The Ending

SUMMER ENDS.

Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten.

How long I have been waiting for him to come back?

Days?

Weeks?

Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts. Damn that man!

He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been?

Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychiatrist in New York.

Yes, Sam left.

Ang sakit lang sa damdamin dahil hindi man lang kami nagkita. Sinabi lang ng yaya nila nang pinuntahan ko ito sa bahay nila. I got worried because after the incident, she's not responding through my calls and messages, that's why I decided to visit her.

Hindi ko rin alam kung anong ginawa ni Brent kung bakit walang sumabog na balita tungkol sa nangyari sa amin.

Maybe, he pulls some strings.

Mabuti naman at walang sumabog na balita na nasangkot kami sa isang ganoong trahedya at baka atakihin ang mga magulang ko.

Wala akong balak sabihin sa kanila. Ang nangyari ay mananatiling sekreto.

Brent's identity is still a broken puzzle that needs to be solved.

Ang bwisit na lalaki na 'yun, umalis ng bansa at hindi man lang nag-paalam sa akin. Jowa ka ba? Darn! Nga naman. Pati rin ang unggoy niyang kaibigan ay hindi rin nag-paalam kay Amelia. Kaya ang huli ay inis na inis rin sa nobyo.

We spend the remaining weeks of summer sa probinsya at kababalik lang namin ngayong araw.

"I-do-donate ko talaga ang unggoy na 'yun sa zoo kapag nakita ko," inis na sabi ng kaibigan ko habang naglalabas ng mga damit galing sa kanyang maliit na maleta.

"Sang-ayon ako diyan," natatawa kong sabi at naupo sa kama. Nahiga ako, "Amy," tawag ko. Tumigil ito sa pag-aayos at saka lumingon sa akin.

"Bakit?"

"Hindi ba talaga sinabi sa 'yo ni Josh kung bakit bigla silang nawala?"

Tumirik ang mga mata nito. "Hay naku! Kung mayroon. Mag-aalala at maiinis pa ba ako ng ganito? Hindi ko alam kung nasaan ang crush mo at ang unggoy na 'yun," Singhal nito at ipinagpatuloy ang paglalabas ng gamit.

"Oh, eh bakit parang galit ka? Nagdududa tuloy ako," halos pabulong na bigkas ko sa mga salita. Tumitig ako sa puting kisame at napabuntong-hininga. "Alam mo, naguguluhan na ako sa kaniya. Hindi ko alam kung ano ba ang trip niya. Kung ano ba talaga ako sa kaniya. Mahalaga ba ako? Kasi pinapaasa niya ako sa mga galaw niya."

"At umaasa ka naman?" tanong nito.

I heaved a deep sigh, "Oo. Sobra. Dahil pakiramdam ko, may nararamdaman din siya para sa akin. Hindi 'yun malabo dahil hinalikan na naman niya ako."

"Malay mo, friendly kiss 'yun or comfort kiss?" tanong nito at natawa.

Napaupo ako sa inis, "Pambihira naman, Amy, seryoso kasi ako. Nagka-boyfriend ka lang ulit nagkaganyan ka na. Anong klaseng best friend ka ba?" napanguso ako.

Tumawa ulit ito. "You're growing up na talaga best friend," wika nito.

"You're so conyo na best friend," I rolled my eyes.

Nakakainis, nag-o-open ako 'tapos mamimikon lang siya? Ako lang ang may karapatang mamikon 'no.

"Okay," she raised her two hands upward, surrendering. "I'll give you some information to clarify things," she said and sit properly. "Si Brent at Judith ay hindi totoong mag-jowa. Hindi sila engage."

Napataas ako ng kilay.

"Kinailangan lang nilang ipakitang magkasintahan sila for the sake of what they called mission. 'Yun ang sabi ni Josh sa akin, ngunit hanggang doon lang ang sinabi niya. Dahil confidential daw. Binantahan ko nga na hihiwalayan ko siya kapag hindi siya nag-kwento, ngunit hindi natinag. I'd rather die, baby," she mimicked her boyfriend. "Kaya naman, hintayin mo si Brent. Malamang may inasikaso lang 'yun. Pero kapag nagkita talaga kami ng unggoy na 'yun, ipupunta ko talaga sa zoo kapag hindi niya ako nabigyan nang magandang rason."

