11
Aniah's POV
"So the main reason why I disguised my self as a man, why I obscured as man is I'm finding someone. Someone who is responsible for my sister's pregnancy." Napabuntong-hininga ako pagkatapos kong sabihin ang mga katagang iyon. Ilang beses kong pinaulit-ulit sa aking isipan ang mga sasabihin ko, ang tamang salita at tamang konstruksyon ng pangungusap. Hindi dahil ayaw kong magkamali, kung hindi gusto kong maunawaan agad nila ang nais kong iparating.
And why I'm talking so deeply? Am I part of the "sinaunang people"?
"And why would you call me and tell me someone needs me? Huh?"
12Aniah's POV"Mom...Dad..."Tila namanhid ang buong katawan ko, tila nabingi ako pagkatapos kong marinig ang mga katagang iyon, tila hindi nakisama ang panahon sa nais kong mangyari... bakit ganoon?Bakit? Paano? Paano nila nalaman ang nangyari kay Inah? Hindi ko naman sinabi sa kanila, malabong sinabi din ni Inah sa kanila. Kaya paano? Sino? Sinong nagsabi?Hindi ko alam kung lilingon ba ako o mananatili akong nakatulala sa kung saan. Hindi ko alam kung tatayo ba ako upang magbigay galang o magkukunwaring hindi ko alam na nariyan s
13Aniah's POV"Bakit sa tingin niyo laging ako ang may kasalanan?"Hindi ko na pipigilan ang sarili kong sabihin ang saloobin ko. Punong-puno na ako, hindi ko na kaya ang sakit, ang bigat-bigat na. Hindi ko na kaya."Bakit laging ako ang may kasalanan? Bakit lagi ako ang mali? Bakit ako lagi? Carlotta Carlotta Carlotta! Si Carlotta na walang kwenta, Si Carlotta na walang ginawang tama, Si Carlotta na walang silbi, Si Carlotta na walang alam, Si Carlotta na walang direksyon sa buhay at Si Carlotta na walang ipagmamalaki sa buhay! Ano pa?!"Walang tigil ang pagbuhos ng luha ko. Ilalabas ko
14Aniah's POV"I don't know why I'm doing this."Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa. Nakasiksik lang ako sa dibdib niya at pinapakalma ang sarili. Nakatulong ang dahan-dahan niyang pagsuklay sa buhok ko upang kumalma ako.Nawala na ang panginginig ko at nakakahinga na ako ng maayos ngunit hindi pa rin bumabalik sa dati ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano bang nangyayari sa akin?Kahit may ideya na ako kung bakit mabilis ang tibok ng pudo ko ay pilit ko itong isinasantabi at isinasawalang-bahala. Malay ko bang ako lang a
15 Aniah's POV Maaga akong nagising kinabukasan ngunit wala naman akong maisip na gawin. Gusto kong bumawi kay Isidro pero tinatamad ako, it's a childish act at nakakahiya iyon. Minsan talaga pabago-bago ako hh desisyon depende sa mood ko. Tinitigan ko lang ang kisame hanggang sa makain na ng sikat ng araw ang aking buong silid. Tinatamad akong kumilos, tinatamad akong tumayo, tinatamad akong gumawa, at hindi ko alam kung bakit ngayon pa ako tinamaan ng katamadan. Dala siguro ng buwanang dalaw ko kaya tamad na tamad akong kumilos. Ano bang gagawin ko ngayong araw? Leche naman oh, sana'y nasa bakasyon pa din ako kung h
Aninah's POVKailan ba ako huling nagpasalamat kay ate? Kailan ko ba nasabing mahal ko siya? Nasabihan ko na ba siyang mahal ko siya? Kailan ko ba nasabing proud ako sa kaniya? O nasabihan ko na ba siya? Kailan ko ba ipinaramdam sa kaniyang maswerte ako na naging ate ko siya?Andami kong pinalagpas na pagkakataon, Andami kong sinayang na oras upang magawa ang mga dapat kong gawin. Inuna ko ang pagtatampo ko kaysa ang pagpapahalaga sa ate ko. Nagsisisi ako dahil hindi ko alam na ganun na pala ang nararamdaman niya, hindi ko alam na nasasaktan na pala siya.Hindi ko napansin na kailangan niya rin ng suporta, na kailangan niya rin ng atensyon, n
