NAABUTAN NAMIN si Brent at Kuya Josh na nakaupo sa kaliwang bahagi ng restaurant. Nag-uusap ang mga ito at parehong tumatawa.
“Wow, anong meron?” tanong ko. Hinila ko ang upuan sa kanan ni Brent. Square type ang table at magkatapat sila ni kuya Josh. Magkatapat din kami ni Amy.
“Oh, nothing.” Sagot ni kuya Josh. “Let’s order.” Binigyan niya kami ni Amy nang tig-isang menu booklet.
Nothing? “Ngayon lang ako nakakita nang dragon na tumatawa.” Pa-rinig ko. Nakatutok pa rin ‘yong mata ko sa mga pangalan ng pagkain.
“Is that a joke? Should I laugh?” Brent replied, sarcastically.
Sinulyapan ko ito. Ayan na naman siya sa ngisi niyang ‘yan. Inirapan ko nga. “Ikaw ba kung tatawa ka?”
Ibinalik ko ang atensyon ko sa binabasa. Ngayon ko lang nakita ang side ni Brent na ganito. Ngayon ko l
NAALIMPUNGATAN ako nang marinig ang tunog nang telepono sa ibabaw ng lamesa. ngunit tinatamad akong gumalaw para abutin ito.Good thing Amelia’s awake and picked it up. “Hello.”Nakinig naman ako. Ngunit minuto na ang nakalipas ay hindi nasundan ang unang salita ng aking kaibigan.Tila ba’y mahaba-haba ang sinasabi ng caller.Ibinaling ko ang aking atensyon sa gawi ni Amy. She replied. “Okay.” And hanged up.“Who called?” I asked.“Josh,” she answered.
HINDI KO alam kung ano ang trip ni Brent. Kagabi ay okay naman kami. Nagkapag-usap pa nga kaming dalawa.Ang plano namin na pag-si-swimming ay hindi natuloy dahil biglang bumuhos ang ulan.Kinabukasan ng linggo ay maaga kaming bumiyahe pauwi dahil may importante pa daw na lalakarin si Josh. Tumawag daw kasi ang mommy niya.Alas nuwebe pa lang ng umaga ay nakabalik na kami. Sa buong biyahe ay hindi man lang ako pinansin ni Brent. Kami ni Amy ang magkatabi sa backseat habang si Josh ang kasama niya sa harapan.Pagbaba namin, diretso akong bumaba sa sasakyan at hindi na nagpaalam sa kanila. Si Amy na lang ang kumaway pabalik. Nakakasira ng araw si Brent. Umasa pa naman ako na magiging okay na kami.
"KAYO NA ba ni Brent, at hinatid ka niya pauwi?""Bakit ka na-late nang uwi?""Sa'n kayo nagpunta ni Brent?"Sunod-sunod na tanong ni Amy pag-apak ko sa loob ng apartment. Akala ko ba masakit ang puson nito? Bakit ang lakas ng kanyang tilaok?Hindi ko ito sinagot. Iniwan ko ang bag ko sa sofa at dumiretso sa kusina. Naghalungkat ako nang makakain. Gutom na ako at wala akong lakas na sabayan ang pagtilaok ni Amy."Hoy, bruha! Kinakausap kita ha?" nakapamaywang ito at nakatayo sa tapat ko.Tiningnan ko lang ito at nilagpasan para kumuha ng plato. Nagsandok ako ng
ARAW NG biyernes, alas singko diyes sa hapon nang makauwi kami ni Amy sa apartment. Ibinaba ko sa ibabaw ng sofa ang aking bag, inilapag ang hawak kong cellphone sa ibabaw ng mesa atsaka dumiretso sa banyo.Pag-upo ko pa lang sa kubeta ay sunod sunod na kalabog ang narinig ko magmula sa labas ng banyo.“Bree! Pakibilisan, lalabas na lalabas na!” sigaw ni Amy sa labas.Dahil trip kong mang-asar, “Ang alin ba?!” sigaw ko pabalik.Hindi ito sumagot. Ngunit mas lumakas ang pagkalabog niya sa pintuan.Pagkatapos ko...“Oh, tae ka na do&r
KATATAPOS ko lang maglinis ng condo ni Brent nang marinig kong tumunog ang doorbell. Pinunasan ko ang aking kamay atsaka tinungo ang pintuan upang buksan.Bumungad sa akin ang isang matangkad na lalaki na sa unang kita mo pa lang ay masasabi mong may lahing banyaga katulad din kay Brent.“Hi,” bati nito sa ‘kin. “Brent called me to come, is there any problem?” tanong nito. Malamang ito si Drake, ‘yong tinawagan ni Brent kanina.Ngumiti naman ako. Niluwagan ko ang pagkaka-awang ng pinto. “Hello. Pasok ka.”“Where is he?” tanong nito. Isinara ko na muna ang pinto.&ld
NANG MAGISING ako nang alas kwatro y medya, ay hindi na muli ako dinalaw ng antok. Kaya naman nagpasya akong puntahan na lang si Brent sa kanyang kwarto para makita ang kalagayan nito.Naghilamos muna ako bago ako tumuloy sa kwarto ni Brent. Habang pinupunasan ko ang aking mukha ng towel, napatingin ako sa bintana.Hindi pa rin tumitigil ang pag-ulan. Hindi ko alam kung may bagyo ba o wala. Hindi naman kasi ako nag-abalang buksan ang facebook ko kagabi. Diretso tulog na kasi ang ginawa ko.Dahan-dahan kong pinihit ang seradura ng pintuan ni Brent. Itinulak ko ito nang marahan. Nag-iingat na hindi makagawa nang ingay.Madilim ang kwarto ni Brent dahil pinatay nito lahat ng ilaw. Kaya nama
AFTER A conversation with Amy, bumalik ako sa kusina para rin kumain. Ngunit napaatras ako nang marinig ang boses ni Brent na tila may kausap sa telepono.I can’t do anything. It was already done. I already called her.Her?Ako ba ‘yong tinutukoy niya?Sino ang kausap niya?No. Of course not. I promise she won’t say anything.Ang pagkabaril ba niya ang tinutukoy niya?I got shot because I got distracted.
I’M SITTING on the sofa, wearing Brent’s T-Shirt and his boxer. Oh, God, it makes me blush like ten times. I just can’t believe it that my dream guy, okay too much for that… I just can’t believe that I’m wearing Brent’s belongings.Para akong baliw na kinikilig mag-isa sa mga naiisip at hindi mapigilan ang sarili na tumili nang mahina. Paano kung makita niya akong ganito? Ano kaya ang magiging reaksyon niya?Umabot hanggang kalahati ng hita ko ang damit niya. Kaya hindi ko na isinuot ang jersey short na kinuha ko. Tanging ang boxer short na lang.Itutuloy ko na sana ulit ang aking imahinasyon nang biglang mag-ring ang cellphone ko na nakapatong sa ibabaw ng glass table.