ALA UNA ng hapon, mukha kaming tuyot na gulay na nakikinig sa lecture ni Mrs. Gran. Ang pinaka-matanda na instructor ng M.U. Her hair was almost white, she has wrinkled skin. According to her, she’ll retire after this year.
“Personal selling is personal presentations by the firm’s sales force for the purpose of making sales and building customer relationship—”
Napapahikab na ang mga kaklase ko. Dahil sa katandaan nito ay hindi na siya lively kung magturo. Malumanay at mabagal ito magsalita. Tuloy-tuloy lang ito sa pagsasalita. Hawak-hawak nito ang remote ng malaking t.v sa harapan. Bored na bored naman kaming nakatingin do’n.
Ang iba’y kunwaring tumatango kahit hindi naman nila naiintindihan.
"THANK GOD it's Friday again," ani Rowela. "Sa'an gala niyo bukas?" tanong nito.Nandito ulit kami sa favorite tambayan namin; The Grim Garden. During vacant hours, we usually stay here, if we're with Rowela. If it's just the two of us, we prefer to stay inside the library."Baka tatambay lang kami sa apartment. Bakit? Manlilibre ka?" tanong ko."Nope. I'm just asking. Sasabit sana ako." anito."Tse! Walang kwenta." Si Amy. "Nagtanong pa." dagdag nito."Anong masama sa pagtatanong? Bakit may batas ba na masama ang magtanong, ha?" umayos ito ng upo."Ha? Hakdog mo 'di pa tuli. Manahimik ka na lang bek. Naantok ako." ani Amy. Nakayukom na ito sa ibabaw ng mesa.Natatawa na lang ako sa kanila. Inilabas ko nalang ang cellphone ko at naglaro ng dancing road. Si Rowela? Ayon tumahimik na at nakayukom na rin."Hinaan mo nga 'yang tunog ng nilalaro mo, bek," reklamo ni Rowela."Nakikinig ka lang." wika ko.Ngunit hininaan ko na lang para hindi na siya magreklamo ulit.Muntik ko nang maibato ang
SINULYAPAN ko ang wall clock sa loob ng kwarto. Alas kuwatro na pala ng madaling araw, at hindi pa ako nakakatulog. I don’t know but I keep on thinking what happened yesterday. I could really tell that; what I feel for him was just an attraction.But, why I can't stop thinking of him. Since I started my plan. It seems that my feeling grows.Do I really like him? Or it was more than that?They say, if you have a crush on someone, it will only last for a couple of months. It was just an infatuation for a very short period of time.This feeling I’ve been keeping for almost two years isn’t a crush or like anymore. I think this is what they called, ’being in love&rsquo
"YOU GUYS really pretty good in singing." Pambungad sa 'min ni kuya Josh, pagbaba namin ng mini stage. Todo palakpak pa ito. Parang batang binilhan ng tsokolate.Yeah, we finished the song. But instead of facing the back of the mini-stage, we divert our gaze to the crowd. After the song, we were welcomed with claps and pretty good to the ears side comments.Feel na feel nga ni Amy ang kumanta samantalang ako ay tila tuod. Paano ba naman, ayaw magbaba ng tingin si Brent, e ako naman si malandi,de joke lang, ayon, nakipagtitigan din ako sa kaniya.Nag-staring contest nga kami. Good thing the crowd didn't notice. At alam niyo ang masakit? 'yong nakipagtitigan siya 'tapos makakarinig ka lang ng 'tsk' pagkatapos.