EPILOGUE “Are you done preparing?” He asked. Maybe he is already downstairs.“Yep, I will go down in a minute.” I did not bother to say goodbye, I just put the phone down. I looked at my outfit and to myself one last time before leaving my hotel room.I am wearing a very short black tube dress. It is not revealing for me because I don’t have big boobs. It just hugged my body perfectly. It is so fitted.I love it. My footwear is just simple black stilettos. I did not bring any bag, I only had my phone and card with me.Gladly, the elevator is not packed. I can freely move and fix my hair without disturbing others. Before I leave my hotel room, I already fixed the things that I will be bringing with me on my flight tomorrow. I can’t help myself to appreciate the things, even the smallest things in life. Maybe that is maturity. “What are you wearing?” That is the first question he asked when I entered his car. His brows are furrowed and he is staring at me like I did a lot of things in
PRELUDE"I'm home!" Sigaw ko pagkapasok ko pa lang ng bahay."Iah!" Sinalubong ako ni Manang Saning ng yakap. "Bakit hindi ka nagpasundo sa airport ija?" Tanong niya pagka-kalas niya sa yakap."Isu-surprise ko po kasi si Inah, by the way Manang, where is Inah?" Tanong ko at nagsimula nang maglakad patungong hagdanan habang hinihila ang dalawa kong maleta."Umalis kanina eh, hindi sinabi kung saan siya pupunta." Sagot niya at tinulungan akong buhatin ang aking mga maleta paakyat sa itaas."Kanina pa po?" Tanong ko ulit at saglit na tumigil para lumingon kay manang."Oo, ang aga niya ngang umalis eh" Sagot niya kaya naman nagpatuloy na lang ako sa pag-akyat at hindi na ulit nagtanong pa."Amba sanaol paalis-alis na lang." Sabi ko, hindi siguro ako narinig ni manang dahil hindi niya ako nilingon."Salamat manang" Sabi ko nang iabot niya sa akin ang maleta ko, nandito na kami sa tapat ng kwarto ko."Walang anuman ija." Sagot niya nang nakangiti."Manang matutulog lang po muna ako. Gisingi
1Iah's POVMasasapak ko na tong guard na to, kanina pa akong nakikiusap eh! Pero kailangan ko ng mahabang pasensya kung hindi ako din ang magsisisi nito!"Ma'am pasensya na po talaga, bawal po talagang pumasok ang hindi estudyante sa loob." Mahinahon naman yung pagkakasabi niya pero naiinis pa din ako. Yung kahit mabait naman siya eh naiirita ako?"So kailangan ko munang mag-enroll para makausap ang management ng eskwelahang yan?! I'll just ask few things on the director!" May twenty minutes na siguro akong nakikiusap dito sa guard na to. Ni hindi man lang talaga ako pinalagpas ng gate at nandito lang ako nakatayo sa harap ng gate. Mainit kaya dito! Bumaba ako ng kotse dahil hindi kami magkaintindihan kanina tapos hindi man lang niya ako pagbibigyan?!"Ma'am hindi rin naman po kayo makakapag-enroll dito sa Heiberg eh. All Boys School po ito eh" Para akong hinambileng sa hiya ah. Oo nga pala All boys School to. Porkchop naman oh!Bakit pakiramdam ko eh ako ang mapapahiya sa araw na i
EPILOGUE “Are you done preparing?” He asked. Maybe he is already downstairs.“Yep, I will go down in a minute.” I did not bother to say goodbye, I just put the phone down. I looked at my outfit and to myself one last time before leaving my hotel room.I am wearing a very short black tube dress. It is not revealing for me because I don’t have big boobs. It just hugged my body perfectly. It is so fitted.I love it. My footwear is just simple black stilettos. I did not bring any bag, I only had my phone and card with me.Gladly, the elevator is not packed. I can freely move and fix my hair without disturbing others. Before I leave my hotel room, I already fixed the things that I will be bringing with me on my flight tomorrow. I can’t help myself to appreciate the things, even the smallest things in life. Maybe that is maturity. “What are you wearing?” That is the first question he asked when I entered his car. His brows are furrowed and he is staring at me like I did a lot of things in
Aninah's POVKailan ba ako huling nagpasalamat kay ate? Kailan ko ba nasabing mahal ko siya? Nasabihan ko na ba siyang mahal ko siya? Kailan ko ba nasabing proud ako sa kaniya? O nasabihan ko na ba siya? Kailan ko ba ipinaramdam sa kaniyang maswerte ako na naging ate ko siya?Andami kong pinalagpas na pagkakataon, Andami kong sinayang na oras upang magawa ang mga dapat kong gawin. Inuna ko ang pagtatampo ko kaysa ang pagpapahalaga sa ate ko. Nagsisisi ako dahil hindi ko alam na ganun na pala ang nararamdaman niya, hindi ko alam na nasasaktan na pala siya.Hindi ko napansin na kailangan niya rin ng suporta, na kailangan niya rin ng atensyon, n
