THE NEXT day, maaga kaming pumasok. Habang hinihintay na magsimula ang klase, tumambay muna kami ni Amy dito sa loob ng cafeteria. Hinihintay namin si baklush.
Tiningnan ko ang relo ko, 7:34 na sa umaga. 7:00 no'ng nakarating kami dito. Pambihira talaga si bakla. Late na naman.
Nangalumbaba ako sa lamesa. tinitigan ko ang kaibigan kong busy na busy sa pagbabasa. "Amy, baka naman gusto mo ng kausap? Hindi puro 'yang libro. Mahigit trenta minutos na tayo dito oh. Mapapanis na 'yong laway ko," reklamo ko.
Ibinaba naman niya ng bahagya ang librong hawak. "Wala ka naman ibang bukambibig kung 'di si Brent mo. Magbabasa na lang ako. Pero sige, magsalita ka lang diyan. Nakikinig naman ako. Para hindi mapanis 'yang laway mo," anito. Ipinagpatuloy ulit ang pagbabasa.
Kahit kailan talaga 'to. Simula ng masawi sa pag-ibig, nag-iba na ang ugali. Nagiging mainipin at mabugnutin na. Pero kahit ganyan 'yan, napaka-caring pa din niya. Kaya siya ganyan sa 'kin dahil natatakot rin siyang masawi ako sa pag-ibig. Ang pinakaayaw niya kasi sa lahat ay 'yong pinag-aalala siya.
"Alam mo naman na crush na crush ko si Brent. Ngayon may naisip akong paraan para mapansin niya ako." Tinaasan ako nito ng kilay. "What?" Ang sama ng tinigin e.
"Kung 'yan ay kalokohan, huwag mo ng ituloy."
"Ito naman. Wala naman masama kung susubukan ko 'di ba? I'm thinking about how to win his heart. Ayaw mo no'n? Si Elaina Bree Mostoles ay ang unang girlfriend ni Brent Manu Chadwick. O 'di ba, ang gandang pakinggan. Bree and Brent." Pumapalakak kung sambit at bumungisngis. Kenekeleg eke enebe.
"Tawag diyan, kabaliwan 101." Si Amy.
"Tse. Basta may naisip akong plano. Tanungin mo naman kung paano." Umupo ako ng maayos.
"Oh, paano?"
Pumitik ako sa ere. "Magpapansin ako kay Brent para makuha ang loob nito at para makuha ko ang puso niya."
"Eww. Ano ka aswang? Puso?" tila nandidiri nitong sambit.
"Ang T mo. Hindi ko sinabing dudukutin ko ang puso niya. Baliw 'to. Parang 'di top 1. What I mean is, I'm gonna think and try some ways to win his heart."
Umiling-iling ito. "Nababaliw ka na. Gusto mo bang mapahamak? Basag-ulero 'yon. Paano kung mapahamak ka? Nag-iisip ka ba? Kapag tinalo mo 'yon, malamang lahat ng babae niya dito sa campus ay makakalaban mo."
"I appreciate your concerns for me, my dear best friend. Pero duh, siyempre hindi ko naman ipapahalata 'no. Alam ko ang gagawin ko. Gagawa ako ng paraan, 'yong bang 'di halata masyado. Baliw 'to. Magpapapansin lang ako. Makikita mo, ma-f-fall 'yon sa 'kin," confident kong sabi.
"Fall? Malabo. Baka ikaw ang ma-fall. Alam mong babaero 'yon. Umayos ka."
"Ako ng bahala. Trust me ano ka ba. Suportahan mo na lang ako," maangas kong sambit.
"Desperada!" may diin nitong tugon.
"Oo na. Kapag hindi tumalab ang mga paraan na gagawin ko at walang nangyari, ititigil ko na, promise." Itinaas ko pa ang kanang kamay ko, animo'y nanunumpa.
"Bahala ka. Basta binalaan at pinaalalahanan na kita. Bilang kaibigan mo, nasa likod mo lang ako. Alam mo naman 'yong nangyari sa 'kin at ayaw kong mangyari 'yon sa 'yo. Mag-iingat ka lang. Basta kahit ano man ang mangyari, nandito lang ako."
Tumayo ako at tinabihan siya. Napayakap ako sa tuwa. "Wahh, thank you talaga, beshfren."
"Uy, uy, anong meron dito?" napakalas ako sa pagkakayakap kay Amy. Sinamaan ko ng tingin si bakla.
"Wow... anong oras na teh?" tanong ko.
"Sorry na." Paawa epek ni bakla. "Tara na."
