabang lounge chair. Parang ginawa talaga ang upuan na iyon para sa kanya, dahil sa tangkad niya na higit sa karaniwan.Umupo si Sarah sa upuan katabi mismo ni Troy. Sobrang lapit ng mga upuan na medyo hindi siya komportable."Mag-relax ka, mahal. Humiga ka dito!" Tapik ni Troy sa upuang inuupuan ni Sarah."Uupo na lang ako," sagot ni Sarah, umiiling.Ngumiti si Troy. Naiintindihan niya na tumanggi si Sarah dahil hindi siya komportable. Isa sa mga katangiang hinahangaan ni Troy kay Sarah ay ang kakayahan niyang panatilihin ang dignidad niya, hindi tulad ng maraming babaeng nakilala niya noon. Kahit noong nasa Amerika siya, ang mga babae ay nagpapakita ng sobra-sobran
Ang araw na kanilang pinakahihintay ay malapit nang dumating. Sa gabing ito, inilipat ni Sarah ang kanyang dalawang anak, kasama ang dalawang yaya at isang tagapagsalinis, sa hotel kung saan gaganapin ang seremonya ng kasal at pagtanggap sa susunod na araw. Nais ni Troy na tiyakin ang mahigpit na seguridad para kay Sarah at sa kanyang mga anak bago ang seremonya ng kasal. Ang pagkakaroon ng lahat sa isang hotel ay nagbigay kay Troy ng higit na kapanatagan. Lalo na't si Prince ay nagpapasuso pa, ayaw ni Troy na maging labis na pagod si Sarah na maaaring makaapekto kay Prince. "Siguraduhing huwag maubusan ng gatas si Prince. Kahit nagsimula na siyang kumain ng solid, kailangan pa rin ng ating maliit na kampeon na manatiling malusog!" bulong ni Troy, tinutukso si Prince na nakayakap kay Sarah. "Okay..." maikling tugon ni Sarah. Tumingin si Troy kay Sarah. Napansin niyang ang kanyang magandang mukha ay malungkot mula nang pumasok sila sa maluwag na kwarto ng hotel. Pinayagan ni Sar
"Pasensya na, nakalimutan ko! Pero ayos lang. Makikita mo rin ang lahat mamaya." Hindi alintana ni Troy ang masamang tingin ni Sarah. Sabik na si Prince na mapunta sa matitipuno niyang bisig."Nakakain na ba si Prince?"Tumango lang si Sarah, halatang gulat pa rin siya sa suot ni Troy."Sige, magpahinga ka na. Ako na ang bahala kay Prince at patutulugin ko siya sa kwarto ko."Tumango ulit si Sarah. Namangha siya kung gaano kabilis kumalma si Prince sa mga bisig ni Troy.Bumalik si Sarah sa pagkakahiga niya sa kama. Antok na antok na siya pero ang isip niya ay na kay Prince pa rin. Dahil sa pagod sa paghihintay na ibalik ni Troy si Prince sa kanyang kwarto, unti-unting nakatulog nang mahimbing si Sarah.Sa kwarto ni Troy, nakatulog din siya kasama si Prince sa maluwang na kama. Ang maliit na bata, na wala pang isang taong gulang, ay tila gustong makitulog sa kanya ngayong gabi. Bago magbukang-liwayway, naunang nagising si Prince at pinagsisipa si Troy habang umiiyak.Naalimpungat
"Ang ganda-ganda niya!" bulong ni Troy sa sarili habang naglalakad si Sarah papalapit sakanya. Parang huminto ang kanyang hininga nang makita niya si Sarah sa unahan, na naglalakad nang maayos kasama si Gillian, mukhang kahanga-hanga at iba. Parang nahipnotismo si Troy sa itsura ni Sarah sa pagkakataong ito. Patuloy na naglakad si Sarah nang dahan-dahan sa malumanay na tugtugin ng musika at sa mga tula ng master of ceremony, na humihikbi sa mga bisita sa kanyang bridal gown. Ang kanyang mataas na pigura, na parang isang top model, ay mukhang elegante sa gown, na may belo na pinalamutian ng mahahabang bumabagsak na palamuti na nagbigay sa kanya ng marangya at classy na anyo. Sa harap niya, ang groom's procession, na si Troy ang nangunguna sa katugmang suit, ay mukhang napaka-gwapo at kaakit-akit. Ang karisma ni Troy Peterson ay matagumpay na nahikbi ang mga bisitang naroon nang hapon na iyon. Nagpalitan sila ng mga sulyap at pagkatapos ay nagkita sa harap ng wedding stage. Inalok
Tumawa si Troy nang makita ang gulat at malapad na mata ni Sarah. Ngunit sa loob ng ilang sandali, mabilis na tinakpan ni Sarah ang kanyang mukha na nagsisimulang mamula."Grabe. Hindi ka kapanipaniwala!" mahinang bulyaw ni Sarah."Hey, saan ka pupunta, mahal?" agad na hinawakan ni Troy si Sarah habang sinubukan nitong umatras pabalik sa kanyang kwarto."Matutulog ako kasama si Prince ngayong gabi," sagot ni Sarah na nagagalit habang sinisikap niyang makawala sa matibay na pagkakahawak ni Troy sa kanyang mga braso."Hey... okay, pasensya na. Mahal, please!" patuloy na hawak ni Troy kay Sarah, sinisikap na pigilan siyang umatras.Sa wakas, nagpasya si Troy na bitawan ang kanyang mga braso ngunit mabilis na niyakap si Sarah sa kanyang mga bisig, bitbit siya sa estilo ng kasal. Nagsigaw si Sarah habang matagumpay siyang dinala ni Troy sa master bedroom."Troy, ibaba mo ako!""Shh... huwag kang maingay! Magigising si Prince!" bulong ni Troy, inilapit ang kanyang mga labi sa tainga n
"Sino kaya ang pumunta sa bahay ko? Walang nakakaalam tungkol sa lugar na ito kundi ang pamilya ko," bulong ni Troy. "Troy..." nanginginig ang boses ni Sarah sa kaba. "Kumalma ka, nandito na ako! Tara na." Dahan-dahang bumaba si Troy sa kotse at binuksan ang pinto para kay Sarah. Lumabas mula sa likod ang mga yaya at si Gillian. "Welcome home, Mr at Mrs Peterson!" Mabilis na lumapit sa kanila si Lily at ang dalawang kasambahay. "Lily, sino ang nandiyan?" tanong ni Troy na may pagka-impulsive. "Si Mr Vincent at Mrs Marie Peterson, sir." "Ano? Nandito ang lolo at lola ko? Hindi ba sila nasa States pa?" Muling nagalit ang mukha ni Troy, na nagpalala ng pagkabahala ni Sarah. "Nasaan sila ngayon?" tanong ni Troy muli. "Nasa salas sila, sir." "Okay. Lily, pakidala ang mga anak ko at ang mga yaya sa kanilang mga kwarto." Tumango si Lily at ang dalawang kasambahay, pagkatapos ay tinulungan ang mga yaya na dalhin ang kanilang mga bagay sa mga kwarto nang hindi dumadaan sa
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya