“BREEEE! May chika ako sa ‘yo, bek,” bungad sa akin ni baklitang Rowela.
Tinatamad ko itong tiningnan. Nakahilig ang ulo ko sa lamesa. Napagod ako sa kaka-serve ng kape. Duty kasi namin ngayon. Tatlo lang kami. One-week rin kasing idadaos ang Marlinton Festival. Thirty lang kami na sumali.
Nasasayo naman kasi kung gusto mong makisali o hindi. Ang iba kasi pinili na lang ang umuwi sa kani-kanilang tahanan para bisitahin ang mga magulang.
Gusto rin sana namin ni Amy ang umuwi ngunit iniisip namin ang pamasahe. Hindi naman kasi biro ang pamasahe namin pauwi ng probinsya.
Ayos lang naman kila tatay na hindi ako makaka-uwi. Basta raw mag-aral ako nang mabuti at hindi kung anu-ano ang inuuna.
“Anong chika mo?” tanong ko. Umayos ako ng upo. “At bakit late ka? Anong oras na, malapit ng mag-lunch break. Ngayon ka lang dumating? At huwag mo nga akong chinicika chika diyan. Naiinis ako sa ‘yo.”
“Meron ka ba ‘te?” anito.
“Oo. Kaya siguraduhin mong maganda ‘yang chika mo. Kung hindi, sasabihin ko kay kuya Josh, na ninakaw mo ‘yong boxer niya sa shower room sa gym noong isang araw.” Gaga ‘to. Pati boxer pinag-interesan. Nakakahiya.
“Uy, ‘to naman. Siyempre magandang balita ang i-chichika ko sa ‘yo,” anito at naupo sa harapan ko.
“Alam mo ba gir—”
“Hindi pa.”
“Gaga, pwede ba. Gusto mo ba ng chika o hindi?” naasar nitong tanong.
“’To naman. Sige na chika na.” Nakakatawa talaga reaction nito kapag inaasar.
“Gusto mo kamo si kuya Brent?” kunot-noo ko itong tiningnan. At kaninong pontio pilato niya ‘yon nalaman? “Kanino ko nalaman? Kita ko sa mukha mo ang pagtataka. And to answer that, sinabi ni Amy.” Nilingon niya ang kinaroroonan ni Amy.
“Uy, Amy?” tawag ko dito. “Kung anu-ano pinagsasasabi dito kay bakla ha.”
Lumapit ito sa ‘min. “Ayaw mo no’n? Para may suporter ka. Pareho naman kayo ng pag-iisip niyan. Mahaharot,” anito.
“Woooooooow!” Rowela and I said in unison.
“Bek. May naging shota ka na ba?” tanong ko kay bakla.
“Ay wala pa bek, crush madami. Ikaw ba, bek?” balik-tanong nito sa ‘kin. Magkatapat kami at parehong nakatungkod ang siko sa ibabaw ng lamesa at naka-lagay ang mukha sa palad.
“Walaaaa pa,” sagot ko. Dahan-dahan kaming tumingin kay Amy na nakatayo sa gilid. “Ikaw Amy? May naging boyfriend ka na ba?” tanong ko.
Hindi ito sumagot. “Siyempre meron. ‘yong captainball yata ng sister school ng M.U,” ani Rowela.
Umakto akong nag-iisip. “Maharot pala ah, sino ba may experience dito?” tanong ko.
Pasalamat kami at hindi naman pikon ang kaibigan ko sa ganitong bagay. Alam naman kasi nito ang makibiro.
“Maharot naman talaga kayo. Bakit, ‘yong may naging nobyo lang ba ang tinatawag na maharot?”
Binatukan ko si bakla. “Aray naman, ‘te!”
“Maharot nga naman tayo. Change the topic na nga. Mag-i-istambay na naman tayo sa iisang topic niyan. Ano na ‘yong chika mo bek?”
“’Di ba crush mo si kuya Brent?”
Tumango ako. Kuya naman talaga namin 'to dahil third year college na siya. Pero Brent ang gusto ko. Ito lang naman si bakla ang may pa-kuya kuya pang nalalaman tapos Josh lang tawag sa crush niya? E classmate 'yon ni Brent. Hindi ko i-d-deny na crush ko siya.
“Ganito kasi ‘yan, gusto mo bang i-level up ang crushy thingy mo into love? Para naman ma-experience mo.”
“O ‘tapos?” ani Amy. Hinila nito ang isang upuan at naki-join sa ‘min.