Napailing na lang ako. Naisip ko naman na malamang may inasikaso nga sila. Maybe they needed to flew away to report. Kadalasan ganoon naman sa mga pelikula. Pati nga si Judith bigla ring nawala.

Kahit ilang beses na sabihin nila Amy na hindi mag fiancé sila Brent at Judith, hindi ko pa rin maiwasan ang hindi magselos. Lalo na kapag naaalala ko na hinalikan ni Brent si Judith noon. At hindi rin ako tanga para hindi mapansin na may pagtingin ang babaeng 'yun sa kaniya. Dahil ganoon rin ako tumingin kay Brent. Babae ako at alam ko kung in love din ang kapwa ko babae. Sa tingin pa lang e, alam ko na. What more sa galawan niya. Pero dahil parte nga lang daw iyon ng misyon nila, kaya magtitiwala ako kay Brent.

I must trust him.

At sana sa muli naming pagkikita ay maliwanagan na lahat. Lalong lalo na ang nararamdaman namin sa isa't-isa.

ALAS SIYETE pa lang ng umaga ay nakalabas na kami sa bahay. Hindi ko alam kung ano ang trip ni Amelia kung bakit ginising niya ako ng bandang alas kwatro y medya at sasabihing kailangan na naming maghanda. Kaunti pa nga lang ang tulog ko dahil late na ako dalawin ng antok sa kaiisip kay Brent.

"Saan ba kasi tayo pupunta, Amy?" pagalit kong tanong. "At bakit kailangan ko pang magsuot ng ganito?" she makes me wear a creamy white dress above the knee and a black, three-inch heels. Hindi pa naman ako sanay sa ganito. Nakasuot rin siya ng black dress at five-inch heels. Kailan pa siya natutong magsuot ng ganoon?

"Huwag maraming tanong. I was invited by a friend... for breakfast," anito at pumara ng taxi.

Nang makaupo ako sa loob ay hinarap ko ito. "Breakfast? Tapos may pa dress dress pa? Wow, ang sosyal naman ng pupuntahan natin," sarkastiko kong sabi.

"You'll see when we get there," she said and smiled. "Chalumeau Restaurant po manong," sabi nito sa driver.

Nang tingnan niya ako ay tinaasan ko siya ng kilay. Umiwas naman ito kaagad. Napabuntong-hininga na lang ako at tumingin sa labas.

Saan naman 'yung Chalumeau Restaurant na 'yan?

Pambihira! Bakit ang dami kong hindi alam?

Tumigil ang taxi sa tapat nang isang napakaganda at napakalaking restaurant na nakita ko simula noong tumuntong ako sa siyudad.

Mayaman nga 'yung friend daw niya.

Sinusundan ko lang si Amelia nang maglakad ito papasok. Binati pa kami ng mga bantay sa may entrance. Ang bruha kong kaibigan, feel na feel ang pagkakataon.

Anong oras pa lang at kakaunti pa lang ang customer ng restaurant. Entrance pa lang pang mayaman na. Ang lawak. Para na akong tanga at parang bata na namamangha habang nakikita ang mga nagkikislapang kagamitan sa loob.

Nakaagaw pansin ang maliit na entablado na nasa pinakasentro ng restaurant. Napapalibutan ito ng samu't-saring bulaklak. Pati rin ang banderetas sa ibaba ng kisame.

Amazing. Parang nasa fairy tale lang ako. kapag ikinasal ako, ganito rin ang desenyo ng reception ko. It's so fantastic.

Kinalabit ko si Amy. "Parang hindi tayo nababagay rito 'no?" bulong ko.

"Sa ganda natin, hindi tayo bagay dito? Abá, sino may sabi nang masuntok ko," anito. Tumigil ito sa tapat ng mesa na malapit sa center stage at naupo.

"Bwisit ka, kakasabi ko lang. Ako ang nagsabi. Ano? Susuntukin mo ako?" pagalit kong hamon.