“NGA PALA, besh, may itatanong ako.” wika ni Amy. Ibinaba ko naman ang hawak kong libro. Nandito kami sa library, duty calls. Hinihintay niya akong matapos. May mga estudyante pang nagbabasa at gumagawa ng mga school works nila kaya naman hinihintay ko silang matapos. “Kahapon ko pa gustong itanong—”“Ano ba ‘yon?” I cut in.“May pinagbigyan ka ba ng phone number ko?”“Wala.” Sagot ko at saka pinagpatuloy ang pagbabasa.Bumuntong-hininga ito. Ang lalim ha.“Sino kaya ‘tong siraulo na ‘to.” Sumilip naman ako. Ibinaba ko ng kaunti a
BIYERNES, pagkatapos ng duty ko sa library, umuwi kami agad ni Amy para ayusin ang mga dadalhin namin patungong Batangas. Nag-text naman na ako kay kuya Josh kanina na nakuwi na kami at hihintayin na lang namin sila.May advantage naman itong pagpayag namin dahil kasama namin si Brent. Gusto kong mapalapit sa kaniya, gusto ko siyang kaibiganin. Besides, kaibigan ko naman na si kuya Josh. I hope he might consider me to be his friend.Medyo napapagod na din kasi akong nagpapapansin sa kaniya. Bakit ko pa siya hahabulin kung posible naman na maging magkaibigan kami. I like him. No, scratch that. I love him. Yeah, aaminin ko na sa sarili ko na mahal ko siya. But I will never tell it right in front of his face lalo na’t walang kasiguraduhan na maibabalik din niya ito. Simpleng pagpapansin ko nga kung hindi ko pa
WE ARRIVED at Kuya Josh new Resort at ten in the evening. The Resort was huge and classy. Halatang pang mayaman. Bukas pa naman ang opening at kaunti lang ang mga tao sa loob. Mga staffs at helper lang ng resort ang nandoon.We slept on one of the nipa huts inside. Magkatabi ang kubong tinulugan namin nila Brent. Maaga akong nagising. Alas singko pa lang ay gising na ako. Tinatawag ng dagat ang katawan ko. Si Amy, nandoon pa, natutulog. Hindi pa masyadong maliwanag. Nagpasya akong maglibot-libot na muna.There are lots of nipa hut inside. May mga suites naman na para sa mga VIP if they want to stay for the night. Ayon kay kuya, marami na raw ang nagpa-reserve for the opening. Well, kung opening naman kasi, usually, mura. Kapag nagtagal at saka lang ito magtataas ng fees.
NAABUTAN NAMIN si Brent at Kuya Josh na nakaupo sa kaliwang bahagi ng restaurant. Nag-uusap ang mga ito at parehong tumatawa.“Wow, anong meron?” tanong ko. Hinila ko ang upuan sa kanan ni Brent. Square type ang table at magkatapat sila ni kuya Josh. Magkatapat din kami ni Amy.“Oh, nothing.” Sagot ni kuya Josh. “Let’s order.” Binigyan niya kami ni Amy nang tig-isang menu booklet.Nothing? “Ngayon lang ako nakakita nang dragon na tumatawa.” Pa-rinig ko. Nakatutok pa rin ‘yong mata ko sa mga pangalan ng pagkain.“Is that a joke? Should I laugh?” Brent replied, sarcastically.Sinulyapan ko ito. Ayan na naman siya sa ngisi niyang ‘yan. Inirapan ko nga. “Ikaw ba kung tatawa ka?”Ibinalik ko ang atensyon ko sa binabasa. Ngayon ko lang nakita ang side ni Brent na ganito. Ngayon ko l
NAALIMPUNGATAN ako nang marinig ang tunog nang telepono sa ibabaw ng lamesa. ngunit tinatamad akong gumalaw para abutin ito.Good thing Amelia’s awake and picked it up. “Hello.”Nakinig naman ako. Ngunit minuto na ang nakalipas ay hindi nasundan ang unang salita ng aking kaibigan.Tila ba’y mahaba-haba ang sinasabi ng caller.Ibinaling ko ang aking atensyon sa gawi ni Amy. She replied. “Okay.” And hanged up.“Who called?” I asked.“Josh,” she answered.