“Alam niyo naman siguro ang booth ng Crim. ‘di ba?” tanong nito.
“Tattoo booth. Kaso hena lang. hindi ‘yong permanente," sagot ko.
“Exactly. Hulaan niyo kung sino ang naka-duty bukas?” ani baklush.
“FYI, hindi kami fortune-teller,” wika ko.
“Tse!. Girls, si kuya Brent at si Josh my loves ang duty buka—”
“Drop the kuya thing Rowela. Continue.”
“Ibig-sabihin, sila ang maglalagay ng tattoo sa parte ng gusto mong palagyan.”
“Anong kinalaman niyan sa pagkaka-crush ko kay Brent?”
Napasabunot naman si Rowela. “Ang T mo naman. Paki batukan nga, Amy girl. Slow rin pala ‘to. Ang yabang yabang kung minsan. Maka-asar ng slow sa ‘kin. Pati pala siya."
Tumawa ako ng malakas. “Pambihira. Sa ganyang bagay, mas mabilis pa ako kay flash. Bukas, pupuntahan natin ang booth nila at magpapa-tattoo ako. At makikigaya ka rin dahil nandoon si Josh. Kay Josh ka magpalagay at kay Brent naman ako. At para sabihin ko sa ‘yo bek, naisip at nasabi ko na ang plano na ‘yan kay Amy kagabi.”
Nakanganga itong nakatingin sa ‘kin. “At FYI. Tuka mo na, at bibili lang muna kami ng lunch. Akala mo lusot ka ha.” Tumayo na ako. tinanggal ko ang suot kong apron at inilapag sa table.
natatawa rin na tumayo ang aking kaibigan. Kilala ko na ‘tong si bakla. Akala niya lulusot siya ha. “Magpunas ka ng lamesa. babalik din kami. Ibibili na lang kita.”
...
THE NEXT day, maaga kaming pumasok. Habang hinihintay na magsimula ang klase, tumambay muna kami ni Amy dito sa loob ng cafeteria. Hinihintay namin si baklush.Tiningnan ko ang relo ko, 7:34 na sa umaga. 7:00 no'ng nakarating kami dito. Pambihira talaga si bakla. Late na naman.Nangalumbaba ako sa lamesa. tinitigan ko ang kaibigan kong busy na busy sa pagbabasa. "Amy, baka naman gusto mo ng kausap? Hindi puro 'yang libro. Mahigit trenta minutos na tayo dito oh. Mapapanis na 'yong laway ko," reklamo ko.Ibinaba naman niya ng bahagya ang librong hawak. "Wala ka naman ibang bukambibig kung 'di si Brent mo. Magbabasa na lang ako. Pero sige, magsalita ka lang diyan. Nakikinig naman ako. Para hindi mapanis 'yang laway mo," anito. Ipinagpatuloy ulit ang pagbabasa.
"HI," bati sa amin ni kuya Josh nang huminto kami sa tapat ng booth nila. Kunot-noo kong sinulyapan si Brent. Nandoon pa rin ang babae na kahalikan niya kanina lang. Ang sarap nitong suntukin. Umagang-umaga naglalandian na sila."We'd like to have a tattoo. Magkano ba?" malanding tanong ni bakla."Depende naman. Pero ang pricing namin two-hundred fifty pataas," sagot ng lalaki.Ang mahal ah. Ubos allowanceko nito. E, 'yong two-hundred fifty pang two days ko na 'yon. E, hindi naman raw permanent ang tattoo nila.Pero 'yong kita naman nila ay mapupunta sa charity. Lahat ng kita ng bawat booth ay mapupunta sa charity. 'Yon kasi ang layunin ng M.U. Ang hangad kasi ng eskwelahan ay ang makatu
HULING ARAW na ngayon ng festival. After lunch ay magliligpit na kami. Para next week ay balik-eskwela na naman. Malaki-laki rin ang kita ng coffee library namin. Sa lunes na kami mag-re-remit. Nasa mabuting palad naman ang pera, what I mean is, hawak ni Amy. Knowing Amy, she’s thrifty and reckon when it comes to handling a money.“Himala bek, ang aga mo yata ngayon?” Ngayon lang. As in ngayon lang siya pumasok ng maaga simula no’ng nag-start ang festival.“Naman bek. Ikaw? Mabuti at hindi pa nag-ku-krus ang landas niyo ng crush mo? Siguro hiyang-hiya ka ‘no?”“Ako,” turo ko sa sarili ko. “Mahihiya? No way. Bakit naman ako mahihiya? Ang kapal-kapal ng mukha ko para mahiya. And FYI, nakita mo
IT WAS a cold Sunday afternoon. The rain was non-stop pouring. We stayed inside our apartment, busy watching a K-Drama. Eating lots of stuff like popcorns, gummy worms, gummy bears and skittles. I’m not sure if I can do some ways today for my crush. It’s weekend anyway.“Gwapo talaga ni Seo Kang Joon ‘no?” tanong ko sa katabi ko. Pero mas gwapo si Brent ko.“Oo naman. Magaling pa umarte. ‘Yan nga ang fave ko na movie niya.” Sagot naman ni Amy. Magkatabi kaming nakaupo sa sofa dito sa sala.We’re watching are you human too. Last episode na namin. Nasa part na kami ni umiiyak si So Bong sa tabi ng dagat.“Huhu, nakakaiyak naman.&r
“NEXT WEEK, we’re going to celebrate Literature month.” Ani Ms. Dora. Ang instructor namin sa English Literature. “The school will be conducting a quiz bee.”I raised my hand. “What are the topics for the quiz bee, ma’am?” I asked. During Literature class namin, bawal daw magsalita ng any languages except English. This is my favorite subject.I know accountancy ang kinuha kong kurso, so dapat accounting subjects ang favorite ko. But no, mas nananaig ang pagka-bibliophile ko.“It’s random. About bestseller books, like the book of Shakespeare, Stephen King, Rowling and such. Of course, poetry and guessing the great authors. There are lots. So, I want you all to read all the handouts I’ve
“NABALITAAN NIYO na ba mga bek?” kay aga-agang pambubungad ni bakla.Tinaasan ko ito ng kilay. “Ang alin?” Ibinagsak ko ang bag ko sa upuan. Nandito kami sa Grim Garden. 8:30 pa naman ang unang subject namin. Naupo ako at nangalumbaba sa upuan. Naupo rin sa tabi ko si Amy.“May binugbog na naman daw si Brent kahapon.”Umayos ako ng upo. “Ano? Bakit naman daw?”“Sabi no’ng kakusa ko sa archi,” tukoy nito sa kaisa-isang bakla sa architecture department. “Galing daw ito ng cafeteria kasama si Josh my loves, badtrip daw. Tapos may nakitang balat ng saging no’ng papunta sila ng classroom nila. Tinanong raw nit
“BEK, PA-COPY naman ng assignment mo sa Financial Acctg.” Nagmamakaawang sabi ni bakla kay Amy na busy sa pagtitipa sa calculator. “Gamitin mo ‘yang utak mo.” Kinuha ni Amy ang libro niya sa loob ng bag at ibinigay kay bakla. “O, ayan. Magbasa ka diyan. Para malaman mo ‘yong sagot. Busy ako. Huwag kang magulo.” Anito. Ibinalik niya ulit ang atensyon sa pag-so-solve. Nandito kami ngayon sa Grim Garden. Vacant namin at naisipan ni Amy na gawin na lang namin ang assignment sa acctg. ‘Tapos biglang dumating si bakla. Galing raw ito sa archi-building. “Pa-kopya na lang ‘yong sa ‘yo, Bree.” Anito. With matching puppy eyes pa. Sinamaan ko nga ng tingin. “Nangangamote na nga ako dito, kokopya ka pa? Kung su
ARAW NG sabado, maaga kaming nagsimulang maglinis ni Amy sa buong apartment. Bukambibig nito ang nangyari kahapon.“You really have the guts, besh. Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa mo kahapon.” Ilang ulit na niyan. Hindi ko nga pinapansin. Tinadtad lang naman nila ako ng asar ni bakla kahapon.“Mabuti na lang at kami lang at ‘yong Josh ang nakarinig sa sinabi mo. Pasalamat ka.”“Narinig ‘yon ni Urangga.” Inis kong sabi. Tumawa ito ng malakas.Nagpatuloy lang ako sa pag-ma-mop. Nagpapalit naman ito ng mga kurtina. Ito kasi ang nag-walis kanina kaya ako naman ang mag-ma-mop.