Ngumiti naman ito at nag-peace sign. "Ito naman, masyado kang seryoso. Chill ka lang diyan at maghintay," anito at napangiti.

Inirapan ko ito at saka kinuha ang nakataob na booklet. Na sa tingin ko ay ang menu list-at tama nga ako.

"Nasaan na ba 'yung kaibigan mo at nang makakain na tayo?" tanong ko ngunit nanatili sa hawak ko ang aking mga mata.

"Atat much? Parang patay-gutom 'to. Etiquette manners please," anito.

"W-t-f. You seem different," I whispered.

"Language, lady."

"Yan ba ang natututunan mo sa bago mong boyfriend?"

"Ang alin na naman ba?" pakunwari nito.

"Ewan ko sa 'yo," sambit ko at hindi na lang siya pinansin. Ang bruha may pangiti-ngiti pang nalalaman. "Nagdududa na talaga ako sa 'yo," naningkit ang mga mata ko habang nakatingin s akaniya.

Umiwas naman ito, "Ano na naman ba? sabi ko sa 'yo maghintay tayo."

"Pakiramdam ko may masamang mangyayari sa akin dito," wika ko at inilapag ang hawak ko.

"Masama? Baka nga ikatuwa mo pa," pabulong nitong wika ngunit narinig ko naman.

"Ikatuwa? Paano mo naman nalaman na ikatutuwa ko?" tanong ko at humalukipkip.

"Binulong ng hangin," sagot nito.

Dahil sa gigil ay muntik ko nang batuhin ng baso na nasa harapan ko. Natawa naman ito sa reaksyon ko.

"Umayos ka. Kung hindi malili-" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang nanlaki bigla ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.

Sa akin ba o sa likuran ko.

Ang pwesto namin kasi ay nakaharap siya sa center stage at ako naman ay nakaharap sa kaniya. Bale ang likuran ko ay malapit sa center stage.

"Hello. Good morning," nanlaki rin ang mga mata ko nang marinig ang nagsalita.

That voice!

Hindi ako pwedeng magkamali...

"It's so early to confess a love but I want to do something more special. Noong panahon ni Maria Clara ay ginagawa ng mga ginoo na sa gabi ipahayag ang kanilang nararamdaman sa isang dilag. But we are already a generation Z. So, I guess this will do... for a change."

Para akong tuod sa kinauupuan ko. Hindi makagalaw dahil sa boses na 'yun.

People inside start howling, clapping-seems entertained by the speaker. Amelia was also starstruck. But I can't identify if it's an act or not.

"Shall I compare thee to a summer's day?" he said.

Shakespeare sonnet?

Does he know the poem of Shakespeare?

"It's just a sentence but has different meanings. Summer's day is found to be lacking in so many respects-too short, too hot, too rough, sometimes too dingy. But that's how my love for you began. Too short. I know it's forbidden to fall in love for what job I choose to lead on but my stupid heart tells how."

"By chance, or nature's changing course untrimmed."

He's picking important lines to Sonnets XVIII of Shakespeare.

Amelia smiled at me and mouthed, "Romantic."

"You did the first move. You tried so many ways to get my attention," my eyes widened. What?

Did he know?

"Yes, baby. I knew it all along. So, I played dumb to see how it turns like. But the wind change, I fall in love like a shit. Gustong-gusto na kitang pansinin noon ngunit pinipigilan ko ang aking sarili. I can't risk something... someone safety to a dangerous one."

My eyes started to glitter...

Tumingala ako para pigilan ang aking luha.

"But thy eternal summer shall not fade," another line from the famous poet. "I'm looking for a sign if I should just ignore this feeling or not, and you know what, baby?" natawa siya. "I saw a sign. I fucking finally saw a sign. Noong mga pagkakataong hindi mo ako pinapansin, hindi ko alam kung ano ba talaga ang rason at halos mabaliw na ako kakaisip kung bakit? Why? Why do you keep ignoring me? Ang dami kong tanong sa isipan ko. Pagod ka na ba? Huli na ba ako? But the moment I saw you cry and I know that it's because of me, I tell to myself that I won't ever let you go. I prayed to God that if I will make the mission successful that's the sign that I'll take risk and pursue my dreams... it's you Bree. It's only be you. My summer, my love. So, please, turn around and look at me," he pleaded.