"Naku, pasalamat ka, good mood ako ngayon, bek," sabi ko. Tumayo na kami ni Amy. Isinabit ko na sa katawan ko ang dala kong sling bag. Inayos ko ang skirt ko. Pinampag ang itim kong damit. Fave ko ang black. Hindi naman mainit basta cotton ang tela. Inayos ko ang pagkaka-tuck in nito.
Naglalakad kami papuntang booth ng crushy ko. Ngayon ko sisimulan 'yong plano ko. Baka sakali na mapa-ibig ko siya. Hindi ako natatakot sa kaniya. Alam kong bad boy 'yan. Bad girl naman ako. Match kami 'di ba. Aba, no'ng high school nga nanununtok ako ng lalaki. Lalo na kapag manyakis. May pagka-boyish ako dati, sa totoo lang. Pero dahil kay Brent, nag-iba na ang ihip ng hangin. Natuto na akong mag-bestida, mag-palda, mag-pulbo, mag-liptint, etc.
Basta natuto na ako sa girl's stuff. At saka dahil din 'yon sa kaibigan ko. Gusto rin nito na magpakababae talaga ako. College na nga raw kami. 'Tapos kung bawalan niya ako, e siya naman may impluwensya sa 'kin.
At saka pumasok naman ako sa martial arts club sa amin dati, ngunit isang buwan lang. masyadong mahal e. Mahihirapan sila tatay. Kaya naman kahit papaano ay may alam ako. Self-defense ba.
Tanaw ko na ang booth nila Brent. At nakikita ko na rin siya. Shet! Pareho kami ng kulay ng damit. Match made to heaven ba 'to?
Nawala ang ngiti ko ng linapitan siya ng isang babae. Hinalikan niya sa labi si Brent ko. Ang landi!
"Girl, nakikita mo 'yon 'di ba?" tukoy nito sa naglalaplapan. Si Brent at 'yong babae. "Sumuko ka na," ani Amy.
"Hindi ko pa nga nasisimulan, susuko na agad? Hindi ako gano'n ka-weak." Sabi ko. Pinaglagutok ko ang mga daliri ko. Nangangati ang palad ko. Ikinuyom ko ang mga 'to. Parang gusto kong manuntok ng hipon.
...
"HI," bati sa amin ni kuya Josh nang huminto kami sa tapat ng booth nila. Kunot-noo kong sinulyapan si Brent. Nandoon pa rin ang babae na kahalikan niya kanina lang. Ang sarap nitong suntukin. Umagang-umaga naglalandian na sila."We'd like to have a tattoo. Magkano ba?" malanding tanong ni bakla."Depende naman. Pero ang pricing namin two-hundred fifty pataas," sagot ng lalaki.Ang mahal ah. Ubos allowanceko nito. E, 'yong two-hundred fifty pang two days ko na 'yon. E, hindi naman raw permanent ang tattoo nila.Pero 'yong kita naman nila ay mapupunta sa charity. Lahat ng kita ng bawat booth ay mapupunta sa charity. 'Yon kasi ang layunin ng M.U. Ang hangad kasi ng eskwelahan ay ang makatu
HULING ARAW na ngayon ng festival. After lunch ay magliligpit na kami. Para next week ay balik-eskwela na naman. Malaki-laki rin ang kita ng coffee library namin. Sa lunes na kami mag-re-remit. Nasa mabuting palad naman ang pera, what I mean is, hawak ni Amy. Knowing Amy, she’s thrifty and reckon when it comes to handling a money.“Himala bek, ang aga mo yata ngayon?” Ngayon lang. As in ngayon lang siya pumasok ng maaga simula no’ng nag-start ang festival.“Naman bek. Ikaw? Mabuti at hindi pa nag-ku-krus ang landas niyo ng crush mo? Siguro hiyang-hiya ka ‘no?”“Ako,” turo ko sa sarili ko. “Mahihiya? No way. Bakit naman ako mahihiya? Ang kapal-kapal ng mukha ko para mahiya. And FYI, nakita mo