SUMMER ENDS. Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten. How long I have been waiting for him to come back? Days? Weeks? Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts.Damn that man! He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been? Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychia
I WAS awakened by loud noises. Screams. Cries. Seeking helps! Fears. I can sense their fears. I opened my eyes but closes them again when the light coming from the yellow bulb embraced my sight. My hands hurt, so as my back.Darn! I slept on the cold floor."Let me go! Help!""Let us go!"All I can hear were those words. They. Yes, they. They keep on screaming and shouting. But no one dared to look us in. Seeing their faces hopeless, makes me want to kill that freaking devil!I gritted my teeth! Wait until a grim reaper reaps your soul, Liam Prynne!Kung hindi lang ito planado, maaaring isa na rin a
“EXACTLY, baby.”Help! I can’t breathe!Baby daw?Baby!!!!“At sino naman angipapainniyo?” tumingin ako sa kaniya. “Ang please, don’t call me baby, lalo na’t may fiancé ka na.Kilabutanka nga.”Tumawa ito. “You’re cute when you’re jealous.”Tumaas ang isa kong kilay, “Jealous? Saan banda?” angkapaltalaga ng mukha niya.Umiling ito, &
I EMBRACED myself as the wind blew stronger. I should’ve brought a jacket. The lights hanging on the garlands gives a fantastic view all over the place.I look serious as I reached his place. He’s sitting above the soft sand, both hands towering from aback, with eyes intently looking on the beautiful horizon… I supposed.I composed myself not to make unnecessary noise. But I was shocked on what he did.“The sand was still warm… and you need this,” his voice seems so concern, “You may get urinary tract,” sabi nito nang tanggalin niya ang kaniyang damit at inilagay iyon sa ibabaw ng buhangin para aking upuan.Damn muscles!My mind screamed out.
NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?
“WHERE THE hell are you taking me?” I glared at him. Hindi ito sumagot at nanatili sa daan ang kanyang konsentrasyon.I frowned. Bahagyang nakaharap ang katawan ko sa direksyon niya.“Brent!” I screamed out of frustration.He lazily looked at me. “What?” he asked, seems innocent. And diverted again his gaze in front.Sinuntok ko ito sa kanyang kanang braso ngunit hindi man lang ito natinag. Still sitting there, eyes on the road. But I saw his grip on the steering wheel, tightened.I punched his arm again, lightly.I almost bumped my head on the dashboard when he stepped on the break and pulled ove
ILANG BESES ko bang pinag-isipan na kakausapin ko si Brent, ngunit ilang linggo na naman ang lumipas ay nawawalan pa rin ako nang lakas ng loob na kausapin ito. At isa pa, hindi ko pa ito nakikita magmula nong nakita ko siya sa cafeteria.Sinasadya kong hindi siya makita.Nitong mga nagdaang linggo rin ay naging busy ako sa mga subjects ko. Lalo na sa mga printed modules ko. Kinakailangan kong pagtuunan iyon ng pansin dahil importante ito.Importante rin naman ‘yong tungkol sa amin ni Brent ngunit mas mahalaga pa rin sa akin ang pag-aaral at alam kong makakapaghintay naman ang sa amin.Amy made it again at the top 1. So as Brent. Sana all kasing talino nila.
TWO WEEKS had passed. I totally ignored Brent. I hold myself to throw a single glance at him. I keep myself busy, reviewing for the finals. And I successfully nailed it. The final exam didn’t fail me, it’s not that hard and it’s not that easy. But I’m so thankful that I made it and it was perfectly done.Here’s a thing, I want to move on, about this damn feeling I’ve felt on him. and I guess, I already did. I deleted his phone number, unfollow him on Instagram, and deleted all the traces of our conversations.Fate knows my pain and he didn’t let me see him for two freaking weeks. And I’m so happy about that. At last, I made it.Finals are done. Next is summer. Yes. I’ll enter summer classes becaus
TUWANG-TUWA si Rowela nang makauwi kami ng Manila. Paano ba naman kasi, nakuha niya ang loob ni tiya Nora at pinabaunan siya ng maraming tsokolate at mga mamahaling pabango at damit. Nagtatampo nga ako. Ako ‘yong gustong makita pero iba ‘yong nakinabang sa mga pasalubong. Kidding aside, marami naman kaming nakuha ni Amy na pasalubong.Hindi kami nakagala noong umuwi kami sa probinsiya dahil sa sama ng panahon. Imbes na hapon ng lunes kami luluwas, sinabihan kami nila tatay na sa umaga na lang kasi baka bubugso na naman nang malakas na ulan sa hapon.“Nakakainis talaga itong lalaking ito. hindi ko na nga pinapansin.” Biglang sabi ni Amy.Nag-aayos ako ng mga damit na iniuwi namin pabalik dito. Si Amy naman ay nagsusulat na nama