15 Aniah's POV Maaga akong nagising kinabukasan ngunit wala naman akong maisip na gawin. Gusto kong bumawi kay Isidro pero tinatamad ako, it's a childish act at nakakahiya iyon. Minsan talaga pabago-bago ako hh desisyon depende sa mood ko. Tinitigan ko lang ang kisame hanggang sa makain na ng sikat ng araw ang aking buong silid. Tinatamad akong kumilos, tinatamad akong tumayo, tinatamad akong gumawa, at hindi ko alam kung bakit ngayon pa ako tinamaan ng katamadan. Dala siguro ng buwanang dalaw ko kaya tamad na tamad akong kumilos. Ano bang gagawin ko ngayong araw? Leche naman oh, sana'y nasa bakasyon pa din ako kung h
14Aniah's POV"I don't know why I'm doing this."Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa. Nakasiksik lang ako sa dibdib niya at pinapakalma ang sarili. Nakatulong ang dahan-dahan niyang pagsuklay sa buhok ko upang kumalma ako.Nawala na ang panginginig ko at nakakahinga na ako ng maayos ngunit hindi pa rin bumabalik sa dati ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano bang nangyayari sa akin?Kahit may ideya na ako kung bakit mabilis ang tibok ng pudo ko ay pilit ko itong isinasantabi at isinasawalang-bahala. Malay ko bang ako lang a
13Aniah's POV"Bakit sa tingin niyo laging ako ang may kasalanan?"Hindi ko na pipigilan ang sarili kong sabihin ang saloobin ko. Punong-puno na ako, hindi ko na kaya ang sakit, ang bigat-bigat na. Hindi ko na kaya."Bakit laging ako ang may kasalanan? Bakit lagi ako ang mali? Bakit ako lagi? Carlotta Carlotta Carlotta! Si Carlotta na walang kwenta, Si Carlotta na walang ginawang tama, Si Carlotta na walang silbi, Si Carlotta na walang alam, Si Carlotta na walang direksyon sa buhay at Si Carlotta na walang ipagmamalaki sa buhay! Ano pa?!"Walang tigil ang pagbuhos ng luha ko. Ilalabas ko
12Aniah's POV"Mom...Dad..."Tila namanhid ang buong katawan ko, tila nabingi ako pagkatapos kong marinig ang mga katagang iyon, tila hindi nakisama ang panahon sa nais kong mangyari... bakit ganoon?Bakit? Paano? Paano nila nalaman ang nangyari kay Inah? Hindi ko naman sinabi sa kanila, malabong sinabi din ni Inah sa kanila. Kaya paano? Sino? Sinong nagsabi?Hindi ko alam kung lilingon ba ako o mananatili akong nakatulala sa kung saan. Hindi ko alam kung tatayo ba ako upang magbigay galang o magkukunwaring hindi ko alam na nariyan s
11Aniah's POV"So the main reason why I disguised my self as a man, why I obscured as man is I'm finding someone. Someone who is responsible for my sister's pregnancy."Napabuntong-hininga ako pagkatapos kong sabihin ang mga katagang iyon. Ilang beses kong pinaulit-ulit sa aking isipan ang mga sasabihin ko, ang tamang salita at tamang konstruksyon ng pangungusap. Hindi dahil ayaw kong magkamali, kung hindi gusto kong maunawaan agad nila ang nais kong iparating.And why I'm talking so deeply? Am I part of the "sinaunang people"?"And why would you call me and tell me someone needs me? Huh?"
10Aniah's POVNapatingin sa gawi ko si Addis dahil sa pag-banggit ko sa palayaw ng kaniyang kaibigan. Hindi ko siya pinansin bagkus nag-isip na lamang ng tamang salitang sasabihin."Bakit ka napatawag?"Bakit parang umurong ang dila ko ngayong nagsalita siya mula sa kabilang linya?"Uh, someone needs you."Wala na bang ibabagal ang tibok ng puso ko? Ang bilis eh."Sino?"Bakit parang galit ata to? Wala pa naman akong sinasabing pangalan pero parang tatanggi na kaagad siya.
9Aniah's POV"Inah? Kaya mo bang umuwi sa bahay mag-isa? Kailangan mo nang umuwi sa bahay eh. Baka magtaka na sila."I lied again. I can't tell her the real reason why I asked her to go home. Iyon ang gusto nina mommy kaya iyon ang gagawin koAng hirap makipag-usap kapag galing ka sa pag-iyak. Yung nagpipigil ka pa rin ng hikbi pero kailangan talaga."Bakit ate? May problema ba?"She's so innocent and I don't want her to get hurt. Ayokong malaman niya yung totoong pakikitungo sa akin nina mommy. Ayokong isipin niyang may sama ako ng loob sa kaniya da