IT WAS a cold Sunday afternoon. The rain was non-stop pouring. We stayed inside our apartment, busy watching a K-Drama. Eating lots of stuff like popcorns, gummy worms, gummy bears and skittles. I’m not sure if I can do some ways today for my crush. It’s weekend anyway.“Gwapo talaga ni Seo Kang Joon ‘no?” tanong ko sa katabi ko. Pero mas gwapo si Brent ko.“Oo naman. Magaling pa umarte. ‘Yan nga ang fave ko na movie niya.” Sagot naman ni Amy. Magkatabi kaming nakaupo sa sofa dito sa sala.We’re watching are you human too. Last episode na namin. Nasa part na kami ni umiiyak si So Bong sa tabi ng dagat.“Huhu, nakakaiyak naman.&r
“NEXT WEEK, we’re going to celebrate Literature month.” Ani Ms. Dora. Ang instructor namin sa English Literature. “The school will be conducting a quiz bee.”I raised my hand. “What are the topics for the quiz bee, ma’am?” I asked. During Literature class namin, bawal daw magsalita ng any languages except English. This is my favorite subject.I know accountancy ang kinuha kong kurso, so dapat accounting subjects ang favorite ko. But no, mas nananaig ang pagka-bibliophile ko.“It’s random. About bestseller books, like the book of Shakespeare, Stephen King, Rowling and such. Of course, poetry and guessing the great authors. There are lots. So, I want you all to read all the handouts I’ve
“NABALITAAN NIYO na ba mga bek?” kay aga-agang pambubungad ni bakla.Tinaasan ko ito ng kilay. “Ang alin?” Ibinagsak ko ang bag ko sa upuan. Nandito kami sa Grim Garden. 8:30 pa naman ang unang subject namin. Naupo ako at nangalumbaba sa upuan. Naupo rin sa tabi ko si Amy.“May binugbog na naman daw si Brent kahapon.”Umayos ako ng upo. “Ano? Bakit naman daw?”“Sabi no’ng kakusa ko sa archi,” tukoy nito sa kaisa-isang bakla sa architecture department. “Galing daw ito ng cafeteria kasama si Josh my loves, badtrip daw. Tapos may nakitang balat ng saging no’ng papunta sila ng classroom nila. Tinanong raw nit
“BEK, PA-COPY naman ng assignment mo sa Financial Acctg.” Nagmamakaawang sabi ni bakla kay Amy na busy sa pagtitipa sa calculator. “Gamitin mo ‘yang utak mo.” Kinuha ni Amy ang libro niya sa loob ng bag at ibinigay kay bakla. “O, ayan. Magbasa ka diyan. Para malaman mo ‘yong sagot. Busy ako. Huwag kang magulo.” Anito. Ibinalik niya ulit ang atensyon sa pag-so-solve. Nandito kami ngayon sa Grim Garden. Vacant namin at naisipan ni Amy na gawin na lang namin ang assignment sa acctg. ‘Tapos biglang dumating si bakla. Galing raw ito sa archi-building. “Pa-kopya na lang ‘yong sa ‘yo, Bree.” Anito. With matching puppy eyes pa. Sinamaan ko nga ng tingin. “Nangangamote na nga ako dito, kokopya ka pa? Kung su
ARAW NG sabado, maaga kaming nagsimulang maglinis ni Amy sa buong apartment. Bukambibig nito ang nangyari kahapon.“You really have the guts, besh. Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa mo kahapon.” Ilang ulit na niyan. Hindi ko nga pinapansin. Tinadtad lang naman nila ako ng asar ni bakla kahapon.“Mabuti na lang at kami lang at ‘yong Josh ang nakarinig sa sinabi mo. Pasalamat ka.”“Narinig ‘yon ni Urangga.” Inis kong sabi. Tumawa ito ng malakas.Nagpatuloy lang ako sa pag-ma-mop. Nagpapalit naman ito ng mga kurtina. Ito kasi ang nag-walis kanina kaya ako naman ang mag-ma-mop.
