ปรับใจ(2)

จ๋อม!

เสียงพี่เรย์ลงมาในอ่าง คนบ้า ทำไมชอบแกล้งกันแบบนี้นะ

มือหนาเอื้อมมือมาจากด้านหลังกอบกุมเอาทรวงอกที่เต่งตึงของฉัน พร้อมกับออกแรงบีบหนักเบาสลับกันไป

“คิดถึงนะครับ ตอนที่ติดต่อไลลาไม่ได้ รู้ไหมว่าพี่ทรมานใจแค่ไหน พี่โดนไดมอนด์ชกไปตั้งสามหมัดแนะ” ฉันหันกลับมาหาพี่เรย์

“เจ็บไหม” สองมือของฉันลูบไล้ตามสันกรามของเขา พี่เรย์ดึงมือฉันไปจูบที่หลังมือ

“ไม่ครับ ถ้ามันทำให้พี่ได้เจอไลลาอีก พี่ยอม” พี่เรย์สบตากับฉัน นัยน์ตาของเขาบ่งบอกถึงความห่วงหาฉันแค่ไหน

ฉันค่อยๆ ยืดตัวไปข้างหน้าให้ริมฝีปากบางของฉันทาบทับกับริมฝีปากหนา

ครั้งนี้ฉันอยากเป็นคนเริ่มบ้าง ฉันส่งลิ้นเล็กเข้าไปกวาดน้ำหวานในโพงปากของพี่เรย์ เหมือนที่เขาชอบทำ ลิ้นบางเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นหนาดูดดึงสลับกันไป

“อืม...” เสียงพี่เรย์พึมพำอย่างพอใจ

ฉันยกเรียวแขนขึ้นโอบรอบคอหนา เอียงหน้าเล็กน้อยให้จูบเขาได้ถนัดขึ้น จากนั้นก็เปลี่ยนมาซุกไซ้ร์ซอกคอหนาแทน ฉันทั้งดูดทั้งแม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่วลำคอ

“เก่งจัง..อ่า” พี่เรย์ออกปากชม ก็จำมาจากเขาทั้งนั้นแหละ

มือหนาข้างหนึ่งของพี่เรย์ก็ลูบไล้ไปทั่วตามร่างกายของฉัน ส่วนอีกข้างกอบกุมโนนเนื้ออวบนูนของฉันอยู่ เขาส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปจากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองนิ้ว

“อ๊ะ..อ๊า” สร้างความสยิวกลางกายจนต้องบิดเร่าไปตามแรงนิ้ว

ฉันไม่ยอมน้อยหน้า มือเล็กของฉันก็ลากไต่ลงไปยังแก่นกายของพี่เรย์ ฉันลองขยับขึ้นลงตามความปรารถนา

“อ่า...ไลลา เลิกทรมานพี่เถอะ” เสียงพี่เรย์แห่บพร่า เซ็กซี่จัง

ฉันนั่งคร่อมร่างหนาฉีกขาออกให้กว้างกว่าเดิม ค่อยๆ จับแก่นกายของเขายัดเอามากลางกายฉัน มันค่อนข้างยากอยู่เหมือนกันนะเพราะขนาดของมันไม่ใช่น้อยๆ

“อ๊ะ...” เมื่อพี่เรย์เห็นฉันไม่ยัดเข้าสักที เขากดสะโพกฉันลงพร้อมกับแทงสวนขึ้นมา

พอได้ที่ฉันก็เริ่มขยับขึ้นลงจากช้าๆ ก็เริ่ม เร็วขึ้นๆ

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...” ฉันเชิดหน้าขึ้นสูง เมื่อลิ้นร้ายของพี่เรย์ดูดดึงยอดอกฉันแรงๆ สร้างความเสียวสะท้านให้อย่างต่อเนื่อง ฉันเริ่มเกร็งไปทั้งตัวเมื่อใกล้ขึ้นจุดสุดยอด

“อ๊า....” ฉันซบหน้าลงกับอกแกร่งอย่างหมดแรง

“ทิ้งพี่ไปก่อนได้ไง” พูดจบพี่เรย์ก็อุ้มฉันขึ้นจากอ่างน้ำทั้งที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ พี่เรย์วางฉันลงที่ขอบอ่างหน้า เขาจับขาฉันเกี่ยวเอวหนาไว้จากนั้นพี่เรย์ก็ส่งแรงกระแทกกระทั้นใส่ไม่มียั้ง สองแขนของฉันโอบรอบคบพี่เรย์ไว้แน่น