SUMMER ENDS. Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten. How long I have been waiting for him to come back? Days? Weeks? Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts.Damn that man! He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been? Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychia
I WAS awakened by loud noises. Screams. Cries. Seeking helps! Fears. I can sense their fears. I opened my eyes but closes them again when the light coming from the yellow bulb embraced my sight. My hands hurt, so as my back.Darn! I slept on the cold floor."Let me go! Help!""Let us go!"All I can hear were those words. They. Yes, they. They keep on screaming and shouting. But no one dared to look us in. Seeing their faces hopeless, makes me want to kill that freaking devil!I gritted my teeth! Wait until a grim reaper reaps your soul, Liam Prynne!Kung hindi lang ito planado, maaaring isa na rin a
“EXACTLY, baby.”Help! I can’t breathe!Baby daw?Baby!!!!“At sino naman angipapainniyo?” tumingin ako sa kaniya. “Ang please, don’t call me baby, lalo na’t may fiancé ka na.Kilabutanka nga.”Tumawa ito. “You’re cute when you’re jealous.”Tumaas ang isa kong kilay, “Jealous? Saan banda?” angkapaltalaga ng mukha niya.Umiling ito, &
I EMBRACED myself as the wind blew stronger. I should’ve brought a jacket. The lights hanging on the garlands gives a fantastic view all over the place.I look serious as I reached his place. He’s sitting above the soft sand, both hands towering from aback, with eyes intently looking on the beautiful horizon… I supposed.I composed myself not to make unnecessary noise. But I was shocked on what he did.“The sand was still warm… and you need this,” his voice seems so concern, “You may get urinary tract,” sabi nito nang tanggalin niya ang kaniyang damit at inilagay iyon sa ibabaw ng buhangin para aking upuan.Damn muscles!My mind screamed out.
NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?
“WHERE THE hell are you taking me?” I glared at him. Hindi ito sumagot at nanatili sa daan ang kanyang konsentrasyon.I frowned. Bahagyang nakaharap ang katawan ko sa direksyon niya.“Brent!” I screamed out of frustration.He lazily looked at me. “What?” he asked, seems innocent. And diverted again his gaze in front.Sinuntok ko ito sa kanyang kanang braso ngunit hindi man lang ito natinag. Still sitting there, eyes on the road. But I saw his grip on the steering wheel, tightened.I punched his arm again, lightly.I almost bumped my head on the dashboard when he stepped on the break and pulled ove
ILANG BESES ko bang pinag-isipan na kakausapin ko si Brent, ngunit ilang linggo na naman ang lumipas ay nawawalan pa rin ako nang lakas ng loob na kausapin ito. At isa pa, hindi ko pa ito nakikita magmula nong nakita ko siya sa cafeteria.Sinasadya kong hindi siya makita.Nitong mga nagdaang linggo rin ay naging busy ako sa mga subjects ko. Lalo na sa mga printed modules ko. Kinakailangan kong pagtuunan iyon ng pansin dahil importante ito.Importante rin naman ‘yong tungkol sa amin ni Brent ngunit mas mahalaga pa rin sa akin ang pag-aaral at alam kong makakapaghintay naman ang sa amin.Amy made it again at the top 1. So as Brent. Sana all kasing talino nila.
TWO WEEKS had passed. I totally ignored Brent. I hold myself to throw a single glance at him. I keep myself busy, reviewing for the finals. And I successfully nailed it. The final exam didn’t fail me, it’s not that hard and it’s not that easy. But I’m so thankful that I made it and it was perfectly done.Here’s a thing, I want to move on, about this damn feeling I’ve felt on him. and I guess, I already did. I deleted his phone number, unfollow him on Instagram, and deleted all the traces of our conversations.Fate knows my pain and he didn’t let me see him for two freaking weeks. And I’m so happy about that. At last, I made it.Finals are done. Next is summer. Yes. I’ll enter summer classes becaus
TUWANG-TUWA si Rowela nang makauwi kami ng Manila. Paano ba naman kasi, nakuha niya ang loob ni tiya Nora at pinabaunan siya ng maraming tsokolate at mga mamahaling pabango at damit. Nagtatampo nga ako. Ako ‘yong gustong makita pero iba ‘yong nakinabang sa mga pasalubong. Kidding aside, marami naman kaming nakuha ni Amy na pasalubong.Hindi kami nakagala noong umuwi kami sa probinsiya dahil sa sama ng panahon. Imbes na hapon ng lunes kami luluwas, sinabihan kami nila tatay na sa umaga na lang kasi baka bubugso na naman nang malakas na ulan sa hapon.“Nakakainis talaga itong lalaking ito. hindi ko na nga pinapansin.” Biglang sabi ni Amy.Nag-aayos ako ng mga damit na iniuwi namin pabalik dito. Si Amy naman ay nagsusulat na nama