Hearing his words didn't stopped me from crying. Tumayo ako at unti-unting humarap sa kinaroroonan niya. Napatakip ako sa aking bunganga nang may kumawalang hikbi. Amelia handed me a tissue.

Standing there at the center was my crush, the man I love. Wearing an angelic smile with his teary eyes. Bumaba ito at naglakad papalapit sa akin habang ang isang kamay ay nakahawak ng mikropono. He didn't break his gaze to mine. Mas lalo akong napaiyak.

"So long as men can breathe, or eyes can see," he said and hold my left hand. "For as long as I'm alive, I will love you until my last breath. I will not question again my love for you for I know that I'm so sure about it. That it's you that I want to spend my life," he said and suddenly kneeled down. Itinakip ko ang aking kanang kamay sa aking bibig.

Jusko po!

"So long lives this, and this gives life to thee," he smiled at me. A teardrop fell from his eye. "Summer was about to end and it gives me a perfect and special moment to the woman I love. I share this love until the end. As summer was too short, as short as how I found love in you, but the feeling lasts long until now, I promise to be with you all through your journey. I'm willing to take full responsibility for you. Will you take a risk too? You knew my job, I'm afraid that loving me will put you in danger," anito at ibinulong ang pinakahuling pangungusap.

"Can you take a risk and be with me as we take our long ride journey of our life?" may hinugot ito sa kanyang bulsa. Mas lalo akong naiyak nang makita kung ano 'yun. Ang mga tao ay nagsipalakapakan.

"There are many ways to be happy in this life, but all I really need is you. When I think about you, I know that no one else will ever hold my heart the way you do. Elaina Bree Mostoles," itinaas nito ang singsing, "Will you be my girl?"

"Yes! Yes!" I exclaimed and pull him up. I hugged him so tight. "I'm willing to take the risk. If risking... means to be with you, then I'll ... do it. It's yes, Brent!" I said and cried on his shoulder.

"I love you, baby," he whispered. He planted a soft kiss on my head.

People inside keep on congratulating us.

Daig ko pa nanalo sa lotto.

I hit the jackpot!

Nang kumalas ako ay nakangiti ito sa akin. Hinalikan niya ako sa noo. "Hush, baby, stop crying," tumawa ito.

"Tinatawanan mo ako?" pagsusungit ko.

"No. No, baby. I just can't believe that I make you my fiancé."

"Hindi pa nga natin naranasan maging magka-relasyon, fiancé na agad? 'di ba pwedeng girlfriend na muna?"

Suddenly he became serious. "What's the difference? Besides, we kissed a couple of times, hindi pa ba 'yun sapat?"

Natuptop ko agad ang bibig niya nang lakasan niya ang pagbigkas sa bawat salita. "Nakakahiya ka," bulong ko.

"Totoo naman," sambit nito.

"Brent, pwede ba, utang na loob, oo na mahal na mahal na kita," wika ko at hinila ito palabas. Bahala si Amelia diyan. Basta gusto ko makalabas na kami ni Brent dito.

Napatigil ako nang hilahin niya ako papalapit sa kaniya. "I love you more, baby," he said. Pulled me closer and his soft lips touches mine didn't miss a single moment by keeping my heart in havoc, every time when I'm near him.

Having a crush on someone is one of the most beautiful feelings in the world. You see your crush and smile like an idiot. You are flooded with happy and fun emotions when you are around him. Feelings? As it grew deeper it's dangerous but a strong person can make sacrifices and take every possible risk, it's okay if you fell in love with your crush, even if he can't return the way you feel towards him-at least you fight. You didn't surrender. Who knows, one day, he might feel the love like the way you are. Like how Brent fell in love with me.

I really love him. I don't think I will ever meet someone that could really make my heart in the race the way he does. I could see all sorts of people, and no matter who they are or what they say, they can't capture my attention quite the way they can. I guess... my journey to the bad boy's heart was worth it until the end.