“อ๊ะ...อ๊ะ...พี่เรย์” ฉันถึงกับครางเป็นชื่อเขาออกมา พี่เรย์กระแทกหนักๆ มาอีกสองสามครั้งทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดรอบสอง

เสียงหอบหายใหญ่ยกใหญ่เหมือนคนขาดออกซิเจน

ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแม่ก็กลับมาพอดี ฉันให้พี่เรย์ไปนอนอีกห้องหนึ่งกับไดมอนด์

เห็นสภาพน้องชายแล้วอยากตบมันนัก สภาพยังกะโดนผู้หญิงรุ่มโทรมมา

ตามลำคอมีแต่รอยลิปทั้งนั้น

“อ้าว เฮียเรย์ หนาวหรอครับ” ไดมอนด์ทักขึ้น เมื่อเห็นพี่เรย์ใส่เสื้อแขนยาวปิดถึงคอ

ฉันบังคับให้ใส่เองแหละ ถ้าคนอื่นเห็นฉันโดนแม่สักถามแน่

“ก็ไม่เท่าไรหรอก อยากจะถอดเหมือนกัน” พี่เรย์พูดพร้อมกับมองหน้าแบบยิ้มๆ

“ก็ลองดูสิค่ะ” กล้าขัดใจฉันก็ลองดู

“เฮียไปนอนล่ะ ไดมอนด์” พี่เรย์รีบชิ่งหนีขึ้นห้องไปก่อนล่ะ

“แกก็ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว พรุ่งนี้เดินทางแต่เช้า” ฉันสั่งน้องเสร็จก็เดินเข้าห้องนอนพักผ่อนเอาแรงสักหน่อย วันนี้ใช้พลังงานเยอะไปหน่อย พอคิดถึงเรื่องนั้นหน้าฉันก็เห่อแดงขึ้นมาทันที ฉันทำไปได้ไงเนี้ย โอ๊ยยยเขิน....

“เดินทางปลอดภัยนะลูก ว่างๆ ก็มาหาแม่อีกนะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่ อบอุ่นที่สุด

“ค่ะแม่” ฉันตอบแม่พร้อมกับหอมแก้มดังฟอด

“ไดมอนด์กับเรย์ด้วย อยากมาที่นี้เมื่อไรก็มาได้นะลูก” แม่หันไปบอกพี่เรย์กับไดมอนด์

“ครับ/ครับ” ทั้งสองคนยกมือไหว้ลาแม่ฉัน

ฉันให้พี่เรย์ขับรถของฉัน ส่วนไดมอนด์ก็กลับรถตัวเอง ใช้เวลาในการเดินทางสี่ชั่วโมงก็มาถึงคอนโด

“ไลลา” ฉันหันไปตามเสียงเรียก

“อ้าว มิโน่ มาได้ไงเนี้ย” ฉันเดินไปหามิโน่ ซึ่งเขายืนพิงรถตัวเองอยู่

“พอดีเมื่อวานโน่ไปบ้านมา เห็นคุณลุงบอกว่าไลลากลับบ้านต่างจังหวัดแล้วจะกลับมาวันนี้” มิโน่บอก

“แล้วมาหาไลลามีอะไรรึเปล่า” ฉันถามมิโน่ แอบชำเลืองไปมองคนข้างๆ เริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา

“ก็กะว่าจะมาชวนไลลาไปกินข้าวนะ ไลลารับปากโน่แล้วนะ” ทำไงดีล่ะ คนข้างๆ ก็ทำหน้ายักษ์อยู่ได้

คลื่น....คลื่น....คลื่น.....

“ครับ จะรีบไปเดียวนี้แหละครับ” เสียงพี่เรย์คุยโทรศัพท์สีหน้าตึงเครียด

พี่เรย์วางโทรศัพท์แล้วหันมามองหน้าฉัน

“มีอะไรหรอค่ะ” ฉันถาม

“พี่ต้องกลับบ้านเดี่ยวนี้” พี่เรย์บอกพร้อมกับเดินมาหาฉัน

“งั้นก็ไปเถอะค่ะ” ฉันบอก

“แต่ว่า...” พี่เรย์แย้ง

“ไลลาดูแลตัวเองได้น่า” ฉันรู้ว่าพี่เรย์เป็นกังวล

“ก็ได้ครับ ถ้ามีไรโทรหาพี่นะ” พี่เรย์บอกพร้อมกับเดินมาจุ๊บที่หน้าผากฉัน นี่ก็แสดงจังนะ แล้วพี่เรย์ก็ขับรถฉันออกไป