SABI NI Amy nakakahiya raw ako. bakit naman ako mahihiya? Nagnakaw ba ako? Gumagamit ba ako ng drugs? Nakiki-kabit ba ako? Isa ba akong pokpok? Hindi naman ah.Wala naman akong ibang ginagawa kung ‘di ang gumawa ng mga paraan para sa crush ko. Para mapansin niya ako. Anong masama kung bumabanat ako? Alangan naman na sasabihin kong, crush, ligawan mo na ako. Crush, pakasalan mo na ako. Madali lang naman pero quickie lang ‘yon. Walang kasiguraduhan ang mga gano’ng bagay.Mas maganda ‘yong gumagawa ka ng effort. ‘Yong pinaghihirapan at pinagtiyatiyagahan mo ‘yong isang bagay. Hindi rin naman ako sigurado kung may patutunguhan itong ginagawa ko, pero mas mainam na ‘yong may ginagawa kaysa sa wala.Whatever the re
SUMMER ENDS. Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten. How long I have been waiting for him to come back? Days? Weeks? Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts.Damn that man! He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been? Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychia
I WAS awakened by loud noises. Screams. Cries. Seeking helps! Fears. I can sense their fears. I opened my eyes but closes them again when the light coming from the yellow bulb embraced my sight. My hands hurt, so as my back.Darn! I slept on the cold floor."Let me go! Help!""Let us go!"All I can hear were those words. They. Yes, they. They keep on screaming and shouting. But no one dared to look us in. Seeing their faces hopeless, makes me want to kill that freaking devil!I gritted my teeth! Wait until a grim reaper reaps your soul, Liam Prynne!Kung hindi lang ito planado, maaaring isa na rin a
“EXACTLY, baby.”Help! I can’t breathe!Baby daw?Baby!!!!“At sino naman angipapainniyo?” tumingin ako sa kaniya. “Ang please, don’t call me baby, lalo na’t may fiancé ka na.Kilabutanka nga.”Tumawa ito. “You’re cute when you’re jealous.”Tumaas ang isa kong kilay, “Jealous? Saan banda?” angkapaltalaga ng mukha niya.Umiling ito, &
I EMBRACED myself as the wind blew stronger. I should’ve brought a jacket. The lights hanging on the garlands gives a fantastic view all over the place.I look serious as I reached his place. He’s sitting above the soft sand, both hands towering from aback, with eyes intently looking on the beautiful horizon… I supposed.I composed myself not to make unnecessary noise. But I was shocked on what he did.“The sand was still warm… and you need this,” his voice seems so concern, “You may get urinary tract,” sabi nito nang tanggalin niya ang kaniyang damit at inilagay iyon sa ibabaw ng buhangin para aking upuan.Damn muscles!My mind screamed out.
NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?
“WHERE THE hell are you taking me?” I glared at him. Hindi ito sumagot at nanatili sa daan ang kanyang konsentrasyon.I frowned. Bahagyang nakaharap ang katawan ko sa direksyon niya.“Brent!” I screamed out of frustration.He lazily looked at me. “What?” he asked, seems innocent. And diverted again his gaze in front.Sinuntok ko ito sa kanyang kanang braso ngunit hindi man lang ito natinag. Still sitting there, eyes on the road. But I saw his grip on the steering wheel, tightened.I punched his arm again, lightly.I almost bumped my head on the dashboard when he stepped on the break and pulled ove
ILANG BESES ko bang pinag-isipan na kakausapin ko si Brent, ngunit ilang linggo na naman ang lumipas ay nawawalan pa rin ako nang lakas ng loob na kausapin ito. At isa pa, hindi ko pa ito nakikita magmula nong nakita ko siya sa cafeteria.Sinasadya kong hindi siya makita.Nitong mga nagdaang linggo rin ay naging busy ako sa mga subjects ko. Lalo na sa mga printed modules ko. Kinakailangan kong pagtuunan iyon ng pansin dahil importante ito.Importante rin naman ‘yong tungkol sa amin ni Brent ngunit mas mahalaga pa rin sa akin ang pag-aaral at alam kong makakapaghintay naman ang sa amin.Amy made it again at the top 1. So as Brent. Sana all kasing talino nila.
TWO WEEKS had passed. I totally ignored Brent. I hold myself to throw a single glance at him. I keep myself busy, reviewing for the finals. And I successfully nailed it. The final exam didn’t fail me, it’s not that hard and it’s not that easy. But I’m so thankful that I made it and it was perfectly done.Here’s a thing, I want to move on, about this damn feeling I’ve felt on him. and I guess, I already did. I deleted his phone number, unfollow him on Instagram, and deleted all the traces of our conversations.Fate knows my pain and he didn’t let me see him for two freaking weeks. And I’m so happy about that. At last, I made it.Finals are done. Next is summer. Yes. I’ll enter summer classes becaus
TUWANG-TUWA si Rowela nang makauwi kami ng Manila. Paano ba naman kasi, nakuha niya ang loob ni tiya Nora at pinabaunan siya ng maraming tsokolate at mga mamahaling pabango at damit. Nagtatampo nga ako. Ako ‘yong gustong makita pero iba ‘yong nakinabang sa mga pasalubong. Kidding aside, marami naman kaming nakuha ni Amy na pasalubong.Hindi kami nakagala noong umuwi kami sa probinsiya dahil sa sama ng panahon. Imbes na hapon ng lunes kami luluwas, sinabihan kami nila tatay na sa umaga na lang kasi baka bubugso na naman nang malakas na ulan sa hapon.“Nakakainis talaga itong lalaking ito. hindi ko na nga pinapansin.” Biglang sabi ni Amy.Nag-aayos ako ng mga damit na iniuwi namin pabalik dito. Si Amy naman ay nagsusulat na nama